💠 عزم و جزم 🔹 ما یک سلسله مسئول و متولّی و نیرو داریم که متولّی اندیشه اند که کار حوزه و دانشگاه با همین پیش می رود؛ درس است، بحث است، سخن است، استدلال است، فهمیدن است و اینها. یک سلسله شئون و متولّی هایی داریم که مربوط به کار هستند، نه مربوط به فهم؛ انگیزه را اینها به عهده دارند نه اندیشه را. برابر تقسیم چهارگانه بدنی، در درون ما هم انسان ها به این چهار گروه تقسیم می شوند: 🔹 گروه اول کسانی اند که اندیشه خوب دارند، خوب می فهمند؛ انگیزه خوب دارند، هم مسئول درک آنها سالم است و هم مسئول کارشان سالم است، اینها عالم باعمل اند، خوب می فهمند، خوب هم عمل می کنند؛ نه بیراهه می روند و نه راه کسی را می بندند. به دنبال بازی نیستند! نه خودشان در بازی هستند و نه کسی می تواند آنها را به بازی بگیرد؛ او می شود «عالم عادل». 🔹 گروه دوم کسانی اند که مشکل علمی ندارند؛ خوب درس می گویند، خوب سخنرانی می کنند، خوب کتاب می نویسند، خوب کتاب می خوانند، خوب مقاله می نویسند، خوب رساله می نویسند؛ امّا مشکل عملی دارند که می شوند «عالم فاسق». اگر کسی بیراهه رفت، شما چه کاری با او می خواهید بکنید؟ می خواهید آیه بخوانید؟ این که خودش آیه گفته و نوشته و تفسیر کرده است! او مثل همان کسی است که ویلچری است، مار و عقرب را می بیند، ولی شما مدام به او عینک می دهی، ذرّه بین می دهی، تلسکوب و میکروسکوب می دهی، او که مشکل دید ندارد، بلکه مشکل رفتن دارد. تا معلوم نشود که درون ما چیست، کار را چه کسی به عهده دارد، می شود موعظه و موعظه هم که علم نیست. «اخلاق» زیر مجموع فلسفه است؛ علم هست و برهان هست و دقیق هست؛ موضوع دارد، محمول دارد، برهان دارد، باید او را معالجه کرد راه علاج آن هم گفتن نیست. الآن اینها که معتادند شما مدام آنها را نصیحت می کنید، در حالی که هر شب با یک تکه کارتن در کنار جدول می خوابد، چه چیزی می خواهی به او بگویی؟! بگویی که عاقبت این کار بد است، خطر دارد، ضرر دارد؟! او اصلاً در خطر دارد زندگی می کند! او که مشکل علمی ندارد، شما مدام دارید نصیحت می کنید؟! آن دستگاه تصمیم و عزم، فلج است. 🔹 ما یک عزم داریم، یک جزم داریم و بین عزم و جزم به اندازه آسمان و زمین فاصله است؛ عزم یک متولّی دارد، جزم یک متولّی دیگر دارد، اراده و عزم و نیت و اخلاص یک سلسله امور خاص خودشان را دارند. تصوّر و تصدیق و جزم و برهان و قیاس و استدلال یک متولّی مخصوص دارند. ما را که می گویند مراقب باشید، مراقب چه باشیم؟ تا ندانیم که کجای ما درد می کند، مراقبت از چه داشته باشیم؟ اگر یک وقتی در درون خود یک مشکلی احساس کردیم، باید بدانیم که کدام پیچ وجود ما شُل شده؟ ما کدام مشکل را داریم تا باید مراقب باشیم؟ 🔹 این بیان نورانی امام عسکری (سلام الله علیه) که فرمود: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»[1] که از غرر روایات اهل بیت (علیهم السلام) است، فرمود انسان باید به مقصد برسد و مقصد او هم «لقاء الله» است و این مقصد یک ره توشه می خواهد که زاد است که در سوره «بقره» مشخص فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾[2] این زاد همان تقواست؛ امّا این راهی طولانی را پیاده رفتن سخت است، فرمود حالا که شما یک زاد و توشه ای همراه خود دارید، اما مَرکب می خواهید و آن مَرکب نماز شب است: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ» که به صورت حصر ذکر فرمود، «لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»؛ «امتطئ» باب افتعال، «امتطئ»؛ یعنی «أخذ المطیه» مطیه؛ یعنی مَرکَب راهوار.[3] فرمود نماز شب یک مَرکَب راهواری است! کنار آن سجاده چهارتا قطره اشکی که انسان می ریزد، کارساز است؛ می داند که نه بیراهه باید برود و نه راه کسی را ببندد؛ نه خودش اهل بازی باشد و نه کسی بتواند او را بازی بگیرد. فرمود بدون مَرکَب این راه طولانی را چگونه می خواهی بروی؟! «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل». [1] . بحار الانوار(ط ـ بیروت)، ج75 ،ص380. [2] . سوره بقره، آیه197. [3] . مصباح المنیر، ج2، ص575. #روز_تبلیغ_و_اطلاع_رسانی #نماز_شب #عمل #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 33 تاریخ: 1394/10/02 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 برقراری پیوند 🔹 دهه پربرکت ذی ‌حجّه تتمه اربعین کلیمی است. ذات اقدس الهی دستور داد به وجود مبارک ابراهیم خلیل که فرزندان انبیای ابراهیمی را او بپروراند تا اینکه نوبت به موسای کلیم رسید. فرمود باید چهل شب مهمان من باشید تا ره آوردی داشته باشید. گرچه چهل شبانه ‌روز موسای کلیم در طور بود؛ اما تعبیر قرآن این است که او چهل شب مهمان ما بود: ﴿وَ وَاعَدْنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً﴾.[1] 🔹 آن فیضی که در نماز شب هست، در اشتغالات روز نیست. برهان قرآن کریم هم این است که ﴿إِنَّ ناشِئَةَ اللَّیلِ هِی أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قیلاً ٭ إِنَّ لَكَ فِی النَّهَارِ سَبْحاً طَوِیلاً﴾؛[2] اشتغال روزانه آن حضور قلب را منع می ‌کند؛ ولی نشئه شب یک ناشئه مستقلی است. این اربعین، «اربعین لیله» است؛ برای اینکه قسمت مهم فیض در همان نماز شب هست، خلوص شب است و مانند آن. آنهایی که از اوّل ذی قعده راه کلیم الهی را طی کرده ‌اند، توفیقی دارند که این نماز دهه ذی حجه را به عنوان تتمه آن سی روز بخوانند: ﴿وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ﴾ و اگر کسی سی روز ذی قعده را در حدّ ریاضت کلیمی به سر نبرد، باز هم این فیض برای او هست. 🔹 مرحوم ابن طاوس در اقبال نقل می ‌کند که ائمه قبلی (علیهم السلام) قبل از اینکه به مقام شامخ امامت برسند، مطیع امام قبلی بودند. ابن طاوس این را در زمان غیر امامت امام صادق نقل می‌ کند؛ لذا می ‌گفت پدرم این چنین دستور داد. پدرم به من فرمود که صادق! اگر بخواهی ثواب حج حاجیان در نامه عمل تو نوشته بشود، این نماز دو رکعت بین مغرب و عشا را ترک نکن که بعد از «حمد» و سوره «توحید»، این ﴿وَ وَاعَدْنَا﴾ مطرح است.[3] 🔹 اینها برای چیست؟ برای آن است که انبیای الهی، ذوات قدسی آنها سمت ‌هایی ویژه دارند، نبوت دارند، عصمت دارند، معجزه دارند، اینها برای آنهاست؛ اما بنده خدا هم هستند! این بندگی آنها مراتبی دارد. کمالاتی که در سایه بندگی نصیب آنها می ‌شود، آن را به ما گفتند شما می ‌توانید تأسّی کنید. اینکه گفتند: ﴿لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾[4] اختصاصی به ذات مقدس حضرت ندارد، به همه انبیا ما می ‌توانیم تأسّی کنیم؛ منتها قلمرو تأسّی مشخص است؛ یعنی نبوت، رسالت، ولایت، عصمت، اینها محدوده منطقه ممنوعه است که برای اینهاست. کسی با درس خواندن و بحث کردن و زحمت کشیدن پیغمبر نخواهد شد؛ این چون راه فکری ندارد، راه علمی ندارد. یعنی در حوزه‌ ها و دانشگاه‌ ها مسئله نبوت و رسالت و ولایت و معجزه و اینها مطرح نیست؛ یعنی راه علمی ندارد، نمی ‌شود به یک پیغمبر گفت چه کار کردی پیغمبر شدی؟ این به قداست روح وابسته است. اینکه می ‌گویند علما ورثه انبیا هستند[5] و انبیا از ذات اقدس الهی می ‌برند: ﴿أَنَّ الأرْضَ یرِثُهَا﴾[6] کذا، ارث پیوند می‌ خواهد، پیوند راه فکری ندارد، راه درسی ندارد؛ یعنی اگر کسی رحلت کرد، سرمایه ‌ای گذاشت، بچه او ارث برد، نمی ‌شود گفت تو چه کار کردی که این مال به تو رسید، این تجارت نیست، راه فکری و اقتصادی ندارد، یک پیوند لازم دارد. «علم الدراسه» راه فکری دارد. «علم الوراثة» یک نماز شب می‌ خواهد، یک جان کَندن می‌ خواهد، یک پیوند می‌ خواهد، آن راه فکری ندارد. اینکه می ‌گویند: «الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیاء»،[7] مستحضرید این جمله خبریه به داعی انشا القا شده؛ یعنی «أیها العلماء!»، آن راه درس و بحث یک کار قضیه است، بکوشید پیوند برقرار کنید. اینکه جمله خبریه به داعی انشا القا شد معلوم می ‌شود مقدور ما هست. 🔹 بنابراین می‌شود کسی مکه نرود و ثواب مکی را ببرد! گفتند اینها را بخوان، این راه باز است. وقتی این راه باز شد، ما چرا این راه را نرویم؟ این راهی است رفتنی و خدا فرمود ما به همه می ‌دهیم. وقتی فرمود ما به همه می ‌دهیم، کسی که نماز شب بخواند، در نماز شب چهل نفر را دعا می ‌کند، بلند نمی‌ شود که روز مشکلی برای چهل نفر ایجاد کند. [1] . سوره اعراف، آیه142. [2] . سوره مزمل، آیات6 و7. [3]. إقبال الأعمال (ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص317. [4]. سوره احزاب, آیه21. [5]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص32. [6] . سوره أنبیاء، آیه105. [7]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص32. #تتمه_اربعین_کلیمی #نماز_شب #تأسی_به_انبیاء #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1397/02/25 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 ماه شعبان 🔹 ماه شعبان وقتی که رسید، وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) صریحاً اعلام کرد که #ماه_شعبان ماه من است و خدا رحمت کند کسی را که مرا یاری بکند در این ماه! من کارم در این ماه روزه گرفتن است با سایر شؤونی که دارد و اگر کسی روزه بگیرد مرا یاری کرده است. معلوم می ‌شود این دین را همان #دینداری یاری می‌کند، دین را #همیاری با رهبران الهی یاری می ‌کند. این بیان نورانی حضرت بود.[1] 🔹 برخی‌ها نقل کردند در آخرین جمعه ماه شعبان، بعضی‌ه ا نقل کردند در آخرین روز ماه شعبان؛ ولی إبن طاووس (رضوان الله تعالی علیه) دارد که در یکی از روزهای #ماه_شعبان وجود مبارک حضرت این خطبه را ایراد کردند. ایشان می‌ فرمایند به اینکه «رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی الْقَاسِمِ الطَّبَرِی ... قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص خَطَبَنَا ذَاتَ یوْم‏»، نه آخرین روز ماه شعبان بود، نه آخرین جمعه ماه شعبان؛ یکی از روزهای ماه شعبان این خطبه را ایراد کرد که فرمود: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُور» که با بسیاری از اینها شما مأنوس هستید. در بخشی از این خطبه فرمود: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَكُمْ مَرْهُونَةٌ بِأَعْمَالِكُمْ فَفُكُّوهَا بِاسْتِغْفَارِكُمْ وَ ظُهُورُكُمْ ثَقِیلَةٌ مِنْ أَوْزَارِكُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِكُم‏»؛ فرمود به اینکه شما احساس سنگینی می ‌کنید ـ اینکه می ‌بینید بعضی‌ها می ‌گویند من هر چه می ‌خواهم خودم را کنترل کنم نمی ‌توانم یا می‌ خواهم سحر بلند شوم نمی ‌توانم یا فلان کار خیری را می خواهم انجام بدهم نمی ‌توانم، راست می‌ گویند ـ حضرت اینجا تحلیل کرده است، فرمود انسانی که ـ خدای ناکرده ـ خلاف کرده بدهکار حق است، این مطلب اول؛ انسان #بدهکار باید گرو بسپارد، این دو؛ در مسائل مالی اگر کسی مالی بدهکار است، زمین خود، خانه خود، فرش خود را گرو می‌ دهد؛ اما اگر کسی #گناه کرده، نمی ‌تواند خانه خود یا زمین خود را به خدایی که «مالک السماوات و الأرض» است گرو بگذارد، خود او را گرو می‌ گیرند. 🔹 اینکه در دو جای قرآن فرمود: ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾[2] و در جای دیگر: ﴿كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهینٌ﴾[3] هر کسی رهن خلاف ‌های خودش است، برای همین است. یک انسان بدهکار باید گرو بسپارد. اگر بدهکاری مالی باشد در دنیا، به هر حال انسان زمین و خانه و فرش و مانند آن را گرو می ‌سپارد؛ اما بدهکاری #عقیده ‌ای، #اخلاقی، #حقوقی؛ یعنی معصیتی کرده، خود او را گرو می‌گیرند. لذا او آزاد نیست، بعضی از کارها را می کند بعد پشیمان می ‌شود، معلوم می ‌شود که #آزاد نبود. این «رهین» که در دو جای قرآن کریم آمده است، این بر وزن «فعیل» به معنای مفعول است منتها یک جا مؤنث است و یک جا مذکر، گرچه «رهین» فعیل به معنای مفعول مذکر و مؤنث در آن یکسان است لکن آنجا که دارد: ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾ نه چون نفس مؤنث است، این «رهینة» اسم است و صبغه مبالغی هم دارد انسان را گرو می ‌گیرند. 🔹 یک بیان نورانی مرحوم صدوق در توحید از وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) نقل می ‌کند که چرا ما دلمان می‌ خواهد #نماز_شب بخوانیم اما موفق نمی ‌شویم؟ فرمود: این گناهی که روز انجام دادید شما را بسته است.[4] بنابراین انسان آزاد نیست. حُرّیت از #بهترین_نعمت_های_الهی است. فکّ رهن کنید، با توبه، با انابه، با تطهیر، خودتان را آزاد کنید، با استغفار کردن خودتان را آزاد کنید. [1]. المقنعة، ص370؛ «شَعْبَانُ شَهْرِی فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَی شَهْرِی».‏ [2]. سوره مدّثّر، آیه38. [3]. سوره طور، آیه21. [4]. التوحید(للصدوق)، ص97. #استغفار #آزادی #دینداری #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 444 تاریخ: 1398/02/11 🆔 @a_javadiamoli_esra

🏴 تسبیح ▪️ در ماه مبارك رمضان فرمودند شما مهمان خدا هستید، «أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیح‏ و نومكم فیه عبادة»؛ گذشته از آن دستورهای خاصی كه دارید اما همین كه بخوابید برای اینكه خوب #روزه بگیرید و خوب #نماز_شب بخوانید، این خواب شما عبادت است. نَفَسی كه در ماه مبارك رمضان می‌كشید عبادت است: «أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیح‏ و نومكم فیه عبادة». این برای ماه مبارك رمضان است. ▪️ اما در #محرم; فرمود: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ»؛ فرمود این كسی كه در ماه محرّم، یك آه می‌كشد این #آه عبادت است! این چه ماهی است؟! این دین می‌خواهد ماه محرم را مثل ماه مبارك رمضان، ماه عبادت قرار دهد. این شخص در محفل عزای حسینی نشسته یا در كوی و برزن مشغول حركت است، ناله‌ای، آهی از دلش برمی‌خیزد، فرمود این ناله عبادت است، این آه عبادت است. برای #مظلومیت_سالار_شهیدان، كسی آه بكشد عبادت است: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَة». ▪️ انسان می‌تواند ماه محرّم خود را ماه مبارك رمضان كند، «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ»؛ اگر مهموم شد غمگین شد برای #كربلا، عبادت است؛ اگر اهتمام ورزید كه نام حسین‌بن‌علی(سلام الله علیهما) را احیا كند، عبادت است؛ اگر همّتش #همت_عاشورایی بود، عبادت است. آن ماه مبارك رمضان است كه «أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیح‏ و نومكم فیه عبادة»، این ماه محرّم است كه «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَة». #شکوه_آزادگی12 #محرم #سال1400 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی آپارات: https://aparat.com/v/dEQiX 📚 درس اخلاق تاریخ: 1398/04/06 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 حجاب مستور ▫️ آیه ٤٥ سوره اسراء این است كه ـ ﴿وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَینَكَ وَبَینَ الَّذِینَ لَا یؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا﴾[1]؛ تو وقتی قرآن تلاوت می ‌كنی بین تو و كفار یك حجابی است نادیدنی، كه خود این حجاب مستور است، نه ﴿مستوراً﴾ به معنای «ساتر» باشد، مستور به همان معنای مستور است. ▫️ حجاب دو قسم است: یك #حجاب_مستور، یك #حجاب_مشهود؛ الآن این دیوار حجاب است، آن پرده حجاب است؛ اما اینها حجاب مشهورند، حجاب مشهودند، یعنی خودشان مشهورند، معروفند، ماوراء را مستور نگه می ‌دارند. دیوار حجابی است محسوس كه ماورای خود را مستور نگه می ‌دارد، این حجاب را می ‌گویند: حجاب محسوس و مشهود. امّا گناه كه حجاب است و نمی ‌گذارد قلب معارف را بفهمد. خود این گناه حجابی است مستور، نمی ‌فهمند كه در حجابند، گناه چون یك امر معنوی است دیدنی نیست، محسوس نیست. این حجاب مستور است. ▫️ همان بیانی كه امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) طبق نقل مرحوم صدوق در توحیدش دارد كه كسی از حضرت سؤال كرد: ما چرا توفیق #نماز_شب نداریم؟ می‌ فرماید: گناه روز پابند شماست، این قید است، خود این #گناه_حجابی_است مستور[2]. به امام رضا (سلام الله علیه) عرض كردند: ما چرا خدا را نمی ‌بینیم؟ وقتی آن شخص با امام هشتم (سلام الله علیه) به استدلال نشست حضرت برای او براهین اقامه كرد و فرمود: خدا كه غائب نیست، تو محجوبی! اگر گناه نمی‌ كردی، با #چشم_دل می ‌دیدی[3]. اگر محسوس باشد كه خدا نیست، #مشهود_با_جان است و جان اگر محجوب باشد نمی ‌بیند، گرچه تبهكاران در قیامت خدای قهّار را می ‌بینند، خدا را به عنوان منتقم و به عنوان قهّار مشاهده می ‌كنند، می ‌گویند: ﴿رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا﴾[4] امّا خدای رحمان را و آن مراحل عالیه و أسماء كامله خدای سبحان را، گرچه همه كامل است ولی آن أسماء برتر را اینها مشاهده نمی ‌كنند ﴿إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ﴾[5]؛ در قیامت هم اینها محجوبند، با اینكه آن روز روز لقاست! روز شهود است! اگر كسی با حجاب از اینجا رفت، با گناه از این‌جا رفت، در قیامت هم أسماء جمالیه خدا را ملاقات نمی‌ كند، فقط جلالیه و قهر را، آن هم به صورت جهنّم مشاهده می ‌كند، می ‌گوید: ﴿رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا﴾ مع ذلك ﴿الرَّحْمَنُ﴾ را دیگر ملاقات نمی ‌كند، ﴿إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ﴾، پس حجاب دو قسم است. ـ خدای سبحان فرمود: تو وقتی قرآن خواندی ما بین تو و بین این بداندیشان یك حجابی آویخته می ‌كنیم كه این حجاب مستور است. [1] . سوره إسراء، آیه 45. [2] . توحید شیخ صدوق، ص 97؛ «وَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَقَالَ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّی‏ قَدْ حُرِمْتُ‏ الصَّلَاةَ بِاللَّیلِ‏ فَقَالَ‏ لَهُ‏ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‏ ع أَنْتَ رَجُلٌ قَدْ قَیدَتْكَ ذُنُوبُك». [3] . توحید شیخ صدوق، ص 252؛ «إِنَ‏ الِاحْتِجَابَ‏ عَنِ‏ الْخَلْقِ‏ لِكَثْرَةِ ذُنُوبِهِمْ». [4] . سوره سجده، آیه 12. [5] . سوره مطففین، آیه 15. #سالروز_شهادت_علی_بن_موسی_الرضا_علیه_السلام #شهود #حجاب_گناه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه بقره جلسه 171 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 آبشار توبه 🔹 در سوره مباركه فرمود: ﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُم مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ﴾؛[1] اگر كسی ـ معاذ الله ـ بیراهه رفت گناهی را كسب كرد، به یك اخلاق بد عادت كرد؛ به دروغ, به خیانت, به حرام, به اعتیاد ـ معاذ الله ـ عادت كرد، این را كسب كرد؛ قبلاً كه نداشت این صفت را بعد كسب كرد، این خُلق را كسب كرد، وقتی كه به دنیا آمد كه این خُلق را نداشت، این صفت را كه نداشت؛ الآن كه این صفت را كسب كرد خود این كاسب در اختیار این مكسوب است، به هر سَمتی كه این صفت بخواهد ببرد او می ‌رود، چون #عادت كرد. اگر ـ خدای ناكرده ـ به حرام عادت كرده به گناه عادت كرده، چشم او, گوش او, زبان او در اختیار مكسوب است. 🔹 در سوره «نساء» می ‌فرماید: ﴿لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ﴾[2] كاسب اختیار دارد و مال در اختیار كاسب است؛ ولی اگر ـ خدای ناكرده ـ صفت بدی را كسب كرد، این كاسب در اختیار مكسوب است كه فرمود: ﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُم مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ﴾. 🔹 مرحوم ابن ‌بابویه قمی (رضوان الله علیه) در كتاب شریف توحید از وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) نقل می ‌كند که كسی به حضرت عرض كرد چرا من نمی‌ توانم #نماز_شب بخوانم؟ گاهی شب‌ های بهار كوتاه است؛ اما شب‌ های زمستان كه خیلی طولانی است، آدم از خواب خسته می ‌شود! عرض كرد چرا؟ فرمود: «قَیدَتْكَ ذُنُوبُك‏»[3] این گناهِ روز، دست و پایت را بست، «قَیدَتْكَ ذُنُوبُك‏». 🔹 بنابراین ما دو نحو كسب داریم: كسبی كه كاسب مسلّط است و كسبی كه آن مكسوب مسلّط بر این كاسب است و اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ یك كسب حرامی داشت؛ یعنی به وصف بدی عادت كرد راه برای توبه باز است. توبه را می‌گویند #آب_توبه، نه یعنی نزد یك روحانی بروید یك استكان آب دم بزند بخورید؛ خود توبه, آب است! «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیه‏»[4] این #آبشار است، آبِ توبه یعنی همین! «تُبت الیك» این آبشار است، نه اینكه برویم نزد كسی یك لیوان آب بخوریم یا یک بطری آب ببریم، آنها هم یك عادت است و بد نیست؛ اما رو به قبله بودن و #آب_توبه و اینها نیست، خود «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیه‏» این آبشار است و انسان را پاك می‌ كند، خدایا آمدم! لازم نیست حرف بزنی, لازم نیست بگوید #استغفر_الله، با یك اراده جدّی تخلّل ‎ناپذیر بگوید خدایا آمدم؛ این می ‌شود پاک، می ‎شود آبشار. پس این ‌طور نیست كه اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ یك صفت بدی كسب كرد نتواند نجات پیدا كند این طور نیست. [1] . سوره نور، آیه11. [2] . سوره نساء، آیه32. [3] . التوحید (للصدوق)، ص97. [4] . المحاسن، ج‏1، ص53. #نماز_شب #عادت #کسب #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/04/22 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 جان استوار 🔹 در سوره مبارکه «بقره» می ‌فرماید می دانید کار خیری که انجام می ‌دهید آثارش چیست؟ آن خدمت به دیگری سر جای خود محفوظ است، آن بهشت سر جای خود محفوظ است، آن نجات از جهنم سر جای خود محفوظ است، اینکه خدا چند برابر هم به شما می ‌دهد همه سر جای خود محفوظ است؛ اما #حرف_اصیل این است که ﴿تَثْبِیتَاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾؛ یعنی کسی که کار خیر انجام می ‌دهد مثل آن درختی است که به پای خود و به ریشه خود آب می ‌ریزد! این درخت وقتی به ریشه خود آب ریخت چه کار می ‌کند؟ موقعیت خودش را تثبیت می ‌کند. 🔹 کار خیر اوّلین اثری که دارد آن است که آبی است به ریشه خود آدم، آدم را #ثابت_‌قدم می‌ کند، انسان نمی ‌لغزد! آن وقت خدا چند برابر #برکت می‌ دهد اینها مطلب فرعی است. از این زیباتر، از این شیرین ‌تر، از این عقلانی‌ تر! آن وقت از این بیان، وجود مبارک سیدالشّهداء استفاده می ‌کند که «لَا یكْمُلُ الْعَقْلُ إِلَّا بِاتِّبَاعِ الْحَقِّ»؛ با درس و بحث انسان عاقل نمی ‌شود، با #عمل_به_دین عاقل می ‌شود؛ یعنی ثابت می‌ شود، هیچ چیزی او را نمی ‌لرزاند؛ یک روز این طرف باشد یک روز آن طرف باشد نیست! 🔹 آن عقلی که فرمودند: «مَا عُبِدَ بِهِ‏ الرَّحْمَنُ‏» آن در درس و بحث نیست، آن در کنار #نماز_شب است. عمل، آب زلالی است که روی ریشه این درخت ریخته می ‌شود آن وقت می ‌شود: ﴿كَشَجَرَةٍ طَیبَة أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِی السَّماءِ﴾. فرمود: ﴿تَثْبِیتَاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾؛ این #اصل_ قرآنی می ‌گوید کار خیر، آب طیب و طاهری است بر ریشه خودتان. مال دارید، صرف کار خیر می ‌کنید، حالا چرا برای اینکه نام شما را ببرند این کار را می ‌کنید؟! «قربة الی الله» بکنید. 🔹 وجود مبارک پیغمبر فرمود من در بین شما هستم شما به قرآن عمل نمی ‌کنید! الآن هم وجود مبارک حضرت هست؛ خود پیامبر اکرم که #حضور_و_ظهور_معنوی دارند، وجود مبارک ولی عصر هم که #حضور دارد؛ فرمود من در بین شما هستم شما با قرآن بازی می ‌کنید. ما می ‌خواهیم راحت زندگی کنیم، می‌ خواهیم رنج و غصّه نداشته باشیم، خب این به دست خود ماست. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه طلاق جلسه 2 تاریخ: 1397/07/08 🆔 @a_javadiamoli_esra