eitaa logo
آفتابگردان‌ها
522 دنبال‌کننده
179 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
آفتابگردان‌ها
مهلت ثبت نام در دوره پنجم زنگ شعر تا پایان روز پنج‌شنبه ۷ اسفند ماه ۱۳۹۹ تمدید شد. . به سبب اینکه درخواست‌ها و کار ثبت نام‌های دوره پنجم زنگ شعر تا اکنون ادامه پیدا کرده است ان‌شاءالله کلاس‌ها از هفته آینده برگزار خواهد شد. با این حساب فرصتی برای تمدید چند روزه مهلت ثبت نام فراهم آمده است. خواهشمندیم بزرگوارانی که درخواست داشتند کار ثبت نام را به روز آخر موکول نکنند.🙏🌻 . اطلاعات بیشتر: شمارۀ ثابت ۰۲۱۷۷۵۳۱۸۶۶ داخلی ۱۲۹ و ۱۳۰ یا شمارۀ همراه ۰۹۱۹۰۰۲۲۱۹۴ (با آیدی تلگرام، بله و ایتا (@office4poem 🔔 دورۀ آموزشی «زنگ شعر» - زمستان ۱۳۹۹ 🔗 @zangesher @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
مهلت ثبت نام در دوره پنجم زنگ شعر تا پایان فردا پنج‌شنبه ۷ اسفند ماه ۱۳۹۹ است و این مهلت دیگر تمدید نخواهد شد. اطلاعات بیشتر: شمارۀ ثابت ۰۲۱۷۷۵۳۱۸۶۶ داخلی ۱۲۹ و ۱۳۰ یا شمارۀ همراه ۰۹۱۹۰۰۲۲۱۹۴ (با آیدی تلگرام، بله و ایتا (@office4poem 🔔 دورۀ آموزشی «زنگ شعر» - زمستان ۱۳۹۹ 🔗 @zangesher
بهار آمده، این را پرنده گفت به من بهار آمده چشم درخت‌ها روشن بهار! می‌شنوی؟ توی خانه حبس شدیم بیا برای ملاقات، پشت این روزن شنیده‌ام ز پرنده که سفره‌ات پهن است شنیده‌ام که دمیده دوباره گل به چمن دوباره زنده شده کوه و برفش آب شده لباس سبز به تن کرده و دریده کفن نسیم، آب چکانده به روی صورت خاک شده ز خواب زمستان بلند، دشت و دمن بدون آن که نگهبانِ باغ بو ببرد رسیده جام عقیقی ز ارغوان به سمن بهار! خاطره‌ی خوب و شاد! می‌بینی رسیده‌ایم به‌‌ فصل بلا و غم دیدن دوای این ریه یاس است، بوی یاس بیار اگر دوباره مسیرت گذشت از این برزن پرنده! باد صبا! دشت! دره! دامن کوه! به او دهید پیام مرا دهن به دهن @Aftab_gardan_ha
پایانِ یکه‌تازی پاییز می‌رسد برخیز آن بهار دل‌انگیز می‌رسد امروز اگر چو غنچه گره خورده کارمان روزی زمان خنده‌ی ما نیز می‌رسد گرچه اسیر دام سکوتیم، دستمان آخر به شاخه‌های غزل‌خیز می‌رسد در حسرت کمال اگر کال مانده است دل را به زلف یار بیاویز، می‌رسد در پیش شادی ابدی هست، غم مخور پایان این هزاره‌ی ناچیز می‌رسد @Aftab_gardan_ha
یک از بارش ابر، خاک بی‌خواب شده وز باد بهار، دشت بی‌تاب شده بیدار شو ای کبک، ز خواب سنگین خورشید طلوع کرده، برف آب شده! دو گل‌کرده بهار؛ غنچه‌ها غرق شهود هر چلچله هر چکاوکی گرم سرود هرآینه در حال نمازست وجود گل‌ها به قیام... ابر سرگرم سجود... سه تا هست بهار موسم اشراقم از خویش رها و خیره در آفاقم ...گل، سبزه، چنار، سار، لحنی سرشار... من غرق تماشای کسی در باغم @Aftab_gardan_ha
مبارک است آسمانِ آبی، مبارک است آفتاب و باران خوشا جوانه، خوشا شکفتن، خوشان‌خوشانی‌ست در بهاران بریز از منقل زمستان، هر آنچه ته‌مانده‌ است از اسفند بریز تا گل کند دوباره، بلوغِ پُرجوشِ شاخساران سلام کردم به نرگسی مست، جواب از بلبلی شنیدم به جز محبّت، به جز ملاحت، ندیدم از این بزرگواران چقدر شادند غم‌فروشان، پر از هیاهو همه خموشان به باده‌ریزی و نوش‌نوشان حواس‌جمع‌اند میگُساران به سبزوار درخت رفتم؛ سلام کردم به جان‌به‌کف‌ها کفن‌به‌تن آمدند گل‌ها، کفن‌به‌تن ‌مثل سربداران فقط نه این دید و بازدید است؛ فقط نه تبریک‌های عید است بهار یعنی به خود رسیدن، به رغم گمگشتِ روزگاران بهار یعنی همین گسستن ز خویش و در خویش تازه‌ گشتن بهار این است؛ ای زمستان! بهار این است؛ ای بهاران! بهارها آمدند و رفتند ولی تو می‌مانی ای همیشه! من آمدم تا تو را ببینم؛ خودِ خودت را به من بباران! از مجموعه شعر نشر @Aftab_gardan_ha
با سلام و آرزوی قبولی عبادات بانوان پذیرفته‌شده در نهمین دوره آموزشی شعر جوان کشور (آفتابگردان‌ها) مشخص شدند اطلاعات بیشتر 👇👇👇 https://aftabgardanha.com/Content/ID/2599/بانوان دفتر شعر شهرستان ادب @Aftab_gardan_ha
چیزی نمی‌دانی از این اندوه پنهانم من نیز از غم‌های تو چیزی نمی‌‌دانم تو اهل باران و بهارانی و من اما از روزهای سرد بی‌رحم زمستانم ای آشنای موج‌ها، ای لنگر تسکین(۱) من در کنار تو رها از بیم توفانم بنگر‌ مرا، بنگر به اندوه غزل‌خیزم من آشنای زخم‌های ارگ ویرانم لبخند تلخی بر لبم جاری‌ست چون قیصر در خلوتم شعری از او آرام می‌خوانم: این‌روزها، این‌روزها، این‌روزها دیگر تعداد موهای سفیدم را نمی‌دانم(۲) ۱و۲: اشاره به قسمت‌هایی از شعرهای قیصر امین‌پور. @Aftab_gardan_ha
به یاد کاش دیده بودمت کاش دیده بودمت آری ای عزیز بارها و بارها دیده‌ام تو را دیده‌ام تو را ولی به خواب! دیده‌ام تو را و با تو خواب‌های من _خواب‌های بی‌ خیال، خواب‌های نامنظم شلوغ _ شاعرانه می‌شدند! کاش... ((ای دریغ و حسرت همیشگی)) تا هوای صبح با تنفس سلام تو بهاری است، تا زبان عشق با سرود شاعرانه‌های تو مثل چشمه، مثل رود در زمانه جاری است، تا چراغ کوچه، چشم آینه از نگاه آفتاب ناگهانی تو روشن است، تا همیشه‌ی خدا حسرت ندیدن تو با من است از مجموعه شعر نشر @Aftab_gardan_ha
تقدیم به حضرت خدیجه سلام‌ الله علیها میان خانه بهشت معطری دارد ز جنس بال مَلَک سایه‌ی سری دارد چه ثروتی به کف آورده تاجر مکه چه همسری و چه تابنده گوهری دارد در این معامله شاهد خداست، کالا عشق از این معامله مقصود دیگری دارد به وقف ثروت او دین ز مکه جاری شد که رودخانه هم از خویش بستری دارد خوشا به امّ ابیها چه مادری دارد خوشا به مادر زهرا چه دختری دارد نبی‌ست دار و ندارش چه غم که وقت وفات ز ارزش کفنی مال کمتری دارد خدیجه نیست و از او چه مانده؟ خیر کثیر خدیجه هست که جاری کوثری دارد @Aftab_gardan_ha
تقدیم به امام حسن مجتبی علیه‌السلام چشم عالم به وفور از تو کرامت دیده‌ست جز کرامت به خدا! از تو کسی نشنیده‌ست واژه‌هایم همه شیرین شده‌اند از لطفت شعر هم از نفسِ گرم تو خرما چیده‌ست نیمه‌ی گمشده‌ی ماه خدا! آمدی و با تو هر لحظه‌ی افطار و سحر چون عید است ماه تااینکه خودش را به تو تشبیه کند چهارده بار به دور سر تو چرخیده‌ست در حریمت شده مأمور فراوان، یعنی دشمن از جسم علی‌وار تو هم ترسیده‌ست کاش در کنج سکوت حرمت جان بدهم گرچه آواز دلم در دو جهان پیچیده‌ست @Aftab_gardan_ha
حق را بلد بودند؟ ایمان را بلد بودند؟ این بی‌وفایان عهد و پیمان را بلد بودند؟ راز میان حنجر و خنجر چه بود آیا؟ سرّ نگاه سربداران را بلد بودند؟ یار علی بودند و آرام دل مالک؟ یا با فریب نیزه قرآن را بلد بودند؟ کی صبحدم والفجرشان خطّ مقدم بود؟ کی نیمه‌‌شب آیات باران را بلد بودند؟ این‌ها که سنگرگاهشان میز ریاست بود یک‌لحظه عاشورای میدان را بلد بودند؟ هرگز به کوه و دشت و صحرا راهشان افتاد؟ هرگز عطش‌خیز بیابان را بلد بودند؟ جغرافیای رنج تحمیلی به انسان را، تاریخ دردآلودِ ایران را بلد بودند؟ هربار حرف زور بازو شد عقب رفتند تنها گدایی کردن نان را بلد بودند در کوچه‌های تنگ غفلت گم نمی‌شد عشق این‌ها اگر راه شهیدان را بلد بودند @Aftab_gardan_ha
یک این گفت: عدم‌سازِ غم‌انگیزی بود آن گفت: سبک‌تازِ ستم‌خیزی بود پاییز گذشته بود و حیران بودم جز جذبه‌ی چشم تو مگر چیزی بود؟ دو یا قاصدکی در تله‌ی پرچین است یا با دل غنچه، عقده‌ای دیرین است باران یعنی از تپش دلتنگی در گوشه‌ای از جهان، کسی غمگین است سه با هرچه بلاست روبه‌رو بعد از تو سرگشته‌ی شهر، کو به کو، بعد از تو من با غم بی‌کسی ولی می‌سازم آه! این دل تنگ را بگو، بعد از تو چهار هر لحظه دچار امتحانی دیگر دلخوش به عبور کاروانی دیگر در هر راهی که می‌روم می‌بینم چاهی دیگر، برادرانی دیگر پنج ورد سحرم، ذکر شبانگاهم کو؟ سوزم، اشکم، آینه‌ام، آهم کو؟ من کی؟ وَ کجا؟ چگونه اینگونه شدم؟ آن من، منِ خوبِ ناخودآگاهم کو؟ شش سیل هیجان، میل تماشایم کو؟ ذوق ضربان، شوق سراپایم کو؟ در خاکیِ کوچه، از پی پاکی خویش می‌گردم و نیست، کودکی‌هایم کو؟ از مجموعه رباعی نشر @Aftab_gardan_ha
چه حرف‌های زلالی که رودهای روانند چه نورها، چه سخن‌ها که با تو در جریانند چه چشمه‌های حیاتی که از لب تو تراوید چه مهربان کلماتی که آفتابْ‌نشانند بیا و خطبه بخوان بر فراز منبر تاریخ که واژه‌های تو نهج‌البلاغه‌های جهانند اگر نگاه جهانی به دستخط تو باشد اشاره‌های تو مولا، هنوز نامه‌رسانند غزل به سجده می‌افتد در آستان کلامت که جمله های قصار تو قلّه‌های زبانند هزار دفتر اگر سیّدِ رضی بگشاید ثنای مرتبه‌ات را چکامه‌ها نتوانند تو کیستی که شبیهت نیامده‌ست به عالم تو کیستی که برایت نبوده هیچ همانند تو بوترابی و آن نفحه‌های در کلماتت به قلب‌ها همه نور و به جسم‌ها همه جانند قدم گذار در این کوچه‌های حزن و خموشی که گام‌های تو بر خاک مرده چون ضربانند چنین که درگهِ تو ذرّه‌پرور است در آفاق بعید نیست مرا هم به آسمان برسانند @Aftab_gardan_ha
به بهانهء زخم تازهء کابل شعر کهنه، به افغانستان عزیزم: یک کوه درد با تو برابر نمی‌شود آری، بخند، زخم تو بهتر نمی‌شود   از روزگار تلخ خودت شکوه کن، وطن! هرگز نترس، گوش فلک کر نمی‌شود   تاریخ، باز مرثیه‌ات را مرور کرد با روضه‌ی تو، چشم کسی تَر نمی‌شود   وقتی جهان به پیش دو چشم تو تار شد کابل، دوباره آینه‌ای از غبار شد   این روزها نمی‌رود از یاد دِهمزنگ لعنت به زخمِ دوم مرداد دِهمزنگ   در راه روشنایی شب‌های بامیان خاموش می‌شوند چرا این ستارگان؟   تو درد می‌کشیدی و درمان نداشتی پاییز می‌شدی و بهاران نداشتی   تو آبِ دیده‌ی خود از آمو گرفته‌ای وقت قیام، دست به زانو گرفته‌ای   من عهد می‌کنم که بیایم به کشورم یک روز می‌رسد که در آغوش مادرم...   آن روز ناله کن به زبان دَریِ خود آرام گریه کن به تَی چادَریِ خود   @Aftab_gardan_ha
به همسایه‌ی دیوار به دیوار وطنم؛ افغانستان پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟ گنجشککان به مرگ پر و بال داده‌اند دردا که شعله‌ور شده باز آشیانتان نامهربانی از همه عالم چشیده‌اید ای من فدای داغ دل مهربانتان سر رفته است از لب دیوارتان غروب در خون تپیده باز افق آسمانتان کو فرصت درخشش ماه و ستاره‌ها؟ کو چشم‌روشنی شب بامیانتان؟ کو گونه‌های سرخ و سفید زنان شهر؟ کو خنده‌ی عروسکی کودکانتان؟ دستش به آبیاری گل‌ها نمی‌رود همدست خارهاست مگر باغبانتان؟ این بی‌بهار ماندن گل‌خانه تا کجا؟ تا کی ادامه داشته باشد خزانتان؟ عمری ببارد آه که طغیان کند مگر یک روز رودخانه‌ی اشک روانتان ما غم‌شریک حادثه‌هایی پر از دریغ ما در مرور ثانیه‌ها هم‌زبانتان بعد از هزار و یک شب رنجی که برده‌اید آخر کجاست فصل خوش داستانتان؟ ای کاش سرنوشت کمی ساده می‌گرفت تا سخت‌تر از این نشود امتحانتان @Aftab_gardan_ha
به دخترکان شهیده‌ی کابل بگو چه شد، چه خبر از کبوتران؟ کابل! که رنگ خون شده چشمان آسمان، کابل کدام تیر و کمان بال پر زدن را چید؟ که بال و پر همه‌جا ریخت ناگهان، کابل به موی دخترکان غنچه غنچه گل بستند گلی به سرخی خون گلویشان، کابل زمین سرخ پر از برگ برگ دفتر مشق مگر وزیده به سرسبزی‌ات خزان، کابل؟ چه شد به آن‌همه لبخند دخترانه‌ی سبز؟ چه شد به آن‌همه آغوش مهربان، کابل؟ بپرس جرم کبوتر چه بود جز پرواز؟ سکوت می‌کند این بار هم جهان، کابل! صدای دخترکی می‌وزد شبیه نسیم دوباره پر شدی از شعر نيمه‌جان، کابل دوباره نوبت دلشوره‌های یک مادر رسیده دختر من، یا....؟ دعا بخوان کابل به گوشواره‌ی خونی رسیده روضه‌ی تو دوباره سینه‌زن ایران و روضه‌خوان کابل تو چشم آبی‌ اگر نیستی، دلت آبی‌ست سلام آبی دریای بی‌کران! کابل! برای تسلیت این‌ بار شعر آوردم فدای قلب تو، همسایه، هم‌زبان، کابل قسم به دخترکانت که صبح نزدیک است قسم به ضجه‌ی آن مادر جوان، کابل بخوان دعای فرج را، بهار می‌بارد در این هجوم خزان، زنده‌تر بمان کابل @Aftab_gardan_ha
🥀 از قیل و قال رسته، با دستهای بسته بر خاطرات ویران، در آشیان نشسته با چشم باز، انگار، در خوابِ باغ رفته چون میوه‌ای رسیده، بر شاخه‌ای شکسته 🥀 از همه اهالی و ادب دعوت می ‌کنم در پویش "یک عکس و دو بیت شعر فلسطین" شرکت‌کنند. هر کدام از دوستان عکسی از وقایع اخیر فلسطین انتخاب کرده و دو بیت شعر بسرایند و منتشر کنند و اگر بنده را تگ کنند بنده هم استوری می‌کنم. https://www.instagram.com/p/CO218YzJ3_P/?igshid=1ur87i1d8lt31 @Aftab_gardan_ha
من در فراق روی تو کم غم نداشتم غم، در فراق روی تو من کم نداشتم گر مِهر تو نبود و اگر قهر تو نبود تصویری از بهشت و جهنّم نداشتم از عشق من به تو، تو فقط باخبر شدی غیر از خودِ عزیزِ تو، مَحرم نداشتم روزی نشد که «آه» مرا هم‌نفس نبود شامی نشد که گریه‌ی نم‌ نم نداشتم با این‌ همه همین که غمت بود، خوب بود کاری به کار عالم و آدم نداشتم ... از مجموعه غزل نشر @Aftab_gardan_ha
قلم گرفتم به دستم، امّا هنوز هم عاشق تفنگم اگر سرم، کلمه کلمه شورم! اگر دلم، واژه واژه جنگم بگو که من هرچه شد می‌آیم، مرا رها کن به خود می‌آیم برای فتح احد می‌آیم، می‌افتد این قلّه هم به چنگم... بگو که پر باشد از جنازه، بجوشد از قدس خون تازه به دست مردان انتفاضه هنوز تیغم، هنوز سنگم مرا ندیده مگیر، امّا برادرم را ندید دادم شهید بودم، شهید دادم! نه اهل نامم، نه اهل ننگم سرم شکسته‌ست گرچه از کین، گمان مبر سرشکسته باشم حماسه‌ی شرق باشکوهم، غریو ویرانی فرنگم اگرچه عمری سکوت بودم، نخواستم بی‌خروش باشد خدا کند باده‌نوش باشد، رفیق اگر می‌دهد شرنگم اگرچه از دوست شکوه دارم، رسیده وقت نبرد امّا غبار را هم زدوده حتّی، برادرم قاسم از تفنگم @Aftab_gardan_ha
پیروز این میدان تویی، والتين و الزيتون هموار خواهد شد به زیر پای تو صهيون آری برادر «انتم الاعلون» بی‌تردید «لا تحزن» از فریاد این آهنگ ناموزون تكرار كن تكرار کن سنگت اثر دارد سنگین‌دلان را بشکند تکرار این مضمون از پشتِ سر خنجر اگر خوردی، مبادت غم شمشیر را مغلوب سازد اقتدار خون پیروز این میدان تویی سوگند بر سنگت پیروز این میدان تویی، والتين والزيتون @Aftab_gardan_ha