تاریخی‌نگری، قرائتی مدرن از شکاکیت 🔹 از آنجا که تاریخی‌نگری معتقد است هر چیز زاییده شرایط تاریخی خودش است و امکان فهم آن برای آیندگان وجود ندارد، عملا به نوعی شک‌گرایی مبتلا می‌شود. 🔸یعنی نسبت بشر امروز با تاریخ دیروز، شکاکانه است و به بسیاری از آن‌ها باید شک داشته باشیم؛ در نتیجه نمی‌توان به فهم خود از آن اعتماد داشته باشیم و حقیقت را دریابیم 🔺اینجاست که چالشِ مهم شک‌گرایی یعنی خودشکن بودن، در برابر تاریخی‌نگری هم ظهور می‌یابد. ▪️یعنی همینکه شک‌گرایان می‌گویند واقعیت برای بشر قابل درک نیست، خودش به عنوان یک امر واقعی است! ❗️حال اگر قرار باشد به همین واقعیت هم مشکوک باشیم، پس عملا خود شک گرایی را نقض کرده‌ایم 📌درباره تاریخی‌نگری هم مسئله به همین صورت است زیرا تاریخی‌نگری معتقد است، هیچ‌گاه نمی‌توان با قوانین کلی و مشترک به سراغ تفسیر تاریخ و پدیده‌های تاریخی از جمله دین رفت. ❗️حال اگر قرار باشد قوانین کلی و مشترک را برای فهم گذشته و آینده کنار بگذاریم، عملا باید خود قانون تاریخی‌نگری (اینکه هر چیزی در تاریخ خودش محبوس است) را نیز کنار بگذاریم؛ زیرا این هم یک قانون و قاعده کلی است و باید به این قانون نیز شک داشته باشیم. #شکاکیت #شک_گرایی #دین_و_تاریخ #هرمنوتیک 🌱اندیشه رضوان؛ پایگاه تخصصی تحلیل و بررسی اندیشه‌های تمدنی 📎ایتا l سایت | تلگرام | اینستاگرام | ویراستی | آپارات