🔺نقد فقهی گفتار نبویان، جباری و برخی دیگر درباره آتش‌بس امام خامنه‌ای در ۲۵ تیر ۴۰۴ «ممکن است کسی در یک قضیّه‌ مربوط به نظامی یا دیپلماسی یا غیره به یک مسئولی اعتراض داشته باشد، ما نمی‌گوییم اعتراض را نگویند ... اعتراض‌هایی می‌کنند که ناشی از بی‌اطّلاعی است، نمی‌دانند چه کار انجام گرفته یا چه کار باید انجام می‌گرفته و نشده و مثلاً [بایسته بوده که] انجام بگیرد؛ [اینها] ناشی از بی‌اطّلاعی است. اطلاع درست به دست بیاورند و با لحن مناسب نظراتشان را ابراز کنند.» 🌾محتوای نقد صوتی: ۱. نقد «روش‌شناختی» برای ریشه‌کن کردن جازدن پندارهای خلاف حجت شرعی ۲. بررسی موشکافانه «صلح تحمیلی»: آ. تحمیل خواسته‌های دشمن؛ ب. تحمیل نخواسته‌های آنان. ۳. واژه‌شناسی و شناخت میدانی «فرنگ». ۴. مظلومیت و تنهایی رهبر در سخن مرد میدان (سلیمانی)، مرد عرفان (ناصری)، سخن خود رهبر و واکاوی نمونه‌‌تجربی روشن (رایاسپهر) ۵. خطر پرخاش به جریان انقلابی و اتهام صدای دشمن بودن آنان ۶. بررسی سابقه ساقیان صلح تحمیلی و فریب‌خوردگی چندباره آنان 📚فرسته‌های همسو و مکمل ◽️لغزش‌های پرشمار و باورنکردنی گفتار نبویان ◾️ «مستند فقهی معجزه توفان» ◽️لو رفتن ساقیان صلح تحمیلی ◾️«فقه ولاییِ» نقطه‌زن، درباره «ادامه «جنگ» ◽️صلح تحمیلی؛ آیا باز هم رهبر باید چیزی بگوید؟ ◾️روی دیگر «نه مذاکره، نه جنگ»: «هم مذاکره هم جنگ» ◽️مذاکره؛ دست علی ع یا پای حَجّاج 📚نقد نبویان: ۱_ ۲_ ۳_ ۴_ ۵_ ۶_ ۷_ ۸

🎥رهبر انقلاب: دستگاه‌های نظامی و دیپلماسی کار خود را با قوت ادامه دهند اما با رعایت جهت‌گیریها. ▪️دستگاه‌های مسئول که امروز بحمداللّه مشغول کار هستند، چه دستگاه‌های مسئول در عرصه‌ی نظامی، چه دستگاه‌های مسئولان در عرصه‌ی دیپلماسی؛ هر دو لازم است، هر دو لازم است، به شکل درست با جهت‌گیری درست، هر دو لازم است. اینها بایستی با قوت کار خودشان را انجام بدهند منتها جهت‌گیریها را توجه کنند. #به_خصوص در عرصه‌ی دیپلماسی جهت‌گیری خیلی مهم است. جهت‌گیریها کاملاً‌ مراعات بشود، دقّت بشود، کار بشود و انجام بگیرد ان‌شاء‌اللّه. ✍ تعبیر «به خصوص» درباره عرصه دیپلماسی قابل توجه است. ┄┅┅✿💠✿┅┅┄┄ 🌹 کانال مجتبی شیخی: @msheikhy

🔺صلح تحمیلی و نقد آنچه بایست میشد و نشد! امام خامنه‌ای: «ممکن است کسی در یک قضیّه‌ی مربوط به نظامی یا دیپلماسی یا غیره به یک مسئولی اعتراض داشته باشد، ما نمیگوییم اعتراض را نگویند؛ چرا، منتها اوّلاً‌ لحنی که برای بیان اعتراض و بیان انتقاد انتخاب میشود لحن قابل قبولی باشد؛ ثانیاً بعد از تحقیق باشد؛ [مانند اینکه] ... چه کار انجام گرفته یا چه کار باید انجام میگرفته و نشده و مثلاً [باید] انجام بگیرد ... 👈 اطلاع درست به دست بیاورند و با لحن مناسب نظراتشان را ابراز کنند.» ۲۵ تیر ۴۰۴ 🌾 محتوای ویدیو: ۱. کاربست روش‌شناسی «فقه ولایی» و ادبیات درست نقد؛ ۲. بررسی رخ‌داد صلح تحمیلی (تحمیل نخواسته‌های دشمن و کاستی در بیچاره‌کردن اسرائیل و نجات زودهنگام آن از زیر ضربه ایران) ۳. جوگیری آقای نبویان و گفتن سخنان نادرست و خطرناک ۴. نگاهی به جایگاه غزه در آتش‌بس ناستوده از سوی رهبر؛ آیا بایست کاری می‌شد و نشد؟ 📚فرسته‌های همسو و مکمل ◾️لغزش‌های پرشمار گفتار نبویان ◽️نقد فقهی گفتار نبویان، جباری و ... درباره آتش‌بس ◽️«مستند فقهی معجزه توفان» ◾️«فقه ولاییِ» نقطه‌زن، درباره «ادامه «جنگ» ◾️روی دیگر «نه مذاکره، نه جنگ»: «هم مذاکره هم جنگ»

🔺پرچمداری دولادولا با تقیه درباره مرگ بر آمریکا و نابودی اسرائیل آیا گفته آقای پزشکیان و عراقچی درباره «مرگ بر آمریکا» و «نابودی اسرائیل»، بر پایه هنجارهای فقه ولایی در سیاست خارجی (عزت حکم مصلحت: تقیه) بوده است؟ یا «نه عزت» بوده، «نه حکمت» و «نه مصلحت»؟ آیا سخن این دو، از روی تقیه‌ی تعیین‌شده برای وزارت خارجه و هنجارهای ولایی ادبیات دیپلماسی بوده است یا رفتاری با سوگیری نادرست و بیرون از هنجار تقیه و ناروا بوده است؟ ✍️ نوشتار این سخنرانی 📚فرسته‌های همسو و مکمل ◽️صلح تحمیلی و نقد آنچه بایست میشد و نشد! ◾️نقد فقهی گفتار نبویان، جباری و ... درباره آتش‌بس ◽️«مستند فقهی معجزه توفان» ◾️«فقه ولاییِ» نقطه‌زن، درباره «ادامه «جنگ» ◾️روی دیگر «نه مذاکره، نه جنگ»: «هم مذاکره هم جنگ»

🌾 پرچم‌داری دولادولا؟ تقیه و ادبیات دیپلماتی درباره اسرائیل ۱. روش‌شناسی روش بررسی مباحث مربوط به حکومت، «فقه ولایی» است؛ یعنی تنها سخنان ولیّ امر برای ما حجت دارد و به آنها استناد و استدلال می‌کنیم. ۲. قاعده فقه ولایی در سیاست خارجی ولیّ‌فقیه، «تقیه» را یکی از سه اصل سیاست خارجی؛ یعنی «عزت، حکمت، مصلحت» می‌دانند. مصلحت در اینجا یعنی «تقیه»؛ وگرنه مصلحت به معنای خودش، برآیند همه خوبیها و بدیها است؛ نه یکی از آنها؛ چنانکه رهبر در ۹ بهمن ۶۸ آشکارا به جای مصلحت، «تقیه» را اصل سوم سیاست خارجی دانسته‌اند. تقیه‌ای که یکی از سه اصل سیاست خارجی است یعنی «سیاست إعمالی ما نباید همواره با سیاست إعلامی ما یکسان باشد» و «هر راست نباید گفت». ۳. چه کسانی باید تقیه کنند؟ رهبر در ۹ بهمن ۶۸ می‌فرماید: «وزارت خارجه و مسئولین سیاست خارجى در درجه‌ی اوّل، و [سپس] همه‌ی کسانى که با سیاست خارجى سروکارى دارند؛ مجلس، بقیّه‌ی اجزاى دولت، بعضى از ائمّه‌ی جمعه و دیگران و دیگران». ۴. شبهه نگفتن مرگ بر آمریکا و اسرائیل از سر تقیه اکنون آقایان عراقچی و پزشکیان درباره «مرگ بر آمریکا» و نیز «راهبرد نابودی اسرائیل» سخنانی گفتند که نادرست است؛ ولی آیا نمی‌شود «گفتن این سخنان نادرست» را، درست و از سر تقیه و در راستای «مصلحتِ یادشده» دانست؟ به‌ویژه این که رهبر در ۱۹ بهمن ۹۱ می‌فرماید: «من دیپلمات نیستم، من انقلابیم! حرف را صریح و صادقانه می‌زنم». یعنی مثلاً دیپلمات، ملاحظه تقیه را می‌کند و گاه نمی‌تواند صریح سخن بگوید و من که دیپلمات نیستم، آشکارا سخنم را می‌گویم. ۵. پاسخ به این شبهه گفتیم که در گستره مباحث حکومتی، تنها سخن ولیّ‌امر، اصالةً حجت است و سخن هر کسی دیگر باید با آن «تراز» شود؛ پس پاسخ را از سخن رهبر بازگو می‌کنیم: آ. تقیه تنها برای دیپلماتها یا برای انقلابیها هم!؟ رهبر در ۹ بهمن ۶۸، تقیه را تنها به «دیپلمات»ها سفارش نکردند؛ بلکه به «دیگر مسئولان» و نیز «ائمه جمعه» و نیز «دیگران و دیگران» هم سفارش کردند! پس نمی‌شود رهبر خودشان را به سبب انقلابی‌بودن، از تقیه‌کردن استثناء کرده باشند؛ چون رهبر بزرگترین مسئول رسمی و قانونی و دینی کشور است و در خط‌مقدم رعایت مصالح کشور سخن می‌گویند. پس اینکه ایشون در اینجا می‌رسانند که دیپلماتها صریح سخن نمی‌گویند، این نکوهش دیپلماتها است؛ نه ستایش آنان. ب. سوگیری سخن دیپلماتِ انقلابی: تقیه یا رک‌گویی؟ برپایه سخن ۶ خرداد ۹۶ رهبر، باید «مبانی و اصول» سیاست خارجی را إعلامی و رک و روشن گفت؛ ولی در «انجام برخی کارها» باید تقیه‌ای و إعمالی رفتار کرد. امام خامنه ای در سخنان ۱۷ تیر ۴۰۳ درباره شهید خدمت، رک‌سخنی آقای رئیسی را به عنوان یک دیپلمات انقلابی، به خوبی ستودند: «یک نقطه‌ی برجسته‌ی دیگری که در ایشان وجود داشت صراحت در اعلام مواضع انقلابی و دینی بود. دوپهلو حرف زدن و ملاحظه‌ی این و آن کردن ... نداشت؛ یعنی مواضع انقلابی خودش را، صریح بیان میکرد. در اوّلین مصاحبه‌ای که آقای رئیسی کرد، از او درباره ارتباط با فلان کشور پرسیدند که شما ارتباط برقرار می‌کنید، ایشان گفت خیر! صریح؛ یعنی بی‌هیچ ملاحظه و حاشیه». در همین راستا جهان‌نیوز از آقای کلهر گزارش کرده که رهبرمان به احمدی‌نژاد یادآوری کرده بودند که مبادا سخن خودت درباره «محواسرائیل» را پس بگیری!! ج. دیپلمات انقلابی افزون بر رک‌گویی؛ پاسخ مشت در برابر انگشت رهبر در ۱۷ مرداد ۷۵: «این [انقلابیگری] را باید در همه‌ی كارهای دیپلماسی‌مان، حتّی در حرف زدنها و مصاحبه كردنها، حفظ كنیم. یكی از خصوصیات این روحیه، پرهیز از حالت دفاعی در مسائل سیاسی است. هیچ موضع دفاعی‌ای، موضع خوبی نیست؛ موضع بسیار بدی است! موضع، باید موضع قوی و متعرّضانه‌ای باشد. در همه‌ی مسایلی كه دنیا به شما تعرّضی می‌كند و تلنگری می‌زند، شما مشت بزنید. این طوری خواهد بود كه می‌توانید پیش بروید. البته مشت بزنید». پس درست است که یکی از سه اصل سیاست خارجی، مصلحت؛ یعنی تقیه است؛ ولی سودمندی این تقیه کردن در برابر سودمندی رک‌سخنی در اصول و مبانی سیاست خارجی، کمتر است و توی اینجاها نباید تقیه کرد. اکنون تلاش می کنیم که به روشنی نشان بدهیم که آیا رهبر مساله «نابودی اسرائیل» را مصداق تقیه کردن می دانند یا نه! ◽️بخش دوم ◾️صوت این نوشته

بخش نخست د. استثنائات تقیه در فقه ولایی دانستیم که از نگاه فراگیر بودن تقیه برای افراد، این قاعده هر مسئول، هر مسلمان و بلکه هر خردمندی را در برمی‌گیرد. ولی از نظر گسترده مسائلی که به آن می‌پردازیم، برخی مسائل، از تقیه استثناء می‌شوند؛ در اصطلاح: «ما مِن عامٍّ الا و قد خُصَّ» ه. استثناء تقیه و ادبیات تراز انقلابی و دیپلماتی محو اسرائیل 🌾 رهبر، ۵ شهریور ۹۳: «موضع‌گیری صریح و قاطع در مسائلی همچون فلسطین، رژیم صهیونیستی، سوریه، عراق، تکفیری‌ها و دخالت‌های ‌آمریکا، به نفع جمهوری اسلامی است و منافاتی هم با زبان دیپلماسی ندارد. موضع‌گیری صریح در این مسائل شاکله کلی و عقبه راهبردی نظام، در بین ملت‌ها را حفظ می‌کند» رهبر، ۴ اردیبهشت ۸۰: «حمایت از فلسطین، انتفاضه و مبارزه با صهیون و حامیانش از ارکان اصلی سیاستهای راهبردی جمهوری اسلامی ایران است.» رهبر: در ارکان اصلی سیاستها تقیه نداریم. 🌹رهبر، ۱۴ شهریور۹۲: «امام بزرگوار همان کسی است که در مورد مسئله رژیم صهیونی از هیچ‌کس تقیّه نکرد؛ اینکه رژیم صهیونی یک غدّه سرطانی است و باید از بین برود، این حرف امام است. در قبال شرارتهای قدرت مستکبر و مداخله‌گر آمریکا هیچ تقیّه‌ای و ملاحظه‌ای نکرد.» و. پیامد تقیه بیجا برپایه سخن ۶ خرداد ۹۶ رهبر، حکومت و دولت در ارتباطات جهانی، باید «مبانی و اصول» خود را رک و روشن بگوید؛ نه اینکه در این چیزها هم تقیه کند؛ به‌ویژه در هنگامی که کشورمان باید «جلوداری» کند تا به مستضعفان جهان امید ببخشد و با پرچم‌افرازی، فضا را فتح کند. در اینجا نیز تنها اگر اگر رهبر، برای حفظ نظام نیاز دید، تقیه می‌کند و دیگران صلاحیت تشخیص و انجام تقیه ندارند. در هنگامی که رهبر رک و روشن چیزی را گفت، دیگر تقیه درست نیست؛ بلکه تقیه کردن دیپلماتی در اینجا، دشمن را به پندار دو دستگی کشور و برانگیختگی برای ترور رهبر می‌کشاند؛ چون دشمن رئیس‌جمهور را، منتخب تازه مردم دانسته، با خود می‌گوید مردم به رئیس جمهوری با نگاه متفاوت از نگاه رهبر رای داده‌اند، پس رهبر تک است و می‌شود او را زد. ز. روش از میان رفتن اسرائیل یک روش، تماشا کردن دشمن است تا خودبخود نابود شود. این روش برپایه آیه ۷ سوره بنی‌اسرائیل و روایات اسلامی و نیز به قرینه اخبار غیبی خود تورات (که اینها فقه الهی هستند) و همچنین برپایه سخنان رهبر و به قرینه سخن حاج قاسم درباره آزادسازی قدس به دست شیعیان، (که اینها فقه ولایی هستند) نادرست است. روش دیگر ایستادگی غیرنظامی و ایستادگی غیرمستقیم در برابر اسرائیل برای نابودی یا فروپاشی آن است که این نیز بر پایه فقه الهی و فقه ولایی درست به نظر نمی‌رسد و اگر ما دشمن را رها کنیم، مگر آنها ما را در این نبرد مرگ‌وزندگی رها می‌کند؟ مگر از آغاز، فلسطین به اسرائیل حمله کرده بود؟ نه! از بیخ، اسرائیلی نبود! موجودیت و حدوث اسرائیل با تجاوز است و علت مُحدِثه اسرائیل، همان علت مُبقیه آن هم است و دنباله موجودیت اسرائیل نیز با تجاوز است. روش دیگر، جهاد به همه شیوه‌های آن، به‌ویژه جنگ نظامی برای نابودی اسرائیل است. آری، روش پیشنهادی رهبر به سازمان ملل، روش متمدنانه و همه‌پرسی است ولی اسرائیل زبان خوش هالی‌اش نمی‌شود؛ ازینرو رهبر آشکارا در ۴ مهر ۴۰۳ حکم جهاد همگانی دادند: 👈 «این حوادث لبنان و فلسطین هم مثل حوادث جنگ تحمیلی و دفاع مقدس مااست و این هم جهاد فی سبیل الله است. یک کشور اسلامی به وسیله خبیث ترین کفار عالم غصب شده، حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است که کمک کنند تا فلسطین را برگردانند به مسلمانان». معنای حکم جهاد روشن است! بویژه اینکه رهبر در ۴ آذر ۹۳ فرمودند «کرانه باخترى هم باید مثل غزّه مسلّح بشود و آماده دفاع باشد». یعنی روش آزادسازی، مقاومت نظامی است. ح. جبران نشدن خطا راهبرد با رندی راهکنشی لغزش دیپلماسی آقایان، سوگیری نادرست و التماسی است و اینکه برخی بپندارند در نبردی که رهبر فرمود برای جبهه حق و جبهه باطل، جنگ مرگ و زندگی است، می‌شود با ترگ‌برگل سازی واژگان، مشکل را واگشایی کرد، یک پندار نابخردانه است! رویکرد آقایانِ هزینه‌گریز وفاقی (چه رفرمیست و چه اصولگرا) نادرست است! مشکل در رویکرد و جهتگیری است. ازینروو رهبر باز هم در تازه‌ترین رهنمودشان در ۲۵ تیر ۴۰۴ با تأکید و تکرار چندین‌باره عنصر «جهت‌گیری»، هشدار دادند: «هم دستگاه‌های نظامی و هم دستگاه‌های دیپلماسی، هر دو، باید به شکل درست و با جهت‌گیری درست، با قوّت کار خودشان را انجام بدهند، منتها جهت‌گیری‌ها را توجّه کنند. به‌ویژه در عرصه‌ی دیپلماسی، جهت‌گیری خیلی مهم است؛ جهت‌گیری‌ها کاملاً‌ مراعات بشود، دقّت بشود، کار بشود و انجام بگیرد ان‌شاء‌الله. آقا پس از این سفارش سرسخت، گرای انتقاد و حتی اعتراض به هر دو دستگاه یادشده را به شرط ادبیات درست و تحقیق و اطلاع، به مردم دادند و این هم معنادار است. صوت این نوشته

♨️افشاگری آیت‌الله علم‌الهدی: 📌«فرماندهی دیپلماسی نباید از فرماندهی میدان فاصله بگیرد» 📌«این درست نیست که بروند قرار بگذارند و مذاکره کنند، بعد اجازه‌شو از آقا بخواهند!» ✍در پستوهای دیپلماسی چه اتفاقاتی افتاده یا می‌خواهد بیفتد که نماینده ولی‌فقیه اینقدر بی‌پرده پشت تریبون نمازجمعه فریاد می‌زند؟! الله‌اعلم #صلح_تحمیلی 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

🔴 محو اسرائیل؛ با همه‌پرسی یا جنگ؟ بخش نخست پیشنهاد رهبر درباره «همه‌پرسی» و نفی «جنگ کلاسیک»، یک راه‌حل اوّلیه، تراز و بیانگر شیوه متمدّنانه اسلامی، و همراهی با گفتمان‌های درست و جهان‌پسندی مانند «حق تعیین سرنوشت ملتها» است، تا بدون خونریزی و جنگ، مسئله حل شود. ولی از آنجایی که دشمن فلسطین، متمدّن نیست و زبان آدم نمی‌فهمد و قدرتهای وحشی و نهادهای جهانی هم از این پیشنهاد حمایت نمی‌کنند، به ناچار باید چاشنی «زور» را به «راه‌حل فلسطین» افزود. حذف عنصر «جنگ» از «راه‌حل فلسطین» و ساخت دوگانه کاذب «جنگ_همه‌پرسی» از سوی برخی رسانه‌ها (خراسان) درحالیست که بر پایه رهنمود رهبر، تحقق همه‌پرسی، با صرف مطرح نمودن آن، یا حتی با اکتفا به شیوه‌‌های نرم مقاومت، بدون مبارزه مسلحانه و جنگ ناکام خواهد ماند. ولی‌امر، دو خط پایینتر از پیام تقطیع‌شده ایرنا می‌فرمایند: «البته انتظار نداریم که صهیونیستهای غاصب به‌ آسانی به آن تن در دهند، و اینجاست که نقش دولتها و ملتها و سازمانهای مقاومت شکل می‌گیرد و معنی می‌یابد» در جای دیگر نیز فرمودند: «حالا بعضی‌ها می‌گویند خب این که شما مطرح می‌کنید رژیم صهیونیستی قبول نمی‌کند و زیر بار نمی‌رود؛ خب بله، میدانیم زیر بار نمی‌رود، امّا زیر بار رفتن او در اختیار خودش نیست...به او تحمیل می‌شود، ناچار می‌شود» ۴۰۲/۹/۸، «اسرائیل ثابت کرده است که جز زبان زور، چیز دیگری نمی‌فهمد» ۷۰/۷/۲۷، «راه قدس، راه فلسطین، راه نجات و راه حل مسئله‌ فلسطین، جز راه مبارزه نیست.» ۸۸/۱۲/۸، «اسرائیل با زور و سلاح و مشت، عقب خواهد نشست.» ۶۹/۸/۲ 📚 بخش دوّم 📚پاسخ به یک شبهه ✍ اَفروز @af_rooz

🔴 محو اسرائیل؛ با همه‌پرسی یا جنگ؟ بخش دوم از آنجایی که محال است از صندوق رأی فلسطینیها، دولت صهیونی بیرون آید، پس محال است که دشمن این پیشنهاد را بپذیرد. این طراحی هوشمندانه رهبر است که از یک‌سو مشی صلح‌طلبی ما را به رخ جهان می‌کشد و از سوی دیگر مسئولیت جنگفروزی را گردن دشمن انداخته و هدفش را اشغالِ زورکی، و هدف ما را از جنگ، پافشاری بر شیوه انسانی همه‌پرسی می‌نمایاند: رهبر: «ما طرحمان را اعلام کردیم: طرح همه‌پرسی از فلسطینی‌ها. البتّه آنهایی که اشغالگرند حقّی ندارند، امّا خود فلسطینی‌ها، چه در سرزمین فلسطین، چه در کشورهای همسایه‌ فلسطین داخل اردوگاه‌ها، چه در جاهای دیگر، هر جا هستند…اینها میتوانند نظر بدهند. یک منطق دنیاپسند و قابل قبول و متمدّنانه برای اداره‌ فلسطین است.» ۴۰۲/۹/۸ 🔘 راهبرد رهبر: جهاد (مبارزه نرم و سخت) تا همه‌پرسی رهبر می‌داند که سخن خوش، در باطل اثری ندارد. ازینرو ضرب تیغ و تازیانه برای رام کردنش آغاز می‌شود. رهبر میفرمایند: «صریح میگوئیم...هر گروهی با رژیم صهیونیستی مبارزه کند، مقابله کند، ما پشت سرش هستیم و کمکش میکنیم و هیچ ابائی هم از گفتن این حرف نداریم» ۹۰/۱۱/۱۴، «من به برادران و خواهران فلسطینی عرض می‌كنم...بدانید هیچ ملتی جز به وسیله‌ ایستادگی و مبارزه نمی‌تواند شرف خود و هویت خود و استقلال خود را به دست آورد.» ۷۹/۷/۲۹، «حمایت از فلسطین، انتفاضه و مبارزه با صهیونیسم و حامیانش از ارکان اصلی سیاستهای راهبردی جمهوری اسلامی ایران است.» ۸۰/۲/۴، «کرانه‌ باخترى هم باید مثل غزّه مسلّح بشود» ۹۳/۵/۱، «ارتقاء سنگ در دست فلسطینیان به «موشک جواب موشک» در غزه و سایر مقاومتهای اسلامی در برابر اشغالگران، الهام از انقلاب اسلامی بود» ۹۰/۱۱/۱۴ 🔘 مشابهت آوردگاه فلسطین با «جنگ» تحمیلی، و حکم جهاد همگانی «این حوادث لبنان و فلسطین هم مثل حوادث جنگ تحمیلی و دفاع مقدّس ما است؛ این هم جهاد فی‌سبیل‌الله است. یک کشور اسلامی، یعنی فلسطین، به وسیله‌ خبیث‌ترین کفّار عالم غصب شده؛ حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند، کمک کنند و فلسطین را به مسلمانها، به صاحبان اصلی‌اش برگردانند؛ مسجد‌الاقصیٰ را برگردانند.» رهبر ۴۰۳/۷/۴ 🔘 راهبرد خدا: نابودی کفّار صهیونی با پیکار و جنگ و در کتاب [تورات] حکم قطعی را برای بنی‌اسرائیل آوردیم [اینکه] قطعا شما دو بار در زمین تباهی خواهید کرد و حتما برتری‌جویی بسیار بزرگی می‌کنید. پس هنگامی که بار نخست از آن دو [فساد] فرارسد، بندگان ویژه‌مان را بر شما برآشوبیم که دارای سرسختی بسیاری هستند پس جای‌جای سرزمین را [برای یافتن تبهکاران] می‌گردند...و چون بار دوم شود...آنچه را زیر سلطه خود گیرند در هم می‌کوبند». اسراء، ۴ تا ۷. 🔘 نقش ایرانیان خدمت امام صادق (ع) نشسته بودم که ایشان این آیه را (اسراء، ۵) تلاوت فرمودند...راوی از امام صادق (ع) پرسید: «این قوم کیستند؟» امام فرمودند: «والله، آنها اهل قم هستند!»بِحار، ۵۷: ۲۱۶ 📚 بخش نخست 📚 پاسخ به یک شبهه ✍ اَفروز @af_rooz

🎥 منزل کوچک شهید سید حسن قاسمی موسوی در جنوبی‌ترین نقطهٔ تهران 🌺 شهیدی که تمام‌ عمر در خدمت اسلام و ایران عزیز بود و در نهایت، جان پاکش را در راه دفاع از حریم اسلام و میهن عزیزمان فدا کرد و در حملهٔ رژیم صهیونیستی به درجهٔ رفیع شهادت نائل آمد. الله اکبر از این مظلومیت 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

🔺پاسخ به پرسش عراقچی و پرسش از وی ۱. آیا پذیرش آتش‌بس در جنگ صفین بدون اجازه امیرالمؤمنین بود؟ نه! ۲. اجازه امیرالمؤمنین، برآمده از برنامه ایشان بود یا برآیند فشار خوارج؟ ۳. چرا رهبر فرمود «صلح تحمیلی هرگز»؟ ۴. درست است که با میانداری رهبر و نظامیان، دشمن نتوانست خواسته‌هایش را تحمیل کند ولی آیا با میانداری سیاسیون، نخواسته‌های دشمن (نابود نشدن اسرائیل) به ما تحمیل نشد؟ لطفا این فیلم را ببینید و سپس پاسخ دهید. ۵. آیا سرلشکر رضایی در ویژه‌برنامه وعده صادق۳ درباره «صلح تحمیلی» درست گفت که همان‌ها که دنبال حل مشکلات کشور با «مذاکره» بودند اینک هم دنبال حل مساله با «آتش‌بس» هستند؟ آیا کسی جز شماها منظور وی بودید؟ ۶. آیا درست است که کسانی به قم، نزد مراجع (آیةالله مکارم، آیةالله شبیری و فرزند آیةالله وحید) فرستاده شدند تا بگویند اگر آتش‌بس نشود تشیع آسیب می‌بیند؟ ۷. چرا رهبر با اینکه همه چیز و همه کس را ستود، ولی «آتش‌بس» و «بانیان سیاسی» آن را نستود؟ ۸. چرا رهبر در همان سخنانی که «محور را همدلی گذاشت»، هشدار چندباره «جهتگیری» را به‌ویژه، به سیاسی‌ها داد و از این بالاتر، چرا گرای انتقاد و حتی اعتراض را به منتقدان داد؟ برای تفرقه‌افکنی که نبود. ۹. دیپلماسی التماسی تا آنجا رفت که مصداق فرد «رادیکال» در مصاحبه عراقچی، «شخص امام خامنه‌ای» است! شرم‌! 📚فرسته‌های همسو ◽️صلح تحمیلی و نقد آنچه بایست میشد و نشد! ◾️«فقه ولاییِ» نقطه‌زن، درباره «ادامه «جنگ» ◽️لغزش‌های پرشمار گفتار نبویان ◾️نقد فقهی گفتار نبویان، جباری و ... درباره آتش‌بس ◽️روی دیگر «نه مذاکره، نه جنگ»: «هم مذاکره هم جنگ»