eitaa logo
علم سرخ
105 دنبال‌کننده
114 عکس
79 ویدیو
4 فایل
سردار شهید: « امروز جمهوری‌اسلامی حرم است...» @saeed_alef "سعید اسماعیل دخت"، یاعلی. درس خارج #حوزه ارشد علوم سیاسی #دانشگاه تربیت مدرس تهران
مشاهده در ایتا
دانلود
ما به اندازه یک رای در شهادت تو سهیم بودیم سید. پیش امام رضا سفارش نظر به ما رو بکن. @alamesorkh
بعضی از قدرت به نکبت می رسند... برخی هم به شهادت...🌹 هنرمندانه است... @alamesorkh
نمی دانم کجای کار ایران گیر داشت که باید در آسمان وا می شد. سفر ماموریتی این بار به ملکوت اعلی بود...❤️🌹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
❤️🇮🇷🌹 گفتم خدا حافظ ولی در دل چه آهییی دارم ای عشق غیر از تمااااشاااای تو در بااااراااان چه راهی داااارم ای عشق بعد از تو این باران تو را هر بار به یااااادم خواهد آورد... ❤️🇮🇷🌹 @alamesorkh
🟢حاشیه ای بر دو زبان، زبان معنا و زبان فاحشگی در شهادت رئیس جمهور 🔴سعید اسماعیل دخت/دانش آموخته حوزه و دانشگاه ◻یک روی سکه اول به چشم یک خبر فریب به آن می نگرستیم، با اخبار پیاپی، نگرانی ها بیشتر شد. به دنبال آن، دعا و مناجات و حزن و توسل در اماکن و مشاهد مشرفه، بخصوص در حرم مطهر علی بن موسی(ع)در شب ولادت امام برای خادمش.یکپارچه دعا و توسل برای چنگ زدن به ریسمان الهی، برای کسب و جلب تقدیری و معجزه ای که شاید کلیدش دعا و تضرع ملت باشد. شب تا صبح خیلی ها نخوابیدند، خیلی ها هم که از خستگی خوابشان برد، ده بار تا صبح بیداری شدند و مدام خبر می گرفتند. مه غلیظ تر، باران، برف در ارتفاعات، امیدها کمتر می شد و تضرع ها بیشتر.سرانجام معلوم شد که قضای الهی چیز دیگری نوشته شده بود. و این بار نه سلم و سلامت که سوختن برای ابراهیم نوشته شده بود. و این استعاره معنوی چنین نوشته شد که در شب میلاد امام رضا، در راه خدمت به مردم به حق پیوست، انّا لله و انّا الیه راجعون. اما ... ◻روی دیگر سکه در یکی از شبکه های اجتماعی عده ای از دختران و زنان نوشته اند«رئیسی مرده باشه من نود می دم!» نود می دم؟ با گشت و گذار و پرس و جو فهمیدیم مقصودشون اینه که عکس برهنه خود را منتشر می کنند! آنها در این فکر و هیجان که خبر مرگ کسی را بشنوند که از او نفرت دارند، و به میمنت و برای شاد باش خود چه را عرضه می کنند؟ چه دارند عرضه کنند؟ جمع خود را با چه گرم می کنند؟ جنسیت. این همه دارایی این روی سکه است. تنها دارایی فاحشه همین است، جسم و جنسیت. چیزی برای عرضه در این بازار ندارد تا از قِبَل آن برای خود دارندگی ای کسب کند، جلب کند. قدرت تکلم و زبان بیان او همین است. حتی کلمات او هم محدود به همین زبان است. فریاد اعتراض او هم همین است، فحاشی جنسی. همه این ها برای این است که اساسا هویت او "جنسی" (و نه حتی جسمی و بدنی) است، او به مادر هم می خواهد اشاره کند، نه اشاره به محبت مادری که اندام خود را پشت تربیون به عنوان نماد مادر نشان می دهد! بحث نه اندیشیدن به مسائل جنسی، بلکه فراتر،جنسی اندیشدن بلکه یک زبان جنسی است!یک زبان زبان معنا و معنویت است و یک زبان زبان جنسی. زبان معنا صحبت و تکلم با زبان جنسی را برای خود عار و ننگ و بی ادبی می داند، از نظر این زبان، عفت و پوشش لازمه ورود به زبان معناست. در مقابل، زبان جنسی، جدای از اینکه اساسا اعتقادی به معنا و معنویت ندارد، زبانی بجز جنسیت ندارد، در نتیجه برای او عفت نه ارزش، بلکه مانع است. مانع تکلم، مانع بیان، مانع آزادی، مانع هویت. این جریان، هسته هویتی و ذاتی جنبش ززآ است، و اگر در مواردی چنین برهنه خودنمایی نمی کند، صرفا بنا بر ملاحظات عرفی، نمودهای هویت خود را پنهان می دارد. چه اینکه برای جنبش ززآ هم مکشفه و هتک عفت یک بیان بوده و هست. نخبگان آنها هم در دانشگاه دنبال تولید ادبیات و کرسی برای جمع کردن حامی نبوده و نیستند، بلکه ساخت شعارهای جنسی در دانشگاه شریف و غیره اوج هنر بیان آنها بود. ◻خاصیت هر زبانی وجه ارتباطی آن است. اصلا و اساسا زبان در جامعه معنا دارد. فرد و فردیت زبان نمی خواهد. زبان جنسی و جسمی، هم یک زبان است، از این جهت یک شیئ ارتباطی و به تبع آن اجتماعی است. کسی که می گوید بدن من، لباس من، جنسیت من، حق من است، دچار تناقض است، چه اینکه اگر بدن، لباس و جنسیت زبان او نیست، چگونگی آنها در اجتماع نباید برای او مهم باشد، اینکه مهم است و نوع خاصی از این ها را برای حضور اجتماع وحتی اعتراضات سیاسی و یا شادی خود انتخاب می کند اعتراف ناخودآگاه به ارتباطی بودن و زبانی بودن این امور است. و هر آنچه ارتباطی است، شخصی نیست. و همانطوری که شما نمی توانید در جامعه فارسی بگویید نان و منظورتان آب باشد، نمی توانید مکشفه باشید، لباس زننده بپوشید و بگویید من عفیفم و شعار بدهید " هیز تویی، هرزه تویی، زن آزاده منم". چه اینکه آزادگی و هرزگی در نوع رفتار افراد در جامعه و انطباق آن با ارزشهای آن معنا می یابد، با شعار، یا به قول شاعر با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمیشود! ◻نمودهای تقابل این دو زبان معنا و جنسی قابل رد گیری است. عروج آیت الله یک آوردگاه است، که هر زبانی با بیان خود، تفسیری از آن دارد. یک زبان معنا و یک زبان جنسی. زبان معنوی بنا بر هویت معنوی از این اتفاق چیزی می فهمد و با همان زبان خودش یک تفسیر و یک رفتار ارائه می دهد و زبان جنسی بنا بر هویت جنسی خود از این اتفاق چیز دیگری می فهمد و با زبان خودش یک رفتار بروز می دهد. 🔺بحث تقابل جریان و عفت با جریان برهنگی و کشف حجاب، بحث فراتر از یک رفتار، بحث گویش و زبان جامعه ایران است. 📖@alamesorkh
🟢جریان های پیش روی سیاسی و ارتباط آن با کدِ "کشور، کشور امام رضاست" 🔴مطمئنا در قضیه شهادت آیت الله رئیسی، هیچ نقطه ای بر روی کره زمین، امروز خوشحال تر از رژیم صهیونیستی نیست. چه اینکه جمهوری اسلامی با شهادت ایشان در یک فاز ابهام و تردید قرار گرفته است و همه چیز اکنون در مرود وضعیت آینده به دولت آینده بستگی دارد. هر چند استراتژی نظام توسط رهبری و شورای عالی امنیت ملی تصمیم گیری میشود اما به خوبی درک کرده ایم که فرق می کند چه کسی رئیس جمهور باشد یعنی چه؟ مطمئنا همه ما با موجی از تحلیل ها در روزهای آینده در شبکه های داخلی و خارجی مواجه خواهیم شد. بالاخره خیلی ها سعی دارند گفتمان خود را بر قدرت بنشانند. 🔴اما شاه بیت و نقطه محوری نگاه ما چه باید باشد؟ " این کشور، کشور امام رضاست" ، این نقطه اصلی تحلیل است. این کد اصلی ولی فقیه در فضای پیش روست. اما ترجمان این کد چیست؟ امام به منزله کعبه است، یک نقطه جوشش است. خادم الرضا رفته است، اما مرکزیت قدرت و اقتدار بدون کوچکترین خللی در حال جوشش عزت و اقتدار است. 🔴اما اهمیت این نگاه با نگاه هایی که در پیش روی ماست بهتر تصور میشود. نگاهی که اعتقادی به وجود مرکزیت قدرتی از جانب ولایت ندارد، بلکه منبع قدرت را در جای دیگری جستجو می کند. نگاهی که کشور را کشور امام رضا می داند با اتکا و اعتقاد به این مرکزیت قدرت و اقتدار، سعی در جهش اقتدار و قدرت از منبع درونی دارد، 🔴اما جریانی که چنین اعتقاد و اتکایی ندارد، اساسا خود را در موضع فقر و نداری می بیند، ممکن است دم از امام رضا هم بزند اما آنرا هسته انتشار قدرت نمی داند. به همین جهت به دنبال کسب قدرت و رفع فقر اقتدار از نقاط دیگری است.حل هر مساله داخلی را ، از مسکن تا آب خوردن را منوط گدایی قدرت از خارج می داند. 🔺هر چند رفوزگی این نگاه در هشت سال دولت سابق برای مردم ثابت شده است، اما باید هوشیار و فعال بود، چرا که متاسفانه تجربه انتخابهای 96 و 1400 و توهین ها و کارهای شرم آور این جریان نشان داده این جریان از هر جادویی برای رسیدن به هدف خود استفاده می کند و هیچ خط قرمزی برای خود تعریف نمی کند. 📖@alamesorkh
راجع به شکل گیری فضای طرح گزینه های پیش رو ... بنظر دوستان وارد فضای نفی گزینه ها نشوند بهتره. چون الان همش رایزنی و حرف هست. آنهایی که احساس میکنند گزینه هایی اومدنشون جا داره گزینه هاشون رو طرح میکنند در بعد ایجابی ، بعد شورای نگهبان هست که باید تایید صلاحیت کنه ، بعد تصمیم گیری و گفتگو شکل بگیره. فضای نفی افراد پیش از همه این مراحل طبق تجربه صرفا ایجاد کدورت بین خودمون می‌کنه و معلوم هم نیست ثمره مثبتی داشته باشه. @alamesorkh
⚪بسم الله 🟢نگاه از زاویه درست به سیاست و کارنامه شهید 🔴سعید اسماعیل دخت/دانش آموخته حوزه و دانشگاه ⭕️با توجه به سخنان امروز رهبری لازم دونستم مطالبی رو در نگاه درست در مواجهه با دولت شهید رئیسی‌ بیان کنم، و مغالطه ای که ممکنه موجب تخریب برخی و یا توجیه غلط برخی اشتباهات شود... ◻در همین ابتدا باید بدانیم که تخریب نکردن، تلازمی با نقد نکردن ندارد. راه درست و میانه نقد خیرخواهانه است. توجیه غلط، به همان اندازه ای اثر منفی دارد که تخریب دارد. در هر دو کتمان یک حقیقت ملموس و عینی است. در هر دو عدم رشد و فساد هست. در عوض راه درست برای تبیین مساله دولت شهید رئیسی و خدمات ایشان تبیین کارکرد و تلاش ایشان است. باید به مخاطب بیان شود در عالم تزاحمات سیاسی، در سیستم های متزاحم تصمیم گیری، لزوما رسیدن به نتیجه و خروجی کار، مساله نیست، بلکه روند ها خیلی مواقع تعیین کننده هستند. خیلی مواقع تصمیم گیری های متداخلی است که اجازه نمی دهد به شما شخص درست، تصمیم درست و اجرای درست و مورد تشخیص خود را داشته باشید. ◻همبستگی، روحیه تعاون، مشارکت، همراهی و همکاری، وحدت، اخلاق مداری ؛ اساس خاصیت کار مشترک اینها است که خیلی مواقع خود به عنوان عامل تعدیل یا کند کننده در اجرای تصمیمات ظاهر میشود. یا باید همراه باشید و به نتایج حداقلی اکتفاء کنید یا به نتیجه صفر! و نه لزوما هدفی که مد نظرتان است. ◻این ارزشها، چیزی جدای از رسیدن به نتایج مطلوب اقتصادی و یا نتایج ملموس بیرونی و ساخت و ساز و صادرات نیستند، اینها روح حاکم بر منظومه ای از مسائل و راه حل ها هستند، که نبود آنها موجب نقص کلی بر سیستم میشود و وجود آنها ضروری است. ضرورتی که گاه، رسیدن به نتیجه مطلوب در مواردی رو با کندی مواجه می کند. ◻تقریبا در منطق سیاست و حکمرانی امر واضحی است که دیکتاتوری راه هموار تری برای رسیدن به نتیجه است، و هر چه از دیکتاتوری فاصله بگیریم، تاکید بر اصل توافق و همراهی پر رنگ تر میشود، البته در کار اشتراکی هم می توان با فشار و لابی و انواع اقسام ابزار مشروع و نا مشروع طرف مقابل را مجبور به همراهی کرد. و البته می توان با مشورت و رفق کار را پیش برد. رهاورد نوع اول شاید چیزی بد تر و زشت تر از دیکتاتوری هم باشد. این تفاوت ها چیزهایی هستند که برای قضاوت در مورد عملکرد افراد بدانیم. ◻برای نمونه،خیلی جاها رئیس جمهور حتی وزیری که مقصود نظر خودش است را نمی تواند بگذارد و مجلس لابی می کند، نظر می دهد ودر انتها هم باید رای بدهد! خب یک سیاست مدار باید چه کند در این مواقع، می تواند به جان مجلس و نمایندگان بیفتد و یا با روحیه اشتراک و توافق کار را جلو ببرد، هر چند با نتایجی کمتر و حداقلی تر، اما در عوض زد و خورد و درگیری کمتر باشد، اتحاد و وحدت و اشتراک، صمیمیت و همراهی بیشتر باشد. رئیسی نوع دوم بود. طبیعی است که این مدل نقایصی در نتایج به همراه خواهد داشت. ◻در واقع جان کلام این است که ما باید متوجه باشیم که سیاست، مدیریت و دولت داری، تنها رسیدن به نتایج ملموس، ساخت و ساز و صادرات و واردات نیست، و سیاست بیشترش چیزهایی غیر از اینها است، که بیان شد. ارزشهایی که اگر نباشند، حتی پیشرفت و عدالت هم موقتی خواهد بود. بزرگترین موفقیت آقای رئیسی کنترل تورم نبود، چه اینکه ایشان توفیق شاقی در این زمینه نداشت، همچنین مسکن نبود و و و ... بزرگترین توفیق آقای رئیسی یک ارجاع به روح خدمت، همکاری، وحدت مداری، مساله مردم محوری، صمیمیت، خوش قلبی، وفاق و دلسوزی بود. آقای رئیسی بر خلاف دوره های گذشته دعواها را جاخالی داد، چیزی که مردم و جامعه را خسته کرده بود و البته خسته کرده است!. همان چیزی که از انقلاب اسلامی انتظار میرفت. بازگشت تدریجی اعتماد در قامت رئیس دولت، بعد از تخریب این چهره توسط برخی دولت های سابق بر ایشان(بخصوص دولت روحانی)، بزرگترین دستاورد او بود. هر چند سه سال زمان کمی برای رسیدن به نتیجه در خوری حتی در همین زمینه است، اما همّ شهید رئیسی بر این بود و تشییع ایشان هم نشان داد که مردم جدای از همه کاستی ها و نقدها در "نتایج"، این را در "رویکرد" ایشان فهمیدند. مردم از "زحمت" او تشکر کردند، و خیلی جاها مردم هم همین را از رئیس دولتشان انتظار دارند. اینکه آنها را بفهمد و برایشان تلاش کند. ◻با همه مطالب گذشته، می فهمیم که نقد به سیاست ها و تصمیمات و ..در دولت شهید رئیسی یک مطلب کاملا طبیعی است. صرف اینکه منتسب میشود به دولت شهید رئیسی دلالت بر غلط بودنش نیست، باید نقایص و ایرادات را پذیرفت. دفاع از رویکردها و فرایندهای کاری شهید رئیسی تلازمی با پذیرش و حتی اغراق در نتایج سه ساله ایشان ندارد. آنچنان که بیان نقدها، تلازمی با تخریب کردن نداشته و ندارد. آنچه مهم است بقول خود شهید است، در نقد و دفاع. @ALAMESORKH
بسم الله 🟢انتخابات، رینگ بوکس یا میدان دو؟ 🔴سعید اسماعیل دخت/دانش آموخته حوزه و دانشگاه ◻همه رفتار انتخاباتی ما به این بر می گردد که رقابت را چگونه تصور می کنیم؟ یک رینگ بوکس یا یک میدان دو و میدانی، شنا یا اسب سواری؟ ◻در رینگ بوکس پیروزی شما در گروی کوبیدن طرف مقابل است، هر ضربه مشت درست یعنی یک امتیاز. اما در رقابت دو و میدانی، شنا و سوارکاری، آنچه اهمیت دارد سرعت و شتاب و توانایی خود شماست. در اینجا اگر مشغول حریفان دیگر شوید، نه تنها یک امتیاز نیست، بلکه موجب عقب افتادن و جلو زدن دیگران از شما هم میشود. مشغول شدن شما به یکی از رقبایتان در این رقابت، یعنی شکست! برای همین برخلاف رینگ بوکس که رقبا یکدیگر را دنبال می کنند و به دنبال فرصتی برای تماس و ضربه با طرف مقابل هستند اما در رقابت هایی از جنس دو و میدانی همه حواسشان هست تا با یکدیگر برخوردی نداشته باشند! 🔴در فرهنگ سیاسی جهان و البته ایران امروز، آنچه غلط جا افتاده این است که میدان رقابت یک رینگ بوکس است، پیروزی ما در گروی نقد، ضربه و تخریب دیگر شرکت کنندگان در انتخابات است! این روال فضای انتخابات ها را تبدیل کرده است به چیزی شبیه دعوا! پر شور و احساس که چه عرض کنم، خشم و هیجان، گیس و گیس کشی! و پارگی و انشقاق بین طرفداران دو طرف است. به نوعی جنگ خروس لاری ها در انتخابات باز آفرینی شده. حتی به کشتی با آن مرام پهلوانی اش هم نمی توان مثال زد، چه اینکه در مرام پهلوانی هم رقابت در عین رفاقت و قاعده است. ⚠طبیعی است که در این شرایط حتی اگر فرایند رقابت عادلانه نیز باشد پذیرش شکست سخت خواهد بود! چون اساسا فرایند بر اساس منطق شکل نگرفته بود، بر اساس هیجان و احساس بود. حالا شما بعد از پایان این همه جنگ و دعوا فکر می کنیم با گفتن یک جمله که رقابت ها را کنار بگذاریم و از الان دیگر رفاقت داشته باشیم، جامعه از دو پارگی خارج میشود و بر می گردد به حالت سابق خودش؟ ‼اوضاع آنقدر شور شده است که حتی افراد به اصطلاح مذهبی و انقلابی هم بعضا با انگیزه های مقدس دچار این خطا در رفتار میشوند! نکته بغرنج اینکه اساسا توانایی حمله ور شدن به رقیب یکی از ملاکهای اصلی ایجاد شور انتخاباتی و صلاحیت و بلکه اصلح بودن است! ⚠قدری تامل کنیم! به کجا داریم می رویم؟ آیا شیوه دیگری از رقابت نیست؟ آیا نمی توان به شیوه رقابت دو و میدانی اصلح را معرفی کرد؟ به این صورت که به بیان توانایی ها و ایده ها و تجربیات او همت گماشت؟ رئیس جمهور قرار است به جان کسی بیفتد و یا قرار است برای حل مسائل برنامه و ایده و تجربه داشته باشد؟ قرار است ما در طول چهار یا هشت سال با نحوه سخن گفتن و تیز و بز بودن او و حاضر جواب بودنش زندگی کنیم یا با منطق و عقلانیت و درایت و برنامه ها و تیم کاری اش؟ رئیس جمهور با عرضه آن است که مچ فلانی را بخواباند و پاسخ دندان شکن به بیسانی بدهد یا آنی است که سیطره بر مسائل کشور دارد، ایده عملیاتی و تیم جوان و پخته و کاری داشته باشد؟ ⚠هر چه می گوییم، هر چه تاکید می کنیم که آقا تخریب نکنید، آقا فضای بگو مگو را رها کنید، برخی تاکید می کنند که خیر! اصلح باید شناخته شود! گویی شناساندن اصلح صرفا به تخریب طرف مقابل است! اشکال در نگاه ما به نوع رقابت است. با پایین کشیدن کسی، کسی اصلح نمیشود. حتی نقد مودبانه و منصفانه هم نمک است، بگو غذا چه داری؟ با گونی نمک کسی سیر نمیشود، بگو ببینم خودت چه داری؟ ⚠این شیوه رقابت حتما یک پیروز دارد؛ دشمنان جامعه ایران. آنها بدون صرف کمترین هزینه ای، به دو دستگی در جامعه ایران رسیده اند. @ALAMESORKH