eitaa logo
اندیشه ما
667 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
182 ویدیو
18 فایل
💢 پایگاه ارائه قرائت محققانه و متناسب زمان از آموزه‌های اصیل اسلامی 🌐 نشانی سایت: andishehma.com 📲ارتباط با دبیر خبر و مدیر کانال ارسال مطالب، نقد و پیشنهادات و مسئول بارگذاری مطالب: @ad_andishemaa
مشاهده در ایتا
دانلود
❇️ مقصر «عمامه‌پرانی» کیست 🎙 استاد هادی سروش ✂️ برش هایی از متن: 🔸 به گزارش خبرنگار«سایت اندیشه ما» به نقل از انصاف نیوز،در این روزها و همزمان با بالا گرفتن التهابات در جامعه ویدئوهایی با عنوان «عمامه‌پرانی» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که در آن برخی افراد معترض به روحانیون اعتراض کرده و به لباس آنان «بی احترامی» می‌کنند. «دلایل و ریشه‌های این رخداد چیست؟ و باید چه مواجهه‌ای با چنین رفتاری داشت؟» پرسش‌هایی است که از یک استاد حوزه علمیه قم پرسیده شده است. 🔻 متن کامل گفت‌وگوی انصاف نیوز با حجت الاسلام هادی سروش را می‌توانید در ادامه بخوانید: 🔸 هادی سروش: تشکر می‌کنم که چنین فضایی آماده شد تا در رابطه با لباس روحانیت و چالش‌ها و آسیب‌هایی که به وجود آمده با هم گفت‌وگویی داشته باشیم. 🔸 در رابطه با این سوال که سابقه و آغاز لباس روحانیت کجاست، آنچه که در تاریخ می‌توان یافت این است که از قرن دوم یا سوم به بعد این لباس برای کسانی که دانش علوم دینی را فرا گرفته بودند قرار داده شد. مانند اقشار دیگری که لباس خاصی دارند مثل نظامیان. 🔻 معنای این که «لباس روحانیون لباس پیامبر است» چیست؟‌ 🔸 هادی سروش: اینکه در زمان پیامبر روحانیت با چنین لباسی معروف باشند چنین چیزی در تاریخ نداریم. و اگر هم به لباس روحانیت «لباس پیامبر» می‌گویند به آن معنا نیست که پیامبر چنین لباسی را با این دوخت و دوز می‌پوشیدند. لباس پیامبر البته پیراهن عربی، عبا و عمامه بوده و دیگران هم در مناسک دینی از عبا استفاده می‌کردند. حتی گذاشتن عمامه و پوشیدن عبا در روایات در حالت نماز استحباب شرعی دارد. اما تدریجا عالمان دین به این لباس سنتی که در زمان پیامبر مشهور بوده پایبند شدند و اقشار دیگر جامعه لباس‌های متفاوتی را پوشیدند و این لباس برای روحانیت به صورت تدریجی جا افتاد و نشانه‌ای از فرهنگ دینی و نشانه‌ای از حضور و حیات اندیشه‌ی حوزه‌های شیعی در جامعه قرار گرفت. از همین جاست که به این لباس می‌گویند «لباس پیامبر». به این معنا که ارتباط با اهداف و اندیشه ها و خواسته های نبوت و امامت دارند. 🔸 استاد بزرگوارمان علامه حسن زاده آملی می‌فرمودند که این لباس آرم نبوت است. یعنی ما اگر بخواهیم شکل و آرمی در جامعه داشته باشیم که ما را به آن شخصیتی که در مقام نبوت قرار گرفت هدایت و رهسپار کند این لباس روحانیت است و از همین جاست که این لباس مورد علاقه روحانیون قرار دارد و هم مورد علاقه کسانی که ارتباط دینی در وجود آنان با پیامبر و ائمه شکل گرفته است. طبیعتا به این لباس و نه به افراد نگاه ویژه‌ای می‌کنند. مرحوم استاد مطهری (رضوان الله علیه) در آثار و گفتارشان این جمله است که من در تمام عمرم یک افتخار بیشتر ندارم و آن هم همین عبا و عمامه است. پس معلوم می شود این لباس نه به خاطر دوخت و دوز و پارچه و شکل آن بلکه به خاطر ارتباطی که این لباس با مرکز دین، یعنی پیامبر برقرار می‌کند نمادی از اوست و آرمی از آن حقایقی است که در نبوت شکل گرفته تابلویی به سمت اوست از این جهت مشهور شد به «لباس پیامبر». 🔻 آیا این لباس حرمت خاصی دارد؟ 🔸 هادی سروش: در رابطه با قداست و حرمت این لباس می‌توانم عرض کنم که بر اساس آنچه که در سوال قبلی مطرح شد که این لباس آرم و نشانه و تابلویی به سمت پیامبر است. از این رهگذر دارای تقدس و حرمت قرار می‌گیرد و اولین طیف و صنفی که به حرمت و قداستی که این لباس دارد توجه دارند و باید داشته باشند کسانی هستند که در این جامه در جامعه ظهور پیدا می‌کنند. به هر جهت این لباس از آنجا که منتسب به پیامبر و اهل بیت است، منتسب به معنای نماد وگرنه عرض کردم که آنها لباس‌شان مانند آحاد جامعه بود البته عمامه و عبا بود و دیگران از این کسوت بیرون آمدند و این کسوت برای روحانیت مشهور شد، قداست دارد. جایگاهی که می‌تواند این حرمت را حفظ کند خود اشخاص و افرادی هستند که در این کسوت در می‌آیند. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/moghaser-ammame-parani-kist/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
❇️ آیا در آستانه‌ی زمستان دینداری هستیم? (بحثی در نسبت دینداران و جنبش اعتراضی امروز و به‌بهانه‌ی پدیده‌ی «عمامه‌پرانی» 🎙 استاد محسن حسام مظاهری ✂️ برش هایی از متن: یک برای بدنه‌ی مذهبی جامعه (آن‌دسته که زیست اجتماعی معمولی دارند، نه ساکنین گلخانه‌ها و دژهای محصور)، این روزها، روزهای سخت و ناگواری است. روزهایی که دین و دینداری، از یک‌سو سوژه‌ی خشونت است و بدترین سرکوب‌ها و خشونت‌ورزی‌ها به نام دین و با شعار دفاع از آن و حفظ حکومتی که بدان منتسب است و توسط کسانی که شکل و شمایل مذهبی دارند و پاتوق‌شان محافل مذهبی بوده، اِعمال می‌شود. و از سوی دیگر، قربانی خشونت اند و زندگی روزمره‌شان بعضاً با بیم و هول و هراس از آزار دیگران همراه شده است. این میان به‌طور خاص دو گروه که حاملان نمادهای رسمی و مرئی دینداری‌اند، بیش از دیگران قربانی شده‌اند: یکی دختران و زنان محجبه (چادری) و دوم روحانیون. دو قربانیان مذهبی، گلایه می‌کنند که چرا باید سوژه‌ی این خشونت باشند. آنها که لااقل بخشی‌شان نه‌تنها نسبتی با حاکمیت ندارند بلکه چه بسا با معترضان همدلی دارند. گلایه می‌کنند که معترضان خشمگین نمی‌دانند همه‌ی مذهبی‌ها، همه‌ی چادری‌ها، همه‌ی آخوندها از یک جنس نیستند و بین آن‌ها چندین و چند دسته و گرایش است، با تفاوت‌ها و تعارض‌های چشمگیر. نمی‌دانند که نباید همه را با یک چوب راند. حق با آن‌هاست. معترضان خشمگین شناخت درستی از «دیگری» خود ندارند. سه به‌عنوان مثال در افکار عمومیِ لااقل بخشی از جامعه، مراجع تقلید به‌عنوان متحدانِ حاکمیت، روحانیت به‌عنوان پیاده‌نظامِ مواجب‌‌بگیرِ قدرت، و حوزه‌های علمیه به‌عنوان مراکز حکومتیِ تولید نیروهای وفادار سیستم شناخته می‌شوند. این تلقی‌ها هم مطابق واقعیت هست و هم نیست. بله؛ این واقعیت است که: • بسیاری از حوزه‌ها و مراکز و مؤسسات حوزوی و پژوهشی دینی از بودجه‌ی دولتی تغذیه می‌شوند؛ • بسیاری از روحانیون در مناصب حکومتی و دولتی قرار دارند؛ بدون آن‌که واجد صلاحیت‌های لازم باشند؛ • شماری از مراجع تقلید به‌صورت مستقیم یا باواسطه مناسبات گسترده‌ای با حاکمیت دارند و صاحب منافع مشترک‌اند؛ • بخش مهمی از بدنه‌ی طلاب علوم دینی به حاکمیت اعتقاد راسخ دارند و برای دفاع از نظام آماده‌ی هر اقدامی هستند؛ • و... اما این هم واقعیت است که: • کم نیستند روحانیون و حتی مراجع تقلیدی که با جمهوری اسلامی میانه‌ی خوشی ندارند؛ • کم نیستند مذهبی‌هایی که مخالف سرسخت حکومت دینی‌اند؛ • در بین نویسندگان و محققان دینی و فضلای حوزوی، صاحبان آرای نواندیشانه و مغایر با قرائت رسمی (ازجمله در موضوع حجاب اجباری و قوانین و احکام ظالمانه علیه زنان) کم نیست؛ • همه‌ی حوزه‌ها و مؤسسات حوزوی و مذهبی، از منابع عمومی و بیت‌المال تغذیه نمی‌کنند و هنوز بخش قابل توجهی از منابع مالی حوزه از وجوهات دینی مردم تأمین می‌شود؛ • دگراندیش‌بودن در حوزه و در کسوت روحانیت به‌مراتب دشوارتر و پرهزینه‌تر از دیگر اصناف جامعه است و مخالفت با حاکمیت، مجازات‌های سنگین‌تری دارد (از خلع لباس تا تبعید و زندان و...)؛ • بسیاری از طلاب و روحانیون از نظر معیشتی در مضیقه‌ی شدید قرار دارند و با سختی گذران زندگی می‌کنند؛ 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/zemestan-dindari/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
❇️ عمامه پرانی 🔸 خدا رحمت کند آیت‌الله بهاءالدین را، عالمی مردم‌دار و مهربان بود که با همه ساده و صمیمی سخن می‌گفت. تازه طلبه شده بودم که یک شب در مسجدی که ایشان امامِ جماعت‌ش بود حاضر شده و پشت سرشان نماز خواندم. بعد از نماز به بهانه‌ی کاری کنار سجاده‌اش نشستم. نمی‌دانم چه پرسید که مجبور شدم بگویم: "تازه وارد حوزه‌ی علمیه شده‌ام." نگاه معناداری کرد، پُک محکمی به سیگارش زد و گفت: "...امیدوارم به این خاطر طلبه نشده باشی که مردم برای‌ت صلوات بفرستند؛ حالا که طلبه شدی بدان که یک روز ممکن است همین مردم به آخوندها سنگ هم بزنند." 🔸 این روزها جسته و گریخته در شبکه‌های مجازی تصویرهای آزاردهنده‌ای از "عمامه‌پرانی" دست‌به‌دست می‌شود. برخی از جوان‌ها عمامه‌ی روحانی‌ها را از سرشان بر می‌دارند. رفتاری که منتقدان زیادی، حتی در میان معترض‌های این روزها دارد. شاید دلیل این رفتار "توقع‌های برآورده‌نشده‌ای‌ست" که این نوجوانان از حوزوی‌ها دارند؛ شاید هم به دلیل "واکنش‌های خلاف انتظارِ (از نگاه آنان) برخی حوزوی‌هاست." البته نویسنده‌ی این سطور چند باری با رفتار گزنده‌ی برخی از شهروندان روبه‌رو شده‌ است و می‌داند که در این شرایط چه فشاری بر هم‌کسوتان او وارد می‌شود؛ ولی هیچ چاره‌ای جز "قالوا سلاما" و اندیشیدن در چرائی داستان نیست. 🔸 "عمامه‌پرانی" در کنار شعارِ "تانک و فشفشه"‌ی گروهی از شهروندان، ممکن است نشانه‌ی کاهش قدرت اخلاقی روحانیان و یا حتی از بین رفتن آن باشد، ولی هرگز به معنای روی‌گردانی جامعه‌ی ایران از دین نیست. هیچ کسی نباید این عمامه‌پرانی‌ها را جوری تفسیر کند که روی‌گردانی مردم از دین معنا بدهند. لباسی که تن روحانیان است، حتّی اگر لباس دین خوانده شود، نمادی است از وابستگی صنفی. هیچ دلیلی وجود ندارد که (دست‌کم) همه‌ی آن‌هایی که در این کسوت هستند خود را نماینده‌ی دین بدانند و یا دیگران به آن‌ها چنین نمایندگی‌ای را بدهند. نهاد/سازمان روحانیت در طول حیات اجتماعی خود، پیوندی عمیق و نزدیک با مردم داشته است. همواره در شادی و غم، تنگی و گشایش، و رنج و گنج در کنار مردم بوده است. تاریخ اجتماعی شیعیان به خوبی نشان می‌دهد که این نهاد/سازمان مهم‌ترین نقش را در انسجام اجتماعی مردم داشته است. هیچ متغیّری نتوانسته بود بین این نهاد/سازمان و‌ مردم فاصله‌ بیندازد. پراندن عمامه‌ها (که برای "تین‌ایجرها بیش‌تر شبیه یک بازی هیجان‌انگیز کودکانه است) باید این نهاد/سازمان را بیش‌تر نگران بی‌فاصله‌گی تاریخی خود با مردم و‌ نیز قدرت اخلاقی‌اش کند تا سطحِ دین‌داری مردم. این نهاد/سازمان بهتر است به این پرسش پاسخ دهد که چه متغیّری میان او و‌ مردم فاصله انداخته است. 🔸 در پایان به "تین‌ایجرهای" داستان می‌گویم که اشتباه می‌کنید! این آدم‌هایی که شما زیر عمامه‌شان می‌زنید، بیش‌تر از شما غم و رنج نداشته باشند، کم‌تر از شما ندارند. ممکن است رفتار و سخنان برخی از روحانیان شما را رنجانده باشد؛ ولی بهتر است بدانید منشاء آن رفتار و سخنان، عمامه‌ی آن‌ها نیست؛ دنبال چیز دیگری بگردید. اشتباه نزنید. 🔺 جهت مطالعه این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/amame-parani/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
✅ عمامه‌پران واقعی کسانی هستند که رسالت روحانیت را تملق‌گویی از نظام میدانند نه آن جوان غافل که عمامه را می‌رباید 🎙 استاد محمد مطهری ✂️ برش هایی از متن: 🔻 تفکر امنیتی اجازه ظهور به روحانیت مستقل را نمی دهد. 🔸 کینه عجیب نسبت به کل روحانیت در میان برخی از جوانان امروز، همه مولود وضع نابسامان اقتصادی و ناامیدی نسبت به آینده نیست، بلکه معلول عوامل متعددی است که مجالی برای ذکر همه آنها نیست. 🔸 یکی از این عوامل، همکاری درازمدت و البته ناخواسته میان رسانه‌های بیگانه از یک سو و رسانه ملی از سوی دیگر است که علیرغم تضاد داشتن با یکدیگر مانند دو لبه قیچی، در ضربه‌ زدن به حیثیت روحانیت به هم کمک می‌کنند؛ اولی از روی غرض و گاهی رذالت و دومی از روی غفلت و ساده‌لوحی و یا نگاه‌های امنیتی. اگر می‌گذاشتند رسانه ملی در این چند دهه وظیفه خود را درست انجام دهد، توفیق لبه دیگر قیچی در همه زمینه‌ها و از جمله تهییج علیه روحانیت بسیار کمتر بود. 🔸 روش تبلیغ رسانه ملی درباره روحانیت در طول چند دهه گذشته، درست مانند مصاحبه‌هایی است که در شب راهپیمایی ۲۲ بهمن پخش می‌کند. خلاصه پیام این مصاحبه‌ها این است که ایرانیان دو دسته‌اند: یا در راهپیمایی فردا شرکت می‌کنند و یا برای اقامت و مسافرت به خارج از کشور رفته‌اند. به بیان ساده، بیننده عزیز! اگر اهل شرکت در راهپیمایی نیستی، پس وجود خارجی نداری! 🔸 در تصویرگری رسانه ملی از روحانیت، روحانی «منتقد نظام» (و نه معاند) اساسا وجود خارجی ندارد. روحانی‌ کسی است که نسبت به عملکرد نظام صرفا «ثناگو»ست، در برابر هر ظلمی که به نحوی به نظام برگردد «ساکت» است و مواضعش «کپی - پیست» مواضع رسمی نظام است. 🔸 این است که برای جوان امروزی لباس روحانیت معنایی جز «یونیفورم حکومتی» پیدا نکرده است. شاید به همین دلیل است که در برنامه متفاوت و موفق «شیوه» که تا به حال حدود ۵۰ مهمان دعوت شده‌اند و در آن بعضاً انتقاد‌های جدی و بی‌سابقه‌ای مطرح می‌شود، حتی یک روحانی منتقد مجال حضور نیافته است. 🔸 چون روحانیت مساوی نظام تعریف شده، نه از روحانیون منتقد - که علاقه و دغدغه آنان به حفظ نظام اگر از انقلابیون بیشتر نباشد کمتر نیست - در رسانه ملی خبری هست و نه از در معرض نقد گرفتن روحانیت ولو همراه با پاسخ. اینها به کنار، حتی پخش تخلف یک روحانی در هنگام رانندگی - که برای هر کس ممکن است اتفاق بیفتد - تا کنون سابقه نداشته و جسارت به مقام شامخ روحانیت تلقی می‌شود. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/ammame-paran-vagheii/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
✅ «عمامه‌برداری» در خیابان؛ چگونه به اینجا رسیدیم و چه باید کرد؟ 🎙 استاد محمد مطهری ✂️ برش هایی از متن: 🔸 امروز به جایی رسیده‌ایم که اگر کسی از نظریه شهید مطهری در لزوم استقلال حوزه و روحانیت دفاع کند «سکولار» خوانده شده و عامدانه و رذیلانه مخالف رهبری قلمداد می‌شود و به جای «جذب حداکثری» با ناجوانمردی مشمول «لجن‌مالی حداکثری» می‌شود. عمامه‌پرانان واقعی همین کسانی هستند که با تفکر امنیتی، رسالت روحانیت را تملق‌گویی از نظام می‌دانند و با این بدعت، حیثیث روحانیت را به هوا می‌پرانند، نه آن جوان غافلی که گستاخانه عمامه سفید و سیاه را می‌رباید. 🔸 قبلا در یادداشت «آبان ۱۴۰۰، نقطه عطفی در روحانیت پس از انقلاب؟» توضیح داده‌ام که استقلال روحانیت هرگز به معنای تقابل با نظام نیست. روحانیت مستقل چون در مقابل هیچ ظلم حکومتی سکوت نمی‌کند در دل مردم جای می‌گیرد. این نوع روحانیت است که می‌تواند از به انحراف رفتن اعتراضات جلوگیری کند (بحث در آشوبگران نیست). 🔸 متاسفانه تفکرات امنیتی، به روحانیت مستقل اجازه ظهور و بروز نداد و الا امروز به عنوان بزرگترین سرمایه در آرام کردن اوضاع به ایفای نقش خود می‌پرداخت. در این صورت، این بدبینی کلی نسبت به روحانیت در میان‌ معترضان وجود نداشت و در نتیجه اعتراضات هرگز رنگ مقابله با مظاهر دینی نمی‌گرفت. 🔸 تفکر امنیتی به جای اینکه به فکر اقناع و همراه کردن جامعه باشد، راه ایجاد آرامش را در گسترش سلطه خود بر همه امور و داشتن آدم مطیع در مراکز مختلف می‌داند. چنین سیاستی در عصر پیام‌رسان‌های اجتماعی که قدرت جامعه ده‌ها برابر شده است به شکست قطعی منجر می‌شود. 🔻 در اینجا ذکر سه نکته لازم است: ۱. اینکه در این مورد (پرتاب عمامه) نباید برخورد امنیتی راهکار اصلی باشد، منافاتی با لزوم برخورد قاطعانه امنیتی و قضایی با حرکات وحشیانه و جنایاتی مانند شهادت جانگداز شهید آرمان علی‏وردی ندارد. البته برخورد جدی با رفتارهای خشن خودی‌ها با معترضان عادی هم – کم باشد یا زیاد - در کنار آن باید انجام شود. این امر، جدا از وظیفه اسلامی در برابر ظلم خودی و غیر خودی، نقش کلیدی در آرام کردن اوضاع دارد. ۲. این امر که نباید تفکر امنیتی در غیر جای خود به کار گرفته شود و افراد امنیتی نباید در «امور غیرامنیتی» سیاست‌گذار و تصمیم‌گیر اصلی باشند، بر خلاف تهمت مشهور و پرتکرار، به معنای قدرناشناسی از زحمات نیروهای امنیتی نیست تا متلک بیندازند که بله، ای نمک‌نشناس! اگر آنها نبودند الان ناموست چنین و چنان بود. مغالطه نکنیم؛ اینکه کسی حق حیات بر کسی داشته باشد یک مسئله است و سپردن همه چیز به دست او مسئله‏ای دیگر. اگر زحمت جراح قلب نبود بیماری به نام آقای الف اکنون در دیار باقی بود. اما از این امر نباید نتیجه گرفت که بنابراین تصمیم‌گیری در همه امور فرهنگی و اقتصادی و خانوادگی و صنفی آن بیمار تا آخر عمر باید با رویکرد پزشکی و با تصویب آن پزشک انجام شود. از بزرگترین خدمت‌ها به نظام، جلوگیری از دخالت تفکر امنیتی در امور غیرامنیتی است. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/ammame-parani-dar-khiyaban1/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
✅ عمامه پرانی و وظیفه روحانیت درون حاکمیت و بیرون حاکمیت 🎙 استاد هادی سروش محلاتی ✂️ برش هایی از متن: 🔸 حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش محلاتی دریاداشتی نوشته است.« این لباس برای روحانیت به صورت تدریجی جا افتاد و نشانه‌ای از فرهنگ دینی و نشانه‌ای از حضور و حیات اندیشه‌ی حوزه‌های شیعی در جامعه قرار گرفت. از همین جاست که به این لباس می‌گویند «لباس پیامبر». به این معنا که ارتباط با اهداف و اندیشه ها و خواسته های نبوت و امامت دارند. استاد بزرگوارمان علامه حسن زاده آملی می‌فرمودند که این لباس آرم نبوت است. و از همین جاست که این لباس مورد علاقه روحانیون قرار دارد و هم مورد علاقه کسانی که ارتباط دینی در وجود آنان با پیامبر و ائمه شکل گرفته است. طبیعتا به این لباس و نه به افراد نگاه ویژه‌ای می‌کنند. شهید استاد مطهری میگوید : "من در تمام عمرم یک افتخار بیشتر ندارم و آن هم همین عبا و عمامه است". 🔸 قداست این لباس یک قداست ذاتی نیست و درصورتی که به تعبیر استاد آیت الله جوادی آملی؛ در مسیر اهل بیت (ع) باشد، مقدس است و طلاب باید حرمت آن را داشته باشند. 🔸 اولین کسانی که حرمت لباس را باید حفظ کنند روحانیون هستند که در این کسوت قرار گرفتند. 🔸 امام صادق (ع) به یکی از شاگردان‌شان فرمودند که کار خوب از هر کسی خوب است اما از شما خوب‌تر، به جهت نسبتی که با ما دارید؛ کار بد هم از هر کسی بد است اما از شما بدتر. «إِنَّ الْحَسَنَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَحْسَنُ لِمَکَانِکَ مِنَّا وَ إِنَّ الْقَبِیحَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ قَبِیحٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ‌ أَقْبَحُ». 🔸 مردم از روحانیت توقع دینداری دارند، اگر در این قشر افرادی به دینداری و دینی که خودشان می گویند پایبند نبودند نگاه‌ها به این لباس عوض می‌شود. 🔸 آسیب زنندگان به آبروی روحانیت که در لباس روحانیت هستند گرچه در اقلیت هستند ولی متاسفانه صدا و رفتارسوءشان به خوبی منعکس میشود و افکار عمومی از کج‌سلیقگی و بد رفتاری و بی ادبی در گفتار و قضاوت‌های ظاهری و برداشت‌ های متحجرانه از دین توسط آنان ، بخوبی مطلع میشوند و زمینه بدگمانی به قاطبه روحانیت رقم میخورد! 🔸 یک روحانی حق ندارد با رفتار غلط و گفتار بی منطق خود باعث بی حرمتی روحانیت شود . 🔸 یک وقت استاد ما علامه حسن‌زاده آملی با فردی مواجه شده بود که در خیابان سیگار می‌کشید و مودبانه رفتار نمی‌کرد ، بعد ایشان سر درس با این تعبیر گلایه کردند : "لباس روحانیت که این آقا پوشیده مال او نیست و دیگران هم پوشیده‌اند و‌ وقتی او رفتار غیر مودبانه داشته باشد به دیگران هم سرایت می‌کند ! رفتار غیر مودبانه او چه ارتباطی به من دارد! آقا ! شما حق ندارید نسبت به کسانی که این لباس را پوشیدند باعث بی حرمت شان شوید. شما تخلف می‌کنید و رفتار بدی از خود نشان می‌دهید. گفتار غیرمودبانه‌ای دارید ! اما تکلیف آن کسانی که در کمال آراستگی و متانت در این لباس هستند چه می‌شود؟!" 🔸 مردم از روحانیت توقع بحقی دارند که میتوان در چند مطالبه مهم فهرست نمود؛ 🔸 اولا ؛ مردم توقع دارند که این لباس و کسانی که در این لباس هستند اگر مسئولیتی قبول کردند به مسئولیت خودشان پایبند باشند و پاسخگو باشند. اگر پاسخگویی نبینند؛ فریادشان نسبت به این لباس بلند خواهد شد چه در بخش دینی، چه در بخش اجتماعی و غیره. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/ammameparani-va-vazife-rohaniyat/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
🔹 از پدیده زشت عمامه پرانی تا فاجعه سکوت روحانیون در برابر تحریف دین و تخریب وطن 🎙 استاد مهدی نصیری ✂️ برش هایی از متن: 🔸 آنچه اکنون مورد پرسش بسیاری از مردم مسلمان و پیرو اهل بیت ع است این است که چرا اکثر روحانیون در برابر ضعفها، فسادها و ظلمهایی که در جمهوری اسلامی به نام حاکمیت دینی صورت می پذیرد و روز به روز بر ابعاد آن افزوده می شود و ناله خلقی را به آسمان رسانده، سکوت می کنند و این در حالی است که اصلی ترین مناصب و مسئولیت‌ها در دست روحانیت است ..... 🔸 آیا روحانیت و مراجع و حوزه های علمیه نگران آینده خود و دین خدا در این کشور نیستند؟ .... 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/padide-ammameparani-sokot-rouhaniyonn/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa
✅ دشمن عمامه یا متوقع از عمامه؟ 🎙استاد اکبر منفرد ✂️ برش هایی از متن: 🔻 پیرو آشوب‌ها و درگیری‌های خیابانی اخیر پدیده‌ای در جامعه شکل گرفت که به عمامه پرانی معروف شده در این خصوص چند موضوع قابل ذکر است: ۱. بدون هیچ تردیدی توهین به هر پوشش و لباسی مذموم و ناپسند است مخصوصاً لباس مقدس روحانیت که همواره برای مردم و جامعه قداست داشته و مردم شریف‌ترین انسانها را در این لباس یافته‌اند. ۲. مردم ما مردمی متدین، بافرهنگ و مودب هستند و همواره حرمت و احترام همه پوشش‌ها و افراد را رعایت کرده و می‌کنند و هیچ گاه شخصیت و فرهنگ و ادب خود را بازیچه دست این و آن نخواهند کرد و بر فرض که بدی از صنف و شخصی دیده باشند بر اساس آموزه‌های اسلامی و فرهنگ اصیل ایرانی بدی را با بدی جواب نخواهند داد و کینه توزی و انتقام جویی را بد و مذموم و خلاف شرع و فرهنگ و تمدن می‌دانند، گوشت و خون این ملت با این بیت زیبای حافظ عجین شده که: آسایش دوگیتی تفسیراین دوبیت است با دوستان مدارا بادشمنان مروت ۳. در این حوادث همواره این سؤال به ذهن همگان رسید که آیا مردم واقعاً از عمامه و عمامه به‌سرها بیزارند و دشمنی دارند یا از آنها متوقعند؟ در پاسخ باید گفت قطعاً و بدون شک مردم از عمامه و عمامه به سرها متنفر نیستند اما حسب مبانی اسلامی و شعارها و اهداف انقلاب بشدت از آنها متوقعند زیرا: الف: رسالت روحانیت تبلیغ و تفسیر دین صحیح است، اسلام سراسر مهربانی و صفا و مدارا و جاذبه و آسانی و پرهیز از سخت‌گیری‌ست و وظیفه روحانیت ارائه این چهره از اسلام است، چندین جای قرآن خداوند برخورد مهربانانه با مردم را به پیامبر ص متذکر شده از جمله فرمود فبما رحمت من الله لنت لهم، یا فرمود لوکنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک، اسلام پیوسته بر آسانگیری و پرهیز از سخت گیری تاکید داشته و همه جا سخن از سماحت و سهولت است المومن سهل المعامله، المؤمن سهل الموونه، قلل من احتیاطک فان الشریعه سمحه سهله و… اما متاسفانه برخی حوزویان با برداشت‌های غلط از آموزه‌های دینی پیوسته دینی اشتباه به مردم معرفی و برخوردی سخت و خشن با مردم داشتند، بلکه منشأ یک سری قوانین و ملاک‌ها و معیارهای سخت در جامعه شدند که دستمایه اخراج و طرد بسیاری از جوانان و نیروهای خوب از دائره انقلاب شد. ب. مردم‌داری و دفاع از حقوق آنها: از جمله سفارشات اکید اسلام و اولیای عظیم الشان اسلام به روحانیت مردم داری و حفظ کرامت و عزت مردم بوده در برخی فرمایشات اهل بیت از مردم تعبیر به ایتام آل محمد شده یعنی همان گونه که با یتیم کمال مهربانی را دارید با مردم داشته باشید و پیوسته مدافع حقوق آنها باشید، این سخن بلند مولی علی ع در نهج البلاغه است که به روحانیون فرموده که خدا از عالمان دینی پیمان گرفته که در مقابل سیری ظالم و گرسنگی مظلوم ساکت ننشینند. یادمان نرفته در گذشته پشت جلد رساله توضیح المسائل مراجع می‌نوشتند ملجأ الانام یعنی پناه مردم روحانیت پناه و ملجأ مردم بود و هست. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/doshman-ammame-ya-motevagh-az-ammame/ 🌐 تهیه شده توسط تیم اندیشه ما 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa