🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃رمان کوتاه و آزمونده #گمشده‌ای‌_در‌_غرب ✍قسمت ۹ و ۱۰ ناگهان صدای مادرم در گوشم میپیچد: + دخترم .... بانوی دو عالم حضرت فاطمه اکنون در کنار توست انگار که به قدم هایم وزنه وصل کرده بودند ... که رمق از وجودم میرود ... جا میخورم... ایشان اینجاست ؟ یعنی دارم حضرت فاطمه را میبینم ؟ ناگهان شرم و خجالت تمام وجودم را فرا میگیرد و اشک هایم جاری میشوم از کارهایی که کرده ام .... از بی ادبی هایم ... آه که چقدر پشیمانم روی نگاه کردن به صورت زیبا و نورانی اش را ندارم با صدایی زیبا من را خطاب قرار میدهد + سلام و درود خدا بر تو باد دخترم انقدر شرم زده ام که با لکنت جوابش را میدهم - سلام ... خانم جان + از چه خجالت زده ای ؟؟ با کار نیکی که کرده‌ای پروردگار مهربان تو را بخشیده.... _اما.... اما خانم جان من.... من بعد از مرگ مادرم..... نمی‌گذارد ادامه دهم و با همان لحن زیبا میگوید: - نکند سخن پروردگارت را فراموش کرده ای که فرمود "قل یا عبادی الذین السرفوا الا انفسهم لا تنقطو من رحمه الله و ان الله یغفر الذنوب جمیعا و انه هو الغفوز الرحیم" { بگو ای بندگانم ... که برخورد زیاده روی روا داشته اید ... هرگز از رحمت خدا نومید نوشید زیرا خداوند تمامی گناهان شمارا میبخشد و او آمرزنده و مهربان است } چشمانم پر از اشک میشود و میگویم + باورم نمی‌شود ... باورم نمی شود ... خدایی که این همه سال خودم را از وجودش دریغ کرده باشم اینگونه مهربان باشد بعد نگاهی به صورت زیبای بانوی دو عالم می اندازم و با صدایی گرفته و پر از خجالت میگویم: + خانم جان من را میبخشید ؟؟ شرمنده ام... خطا کردم.... از یادگار شما... از #چادر شما به خوبی استفاده نکردم ... - حرف های مادرت را فراموش کرده ای ؟ من #همیشه نگهدار تو هستم ... خداوند گناهان تورا #بخشید... من هم #بخشیدم وجودم سرشار از شادی می‌شود آن عطر دلنشین از من دور میشود بانویم از من دور میشود احساس میکنم وقت زیادی ندارم باید جبران کنم پس بلند میگویم + خانم جان... برای جبران چه کنم ؟ و او زمزمه میکند: - تو گمشده ای .... خودت را پیدا کن . و از جلوی چشمان پر از برقم دور میشود ناگهان صدای مادرم را از پشت سرم احساس میکنم برمیگردم و مادرم را میبینم ... صورتم به لبخند.. زیبا میشود ، اه که چقدر دلتنگش بودم مادر با لباسی زیبا و سفید ایستاده و چادری زیبا و درخشان بر سر دارد و چادری زیبا در دستانش است چادری سفید از جنس حریر به سمتم می اید و چادر را سرم میکند احساس میکنم آن چادر گشمده ام را به من برمیگرداند ... چادری که این همه سال ان را از خود دور کردم مادر با لبخند نگاهم میکند و با لحن زیبایی میگوید + زینب جان... با چادرت نماز بخوان...من تو را اینگونه بیشتر دوست دارم و بعد از جلوی چشمانم محم میشود و من در این فکر هستم که او به من گفت زینب ؟؟ 🔹 حال آنقدر آن روزها سریع طی شد که گاهی اوقات تعجب میکنم که چگونه توانستم انقدر زود تغییر کنم از همان روزی که از بیمارستان مرخص شدم و تصمیم گرفتم به ایران برگردم پدر ابتدا سخت مخالف بود اما وقتی دلایلم را توضیح دادم قانع شد ... پدر در المان ماند ... اما من همچون پرنده ای بال پرواز گشودم و خودم را از زندانی که محکوم به زندگی کردن بدر ان بودم نجات دادم... میدانستم که نمیتوانم لحظه ای ... بعد از آن خواب عجیب و پر از نور پر المان زندگی کنم من به ایران برگشتم و خودم را پیدا کردم شدم همان دختری که مادرم دوست داشت اما دیگر هلنا نبودم .... نامم شد هم نام #بانویی که #مادر همیشه عاشقش بود ... همیشه می‌گفت صبر را از او یاد بگیرم...