#العامل_لفظیا... جلسه شانزدهم،۹۷/۶/۳۱،ص۲۶ @alnokat

#المثنی جلسه هفدهم،۹۷/۷/۱،ص۲۷ @alnokat

#الاعراب_التقدیری جلسه هجدهم،۹۷/۷/۲،ص۳۰ @alnokat

#غیر_المنصرف جلسه نوزدهم،۹۷/۷/۳،ص۳۴ @alnokat

#ثم_انه_ذکر جلسه بیستم،۹۷/۷/۴،ص۳۷ @alnokat

#قیاس_نحوی 💥فعل دارای دو ویژگی است: 🔹۱.مبنی الاصل است(زیرا حالت های فاعلیت و مفعولیت و مضاف الیه بودن و...بر فعل عارض نمی شود تا نیاز به اعراب داشته باشد). 🔹۲. اصل در عمل است(زیرا وضع شده تا حدث را نسبت به فاعل بدهد) ☑️اگر اسمی شباهت به فعل پیدا کند،سه حالت دارد: ▫️۱.یا شباهت تام است،که موجب می شود اسم عین فعل شود،مثل اسمِ فعل هم مبنی است هم عامل. ▫️۲.اگر وجه شباهت کمتر باشد،موجب می شود اسم در عمل مثل فعل شود نه در بناء،مثل اسم فاعل. ▫️۳.اگر وجه شبه بعید باشد،موجب می شود اسم در لفظ مبنی نشود اما شبیه به فعل شود یعنی جرّ و کسره نگیرد،مثل اسم غیر منصرف. 📙برای تفصیل مطلب به شرح ملاجامی،با حاشیه عبد الغفور لاری(شاگرد ملاجامی) یا جزایری یا باسولی.در بحث غیر منصرف،رجوع شود. @alnokat

#أی_لضرورة_وزن_الشعر جلسه بیست و یک,۹۷/۷/۷،ص۳۹ @alnokat

#وثانیتهما_التأنیث جلسه بیست و دو،۹۷/۷/۸،ص۴۱ @alnokat

#وأما_اعتبار جلسه بیست وسه،۹۷/۷/۹،ص۴۳ @alnokat

#أو_تقدیرا جلسه بیست و چهار ۹۷/۷/۱۰،ص۴۴ @alnokat

#الوصف جلسه بیست و پنج ،۹۷/۷/۱۱،ص۴۶ @alnokat

#إبهام_و_إجمال؛ ✅ دو واژه ابهام و اجمال بارها به یک معنا به کار رفته اند یعنی لفظی که مراد از آن مشخص و معین نیست و ظهور در مورد خاصی ندارد؛ اما گاهی هم این دو لفظ در دو معنای مختلف به کار رفته است (إذا إجتمعا إفترقا و إذا إفترقا إجتمعا) و اندیشمندان فرق های مختلفی برای این دو بیان کرده اند، و از جمله آنها فرق هایی است که محقق ایروانی مطرح کرده است ： 1⃣ الإهمال و الإجمال：ربما یکون الفرق الإهمال و الإجمال هو أنه فی الثانی یتعلق الغرض بإجمال المطلب و إبهامه علی الشخص السامع بینما فی الأول لا غرض للمتکلم فی إبهام الأمر علی السامع و إنما هو بالفعل فی مقام بیان أصل وجوب الصلاه مثلا، و أما أجزاءها فلیس هو فی مقام بیانها، کما أنه لا غرض له فی إجمالها وإبهامها. 2⃣ و ربما یفرق بینهما بأنه فی الإجمال یفترض أن المتکلم عالم بالخصوصیات و لکنه الآن لیس فی مقام بیانها، بینما فی الإهمال لا یکون عالما بالخصوصیات، ففی کلتا الحالتین یکون المتکلم فی مقام بیان ثبوت الحکم للطبیعه و لکنه فی إحداهما یفترض العلم بالخصوصیات و فی الأخری لا علم بها، فالطبیب مثلا قد یأمر المریض و یقول له：لا بد لک من إستعمال الدواء و هو یعلم بالخصوصیات اللتی لابد من مراعاتها، بینما الإنسان العادی غیر الطبیب قد یقول لغیره：لابد لک من إستعمال الدواء و هو لا یعلم بالخصوصیات اللتی لابد من مراعاتها، و الأول إجمال من الطبیب و الثانی إهمال من الإنسان غیر الطبیب. 📘 ر.ک：کفایه الأصول فی أسلوبها الثانی، محمد باقر ایروانی، ج ۳، ص ۴۹۱. @alafzal1400