🔺 سال‌روز هلاکت معاویه؛ (۱۲ #رجب المرجب ۶۰ ه ق) 🔹 آن کسانی‌که طعم معنویتِ #تشیع در #روح و قلب‌شان درک می‌شود، یاد از #عاشورا و مصائب #اهل‌بیت (علیهم‌السلام) خوراک‌شان می‌شود و خودشان را از راه گریستن و شکسته شدن خاطر و #قلب، به کشتی #نجات متصل می‌کنند. در کمتر از صد سال پیش رسم بود که در شب زفاف زوجین یک نفر را دعوت می‌کردند که روضه‌ای بخواند تا بنای زندگی‌شان را بر اساس #تولی و #تبری بگذارند. #معاویه (لعنه‌الله) از کودکی اطفال را با #بغض خاندان رسالت بار می‌آورد به طوری‌که لشکر #شام با نیروی بغض به #خاندان_رسالت شمشیر می‌زدنند. حالا ما هم براى برنامه‌ریزی در امور باید از آن ملعون یاد بگیریم. مرحوم سیّد #شرف‌الدین (رضوان الله علیه) صاحب #المراجعات، مدرسه‌ای در جنوب #لبنان تأسیس کرده بود که گویا آن مدرسه بر این اساس بود که: «لا ینتشر الهدی إلّا من حیث انتشر الضلال»؛ ما درس #هدایت را باید از درس #ضلالت دشمنان دین یاد بگیریم. از همان راهی‌که آن‌ها تخم ضلالت می‌کارند، ما باید یاد بگیریم که چگونه تخم هدایت در نفوس بكاريم. باید از #کودکی در #خانواده‌ها، این مسائل را شروع کرد. و باید در جلسه‌ای که به این برنامه‌های انسانیتی مساعدت نمی‌شود، شرکت نکند و عذرخواهی کند... 🔺... زمانی‌که دوران ضعفِ #اسلام پس از اسلام به وسیله‌ی دولت #بنی‌امیه پیدا شد؛ امر به منکر و نهی از معروف رواج گرفت!. و به خاطر جنگی که بین #معاویه و #علی علیه‌السلام رخ داد و خون‌های بسیاری که ریخته شد؛ یک کینه و یک دشمنی پایان‌ناپذیر در اسلام رخ داد و نهال آن به دست خبیث این #منافق نشانده شد و هنوز هم باقی است. همه‌ی این آثار شوم این طایفه‌ی #سعودی ها و آن گروه #داعش ها و این آدم‌کشی‌ها که کار #حیوان هم نیست و هنوز هم باقی است؛ بانی آن معاویه می‌باشد. ۹۴.۷.۱۶ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام 🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی‌القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه‌ی #جنگ با کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلب تو با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدن خودت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه‌وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. می‌فرماید: اگر کسی یک‌چنین حالی داشت با خدای خودش، خداوند ربّ شکوری است و پاسخی بهتر می‌دهد. و اگر کسی بداند که رضایت خدا که به خاطر این‌جور عمل متوجه او خواهد شد چه مقامی است، (یعنی خداوند از یک بنده راضی باشد!) چون ببیند که هر پیش‌آمدی که می‌کند فغان و فریاد و ناراحتی ندارد، ممکن هم هست اشک بریزد، ممکن هم هست مصیبتی به او سخت باشد، اما نه این‌که خلاف #رضای خدا، چیزی در دل او خطور بکند. می‌فرماید: اگر کسی چنین حالی خدا به او داد و مورد رضایت خداوند قرار گرفت، اگر بداند که این چه مقامی است که خدا به او داده، راضی است که او را مثل گوسفندی که بدنش را قصاب پاره پاره می‌کند، همان #بلا به سرش بیاید که آن رضای خدا به او برسد!. این‌قدر مهم است!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی

#فاطمیه #فدکیه 🔺حکمت ذکر مطالب توحیدی توسط حضرت زهرا سلام الله علیها 🔹 «المُمتَنِعُ مِنَ الاَبصارِ رُؤیَتُهُ و مِنَ الاَلسُنِ صِفَتُهُ و مِنَ الاَوهامِ کِیفِیَّتُهُ اِبتَدَعَ الاَشیاءَ لا مِن شَیءٍ کانَ قَبلَها و أَنشاَها بِلَا احْتِذَاءِ اَمثِلَةٍ امتَثَلَها کَوَّنَها بِقُدرتِهِ و ذَرَئَها بمشیَّتِهِ.» 🔺 این‌جا شروع می‌کند به مطالبی در این خطبه که جایش این‌جا نیست. اگر کسی‌که آمده جایی می‌خواهد مرافعه و دعوایی را راه بیندازد و یک حقی را بگیرد، اگر درس #توحید بگوید، به او می‌گویند: این‌ها را بگذار موقع بحث و جلسه!. ⁉️ اما این چه معنا دارد؟! با #امت چه می‌خواهد بگوید؟! به کسانی‌که این جلسه برای‌شان نقل می‌شود، می‌خواهد چه بگوید؟ می‌خواهد بگوید که بعد از پدر من دیگر یاد #شهادت را آن طوری‌که پدر من می‌کرد، کسی نمی‌کند. نه قلبی به کار است، نه #فکری به کار است، نه #عقلی به کار است، همه‌اش بازیگری شده و #واقعیت دین دارد معکوس می‌شود، دارد سرنگون می‌شود، ظرف #دین دارد خالی می‌شود، چاه دین دارد خشک می‌شود، ابر دین دیگر نمی‌بارد، #وحی که رفت همه چیز را دارد به دنبال خودش می‌برد!. ❗️و شاید هم اشاره است به آیه‌ای که درباره‌ی #اعراب وارد شده: «قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا» ای عرب‌های بیابانی! گرچه آن‌جا #مدینه است و #صحابه از #مهاجر و #انصار در #مسجد هستند، اما به خاطر این بیانات، روشن می‌کند که این‌ها همان عرب‌های بیابانی حساب می‌شوند که خدا را نمی‌شناسند! ؛ «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا»؛ چرا #ایمان را به خود نسبت می‌دهید؟!؛ «وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِی قُلُوبِكُمْ»؛ ( #حجرات :۱۴) کجای #دل شما جایگاه ایمان به خداست؟! 🔺 این‌جا هم صحبت از #قلب می‌کند: «و ضَمَّنَ القلوبَ مَوصُولَها و اَنارَ فی التَّفکُّرِ معقولَها» ☑️ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی