‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍   ⚽️⚽️⚽️⚽️ ⚽️⚽️ ⚽️ #ازندریان_کهن_دیار  🏀تاریخ ورزش در #ازندریان ✍اگر بخواهیم در مورد تاریخ ورزش در ازندریان صحبت به میان آوریم ، باید اشاره کنیم به زمانهای خیلی دور ،حداقل تاریخ سه تا چهار هزار ساله ای که با مستندات موجود . مثلا تپه مادها در #کنگرلیک که نزدیک به ۲۷۰۰تا ۳۰۰۰ سال  قدمت داشته و طبق مستندات‌ و حکاکی های موجود بر روی صخره ها   از بازی چوگان گرفته تا تیراندازی با کمان ،کشتی ،اسب سواری و بازیهای محلی که در گذشته نشانگر تاریخ  ورزش و فرهنگ غنی ازندریان بوده است ،   #ورزش های جدید در #ازندریان با تاریخ تاسیس مدارس دولتی در ازندریان اجین بوده  است. پس از مکتبخانه های سنتی مدارس دولتی بعد از سال 1313 در ازندریان بوجود می آید. همانطور که سالخوردگان و میان سالان اطلاع دارند مدرسه #چوبینه ازندریان که در خیابان شهید باروری پایدار بود و در سال 1383 به خاطر سیل ،بی اهمیتی،مرمت و بازسازی نشدند از بین رفت. از اولین مدارس دولتی بود که زمین آن توسط حاجی خان(مالک وقت) واگذار و با مساعدت او احداث گردید. در آن زمان و در حدود سال 1320 تا 1330 این مدرسه ابتدایی، فرزندان مالکین و تعدادی از فرزندان سرشناس رعیت بود ه و همینطور ورزشکاران نیز از این قشر بودند که معمولا اخر هفته در این مدرسه عمدتا به ورزش والیبال و .... می پرداختند. بعد از سال 1340 تا 1350 که بنای هنرستان گذاشته شد، زمین ورزشی معمولی در کنارآن وجود داشت که تیر دروازه آن چوبی بود و دانش آموزان که تا کلاس ششم ابتدایی بیشتر درس نمی خواندند، در آن به فوتبال می پرداختند. مدتی هم حتی تیرهای چوبی از بین رفتند و این در حدود سال 1350 تا 1360 می رسید. از سال 1360 تا 1370 زمین ورزشی اصولی تر ساخته شد و معمولا دانش آموزان مدرسه راهنمایی همجوار در آن به ورزش فوتبال می پرداختند که تیر دروازه فلزی و تور داشت . در این زمین بعدا مخابرات و درمانگاه و دبیرستان ساخته شد.  که در حد فاصل خیابانهای دانش – شریعتی و مدنی قرار داشت . در این زمین مسابقات فوتبال بین جوانان #ازندریان و چند روستای همجوار برگزار می شد. از سال 1360 تا 1370 زنده یاد #مجید_افقی و شادروان آقای #محمد_شعبانی تیم برق را تشکیل دادند. این تیم را به این سبب تیم برق می گفتند که گویا این دو جوان پیشکسوت ورزشی در اداره برق مشغول به کار بودند. آنها برای ورزش #ازندریان بسیار کوشش کردند و زحمات زیادی کشیدند. با جایگزین شدن تاسیسات در محل  زمین فوتبال به قول مردم زیر هنرستان، زمین فوتبال به بالاتر از مدرسه شهدا در خیابان الوند انتقال یافت که به زبان محلی به آن #تخلق (محل هموار) می گویند این محل چون دردامنه کوه قرار دارد چنگی به دل جوانان نمی زند. هرچند برای بهسازی و چمنکاری آن بسیار کوشیدند و هزینه زیادی تا به حال صرف شد. و الان که سال ۱۴۰۲ است با اینکه طی چند سال گذشته اقداماتی  جدیدتری صورت گرفته ولی متاسفانه هنوز آماده بهره‌برداری نیست! سالنهای ورزشی شماره 1 که زمین آن در سال 1378 توسط شورای اسلامی واگذار شده در سال 1382 به مساحت 1500 متر مربع در ضلع جنوب غربی در خیابان ذوالفقار به بهره برداری رسیده و سالن همجوار نیز به همین طریق بوده است مورد استفاده ورزشکاران می باشد. اکنون هراز گاهی شاهد درخشش تیم های ورزشی #ازندریان خصوصا فوتبال و فوتسال در رده سنی نونهالان و نوجوان با یاری و زحمات جناب آقایان حاج #محمد_میرزایی و #علی_طالبی و...... و ورزشهای تکواندو، کشتی کنکفو ،بدنسازی به مربیگری اساتید محترم آقایان میرزایی و ورزشهای دیگر در سطح شهرستان، استان و کشوری هستیم. به امید پیروزی تمامی تیم های ورزشی #ازندریان 🙏باتشکر از #محمدرضا_شاهسوند. #منصور_میرزایی ‌‎❀‌┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄❀     https://eitaa.com/azandaryan2 ❀࿇⊱  ⃟⃟⃟⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟ ⃟ ⃟ ⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟⃟⃟⃟🌸 ⃟⃟⃟⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟ ⃟⃟⃟⃟⃟⃟  ⊰࿇❀    

‍📓📓📓📓📓📓📓📓  📓📓 📓 #ازندریان_کهن_دیار #مدارس_ازندریان ✍ قبل از تاسیس مدارس در #ازندریان آموزشگاه های خانگی بود به نام #مکتب،  مکتب‌ خانه آموزشگاهی است که در آن معمولاً یک استاد علوم اسلامی به کار آموزش می‌پرداخت، مكتب‌خانه‌های قدیم، پایه‌های مدارس امروزی هستند. اگرچه بین مكتب و مدرسه فاصله زیادی است و این فاصله ماهیت این دو را بكلی از هم تفكیك می كند، اما ریشه‌های «مدرسه»های امروزی به نحوی در مكتب‌خانه‌های از یاد رفته دیروز است و شناخت این ریشه‌ها، شناخت شاخه بزرگی از فرهنگ گذشته ماست. مكتب‌خانه تا دو سه نسل پیش تنها كانون آموزش اجتماعی بود، از این رو مجموعه‌ای از حال و هوای جامعه و آداب و سنت‌های اجدادی ما در آن منعكس بود. سیری در رسوم و ارزشهای مكتب‌خانه از دیدگاه‌های بسیاری می‌تواند ثمربخش و هم پرجاذبه باشد. در مکتب خانه استاتید در صورت مرد بودن، مکتب دار یا آخوند یا #آمیرزا (آقا میرزا) و استاد زن را #خانم_باجی یا ملاباجی می‌گفتند. مکتب دار معمولا بجز شهریه دانش آموزان، از راه عریضه نویسی، کاغذ نویسی و کاغذخوانی (نامه نگاری)، استخاره و همچنین رسیدگی به امور جزئی شرعی اهالی نیز در آمد داشت.  سن آغاز تحصیل برای کودکان پسر حدود پنج سالگی بوده‌است. پس از آموختن هجا و ابجد (الفبای عربی)، شاگرد باید یک کله قند به عنوان هدیه برای استاد می‌برد. آموزش بعدی روخوانی جزء آخر قرآن (عم جزء) بوده و در همین حین نیز خواندن یک کتاب فارسی (معمولا گلستان سعدی، کتاب جودی، خاله سوسکه، عاق والدین، ترسل) به کودک آموزش داده می‌شد. این فرایند تا هنگامی که کودک هشت ساله شود ادامه می‌یافت و پس از آن به پسران نوشتن می‌آموختند. علاوه بر نوشتن حروف، حساب و شرعیات (بر اساس رساله مرجع تقلید زمان) نیز به پسران آموخته می‌شد. پایان دوره آموزشی (که معمولا پایان اطلاعات مکتبدار نیز بود) در اینجا فرا می‌رسید مکتب دختران آموزش خواندن برای دختران مجاز بوده. ولی دختران نباید نوشتن می‌آموختند. و معروف بوده «دختر، مشق که بلد شد، کاغذپرانی می‌کند» (یعنی نامه عاشقانه می‌نویسد.) همچنین دیدن دستخط دختر توسط نامحرم گناه بوده‌است. از سوی دیگر دختران در هشت یا نه سالگی وقت شوهر کردنشان بود. بنابراین معمول نبوده که دختر به غیر از خواندن چیزی یاد بگیرد. از ابزارهای اولیه آموزشی مکتبخانه تنبیه بدنی بود. فلک و شلاق  بیم دادن از زیرزمین پر از عقرب نیز از تنبیه هات معمول مکتبخانه‌ها بوده‌است. برای #دختران معمولا از فلک استفاده نمی‌شده‌است. نیشگون گرفتن و سوزن پشت دست زدن، تنبیه معمول دختران بود. قانون تغییرناپذیر چوب و فلک و کتک و تنبیه از لوازم اولیه و حتمی هر مکتبدار بود .زمان پهلوی دست مکتب دار همیشه دو ترکه وجود داشت، یکی کوتاه برای بچه هایی که پای میز آمده در دسترسش بودند و یکی بلند، جهت آن ها که اجازه ی گریز به خود داده کنار می کشیدند . از وظایف پدران و مادران بود که ناهار و شام و امثال شیرینی عید، میوه، بادبزنِ تابستان و  ذغال برای زمستان ،  علاوه بر کله قند، کاسه نبات، پارچه های پیراهنی، چارقدی، چادرنمازی، چادر سیاه برای ملاباجی و قواره های قبایی، عمامه ای و شال و ردا و نعلین برای ملا مکتبدار که به مناسبت یاد گرفتن هر یک از دروس و از بر شدن هر یک از سوره های قرآن کریم و فرا گرفتن هر یک از باب های گلستان، جهت سپاسگزاری پیشکش ببرد. تاسیس مدارس . در قانون فرهنگ مصوب 1290 (ه .ش) آمده است که مدارس و مکاتب چهار نوع است: الف. مدارس ابتدایی روستایی ب. مدارس ابتدایی شهری ج. مدارس متوسطه د.مدارس عالی در سال 1313 دوره‌های تحصیلی ایران شامل دوره ابتدایی (6سال)، اول متوسطه (3سال)، دوم متوسطه (3سال) بوده است. در  #ازندریان هم سال 1313 مدرسه ابتدایی روستایی تاسیس گردید و مدرسه #چوبینه_ازندریان که بعد از مکتب خانه ها تاسیس شده بود رونق گرفت و دختران و پسران زیادی در این مدرسه با سواد شدند جالبه بدونین معلم این مدرسه هم #ازندریانی بود اونم کسی نبود جز مرحوم مغفور شادروان #سعید_افقی فرزند #میرزا_هادی_افقی که مردم #ازندریان از این خانواده همیشه به نیکی یاد می کنند. مخصوصاً مرحوم شادروان #مجید_افقی #ازندریانی که خدمات فراوانی در تاسیس شهرداری #ازندریان و خیابان کشی و بافت شهری انجام دادند . با افزایش جمعیت و تاسیس مدارس آموزش متوسطه و هنرستان و دبیرستان هم به آن اضافه گردید . در حال حاضر مدارسی چون  مدرسه #توحید – مدرسه #شهداء – مدرسه #تکیه ( قلعه)- مدرسه ابتدایی و راهنمایی #انقلاب یک و دو _اسلامی ،بعثت یک و دو ، #مهدیه ،دبیرستان و هنرستان #امیر_کبیر ،احسان الزهراء و مدرسه خیرساز جدید الحداًث #رسول اکرم(ص) و.... فعالیت دارند . به امید  بستر و فضای آموزشی بهتر برای شهر #ازندریان 🙏با تشکر از #منصور/میرزایی #محمود_شهریار https://eitaa.com/azandaryan2

‍📓📓📓📓📓📓📓📓  📓📓 📓 #ازندریان_کهن_دیار #مدارس_ازندریان ✍ قبل از تاسیس مدارس در #ازندریان آموزشگاه های خانگی بود به نام #مکتب،  مکتب‌ خانه آموزشگاهی است که در آن معمولاً یک استاد علوم اسلامی به کار آموزش می‌پرداخت، مكتب‌خانه‌های قدیم، پایه‌های مدارس امروزی هستند. اگرچه بین مكتب و مدرسه فاصله زیادی است و این فاصله ماهیت این دو را بكلی از هم تفكیك می كند، اما ریشه‌های «مدرسه»های امروزی به نحوی در مكتب‌خانه‌های از یاد رفته دیروز است و شناخت این ریشه‌ها، شناخت شاخه بزرگی از فرهنگ گذشته ماست. مكتب‌خانه تا دو سه نسل پیش تنها كانون آموزش اجتماعی بود، از این رو مجموعه‌ای از حال و هوای جامعه و آداب و سنت‌های اجدادی ما در آن منعكس بود. سیری در رسوم و ارزشهای مكتب‌خانه از دیدگاه‌های بسیاری می‌تواند ثمربخش و هم پرجاذبه باشد. در مکتب خانه استاتید در صورت مرد بودن، مکتب دار یا آخوند یا #آمیرزا (آقا میرزا) و استاد زن را #خانم_باجی یا ملاباجی می‌گفتند. مکتب دار معمولا بجز شهریه دانش آموزان، از راه عریضه نویسی، کاغذ نویسی و کاغذخوانی (نامه نگاری)، استخاره و همچنین رسیدگی به امور جزئی شرعی اهالی نیز در آمد داشت.  سن آغاز تحصیل برای کودکان پسر حدود پنج سالگی بوده‌است. پس از آموختن هجا و ابجد (الفبای عربی)، شاگرد باید یک کله قند به عنوان هدیه برای استاد می‌برد. آموزش بعدی روخوانی جزء آخر قرآن (عم جزء) بوده و در همین حین نیز خواندن یک کتاب فارسی (معمولا گلستان سعدی، کتاب جودی، خاله سوسکه، عاق والدین، ترسل) به کودک آموزش داده می‌شد. این فرایند تا هنگامی که کودک هشت ساله شود ادامه می‌یافت و پس از آن به پسران نوشتن می‌آموختند. علاوه بر نوشتن حروف، حساب و شرعیات (بر اساس رساله مرجع تقلید زمان) نیز به پسران آموخته می‌شد. پایان دوره آموزشی (که معمولا پایان اطلاعات مکتبدار نیز بود) در اینجا فرا می‌رسید مکتب دختران آموزش خواندن برای دختران مجاز بوده. ولی دختران نباید نوشتن می‌آموختند. و معروف بوده «دختر، مشق که بلد شد، کاغذپرانی می‌کند» (یعنی نامه عاشقانه می‌نویسد.) همچنین دیدن دستخط دختر توسط نامحرم گناه بوده‌است. از سوی دیگر دختران در هشت یا نه سالگی وقت شوهر کردنشان بود. بنابراین معمول نبوده که دختر به غیر از خواندن چیزی یاد بگیرد. از ابزارهای اولیه آموزشی مکتبخانه تنبیه بدنی بود. فلک و شلاق  بیم دادن از زیرزمین پر از عقرب نیز از تنبیه هات معمول مکتبخانه‌ها بوده‌است. برای #دختران معمولا از فلک استفاده نمی‌شده‌است. نیشگون گرفتن و سوزن پشت دست زدن، تنبیه معمول دختران بود. قانون تغییرناپذیر چوب و فلک و کتک و تنبیه از لوازم اولیه و حتمی هر مکتبدار بود .زمان پهلوی دست مکتب دار همیشه دو ترکه وجود داشت، یکی کوتاه برای بچه هایی که پای میز آمده در دسترسش بودند و یکی بلند، جهت آن ها که اجازه ی گریز به خود داده کنار می کشیدند . از وظایف پدران و مادران بود که ناهار و شام و امثال شیرینی عید، میوه، بادبزنِ تابستان و  ذغال برای زمستان ،  علاوه بر کله قند، کاسه نبات، پارچه های پیراهنی، چارقدی، چادرنمازی، چادر سیاه برای ملاباجی و قواره های قبایی، عمامه ای و شال و ردا و نعلین برای ملا مکتبدار که به مناسبت یاد گرفتن هر یک از دروس و از بر شدن هر یک از سوره های قرآن کریم و فرا گرفتن هر یک از باب های گلستان، جهت سپاسگزاری پیشکش ببرد. تاسیس مدارس . در قانون فرهنگ مصوب 1290 (ه .ش) آمده است که مدارس و مکاتب چهار نوع است: الف. مدارس ابتدایی روستایی ب. مدارس ابتدایی شهری ج. مدارس متوسطه د.مدارس عالی در سال 1313 دوره‌های تحصیلی ایران شامل دوره ابتدایی (6سال)، اول متوسطه (3سال)، دوم متوسطه (3سال) بوده است. در  #ازندریان هم سال 1313 مدرسه ابتدایی روستایی تاسیس گردید و مدرسه #چوبینه_ازندریان که بعد از مکتب خانه ها تاسیس شده بود رونق گرفت و دختران و پسران زیادی در این مدرسه با سواد شدند جالبه بدونین معلم این مدرسه هم #ازندریانی بود اونم کسی نبود جز مرحوم مغفور شادروان #سعید_افقی فرزند #میرزا_هادی_افقی که مردم #ازندریان از این خانواده همیشه به نیکی یاد می کنند. مخصوصاً مرحوم شادروان #مجید_افقی #ازندریانی که خدمات فراوانی در تاسیس شهرداری #ازندریان و خیابان کشی و بافت شهری انجام دادند . با افزایش جمعیت و تاسیس مدارس آموزش متوسطه و هنرستان و دبیرستان هم به آن اضافه گردید . در حال حاضر مدارسی چون  مدرسه #توحید – مدرسه #شهداء – مدرسه #تکیه ( قلعه)- مدرسه ابتدایی و راهنمایی #انقلاب یک و دو _اسلامی ،بعثت یک و دو ، #مهدیه ،دبیرستان و هنرستان #امیر_کبیر ،احسان الزهراء و مدرسه خیرساز جدید الحداًث #رسول اکرم(ص) و.... فعالیت دارند . به امید  بستر و فضای آموزشی بهتر برای شهر #ازندریان 🙏با تشکر از #منصور/میرزایی #محمود_شهریار https://eitaa.com/azandaryan2

📓📓📓📓📓📓📓 📓📓 📓 #ازندریان_کهن_دیار #مدارس_ازندریان ✍ قبل از تاسیس مدارس در #ازندریان آموزشگاه های خانگی بود به نام #مکتب،  مکتب‌ خانه آموزشگاهی است که در آن معمولاً یک استاد علوم اسلامی به کار آموزش می‌پرداخت، مكتب‌خانه‌های قدیم، پایه‌های مدارس امروزی هستند. اگرچه بین مكتب و مدرسه فاصله زیادی است و این فاصله ماهیت این دو را بكلی از هم تفكیك می كند، اما ریشه‌های «مدرسه»های امروزی به نحوی در مكتب‌خانه‌های از یاد رفته دیروز است و شناخت این ریشه‌ها، شناخت شاخه بزرگی از فرهنگ گذشته ماست. مكتب‌خانه تا دو سه نسل پیش تنها كانون آموزش اجتماعی بود، از این رو مجموعه‌ای از حال و هوای جامعه و آداب و سنت‌های اجدادی ما در آن منعكس بود. سیری در رسوم و ارزشهای مكتب‌خانه از دیدگاه‌های بسیاری می‌تواند ثمربخش و هم پرجاذبه باشد. در مکتب خانه استاتید در صورت مرد بودن، مکتب دار یا آخوند یا #آمیرزا (آقا میرزا) و استاد زن را #خانم_باجی یا ملاباجی می‌گفتند. مکتب دار معمولا بجز شهریه دانش آموزان، از راه عریضه نویسی، کاغذ نویسی و کاغذخوانی (نامه نگاری)، استخاره و همچنین رسیدگی به امور جزئی شرعی اهالی نیز در آمد داشت.  سن آغاز تحصیل برای کودکان پسر حدود پنج سالگی بوده‌است. پس از آموختن هجا و ابجد (الفبای عربی)، شاگرد باید یک کله قند به عنوان هدیه برای استاد می‌برد. آموزش بعدی روخوانی جزء آخر قرآن (عم جزء) بوده و در همین حین نیز خواندن یک کتاب فارسی (معمولا گلستان سعدی، کتاب جودی، خاله سوسکه، عاق والدین، ترسل) به کودک آموزش داده می‌شد. این فرایند تا هنگامی که کودک هشت ساله شود ادامه می‌یافت و پس از آن به پسران نوشتن می‌آموختند. علاوه بر نوشتن حروف، حساب و شرعیات (بر اساس رساله مرجع تقلید زمان) نیز به پسران آموخته می‌شد. پایان دوره آموزشی (که معمولا پایان اطلاعات مکتب دار نیز بود) در اینجا فرا می‌رسید مکتب دختران آموزش خواندن برای دختران مجاز بوده. ولی دختران نباید نوشتن می‌آموختند. و معروف بوده «دختر، مشق که بلد شد، کاغذپرانی می‌کند» (یعنی نامه عاشقانه می‌نویسد.) همچنین دیدن دستخط دختر توسط نامحرم گناه بوده‌است. از سوی دیگر دختران در هشت یا نه سالگی وقت شوهر کردنشان بود. بنابراین معمول نبوده که دختر به غیر از خواندن چیزی یاد بگیرد. از ابزارهای اولیه آموزشی مکتبخانه تنبیه بدنی بود. فلک و شلاق  بیم دادن از زیرزمین پر از عقرب نیز از تنبیه هات معمول مکتبخانه‌ها بوده‌است. برای #دختران معمولا از فلک استفاده نمی‌شده‌است. نیشگون گرفتن و سوزن پشت دست زدن، تنبیه معمول دختران بود. قانون تغییرناپذیر چوب و فلک و کتک و تنبیه از لوازم اولیه و حتمی هر مکتبدار بود .زمان پهلوی دست مکتب دار همیشه دو ترکه وجود داشت، یکی کوتاه برای بچه هایی که پای میز آمده در دسترسش بودند و یکی بلند، جهت آن ها که اجازه ی گریز به خود داده کنار می کشیدند . از وظایف پدران و مادران بود که ناهار و شام و امثال شیرینی عید، میوه، بادبزنِ تابستان و  ذغال برای زمستان ،  علاوه بر کله قند، کاسه نبات، پارچه های پیراهنی، چارقدی، چادرنمازی، چادر سیاه برای ملاباجی و قواره های قبایی، عمامه ای و شال و ردا و نعلین برای ملا مکتبدار که به مناسبت یاد گرفتن هر یک از دروس و از بر شدن هر یک از سوره های قرآن کریم و فرا گرفتن هر یک از باب های گلستان، جهت سپاسگزاری پیشکش ببرد. تاسیس مدارس . در قانون فرهنگ مصوب 1290 (ه .ش) آمده است که مدارس و مکاتب چهار نوع است: الف. مدارس ابتدایی روستایی ب. مدارس ابتدایی شهری ج. مدارس متوسطه د.مدارس عالی در سال 1313 دوره‌های تحصیلی ایران شامل دوره ابتدایی (6سال)، اول متوسطه (3سال)، دوم متوسطه (3سال) بوده است. در  #ازندریان هم سال 1313 مدرسه ابتدایی روستایی تاسیس گردید و مدرسه #چوبینه_ازندریان که بعد از مکتب خانه ها تاسیس شده بود رونق گرفت و دختران و پسران زیادی در این مدرسه با سواد شدند جالبه بدونین معلم این مدرسه هم #ازندریانی بود اونم کسی نبود جز مرحوم مغفور شادروان #سعید_افقی فرزند #میرزا_هادی_افقی که مردم #ازندریان از این خانواده همیشه به نیکی یاد می کنند. مخصوصاً مرحوم شادروان #مجید_افقی #ازندریانی که خدمات فراوانی در تاسیس شهرداری #ازندریان و خیابان کشی و بافت شهری انجام دادند . با افزایش جمعیت و تاسیس مدارس آموزش متوسطه و هنرستان و دبیرستان هم به آن اضافه گردید . در حال حاضر مدارسی چون  مدرسه #توحید – مدرسه #شهداء – مدرسه #تکیه ( قلعه)- مدرسه ابتدایی و راهنمایی #انقلاب یک و دو _اسلامی ،بعثت یک و دو ، #مهدیه ،دبیرستان و هنرستان #امیر_کبیر ،احسان الزهراء و مدرسه خیرساز جدید الحداًث #رسول اکرم(ص) و.... فعالیت دارند . به امید  بستر و فضای آموزشی بهتر برای شهر #ازندریان 🙏با تشکر از زحمات فراوان #منصور_میرزایی #محمود_شهریار https://eitaa.com/azandaryan2