eitaa logo
آیت الله شیخ عباس اخوان
681 دنبال‌کننده
30 عکس
22 ویدیو
21 فایل
به توفیق الهی جلسات حضرت آیت الله شیخ عباس اخوان به مرور بارگزاری می‌گردد سعی بر این است که حتی‌المقدور موضوعات و منابع جلسات ذکر شده و اگر احیاناً منبع مورد نظر یافت نشد، منابع نزدیک‌تر به موضوع آورده شود تا محققین محترم بهره‌مند گردند یا علی مدد
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از  آیت الله اخوان
جمعه ۲۰ مهر جلسات هفتگی حسینیه شهداء جمعه ها ساعت ۱۰ صبح شرح زیارت رجبیه بکلام آیت الله اخوان امام زاده حسن، ح شهید احمدی، کوچه شهید بهبودی،حسینیه شهداء (برادران) @ayatollahakhavan_ir
آیت الله شیخ عباس اخوان
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «يا هشام ما أقبح الفقر بعد الغنى و أقبح الخطيئة بعد النسك، و أقبح من ذلك العابد للّه ثمّ يترك عبادته» ج۱صص۱۵۳-۱۵۴. دگرگونی و در انسان؛ وَوْا فِي غَيْرِ الْكُتُبِ الْمَشْهُورَةِ قِرَاءَةَ الدُّعَاءِ التَّالِي عِنْدَ تَحْوِيلِ السَّنَةِ كَثِيراً، وَ قَالَ بَعْضُهُمْ بِقِرَاءَتِهِ 360 مَرَّةً: يَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَى أَحْسَنِ الْحَالِ. وَ بِرِوَايَةٍ أُخْرَى: يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ يَا مُدَبِّرَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ يَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَى أَحْسَنِ الْحَالِ. علامه ؛ حول یعنی گردش یعنی ای خداوندگار را به بهترین حال بگردان؛ تحول دائمی انسان از حالی به حالی دیگر و از مرحله‌ای به مرحله‌ای دیگر؛ و انسان در عمر خود به سوی که یا به سوی است یا به سوی ؛ درخواست به گردش حول به مطلوب که همگی تابع و نگرش و انسان است متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست گروهی آن گروهی این پسندند قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ :۸۴؛ همه مردم بر اساس ؛ تبیین شاکله به مقام جهان‌بینی‌ای که انسان دارد بر این زادم و هم بر این بگذرم چنان دان که خاک پی حیدرم چرا یکی می‌شود و یکی می‌شود سلطان که یکی مولا علیه‌السلام و یکی امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه می‌شود که همه این‌ها بر اثر شاکله فکری شخص است که به مرور زمان در شخص شکل می‌گیرد؛ دگرگونی و تحول در باورها که گاهی به حق برای شخص باب جدید باز می‌شود و گاهی به باطل؛ بازگشت برخی افراد از مسیر باطل به حق و از مسیر حق به باطل؛ دگرگونی یکباره در نظر ماست و بروز و ظهور می‌کند وگرنه حقیقتی است که به در شخص شکل گرفته است؛ تابعیت در هر شخص؛ نیت جنبه نهانی درون هر کسی است؛ تفسیر شاکله به نیست در برخی روایات؛ الصّادق ( عَنْ سُفْیَانَ‌بْنِ‌عُیَیْنَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (وَ النِّیَّهًُْ أَفْضَلُ مِنَ الْعَمَلِ أَلَا وَ إِنَّ النِّیَّهًَْ هِیَ الْعَمَلُ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ عزّوجلّ قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ یَعْنِی عَلَی نِیَّتِهِ. ج۲ص۱۶ الصّادق ( إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ فِی الْجَنَّهًِْ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِیهَا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّیَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ قَالَ عَلَی نِیَّتِهِ. ج۲ص۸۵ الصّادق ( عَنْ سُفْیَانَ‌بْنِ‌عُیَیْنَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (فِی قَوْلِهِ عزّوجلّ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا قَالَ لَیْسَ یَعْنِی أَکْثَرَکُمْ عَمَلًا وَ لَکِنْ أَصْوَبَکُمْ عَمَلًا وَ إِنَّمَا الْإِصَابَهًُْ خَشْیَهًُْ اللَّهِ تَعَالَی وَ النِّیَّهًُْ الصَّادِقَهًُْ الْحَسَنَهًُْ ثُمَّ قَالَ: الْإِبْقَاءُ عَلَی الْعَمَلِ حَتَّی یَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ وَ الْعَمَلُ الْخَالِصُ الَّذِی لَا تُرِیدُ أَنْ یَحْمَدَکَ عَلَیْهِ أَحَدٌ إِلَّا اللَّهُ عزّوجلّ وَ النِّیَّهًُْ أَفْضَلُ مِنَ الْعَمَلِ أَلَا وَ إِنَّ النِّیَّهًَْ هِیَ الْعَمَلُ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ عزّوجلّ قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ یَعْنِی عَلَی نِیَّتِهِ. ج۶۷ص۲۵۰ مثال تحول یکباره توسط ؛ إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ :۸۰؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله سیدمحمدرضا که به همراه به عیادت مریضی رفتند؛ نگهداری در شخص از ابتدا تا موقعی که حب دنیا در شخص بروز و ظهور کند؛ عدم جمع با و ؛ در آمدن با دستمایه کردن دین تفاوت دارد «يا هشام ما أقبح الفقر بعد الغنى» مثال به (اقبح=) رنج‌آور بودن بعد و تبیین آن؛ دستور شارع به برخورد کریمانه مثل دوره عزت شخص با فقیری که زمانی غنی بوده است؛ ضرورت دقت در برخورد مناسب و کرامت مندانه با گدایی که زمانی عزیز و غنی بوده است؛ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى :۲۶۳
آیت الله شیخ عباس اخوان
«و أقبح الخطيئة بعد النسك» چقدر بد است انسان بعد از اهل نسک و عبادت بودن به خطیئه و معصیت کشیده شود که این هم از عرش به فرش می‌آید؛ جریان زن بدکاره‌ای که با یک نصیحت خیرخواهانه عاقبت به خیر شد: مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَمَّنْ أَخْبَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: کَانَ عَابِدٌ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ لَمْ یُقَارِفْ مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا شَیْئاً فَنَخَرَ إِبْلِیسُ نَخْرَةً فَاجْتَمَعَ إِلَیْهِ جُنُودُهُ فَقَالَ مَنْ لِی بِفُلَانٍ فَقَالَ بَعْضُهُمْ أَنَا لَهُ فَقَالَ مِنْ أَیْنَ تَأْتِیهِ فَقَالَ مِنْ نَاحِیَةِ النِّسَاءِ قَالَ لَسْتَ لَهُ لَمْ یُجَرِّبِ النِّسَاءَ فَقَالَ لَهُ آخَرُ فَأَنَا لَهُ فَقَالَ لَهُ مِنْ أَیْنَ تَأْتِیهِ قَالَ مِنْ نَاحِیَةِ الشَّرَابِ وَ اللَّذَّاتِ قَالَ لَسْتَ لَهُ لَیْسَ هَذَا بِهَذَا قَالَ آخَرُ فَأَنَا لَهُ قَالَ مِنْ أَیْنَ تَأْتِیهِ قَالَ مِنْ نَاحِیَةِ الْبِرِّ قَالَ انْطَلِقْ فَأَنْتَ صَاحِبُهُ فَانْطَلَقَ إِلَی مَوْضِعِ الرَّجُلِ فَأَقَامَ حِذَاهُ یُصَلِّی قَالَ وَ کَانَ الرَّجُلُ یَنَامُ وَ الشَّیْطَانُ لَا یَنَامُ وَ یَسْتَرِیحُ وَ الشَّیْطَانُ لَا یَسْتَرِیحُ فَتَحَوَّلَ إِلَیْهِ الرَّجُلُ وَ قَدْ تَقَاصَرَتْ إِلَیْهِ نَفْسُهُ وَ اسْتَصْغَرَ عَمَلَهُ فَقَالَ یَا عَبْدَ اللَّهِ بِأَیِّ شَیْ ءٍ قَوِیتَ عَلَی هَذِهِ الصَّلَاةِ فَلَمْ یُجِبْهُ ثُمَّ أَعَادَ عَلَیْهِ فَلَمْ یُجِبْهُ ثُمَّ أَعَادَ عَلَیْهِ فَقَالَ یَا عَبْدَ اللَّهِ إِنِّی أَذْنَبْتُ ذَنْباً وَ أَنَا تَائِبٌ مِنْهُ فَإِذَا ذَکَرْتُ الذَّنْبَ قَوِیتُ عَلَی الصَّلَاةِ قَالَ فَأَخْبِرْنِی بِذَنْبِکَ حَتَّی أَعْمَلَهُ وَ أَتُوبَ فَإِذَا فَعَلْتُهُ قَوِیتُ عَلَی الصَّلَاةِ قَالَ ادْخُلِ الْمَدِینَةَ فَسَلْ عَنْ فُلَانَةَ الْبَغِیَّةِ فَأَعْطِهَا دِرْهَمَیْنِ وَ نَلْ مِنْهَا قَالَ وَ مِنْ أَیْنَ لِی دِرْهَمَیْنِ مَا أَدْرِی مَا الدِّرْهَمَیْنِ فَتَنَاوَلَ الشَّیْطَانُ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ دِرْهَمَیْنِ فَنَاوَلَهُ إِیَّاهُمَا فَقَامَ فَدَخَلَ الْمَدِینَةَ بِجَلَابِیبِهِ یَسْأَلُ عَنْ مَنْزِلِ فُلَانَةَ الْبَغِیَّةِ فَأَرْشَدَهُ النَّاسُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُ جَاءَ یَعِظُهَا فَأَرْشَدُوهُ فَجَاءَ إِلَیْهَا فَرَمَی إِلَیْهَا بِالدِّرْهَمَیْنِ وَ قَالَ قُومِی فَقَامَتْ فَدَخَلَتْ مَنْزِلَهَا وَ قَالَتِ ادْخُلْ وَ قَالَتْ إِنَّکَ جِئْتَنِی فِی هَیْئَةٍ لَیْسَ یُؤْتَی مِثْلِی فِی مِثْلِهَا فَأَخْبِرْنِی بِخَبَرِکَ فَأَخْبَرَهَا فَقَالَتْ لَهُ یَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ تَرْکَ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ التَّوْبَةِ وَ لَیْسَ کُلُّ مَنْ طَلَبَ التَّوْبَةَ وَجَدَهَا وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی أَنْ یَکُونَ هَذَا شَیْطَاناً مُثِّلَ لَکَ فَانْصَرِفْ فَإِنَّکَ لَا تَرَی شَیْئاً فَانْصَرَفَ وَ مَاتَتْ مِنْ لَیْلَتِهَا فَأَصْبَحَتْ فَإِذَا عَلَی بَابِهَا مَکْتُوبٌ احْضُرُوا فُلَانَةَ فَإِنَّهَا مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَارْتَابَ النَّاسُ فَمَکَثُوا ثَلَاثاً لَمْ یَدْفِنُوهَا ارْتِیَاباً فِی أَمْرِهَا فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَی نَبِیٍّ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ لَا أَعْلَمُهُ إِلَّا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ (علیه السلام) أَنِ ائْتِ فُلَانَةَ فَصَلِّ عَلَیْهَا وَ مُرِ النَّاسَ أَنْ یُصَلُّوا عَلَیْهَا فَإِنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهَا وَ أَوْجَبْتُ لَهَا الْجَنَّةَ بِتَثْبِیطِهَا عَبْدِی فُلَاناً عَنْ مَعْصِیَتِی. روضه ج۸صص۳۸۴ـ۳۸۵؛ پوزخند به یک گناهکار که در شأن او نبود و سبب عاقبت به شری او شد؛ خطر بزرگی که اهل عبادت و اخلاص را تهدید می‌کند؛ و المخلصون علی خطر عظیم ج۱ص۲۷۷؛ جریانی از و تشرف سالیانه‌اش خدمت علیه‌السلام در و برخورد امام علیه‌السلام با وی به جهت عدم حفظ شأن : «از آن جمله حکایتی است که در تاریخ مدینة المؤمنین قم که از حسن بن محمّد قمّی است به این عبارت وارد است: رُوِّیتُ عَنْ مَشَایِخِ قُمَّ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ الْحَسَنِ بن جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ کَانَ بِقُم یَشْرَبُ الْخَمْرَ عَلانِیَةً، فَقَصَدَ یَوْماً لِحَاجَةٍ بَابَ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ الأَشْعَرِیِّ، وَکَانَ وَکِیلاً فِی الأَوْقَافِ بِقُمَّ، فَلَمْ یَأْذَنْ لَهُ، وَرَجَعَ إِلَی بَیْتِهِ مَهْمُوماً.
آیت الله شیخ عباس اخوان
فَتَوَجَّهَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ إِلَی الْحَجِّ، فَلَمَّا بَلَغَ سُرَّ مَنْ رَأَی اسْتَأْذَنَ عَلَی أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ علیه السلام، فَلَمْ یَأْذَنْ لَهُ، فَبَکَی أَحْمَدُ لِذَلِکَ طَوِیلاً وَتَضَرَّعَ حَتَّی أَذِنَ لَهُ. فَلَمَّا دَخَلَ قَالَ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِمَ مَنَعْتَنِی الدُّخُولَ عَلَیْکَ؟ وَأَنَا مِنْ شِیعَتِکَ و َمَوَالِیکَ؟ قَالَ علیه السلام: لأَنَّکَ طَرَدْتَ ابْنَ عَمِّنَا عَنْ بَابِکَ، فَبَکَی أَحْمَدُ وَحَلَفَ بِاللَّهِ أَنَّهُ لَمْ یَمْنَعْهُ مِنَ الدخُولِ عَلَیْهِ إِلاّ لأَنْ یَتُوبَ مِنْ شُرْبِ الْخَمْرِ. قَالَ: صَدَقْتَ وَلَکِنْ لابُدَّ منْ إِکْرَامِهِمْ، وَاحْتِرَامِهِمْ عَلَی کُلِّ حَالٍ، وَأَنْ لا تُحَقِّرَهُمْ، وَلا تَسْتَهِینَ بِهِمْ لانْتِسَابِهِمْ إِلَیْنَا، فَتَکُونَ مِنَ الْخاسِرِینَ. فَلَمَّا رَجَعَ أَحْمَدُ إِلَی قُمَّ أَتَاهُ أَشْرَافُهُمْ، وَکَانَ الْحُسَیْنُ مَعَهُمْ، فَلَمَّا رَآهُ أَحْمَدُ وَثَبَ إِلَیْهِ وَاسْتَقْبَلَهُ وَأَکْرَمَهُ، وَأَجْلَسَهُ فِی صَدْرِ الْمَجْلِسِ، فَاسْتَغْرَبَ الْحُسَیْنُ ذَلِکَ مِنْهُ وَاسْتَبَْعدَهُ، وَسَأَلَهُ عَنْ سَبَبِهِ، فَذَکَرَ لَهُ مَا جَرَی بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْعَسْکَرِی علیه السلام فِی ذَلِکَ. فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ نَدِمَ مِنْ أَفْعَالِهِ الْقَبِیحَةِ، وَتَابَ مِنْهَا، وَرَجَعَ إِلَی بَیْتِهِ، وَأَهْرَقَ الْخُمُورَ، وَکَسَرَ آلاتِهَا، وَصَارَ مِنَ الأَتْقِیَاءِ الْمُتَوَرِّعِینَ، وَالصُّلَحَاءِ الْمُتَعَبِّدِینَ، وَکَانَ مُلازِماً لِلْمَسَاجِدِ مُعْتَکِفاً فِیهَا، حَتَّی أَدْرَکَهُ الْمَوْتُ، وَدُفِنَ قَرِیباً مِنْ مَزَارِ فَاطِمَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا» ج۲ص۱۹۶-۱۹۷ تألیف ؛ داستان شخص شراب‌خواری که از شرمساری روی خود را به دیوار کرد و علیه‌السلام فرمودند: نمی‌گویم در حال خوبی هستی ولی هیچ موقع به ما پشت نکن؛ فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا :۶۵؛ خطاب‌های آقا قهر می‌کنم و دیگه نمیام و ...، این‌ها مال مکتب علیهم‌السلام نیست!؛ امکان نجات اهل در صورت اتصال با و خطر عظیم عاقبت به شری برای کسانی‌که درجات بالای معنوی هستند؛ أُحِبُّ الصالِحينَ وَلَستُ مِنهُم «و أقبح الخطيئة بعد النسك، و أقبح من ذلك العابد للّه ثمّ يترك عبادته» از همه این‌ها بدتر کسی است که برای خدا می‌کرد و عبادتش را ترک کرد؛ خطر در کمین اهل عبادت برای خدا شیخی پس صد چله پی دختر ترسا آن کرد، از او غیرت دین بیشترم نیست صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین ای که به عشقت اسیر، خیل بنی آدمند! سوختگان غمت، با غم دل خرمند هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت با خبران غمت بی‌خبر از عالمند در شکن طرّه‌ات، بسته دل عالمی است و آن همه دلبستگان، عقده گشای همند یوسف مصر بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با درهمند عقد عزای تو بست، سنت اسلام و بس سلسله‌ی کائنات، حلقه‌ی این ماتمند حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زان که شهیدان او، جمله مسیحا دمند هردم از این کشتگان، گر طلبی بذل جان در قدمت جان فشان، با قدمی محکمند نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سیٌدالشٌهداء بر جدال طاقت داشت هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد ۱۴۰۲/۱/۲ https://eitaa.com/akavan110
روضه روز وفات حضرت معصومه سلام الله علیها قرائت حدیث کسا ساعت ۱۶ کربلایی سخنرانی ساعت ۱۶:۳۰ آیت الله روضه خوانی ساعت ۱۷:۱۵ کربلایی دوشنبه ۳۲ مهر ماه ویژه برادران خیابان ایران کوچه کبریت چی پلاک ۲۲ حسینیه حضرت علیه السلام @emam_musa116
هدایت شده از  آیت الله اخوان
(((((((بسم الله الرحمان الرحیم)))))))) شنبه ۲۱مهر شام ولادت تفسیر بکلام دانشمند معظم: خ مولوی، بین خ وحدت اسلامی و خ ولیعصر (عج)،خ تشکری موحد ،حسینیه اصحاب هیئت متوسلین به ابی الفضل العباس علیه السلام(ویژه برادران) @ayatollahakhavan_ir
آیت الله شیخ عباس اخوان
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «يا هشام ما أقبح الفقر بعد الغنى و أقبح الخطيئة بعد النسك، و أقبح من ذلك العابد للّه ثمّ يترك عبادته» ج۱صص۱۵۳-۱۵۴. انسان در چارچوب فکری خوب امور را طی کرده تا به مرگ منتهی شود؛ انسان خود را در چارچوب پذیرش خدای متعال قرار داده که شامل می‌شود؛ در عابد شده؛ اگر کسی صورت عبادت را بنمایاند به این و گفته می‌شود و نه ولی وقتی در او ملکه شد به او عابد می‌گویند؛ تبیین معنای نسک: قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ :۱۶۲ «يا هشام ما أقبح الفقر بعد الغنى و أقبح الخطيئة بعد النسك، و أقبح من ذلك العابد للّه ثمّ يترك عبادته» بررسی امکان برگشت از ملکه (=شخصیت ثانوی)؛ تبیین معنای ؛ لغت در عرب به کسی گفته می‌شود که از خودش هیچ شأنی در برابر مولای خود ندارد؛ نمونه‌هایی از برخورد با کسی که در جنگ‌ها اسیر و عبد شده مثل در آوردن کاسه سر و یا رنگ کردن فرش با خون اسیر و کشتگان که از این‌جا بحث طهارت و نجاست خون به کار رفته در فرش در فقه مطرح شده است مرا سهم دادی که در پای پیل تنت را بسایم چو دریای نیل منتسب به خیزید و خز آرید که هنگام خزانست باد خنک از جانب خوارزم وزانست آن برگ رزان بین که بر آن شاخ رزانست گویی به مثل پیرهن رنگ‌رزانست دهقان به تعجب سر انگشت گزانست کاندر چمن و باغ، نه گل ماند و نه گلنار جنایات در قبال بردگان در و ؛ عبد کالا حساب می‌آمده؛ کسی‌که در قبال خدای خود هیچ شأنی برای خود نمی‌بیند عبد نامیده شده؛ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ :۴۱؛ برخورد با بنده و عبد با مولا از راه‌های مختلف مثل و یا شایستگی مثل جناب در محضر صلوات الله علیه؛ احوال بزرگ‌زاده بود و که شاهزاده بود؛ جریان قصد خریدن قنبر توسط آشنایان برای حاکم و پادشاهی بر قوم خود؛ عبد مانند قنبر از ملکه خود بر نمی‌گردد ولی برخی که عبد هستند در صدد فرار هستند؛ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً صلی‌الله علیه وآله وسلم بنده‌ام بنده ولی بیخردم خواجه با بیخردی می خردم خواجه‌ام دید و پسندید و خرید واگهی داشت ز هر نیک و بدم جریان تن دادن به اسارت و کنیزی جناب سلام الله علیها برای رسیدن خدمت صلوات الله علیه شاهنشه روم دختری داشت در برج عفاف اختری داشت آينه عصمت و ادب بود دارای شرافت نســـب بود می‌بود مليکه نام ناميش می‌داشت پدر چون جان گراميش آزاده نواده حــــــواری شایســــــته هر بـــزرگواری شمعون وصی مسیح جدش از باغ کمال رسته قدش برده نسب از هر سو ملیکا از قیصر و جانشین عیسی سیر زینبی جناب نرجس خاتون سلام الله علیهما؛ تفاوت عبد با کره و ناراحتی و عبد با دلدادگی خود را به شمار غلامانش می‌آورم و دور از ادبم عبادت از سر خوف و ترس و امور مشابه با تلنگری ممکن است برگردد برخلاف آنکه عبادتش از راه دلدادگی و و لازمه است بر نمی‌گردد؛ آفت و احتمال بازگشت از عبودیت مقیم آستان وصل حیدر مهذب گشته دور از هر هوایی چگونه باشدش با ضربتی چوب رود غیر سرای اوی جایی روایت قطع دست که محب امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه بود به جرم دزدی: البرسي: بالإسناد و غيره، يرفعه، عن الأصبغ بن نباتة أنّه قال: كنت جالسا عند أمير المؤمنين عليّ بن أبي طالب- (عليه السلام)- و هو يقضي بين الناس إذ أقبل‌ جماعة و معهم أسود مشدود الأكتاف، فقالوا: هذا سارق يا أمير المؤمنين، فقال- (عليه السلام)-: يا أسود سرقت؟ قال: نعم، يا أمير المؤمنين، قال [له‌]: ثكلتك امّك، إن قلتها ثانية قطعت يدك، سرقت؟ قال: نعم [يا مولاي‌]. قال: ويلك انظر ما ذا تقول، سرقت؟ قال: نعم [يا مولاي‌]، فعند ذلك قال- (عليه السلام)-: اقطعوا يده لأنّه‌ وجب عليه القطع. قال: فقطع يمينه فأخذها بشماله و هي تقطر دما، فاستقبله رجل يقال له ابن الكوّاء، فقال له: يا أسود من قطع يمينك؟ قال: قطع يميني سيّد المؤمنين و قائد الغرّ المحجّلين، و أولى الناس باليقين، و سيّد الوصيّين‌ أمير المؤمنين عليّ بن أبي طالب- (عليه السلام)- إمام الهدى، و زوج فاطمة الزهراء ابنة محمد المصطفى، أبو الحسن المجتبى، و أبو الحسين المرتضى، السابق إلى جنّات النعيم، مصادم الأبطال، المنتقم من الجهّال، معطي‌ الزكاة، منيع الصيانة من هاشم القمقام، ابن عمّ الرسول، الهادي‌ إلى الرشاد، الناطق بالسداد، شجاع مكّي، جحجاح وفيّ (فهو نور) بطين أنزع، أمين من آل حم و يس، و طه و
آیت الله شیخ عباس اخوان
الميامين، محلّي الحرمين، و مصلّي القبلتين، خاتم الأوصياء، و وصيّ صفوة الأنبياء، القسورة الهمام و البطل الضرغام، المؤيّد بجبرئيل [الأمين‌]، المنصور بميكائيل المبين، وصيّ رسول‌ ربّ العالمين، المطفئ نيران الموقدين، و خير من مشى من قريش أجمعين، المحفوف بجند من السماء، عليّ بن أبي طالب- (عليه السلام)- أمير المؤمنين، على رغم أنف الراغمين‌، مولى الخلق أجمعين. قال: فعند ذلك قال له ابن الكوّاء: ويلك يا أسود قطع يمينك و أنت تثني‌ عليه هذا الثناء كلّه؟! قال: و مالي لا اثني عليه و قد خالط حبّه لحمي و دمي؟ و اللّه ما قطعني إلّا بحقّ أوجبه اللّه تعالى عليّ. قال [ابن الكوّاء]: فدخلت إلى أمير المؤمنين- (عليه السلام)- و قلت له: يا سيّدي رأيت عجبا. قال: و ما رأيت؟ قلت: صادفت أسودا و قد قطعت يمينه، و قد أخذها بشماله و هي‌ تقطر دما، فقلت له: يا أسود من قطع يمينك؟ قال: سيّدي أمير المؤمنين، فأعدت عليه القول، و قلت [له‌]: ويحك قطع يمينك و أنت تثني عليه هذا الثناء كلّه؟ فقال: مالي لا أثني عليه و قد خالط حبّه لحمي و دمي، و اللّه ما قطعها إلّا بحقّ أوجبه اللّه تعالى. قال: فالتفت أمير المؤمنين- (عليه السلام)- إلى ولده الحسن و قال له: قم هات عمّك الأسود. قال: فخرج الحسن- (عليه السلام)- في طلبه فوجده في موضع يقال له كندة، فأتى به إلى أمير المؤمنين- (عليه السلام)-، فقال له‌: يا أسود قطعت يمينك و أنت تثني عليّ! فقال: [يا مولاي‌] يا أمير المؤمنين و مالي لا اثني عليك و قد خالط حبّك لحمي و دمي؟ فو اللّه ما قطعتها إلّا بحقّ كان عليّ ممّا ينجي من عاهات‌ الآخرة. فقال- (عليه السلام)-: هات يدك، فناوله إيّاها، فأخذها و وضعها في الموضع الذي قطعت منه، ثمّ غطّاها بردائه، و قام فصلّى- (عليه السلام)-، و دعا بدعوات لم تردّ، و سمعناه يقول [في‌] آخر دعائه: آمين، ثمّ شال الرداء و قال: اضبطي أيّتها العروق كما كنت اتّصلي. قال: فقام الأسود و هو يقول: آمنت باللّه، و بمحمد رسول اللّه، و بعليّ الذي ردّ اليد القطعاء بعد تخليتها من الزند، ثمّ انكبّ على قدميه و قال: بأبي أنت و امّي يا وارث علم النبوّة. ج۲صص۶۸-۷۱ تألیف (از فحول علمای شیعه) سگی را لقمه‌ای هرگز فراموش نگردد ور زنی صَد نوبتش سنگ و گر عمری نوازی سفله‌ای را به کمتر تندی آید با تو در جنگ لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَة (۱) وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ :۲؛ چشیدن فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا :۶۵ به تیغم گَر کشد دستش نگیرم وگر تیرم زَنَد منّت پذیرم دل داده‌ام به یاری شوخی کشی نگاری مرضیه السجایا محموده الخصائل در عین گوشه گیری بودم چو چشم مستت و اکنون شدم به مستان چون ابروی تو مایل ای دوست دست حافظ تعویذ چشم زخم است یا رب ببینم آن را در گردنت حمایل وصف دلدادگی در و جانفشانی در محضر علیه‌السلام هنگام اقامه نماز؛ وروي أن سعيد بن عبد الله الحنفي تقدم أمام الحسين فاستهدف لهم يرمونه بالنبل كلما أخذ الحسين عليه السلام يمينا وشمالا قام بين يديه فما زال يرمى به حتى سقط إلى الأرض وهو يقول اللهم العنهم لعن عاد وثمود اللهم أبلغ نبيك السلام عني وأبلغه ما لقيت من ألم الجراح فإني أردت بذلك نصرة ذرية نبيك ثم مات رضوان الله عليه فوجد به ثلاثة عشر سهما سوى ما به من ضرب السيوف وطعن الرماح. ج۴۵ص۲۱؛ صلوات الله علیه: علیک بهذا الغریب؛ عبودیتی که در آن دلدادگی باشد دیگر برگشت ندارد؛ اساس در است: هَلِ الدّينُ إلاَّ الحُبُّ وَالبُغضُ ص۴۵۶؛ محبت در وادی سیدالشهداء علیه‌السلام جلوه می‌کند السلام علیک یا مولانا یا صاحب العصر و الزمان ای شمع جهان افروز بیا وی شاهد عالم سوز بیا ای مهر سپهر قلمرو غیب شد روز ظهور و بروز بیا ای طائر سعد فرخ رخ امروز توئی فیروز بیا روزم از شب تیره‌تر است ای خود شب ما را روز بیا عمریست گذشته به نادانی ای علم و ادب آموز بیا شد گلشن عمر خزان از غم ای باد خوش نوروز بیا من سوخته تو و مفتقرم تا جان به لب است هنوز بیا دیوان یابن الحسن یابن الحسن یابن الحسن یابن الحسن روضه بازگشت به خیمه‌گاه فلاندبنك صباحا ومساء، ولابكين عليك بدل الدموع دما ... وأسرع فرسك شاردا، وإلى خيامك قاصدا، محمحما باكيا. ج۱۰۱صص۲۳۸-۲۴۰ حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان صدای شیهه‌اش را تا شنیدند همه از خیمه ها بیرون دویدند یکی از غم، گریبان چاک می‌کرد یکی خونش، به گیسو پاک می‌کرد چراغ محفل طاها، سکینه دو دست، از شدّت غم زد به سینه یا جواد ابی هل سقی ابی ام قتل عطشانا
آیت الله شیخ عباس اخوان
الميامين، محلّي الحرمين، و مصلّي القبلتين، خاتم الأوصياء، و وصيّ صفوة الأنبياء، القسورة الهمام و الب
حسین جان حسین جان شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی بابی العطشان حتی قضی بابی المهموم حتی مضی روحی فداک یا اباعبدالله ۱۴۰۲/۱/۳ https://eitaa.com/akavan110