🔴عشق‌ورزی با درد و رنج! 🖊احمدحسین شریفی 🔶یکی از ویژگی‌های روح‌های بزرگ این است که نه تنها از درد و رنج‌ها نمی‌گریزند که به آنها عشق‌ می‌ورزند. فرزانگان راستین چون همه چیز را از خدا می‌دانند و خدا را عین لطف و رحمت و عین خیرخواهی می‌دانند، به صورت پیشینی بر این باورند که حکمتی و خیری در گرفتاری‌ها و مصیبت‌ها و ناگواری‌هایشان وجود دارد. بر این باورها که ناگواری‌ها چون در منظر حضرت حق و محبوب حقیقی است، عین گوارایی و خوشی است و تحمل آنها و بلکه در آغوش کشیدن آنها، نشانه‌ای از عشق‌ورزی است. 🔶#امام_سجاد علیه السلام در دعای پانزدهم #صحیفه_سجادیه می‌فرماید: «خدایا! تو را سپاس بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم و تو را سپاس بر بیماری و مرضی که در جسمم پدید آوردی. ای خدای من! کدامیک از این دو حال، برای سپاس‌گزاری به درگاهت سزاوارتر و کدام یک از این دو وقت، برای سپاس و ثنا به پیشگاهت شایسته‌تر است؟ آیا زمان سلامت که روزی‌های پاکیزه‌ات را در آن برایم گوارا فرمودی و به سبب آن برای به دست آوردن خشنودی و احسانت به من نشاط دادی؛ و مرا همراه آن، بر آنچه که از اطاعتت توفیق دادی، نیرو بخشیدی؟ یا هنگام بیماری که مرا به وسیلة آن از ناخالصی‌ها خالص ساختی و نعمت‌هایی که به من هدیه دادی، برای سبک کردن گناهانی که پشتم را گران و سنگین کرده و پاک کردن زشتی‌هایی که در آن فرو رفته‌ام و آگاهی دادن برای اینکه توبه را فراگیرم و به یادآوردن نعمت‌های قدیم، برای محو کردن گناهان بزرگ از پرونده‌ام؟» 🔶#مولوی در داستان طوطی و بازرگان هم همین مضمون را به زیبایی بیان می‌کند: ای جفای تو ز دولت خوبتر و انتقام تو ز جان محبوب‌تر نار تو اینست نورت چون بود ماتم این، تا خود که سورت چون بود از حلاوت‌ها که دارد جور تو وز لطافت کس نیابد غور تو نالم و ترسم که او باور کند وز کرم آن جور را کمتر کند عاشقم بر قهر و بر لطفش بجد بوالعجب من عاشق این هر دو ضد والله ار زین خار در بستان شوم همچو بلبل زین سبب نالان شوم 🔶#تولستوی نویسنده نامدار روسی در کتاب بسیار مشهور جنگ و صلح می‌گوید: «سخت‌ترین و خوشبخت‌ترین چیزها این است که کسی در رنج‌هایش، در رنج‌های ناخواسته‌اش، عاشق این زندگی باشد.» #درد_و_رنج #رنج @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🔴انسانیت و شکر 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ درباره معیار و ملاک انسانیت و تمایز آدمی از سایر موجودات به ویژه سایر جانداران و حیوانات، دیدگاه‌های مختلفی بیان شده است: «ناطقیت»، «عقلانیت»، «ابزارسازی»، «اعتبارسازی»، «کمال‌خواهی»، «زیبایی‌خواهی»، «هنرمندی»، «تاریخ‌مندی» و امثال آن از جمله ملاک‌ها و معیارهایی است که برای تمایز انسان از غیر انسان بیان شده است. امام زین‌العابدین علیه السلام در نخستین دعا از دعاهای #صحیفه_سجادیه «حمد و شکرگزاری نسبت به نعمت‌های الهی» را نشانه انسانیت و مرز میان انسان و حیوان می‌داند و می‌فرماید: وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ: «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا.» ستایش خدایی را سزاست که اگر از بندگانش شناخت ستایش خود را دربرابر نعمت‌های که پیوسته بر آنان فرو می‌فرستد، از بندگانش دریغ می‌کرد،‌ هر آینه از نعمت‌هایش بهره‌مند می‌شدند در حالی که ستایش و شکر او را به جا نمی‌آورند. و در رزقش غرق می‌شدند در حالی که شکر او را به جای نمی‌آورند. و اگر چنین می‌بود، آنگاه از دایره انسانیت خارج شده و در زمره چارپایان به شمار می‌رفتند. و بلکه چنان می‌شدند که خدای متعال می‌فرماید: «چون چارپايانند، بل از چارپايان هم گمراه‏تر.» #اخلاق #شکر #امام_سجاد @Ahmadhoseinsharifi 🌹