❤️ساعت عاشقی❤️ ❣ #سلام_امام_زمانم❣ 💟خورشیدمن ٺویی وبی حضورٺو صبحم بخیرنمیشود،ای آفتاب من 💟گرچهره رابرون نڪنی ازنقاب خود صبحی دمیده نگردد به خواب من #السلام_علیک_یا_اباصالح_المهدی #نامه_ای_برای_پدر @namebepedar📝

🌹هرشب این فایل صوتی کوتاه را هنگام خواب گوش کنید تا قبل از اینکه چندین ساعت در حالت خواب بسر ببرید، ذخیره های خوبی برای اخرت خود فراهم کنید. انسان عاقل از این موقعیت های پیش آمده بخوبی بهره میبرد.

برنامه مطالعه امروز： ترجمه حکمت ۴١۴ رو مطالعه بفرمایید. یاعلی @alafvalafv

حکمت امروز با اینکه در واقع همون حکمت قبل هست با کمی تغییر... اما نکات مختصری در موردش, خدمتتون تقدیم میکنم👇 حکمت ۴١۴ 🔸اهمیت و آداب دلداری و تسلیت به صاحبان عزا🔸 انسان در طول زندگی‌اش بارها با انواع مصیبت‌ها و بلایا مواجه می‌شود. برای دلداری یک مصیبت‌زده و یا عزیز از دست داده معمولا آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) را بر زبان می‌آوریم و یا با عباراتی نظیر: خدا به شما صبر جمیل و اجر جزیل عطا کند، عظم‌الله اجورکم، خدا به شما صبر دهد، خدا اجرتان دهد، بقای عمر بازماندگان و از این قبیل جملات سعی می‌کنیم تسلیت خود را به مصیبت‌زدگان ابراز کنیم و با حضور خود در نزد آنان و بیان عباراتی تسلی‌بخش، آرامش را به آنان بازگردانیم. ❓اما سوال این است که این رفتار ما در دلداری دادن به فرد مصیبت‌زده تا چه حد اهمیت و نقش و تاثیرات مثبت دارد و دیدگاه قرآن و روایات در این باره چه می‌‌باشد؟ 🔹 مصیبت، آزمون الهی زندگی دنیوی به‌گونه‌ای سامان‌یافته که از دست دادن و گرفتار شدن به انواع و اقسام بلایا و مشکلات در آن، امری طبیعی و عادی است. این امور بر اساس آموزه‌های قرآنی به حوزه سنت‌های الهی در آزمون و امتحان و مانند آن باز‌می‌گردد. (عنکبوت، آیه 2؛ فجر، آیات 15 و 16) خداوند در بیان فلسفه و هدف این امتحان‌ها به اموری چون اتمام حجت و یادآوری (توبه، آیه 126) افزایش ظرفیت انسان و افزایش صبر و آستانه تحمل، اظهار و بروز استعدادها، تنبیه و مجازات غافلان، علم و دانش نسبت به ادعاهای مدعیان، بخشیدن مقامات (بقره، آیات 124 و 155، نساء، آیه 6؛ حجرات، آیه 14) و امور دیگر اشاره می‌کند. (احزاب، آیه 11) 👈این امتحان‌ها و آزمون‌ها هر ساله حتی برای منافقان یکی دو بار انجام می‌گیرد تا حجت بر آنان تمام شود. (توبه، آیه 126) این آزمون‌ها شامل مجموعه‌ای متنوع و متعدد از ترس و گرسنگی و کاهش در اموال و جان‌ها و محصولات و مانند آن می‌شود. (بقره، آیه 155) پس نمی‌توان از زندگی دنیوی سخن گفت و از مصیبت سخن به میان نیاورد؛ چرا که لازمه چنین زندگی‌ای، رنج و مصیبت و سختی است. 🔹تعزیت و تسلیت به مصیبت‌زده تعزیت و تسلیت دادن مصیبت‌زده از سنت‌های الهی و سیره‌های نیک پیشوایان است. از آموزه‌های قرآنی و گزارش‌های آن بر می‌آید که خداوند خود در مواردی به تسلی افراد مصیبت‌زده اقدام کرده و آنان را از طریق وحی و از زبان فرشتگان و پیامبران با واژه‌هایی چون «لا‌تحزن»، «لاتخف»، «فلاتبتئس» و مانند آنها تسلی داده است. ✅هدف و فلسفه دلداری، تسلا دادن و غمگساری کردن با مصیبت‌زده و یا تسکین بخشیدن به فرد پریشان‌خاطر است. در عربی واژه تعزیت برای این منظور به کار می‌رود. تعزیت از ریشه عزی (عزاء) به معنای تسلی دادن، آرامش یافتن و یا خود را تسلی دادن است. این واژه وقتی در باب تفعیل به کار می‌رود؛ یعنی عزی، به معنای دلداری دادن، تسلیت گفتن به کسی به سبب درگذشت کسی یا فقدان چیزی، یا ابراز همدردی کردن با کسی چون بازماندگان مرده است. البته واژه #عزاء به #معنای سنگینی، وقار، متانت، تسلی، آرامش، تسلیت، غمگساری، دلداری و مانند آن به کار رفته است که ریشه همه آنها به همان آرامش‌بخشی باز‌می‌گردد که موجبات سنگینی و وقار، آرامش و آسودگی و متانت و مانند آن می‌شود. در روایات و دیگر منابع تاریخی، واژگانی چون ماتم، نوحه و تسلی، رثا و مرثیه و غیر آن به کار رفته که در ارتباط با تعزیه و تسلیت و عزاداری است. 🔹#اهداف_دلداری_وتسلیت_گفتن از واژه‌شناسی تعزیت به آسانی روشن می‌شود که هدف از برگزاری مراسم شکلی و غیرشکلی عزاداری، دست‌یابی مصیبت‌زده به آرامشی است که به سبب مصیبت از دست داده است. عواطف انسانی متاثر از مصیبت‌ها، حالت طبیعی خود را از دست می‌دهد و واکنش‌هایی را از خود ظاهر می‌کند که نتیجه آن اضطراب، هیجانات‌های شدید عصبی و رفتاری، افسردگی، گوشه‌گیری، احساس‌ یاس و نومیدی و مانند آن است. ▪وقتی به آثاری که در آیات قرآن برای تسلیت و دلداری بیان شده نگاه می‌شود، می‌توان نقش تسلیت و دلداری به مصیبت‌زده را بهتر درک کرد و در انجام این عمل صالح و خیرخواهانه اهتمام‌ بیشتری به خرج داد.👌 ✴خداوند در قرآن دو اثر مهم را برای دلداری بیان می‌کند که شامل برطرف شدن حزن و رفع و یا دفع ترس است. این دو مسئله ارتباط جدی با حوزه خوشبختی و سعادت بشر دارد؛ چرا که آنچه خوشبختی آدمی را به بدبختی تبدیل می‌کند، حزن و خوف است. یعنی نسبت به از دست داده‌ها اندوهگین شده و نسبت به آینده و از دست دادنی‌ها هراسان و ترسان می‌شود. انسان دوست دارد همواره نعمت‌هایی را که در اختیار دارد از دست ندهد و اگر آن را از دست دهد، نسبت به آن اندوهگین می ‌شود و اگر نگران از دست دادن آن باشد همواره ترسان و نگران خواهد بود.

❇نقش تسلی و دلداری این است که حزن را می‌زداید و خوف را برمی‌دارد. خداوند در آیات 7 و 10 سوره قصص بیان می‌کند که چگونه دلداری، موجب برطرف شدن حزن و اندوه است. وقتی مادر موسی(ع) ناچار می‌شود به الهام و وحی الهی کودک را در سبدی گذارد و به نیل خروشان افکند، به سبب از دست دادن کودک، اندوهگین و به جهت آینده و مرگش ترسان بود. اما خداوند او را دلداری و تسلی می‌دهد و این‌گونه است که حزن و خوف از دل مادر موسی(ع) بیرون می‌رود و جای آن را آرامش فرا می‌گیرد. ⬅پس نتیجه تسلی دادن رسیدن به آرامشی است که از مهمترین عناصر و مولفه‌های خوشبختی است. ❇همچنین از آیات قرآن به دست می‌‌آید که تسلی دادن و دلداری به مصیبت‌زده، نگرانی‌هایش را نسبت به آینده از میان می‌برد. این‌گونه است که آرامش در حالت کنونی به سراغش می‌آید و رفتارهایش را از رفتارهای هیجانی و غیرمعقول به یک رفتار منطقی و عقلانی تبدیل می‌کند. این بازگشت آرامش به مصیبت‌زده شرایط کنونی و آینده‌اش را نیز بهبود می‌بخشد؛ زیرا در شرایط بحران ممکن است رفتارهایی هیجانی از خود بروز دهد که نه تنها به خود بلکه به دیگران آسیب جدی وارد سازد؛ چنانکه اگر تسلی خداوند و دلداری‌اش نبود مادر موسی (ع) ممکن بود مسأله را افشا می‌کرد و زمینه آسیب جدی به کودک👶 را فراهم می‌آورد. (همان). ترس حضرت ابراهیم (ع) نسبت به فرشتگانی که بر سر سفره‌اش می‌نشینند ولی دست به غذا 🍳🍗نمی‌برند، یک ترس طبیعی بود و اگر دلداری فرشتگان نبود می‌توانست رفتارهای ناخوشایندی را موجب شود. اما با دلداری فرشتگان، مصیبت و نگرانی و عواقب بعدی احتمالی برطرف شد، چرا که اگر غذای میزبان را نخورد احتمال اینکه نشانه دشمنی باشد دور از ذهن نیست. (هود، آیات 69 تا 74؛ حجر، آیات 51 تا 53). در این باره دلداری حضرت اسماعیل (ع) به پدر موجب می‌شود که حضرت ابراهیم (ع) دیگر ترسان از مخالفت فرزند نباشد و احساس نگرانی از سوی او نداشته باشد. این امر موجب شد تا فشار کمتری به حضرت ابراهیم (ع) وارد شود؛ زیرا انجام عمل ذبح فرزند خود، عملی بس بزرگ و سنگین بود😐 و در این میان مخالفت فرزند می‌توانست این امر را سنگین‌تر کند و مشکلاتی را برای مأموریت پدید آورد؛ اما دلداری و تسلابخشی فرزند موجب شد تا پدر از نگرانی نسبت به مخالفت فرزند رها شود و امر کمی سبک‌تر گردد. (صافات، آیه 102). @alafvalafv

نماهنگ ۲ دقیقه عالم بی حساب و کتاب نیست مواظب اعمالمان باشیم حاج آقا عالی✅ هر جایی نشستی و بلند شدی بگو بسم الله🍀🍀 @alafvalafv

زیباترین خودسازی چیست؟؟ #یازده_پنجره_نور التماس دعا در مناجاتهای شبانه تون 🍃🍃 در سحرگاه ، سر از بالش خوابت بردار .... کاروانهای فرومانده ی خواب از چشمت بیرون کن .... باز کن @alafvalafv

❤️ساعت عاشقی❤️ شعری که آیت الله بهجت(ره) زیر لب زمزمه می کردند: 💟این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم... 💟سالها منتظرسیصدواندی مرداست... آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم.. 💟اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید... به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم...😢 اللهم عجل لولیک الفرج التماس دعا شبتون بخیر یاعلی @namebepedar

🔸پاداش تسلی دادن به سوگوار🔸 تسلی‌دادن همان طوری که برای مصیبت‌زده آثار و برکاتی دارد، برای تسلی‌دهنده هم آثاری دارد که از جمله آن می‌توان به اجر و مزد الهی اشاره کرد. ✅پیامبر(ص) می‌فرماید: ‌ پیامبر خدا(ص): هر که فرد سوگواری را تسلی دهد، (اجری) همانند اجر او دارد. (میزان‌الحکمه ج 6 ص 308) ✅پیامبر(ص) : هر که برادر مؤمنش را برای مصیبتی تسلی دهد، خدای عزوجل روز قیامت از حله‌های کرامت به او می‌پوشاند. (همان) از دیگر ثواب‌هایی که برای دلداری دادن گفته شده، بهره‌مندی از سایه الهی در قیامت است. ✅امام علی(ع) می‌فرماید: هر که مادر فرزندمرده‌ای را تسلی دهد، خداوند در آن روزی که هیچ سایه‌ای جز سایه عرش او نیست، وی را در سایه عرش خود جای دهد. (همان) نقش دلداری در مصیبت‌زده آنچنان زیاد است که حتی #دیدار شخص می‌تواند مصیبت‌زده را دلداری دهد. ✅امام صادق(ع) در این باره می‌فرماید: ‌ برای تسلی دادن، همین اندازه کافی است که صاحب مصیبت تو را ببیند. (همان) 🔸چگونه تسلیت بگوییم؟🔸 برای دلداری مصیبت زده می‌توان گفتار و رفتاری را در پیش گرفت که او را تسلی دهد. ✅امیرمؤمنان(ع) نقل می‌کند که: رسول خدا(ص) هر گاه تسلی می‌داد، می‌فرمود: خداوند اجرتان دهد و شما را مشمول رحمت خویش گرداند. و هرگاه تبریک می‌گفت، می‌فرمود: خداوند به شما برکت دهد و بر شما مبارک گرداند. (همان) ✅عبدالله بن‌جعفر گفت من یاد دارم که چون خبر فوت پدرم جعفر به مدینه رسید حضرت پیامبر(ص) به خانه ما آمد و تعزیت پدرم گفت و دست مبارک بر سر من و برادرم کشید و بوسه بر روی ما زد و اشک از چشمش روان شد به‌گونه‌ای که بر محاسن مبارکش می‌چکید و فرمود: پدرت جعفر به بهترین ثوابی رسید، اکنون خلیفه وی تو باش در ذریه او، و بعد از سه روز باز به خانه ما آمد و همه ما را نوازش داد و دلداری نمود و از لباس تعزیه بیرون آورد و در حق ما دعا کرد و به مادر ما اسماء بنت عمیس فرمود که غم مخور من ولی ایشانم در دنیا و آخرت (منتهی، ج 1، ص 237) 🔸برخی آداب مواجهه با مصیبت🔸 شخص مصیبت‌زده شایسته است بی‌تابی نکند؛ چرا که بی‌تابی و قرار از کف دادن و یا همان جزع و فزع، واکنش افراد ضعیف در برابر مصیبت است. جزع به معنای برهم خوردن تعادل روحی و روانی شخص مصیبت‌ دیده است که به دو گونه کارهای اضافی و یا کم‌کاری، بروز می‌یابد. چنین شخصی یا به کارهایی رو می‌آورد که پیشتر نمی‌کرد و این فعالیت‌ها بیشتر به شکل گریه و لابه و اظهار بی‌تابی و فریاد و هیاهو ظاهر می‌شود و یا از کارهای لازم زندگی و روزمره خود دست می‌کشد و دست بر دست می‌نهد و در حالت بهت فرو می‌رود و به مانند انسان‌های برق‌گرفته، از فعالیت و کار همیشگی خود باز می‌ماند. روایات آن رامنع کرده و بر زدودن و پیشگیری از آن تاکید دارد. ✅ امام علی(ع) جزع و فزع و بی‌تابی را نه تنها موجب تخلیه هیجان شخص مصیبت‌دیده نمی‌داند، بلکه آن را افزایش‌دهنده مصیبت و موجب بزرگ‌نمایی آن نزد فرد آسیب‌دیده می‌داند؛ (غرر الحکم و دررالکلم، ح 2043، 7936 و 653) چرا که این شخص با گوشه‌نشینی و کناره‌گیری از فعالیت‌های روزانه و به جای دل‌مشغولی به کار و تلاش، به یادآوری مکرر مصیبت می‌پردازد و همواره بدان می‌اندیشد. این معنای واقعی مصیبت است؛ زیرا خود مصیبت کمتر از به یادآوران آن زیان می‌رساند و این همان فرموده مولای موحدان است؛ الجزع عند البلاء تمام المحنه؛ بی‌تابی کردن به هنگام مصیبت رنج کامل است. (همان) ✅شیوه دیگری که در روزهای نخستین ورود مصیبت کارگشاست، سکوت و خاموشی است. شکوه کردن و سفره دل دردمند خود را پیش هر کس بازنمودن، تنها نتیجه‌اش خار شدن و سبک کردن خود است و کمکی به تخفیف درد ناشی از مصیبت نمی‌کند. به عبارت دیگر، برون‌ریزی به هنگام مصیبت توصیه نشده، بلکه سکوت و خاموشی، راه جلوگیری از فرسودگی اعصاب و روان در رویارویی با مصیبت است. سکوت، به احتمال فراوان، فرصت کشف راه‌حل و جبران صدمه‌های ناشی از حوادث زندگی را به ذهن می‌بخشد و به انسان فرصت می‌دهد تا به چرایی و یا بزرگی و کوچکی مصیبت بیندیشد و شیوه‌های رویارویی با آن را بیابد و این سکوت معنی صبر است👌والصابرین فی البأساء و الضراء 👈 امام علی(ع) به اشعث‌بن قیس در مرگ فرزندش فرمود: ای اشعث! اگر برای پسرت اندوهگینی، سزاواری که این لازمه پیوند خویشاوندی است و اگر صبر پیشه کنی هر مصیبتی را نزد خدا #پاداشی است. ای اشعث! اگر صبر کنی تقدیر الهی بر تو جاری ‌شود و تو را پاداش دهند، و اگر جزع و بی‌تابی کنی، تقدیر الهی باز بر تو جاری شود در حالی که تو به سوی گناه رفته‌ای. ای اشعث! پسرت (متولد شد) تو را شادمان ساخت حال آنکه مایه امتحان و آزمایش بود و هنگامی که مرد، محزونت ساخت در حالی که برای تو ثواب و رحمت بود ،قصار291 @alafvalafv

لحظه هاتون مهدوی❤️❤️

هر کس این نماز را بخواند چنان چه پدر, مادر و عزیزان او زنده باشند مورد رحمت خداوند رحمان و رحیم قرار میگیرند. وچنان چه والدین فوت کرده باشند مورد آمرزش خداوند کریم قرار می گیرند این نماز چنان موجب شادی پدر و مادر می شود که آرزو میکنند زنده شوند و زانوی فرزند خوبشان را ببوسند. @alafvalafv

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #حدیث_عشق 💐 امام صــادق علیہ السلام: 💧 غسل جمعہ پاڪیزه ڪننده و ڪفاره گناهان است از جمعه تا جمعه دیگر 💫 در حدیث دیگر از آن حضرت منقول است: ✍ هر ڪس غسل جمعہ را انجام دهد و بخواند دعای زیر را👇👇👇 🍃🍃🍃 اَشهَدُ اَن لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد انَّ محمدا عبدُه و رسولُه اللهم صل علی محمدِِ و آل محمدِِ و اجعلنی من التوّابین َ و اجعلنی منَ المتَطَهِّرین 🍃🍃🍃 👌 این غسل و دعا او را از گناهان پاڪ می گرداند تا جمعہ دیگر ... 📚 گنج های معنوی 📚مفاتیح الجنان #ذڪر_روز_جمعــــہ ⚜۱۰۰ مرتـــــبـہ⚜ اَللّهُمَّ‌صَلِّ‌عَلی‌مُحَمَّد وَ آلِ‌مُحَمَّد وَ‌عَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌺 🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂🌸 @alafvalafv

❤️ساعت عاشقی❤️ 💟ز عاشقان شنیده‌ام، جمعہ ظهور مےڪنے 💟ز مرز انتظارهادگر عبورمےڪنے 💟شب سیاه مےرود صبح🌤 سپید مےرسد 💟جهان بےچراغ را،غرق بہ نور💫 مےڪنے #السلام‌علیک‌یااباصالح‌المهدے آقا بخاطر دل زینب (س) ظهورکن😭😭 #نامه_ای_برای_پدر @namebepedar

▪️خطبه امام زین العابدین علیه السلام در کوفه: ▪️امام زين العابدين عليه السلام به مردم اشاره كرد كه : «ساكت شويد آنان ساكت شدند . امام عليه السلام برخاست و پس از حمد و ثناى خداوند و يادكرد پيامبر صلى الله عليه و آله ـ آن گونه كه سزامندش بود ـ و درود فرستادن بر او فرمود : «اى مردم! هر كس مرا مى شناسد ، كه مى شناسد . هر كس مرا نمى شناسد ، خودم را به او مى شناسانم . من ، على بن الحسين بن على بن ابى طالب هستم . من پسر كسى هستم كه در رود فرات ، بدون آن كه كسى از شما را كشته باشد و خونى ريخته باشد ، سر بُريده شد . من پسر كسى هستم كه حريمش هتك شد و نعمتش سلب گرديد و مالش به غارت رفت و خانواده اش اسير شدند . من پسر كسى هستم كه او را در ميان گرفتند و پس از مدّتى كشتند و اين براى افتخار من ، كافى است . ▪️اى مردم! شما را به خدا سوگند مى دهم ، آيا مى دانيد كه شما به پدرم نامه نوشتيد و به او نيرنگ زديد و از سوى خود با او عهد و پيمان بستيد و دست بيعت به او داديد و سپس با او جنگيديد و او را وا نهاديد؟ نابود باد آنچه براى خود ، پيش فرستاده ايد و بدا به رأيتان ! با چه چشمى به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى نگريد ، آن گاه كه به شما مى گويد : خاندانم را كُشتيد و حرمتم را هتك كرديد . پس شما از امّت من نيستيد » . صداى مردم از هر سو بلند شد و به همديگر گفتند : هلاك شده ايد و نمى دانيد ▪️امام عليه السلام فرمود : «خدا ، رحمت كند كسى را كه اندرزم را بپذيرد و سفارشم را در باره خدا ، پيامبر صلى الله عليه و آله و خاندانش حفظ كند ، كه پيامبر خدا ، الگويى نيكو براى ماست. آنان ، همگى گفتند : اى فرزند پيامبر خدا ! همه ما گوش به فرمان و مطيعيم و عهد تو را پاس مى داريم . نه به آن ، بى رغبتى مى كنيم و نه از آن ، روى مى گردانيم . خدا ، تو را رحمت كند ! هر فرمانى كه مى خواهى ، بده . جنگ تو ، جنگ ما و صلح تو ، صلح ماست . ما [حمله مى كنيم و] يزيد را دستگير مى كنيم و از هر كه بر تو و ما ستم كرده ، بيزارى مى جوييم . ▪️امام عليه السلام فرمود : «دور باد ، دور باد! اى خيانتكاران مكّار ! ميان شما و هوس هايتان ، فاصله افتاده است . آيا مى خواهيد با من همان كنيد كه پيش تر با پدرم كرديد؟! هرگز! به پروردگارِ اَختران ، سوگند كه هنوز زخم ، التيام نيافته است . پدرم ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ و خانواده اش ، همين ديروز كشته شده اند و هنوز از دست رفتن پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و پدرم و پسران پدرم را از ياد نبرده ام و اندوهش ميان سينه ام ، و تلخى اش در گلو و حلقم ، و غصّه هايش در تخت سينه ام جارى است و درخواستم اين است كه نه با ما و نه بر ضدّ ما باشيد . ▪️سپس فرمود : شگفت نيست ، اگر حسين كشته شد ؛ چرا كه پدرش نيز [كشته] شد ؛ همو كه از حسين ، بهتر و شريف تر بود اى كوفيان ! به آنچه بر حسين گذشته ، شادى نكنيد كه اين ، جرمش بزرگ تر است . كشته اى به كنار رود [فرات] ! جانم فدايش سزاى كسى كه او را به خاك افكنْد ، دوزخ است ▪️سپس فرمود : «ما در عوضِ هر يك كشته ، به همان كشتگان [شما در ميدان جنگ] ، راضى هستيم و ديگر ، پس از اين ، هيچ روزى ، نه به سود ما و نه به ضرر ما ، جنگى نخواهيم داشت . @alafvalafv

برنامه مطالعه امشب: ترجمه حکمت 415 رو مطالعه بفرمایید. یاعلی @alafvalafv

شرح حکمت ۴١۵ 🔸سه ويژگى دنيا🔸 امام(عليه السلام) در اين بيان كوتاه و حكيمانه پنج صفت براى دنيا بيان فرموده است. 1⃣و2⃣و3⃣در سه وصف اول مى فرمايد: «دنيا مى فريبد و زيان مى رساند و مى گذرد»; (فِي صِفَةِ الدُّنْيَا: تَغُرُّ وَتَضُرُّ وَ تَمُرُّ). فريبندگى دنيا از طريق ظواهر پرزرق و برق آن است; اموال و ثروت ها، كاخ ها و زينت ها، مقام ها و قدرت ها; همه از مظاهر فريبنده دنياست كه گروه زيادى را به سوى خود جلب كرده و مى كند. و زيان رساندن دنيا از طريق ناكامى ها، درد و رنج ها، شكست ها و مصيبت هاست. هنوز انسان دوران جوانى👱 را طى نكرده برف پيرى👴 بر سر و روى او مى نشيند و هنوز از قدرتش استفاده نكرده ديگران آن را از چنگ او درمى آورند. هنوز از سلامتى اش بهره مند نشده امواج بيمارى و درد و رنج او را احاطه مى كند اساساً فريبندگى دنيا گويا مقدمه اى براى زيان رساندن آن است; انسان را غرق نعمت مى كند ناگهان از او بازمى ستاند و گرفتار امواج غم و اندوه مى كند. و گذرا بودن دنيا چيزى نيست كه بر كسى مخفى باشد. 😕 📚تاريخ، بهترين شاهد و گواه آن است و حوادثى كه با چشم خود در طول عمر ديده ايم گواه ديگرى است. فرعون ها و نمرودها و شدادها همه رفتند سلاطين بزرگ و قدرتمند و جهان گشا همگى در زير خاك پنهان شدند. تنها كاخ هاى ويران شده آن ها باقى مانده است. در عمر خود نيز كسان بسيارى را ديده ايم كه يك روز در اوج قدرت بودند و روز ديگر در نهايت ذلت. ✅بعضى از شارحان «تمُرُّ» را از ماده «مرارة» به معناى تلخى دانسته و گفته اند: مفهوم كلام اين است كه دنيا مى فريبد و ضرر مى زند و تلخ مى شود. 4⃣آنگاه امام(عليه السلام) به چهارمين وصف دنيا پرداخته كه حقارت آن را در پيشگاه خداوند روشن مى سازد، مى فرمايد: «خداوند به (بخشيدن) آن به عنوان پاداش براى دوستانش، رضايت نداده و (گرفتن) آن را به عنوان كيفر دشمنانش نپذيرفته است»; (إِنَّ اللّهَ تَعَالَى لَمْ يَرْضَهَا ثَوَاباً لاَِوْلِيَائِهِ، وَ لاَ عِقَاباً لاَِعْدَائِهِ). اين تعبيرِ بسيار جالبى است. 👌 درست مثل اين كه كسى بگويد: فلان مبلغ ناچيز به قدرى بى اهميت است كه نمى تواند بخشيدن آن سبب تشويق دوستان و نبخشيدنش سبب مجازات دشمنان گردد و اين نهايت حقارت دنيا را نشان مى دهد. ✅قرآن مجيد در سوره زخرف مى فرمايد: «(وَلَوْلاَ أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِّنْ فَضَّة وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ * وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَاباً وَسُرُراً عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ * وَزُخْرُفاً وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ); اگر (تمكّن كفّار از مواهب مادى) سبب نمى شد كه همه مردم، امت واحد (گمراهى) شوند، ما براى كسانى كه به (خداوند) رحمان، كافر مى شدند خانه هايى قرار مى داديم با سقف هايى از نقره و نردبان هايى كه از آن بالا روند و براى اطاق هاى آن ها درهايى (پر زرق و برق) و تخت هايى (زيبا) قرار مى داديم كه بر آن تكيه كنند، و هرگونه زيورى را در اختيار آن ها مى گذاشتيم، ولى اين ها همه، متاع زندگى دنياست، و سراى آخرت نزد پروردگارت براى پرهيزكاران است». ‼البته خداوند اقوام متعددى را به عذاب هاى دنيوى گرفتار كرده است كه در قرآن مجيد نمونه هاى فراوانى از آن ديده مى شود ولى اين به آن معنا نيست كه فقط عذاب هاى دنيا و سلب نعمت ها جزاى كافران باشد; جزاى اصلى آن ها در قيامت است. ✅همان گونه كه قرآن مى فرمايد: «(وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِّنَ الْعَذَابِ الاَْدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الاَْكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ); به آنان از عذاب نزديك (عذاب اين دنيا) پيش از عذاب بزرگ (عذاب آخرت) مى چشانيم، شايد بازگردند!». 5⃣در پنجمين و آخرين جمله امام(عليه السلام) شرح ناپايدارى دنيا را در لباس مثال گويايى بيان كرده، مى فرمايد: «اهل دنيا همچون كاروانى هستند كه هنوز رحل اقامت نيفكنده اند كه قافله سالار فرياد مى زند ( كوچ كنيد) و آن ها كوچ مى كنند»; (وَإِنَّ أَهْلَ الدُّنْيَا كَرَكْب بَيْنَاهُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ بِهِمْ سَائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا). 👈اشاره به اين كه مردم دنيا حتى وضعشان از مسافران عادى نيز بدتر است زيرا مسافران عادى هنگامى كه وارد منزلى شدند مقدارى در آن جا مى مانند و استراحت مى كنند و خود را آماده ادامه راه مى نمايند مگر اين كه قافله سالار بعد از اجازه اقامت احساس كند در آن منزلگاه خطرى است، 💀در اين صورت بلافاصله اعلام مى دارد همه برخيزند و آماده حركت شوند و اهل دنيا درست به چنين قافله و قافله سالارى مى مانند و اين مربوط به شرايط غير عادى است.😔 @alafvalafv

سوال امروز مون： ❓❓❓در قران و احادیث,چه تعابیری برای ناپایداری دنیا بکار رفته؟