📆 سال‌روز فتح قلعه‌ی خیبر و خوار و ذلیل شدن یهود به دستان حضرت مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام؛ ( ۲۴ #رجب ۷ ه‌ق) 🔹 در یکی از جنگ‌ها بعضی‌ها برای کسب افتخار، پرچم #اسلام را برداشتند و حمله کردند، ولی با دفاعی که از طرف دشمنان شد، دست خالی برگشتند. نه #شهید شدند و نه کسی را به #جهنم فرستادند. فقط تنها شخصی که #پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) معرفی کرد ماجرایش از این قرار بود که فرمود: فردا پرچم را به کسی می‌دهم که خدا و #رسول را #دوست بدارد و خدا و رسول او را دوست بدارند. معلوم می‌شود #محبت در دل‌ها نیست!. یعنی به تعبیر ما پارسیان، #عشق به امور #مذهبی و دینی در #دل ما شعله نزده و ما را روشن نکرده. از این جهت، حضرت مسئله را روی محبت #قلبی برد؛ «فردا پرچم را به کسی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست بدارد و خدا و رسول او را دوست بدارند.» این شرط، شرط مهمی است. شرط #امامت یک شرط مهمی است. باید افرادی باشند که به واسطه‌ی محبت به خدا و پیامبر، #احکام دین را خود به خود جلب کنند و یاد بگیرند؛ چون عشق به دین و عشق به خدا و رسول دارند و بعد عملاً به دیگران نشان بدهند. چون فرمود کسانی که خدا را دوست می‌دارند، فردا من پرچم را به او می‌دهم. بعضی‌ها #فکر کردند ما خواهیم بود! ولی حضرت اشتباه نکرد و تنها حضرت #علی (علیه‌السلام) را به نام محبت انتخاب فرمود و کسی که به نام محبت، -محبت کامل- به #جنگ می‌رود، یا جسدش را از راه #شهادت نشان می‌دهد یا از بین بردن #دشمن را. هیچ‌وقت خسته نمی‌شود، هیچ‌وقت از شهادت نمی‌ترسد؛ فلذا #نفاق یک امر عجیبی است؛ در ظاهر صف اول، در باطن اصلاً از صف‌ها خارج!، #حضور ندارد؛ حضور #عبادی و محبتی ندارد. این را باید خداوند روشن کند تا مردم محبت خدا و رسول را از جهت ولیِّ امر و از جهت دارا شدن خودشان به محبت دین و پیامبر و خدا پیگیری کنند. ۹۵.۹.۱۱ 🔹حضرت علی علیه‌السلام وقتی درب #خیبر را می‌کند یا یک کار مهمی انجام می‌دهد، می‌فرماید #خیال نکنید من به‌خاطر این‌که علی پسر ابوطالب، زاییده شده‌ی فلان‌جا هستم از مادرم، من همه‌ی این کارها را می‌کنم، نه!. من به #قوت_ربانی این کارها را کردم. یعنی من مظهر #ربانی می‌شوم. مظهر الله می‌شوم و کار می‌کنم. آن موقع می‌گوید: دیگر من نیستم، خداست، دست خداست، فلذا به او می‌گویند: #ید_الله الباسطة و یا #عین_الله الناظرة. ۸۰٫۱۰٫۱۷ 🔹 #تفویض در ریز و درشت باطل است، ولی اگر #قیومیت در کار بیاید و #تفویض خداوند به معنای #ید_الله مغلولة از بین برود و او را صحیح ندانستیم و هر چیزی را نیاز به واجب الوجود در ذاتش و صفتش و فعلش قبول کردیم، در این‌جا می‌گویند: دیگر امور بسیار عظیم هم که مثلاً یک کهکشان هم بیافریند، مانعی ندارد، چون با #قدرت الاهی است در این شخص فلذا حضرت #علی علیه‌السلام فرمود: «ما قلعت باب خيبر بقوة جسمانية بل بقوة ربانية»؛ [ #بحارالانوار ج۵۸ص۴۷] ۸۱٫۴٫۳۰ 🔹 خیبر که یک قلعه‌ی محکمی بود از #یهود عهدشکنِ فریبکارِ #دشمن که در محاصره‌ی سپاه #اسلام قرار گرفته بود. یهودیان در خیبر را بسته بودند و از همان بالا نبرد و جنگ می‌کردند. بعضی از افراد در نزد حضرت که می‌خواستند بلکه یک کاری انجام بدهند که خوب باشد و مشهور بشوند فلذا برای گشودن درب این قلعه رفتند، ولی موفق نشده و بازگشتند. #سرّ او را حضرت به خودشان نفرمود اما به این بیان فرمود: فردا پرچم را به دست کسی می‌دهم که خدا و #پیامبر را #دوست دارد. این به طور کنایه در #تاریخ ماند که کسی‌که خدا و پیامبر را دوست داشته باشد وقتی که در جبهه‌ای وارد می‌شود یا #شهید می‌شود و یا #فتح می‌کند. چون می‌خواهد خدمت کند، #محبت کند، و محبت در این محل، اثرش همین است که یا انسان را به #شهادت می‌رساند یا به #فتح. حضرت به طور کنایه و رمز این‌که چرا این‌ها برگشتند را بیان کرد که این‌ها ظاهرفریب و فریبنده هستند نه دوست‌دار و فداکار. قبل از روز خیبر فرمود: فردا پرچم را به دست کسی می‌دهم که خدا و پیامبر، او را دوست دارند. افسران و فرماندهان عالی‌قدر اسلام در آرزوی نیل به چنین مقامی بودند!. ولی فکر می‌کردند آیا به آن‌ها داده می‌شود یا نه؟ در فردای آن روز پیامبر، علی را خواست و پرچم را به او داد و خدا در پرتو جانبازی (علیه‌السلام) پیروزی بزرگی نصیب ما نمود. در همین‌جا یکی از #معجزات پیامبر هم انجام گرفت که حضرت علی تشریف نداشت به خاطر چشم دردی بود که در آن موقع عارضش شده بود. حضرت دست مبارک یا آب دهان مبارک به چشمان او کشیدند و چشمانش سالم شد و پرچم را به دست او دادند. ۹۴٫۷٫۱۶ ✅ مرحوم آیت سید ابراهیم خسروشاهی

#فاطمیه #فدکیه 🔺حکمت ذکر مطالب توحیدی توسط حضرت زهرا سلام الله علیها 🔹 «المُمتَنِعُ مِنَ الاَبصارِ رُؤیَتُهُ و مِنَ الاَلسُنِ صِفَتُهُ و مِنَ الاَوهامِ کِیفِیَّتُهُ اِبتَدَعَ الاَشیاءَ لا مِن شَیءٍ کانَ قَبلَها و أَنشاَها بِلَا احْتِذَاءِ اَمثِلَةٍ امتَثَلَها کَوَّنَها بِقُدرتِهِ و ذَرَئَها بمشیَّتِهِ.» 🔺 این‌جا شروع می‌کند به مطالبی در این خطبه که جایش این‌جا نیست. اگر کسی‌که آمده جایی می‌خواهد مرافعه و دعوایی را راه بیندازد و یک حقی را بگیرد، اگر درس #توحید بگوید، به او می‌گویند: این‌ها را بگذار موقع بحث و جلسه!. ⁉️ اما این چه معنا دارد؟! با #امت چه می‌خواهد بگوید؟! به کسانی‌که این جلسه برای‌شان نقل می‌شود، می‌خواهد چه بگوید؟ می‌خواهد بگوید که بعد از پدر من دیگر یاد #شهادت را آن طوری‌که پدر من می‌کرد، کسی نمی‌کند. نه قلبی به کار است، نه #فکری به کار است، نه #عقلی به کار است، همه‌اش بازیگری شده و #واقعیت دین دارد معکوس می‌شود، دارد سرنگون می‌شود، ظرف #دین دارد خالی می‌شود، چاه دین دارد خشک می‌شود، ابر دین دیگر نمی‌بارد، #وحی که رفت همه چیز را دارد به دنبال خودش می‌برد!. ❗️و شاید هم اشاره است به آیه‌ای که درباره‌ی #اعراب وارد شده: «قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا» ای عرب‌های بیابانی! گرچه آن‌جا #مدینه است و #صحابه از #مهاجر و #انصار در #مسجد هستند، اما به خاطر این بیانات، روشن می‌کند که این‌ها همان عرب‌های بیابانی حساب می‌شوند که خدا را نمی‌شناسند! ؛ «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا»؛ چرا #ایمان را به خود نسبت می‌دهید؟!؛ «وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِی قُلُوبِكُمْ»؛ ( #حجرات :۱۴) کجای #دل شما جایگاه ایمان به خداست؟! 🔺 این‌جا هم صحبت از #قلب می‌کند: «و ضَمَّنَ القلوبَ مَوصُولَها و اَنارَ فی التَّفکُّرِ معقولَها» ☑️ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی

🎞 در من بدمی من زنده شوم 🩸بهترین تقاضا از خدا در عالَم، #شهادت است. ✨ استاد فروغی سلمه‌الله‌