دلم گرفته وشعرم شبیه باران است               غزل که نه؛دوسه سطری سخن به یاران است دلی گرفته و شعر و دو چشم بارانی              وشاعری که ز کار زمانه حیران است کدام واژه سرآغاز حرف من باشد                درون سینه ی باران سخن فراوان است حکایت من دلخسته نقل دلتنگی است             حکایت من از این فصل برگ ریزان است تهی شده دل انسان زعشق حضرت عشق      وعشق های دروغین برای جبران است کسی به فکر غم دیگران نمی افتد                 یکی فسرده و غمگین؛یکی غزلخوان است یکی تهی ز غم پول و غرق ثروت پوچ         یکی گرسنه شب وروز در پی نان است شکستن دل مظلوم کار آسانی است                بگیر دست و یقین دان که کار مردان است در این زمانه که بازار عاشقی سرد است        در این زمانه که انگار قحط ایمان است خدا کند که " شهیدان" زیادمان نروند              وگرنه نقطه ی آغاز خط پایان است "شهید"؛ واژه ی سرخی میان آتش وخون       همان که دین و وطن نزد او به ازجان است همان کسی که جهان باتمام وسعت خود         برای چشم خدابین او چو زندان است شده سر من وتو گرم وعده ی شیطان          گنه برای من وتو چقدر آسان است زمان برای مناجات با خدا اندک                  چه ناسپاس وستم پیشه نسل انسان است کجاست منجی شبهای تار ؛یارکجاست؟         کجاست او که بهاری پس از زمستان است؟ ستون ارض وسماء؛آرزوی منتظران           همان کسی که خود آیه های قرآن است همان کسی که میان قنوت ابری خویش         شبانه بهر گناهان شیعه گریان است بنال شاعر دلخسته از گناهانت                   که گونه های گل فاطمه تر از آن است ببار؛ناله بزن؛اشک غم به دامن ریز            بخوان دعای فرج را؛غزل پریشان است/. #علیرضا_بیاتانی #امام_زمان #شهید #شهادت #اجتماعی سروده شده در آذر ماه سال ۸۸

 به کوچه های عبورت سلام دلبر من                 به لحظه های حضورت سلام دلبرمن به هر که نام تو را عاشقانه می خواند               به عاشقان ظهورت سلام دلبر من اگرچه سیرت وصورت تورا یکی است ولی        تو را به سیرت وصورت سلام دلبر من چقدر صبرتو زیباست ای تبلور صبر              به قلب پاک و صبورت سلام دلبر من به اشک نیمه شبت صد هزار بار درود             به گونه های نمورت سلام دلبر من سلام بر تو که مشتاق شیعیان هستی                به اشتیاق وسرورت سلام دلبر من غروب جمعه که چشم انتظار ودلتنگم               دهم سلام به رویت؛ سلام دلبر من خداکند  که  بیایی؛ هنوز  منتظرم                    و تا زمان ظهورت سلام دلبر من. #امام_زمان #رمضان_مهدوی

آقا نگاه كن به من دل غمين،نگاه آلوده گشتم و شده ام غرق در گناه آقاي من صداي نفس هاي مرگ من                      مي آيد و به تو نرسيدم هنوز ، آه مي آيي از كدام زمين،ازكدام سو؟                          سال هزار و سيصد و چند وكدام ماه؟(*) آقا زمانه منتظر توست؛العجل                             بگشاي پرده از رخ و بنما هلال ماه وقتي نمانده بهر دعاي فرج،پر است                      ساعاتمان ز خواب و خور و غفلت و رفاه ماجاي تو به اين و به آن دل سپرده ايم                   از كاه كوه ساخته ايم و ز كوه كاه يابن الحسن! صداي اناالمهدي ات رسد                  كو گوش دل كه بشنود اين نغمه،گاه گاه (*)این شعر سال ۱۳۸۹ سروده شده است. #امام_زمان #رمضان_مهدوی

"سال ۱۴۰۳ سال جهش تولید با مشارکت مردم" دوباره لب که گشودی به من نفس دادی و خوب شد ز کلامت هوای این وادی وزید عطر کلامت به سرسرای دلم و گم‌ نمی شوم آخر؛اگر تویی هادی و باز دست اشاره به سمت تولید است جهش چنانچه بیابد؛می آید آبادی و هر کسی که دلش می تپد برای وطن برای استقلال و برای آزادی وظیفه دارد و باید به سهم خود باشد سهیم در جهشی که می آورد شادی و با مشارکت مردم است شور و نشاط و با مشارکت مردم است آبادی... #امام_زمان #عید_نوروز #نوروز #لحظه_طلایی #علیرضا_بیاتانی

عمری است با عنایتتان گریه می کنم                      با روضه های مادرتان گریه می کنم وقتی میان روضه به گودال می رسم                       با اشک های خواهرتان گریه می کنم گریان برای ساقی لب تشنه،مشک هم                   با مشک بر برادرتان گریه می کنم گاهی برای آن سربالای نی،گهی بر زخم های پیکرتان گریه می کنم هر وقت روضه،روضه ی6ماهه می شود                   باروضه خوان هیئتتان گریه می کنم اصلا چگونه اشک نریزم برایتان                              من که مدام با غمتان گریه می کنم حس می کنم میان حرم ایستاده ام                      هروقت پای بیرقتان گریه می کنم گر دست من رسد به شما می نهم ز درد               سررا به روی دامنتان؛ گریه می کنم من راحسین زائر شش گوشه می کنی؟                من که برای اکبرتان گریه می کنم... یک تکه از بهشت خدا می شود دلم                   هر وقت با زیارتتان گریه می کنم عمری است گشته مرغ دلم مبتلایتان                    تنها نه در محرمتان گریه می کنم #شب_جمعه #ماه_رمضان #امام_زمان #هیئت سروده شده در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۰

دلم هوایی کرب و بلا شده آقا                       گریستم و زجنس طلا شده آقا دوباره بر غمتان مبتلا شده آقا                       و راز گریه ی من برملا شده آقا میان روضه ی تان عطر گریه می آید                    صدای ناله ی افلاک هم که می آید وروضه،روضه ی 6ماهه است واویلا                    گرفته حرمله تیری به دست واویلا سه شعبه تیر به حنجر نشست واویلا             نشان دهد به چه کس ناز شست؟ واویلا رباب مژده که سیراب گشته اصغرتو                فدای همسرتو؛نه،فدای رهبر تو چه محشری شده در خیمه های حق برپا        نشسته بر دل زینب تمام ماتم ها و دختری که صدا می زند "عطش؛بابا"             و مشک های پر از تشنگی و کرب و بلا عدو شود ز تو سیراب و کودکان بی تاب؟         ز تشنه کامی اهل حرم حیا کن آب دگر نمانده دلی که نگشته بارانی                 چقدر هم شده اینجای روضه طوفانی فضای مجلس ارباب هم که می دانی             عجیب نیست بگیرد چنانچه قربانی حسین گفتم و از عرش ناله ای آمد                صدای گریه ی طفل سه ساله ای آمد حسین مانده و آن نانجیب می آید                 صدای روضه ی شیب الخضیب می آید ز خیمه ناله ی امّن یُجیب می آید                       و "عطر یاس" خدایا عجیب می آید و خواهری که دوان سوی قتلگاه آید                گهی به پا دود و گاه با سرش شاید                                                  ** از این به بعد به اهل حرم پرستاری                 برو که یک سفر سخت پیش رو داری مباد نزد عدو خواهرم کنی زاری                     تو دختری علوی زاده؛بنت کراری برای دربدری زینبم مهیا شو                           نظاره می کند این صحنه را عدو؛پاشو ز سوگواری زینب قد قلم خم شد                    که روضه،روضه ی مظلومه ی محرم شد گمان نکن که فقط انس غرق ماتم شد             اگر غلط نکنم ماورای ما هم شد امان ز قلب عزادار زینب کبری                         در این سفر ید حق یار زینب کبری #شب_جمعه #روضه #امام_زمان #رمضان_مهدوی #حجاب #غزه

شده هوای تو در صحن این غزل؛جاری           هوای تو که خودت یک سبد غزل داری تویی که مادر یک خانواده از عرشی             حسن,حسین و زینب؛چه بیت پرباری قلم به دست دلم بود و این غزل رو شد         من و سرودن ازتو؟چه کار دشواری!!! فضای ذهن من از یادتان معطر شد              شبیه خرمن گل یا دکان عطاری شده است ورد زبانم همیشه یازهرا             به غیر نام تو برلب نمانده گفتاری غزل غزل زتو گفتند و باز مجهولی                 خدا کند که ز اسرار پرده برداری به ذهن چندصباحی خطور کرده که کاش       میان روضه بمیرم اگر تو بگذاری بزرگ کرده مرا نان سفره ات مادر                 تو نان و عشق به من داده ای؛سزاواری که طبع بی ثمرم را به پایتان ریزم                 برای شیعه ی حیدر تو مادری؛آری! من و سری که به درگاهتان فرود آمد            و التماس قدیمی؛نیاز هرباری تمام همت من جلب یک عنایت تو                نداشته و ندارم به هیچ کس کاری عنایت تو که یک لحظه اش؛به حضرت حق      میان شیعه و دوزخ کشیده دیواری تویی بهشت پیمبر؛گل رسول تویی               تو هم برای پدر مادری و هم یاری پیام آور رحمت خوشا به احوالت                  چه یاوری!چه بهشتی!چه مادری داری برای وصف چنین گوهری مدام از عرش          سبد سبد غزل ناب و تازه می آری... #شب_قدر #امام_زمان #حجاب