مرگ ارادی نویسنده ✍ سعید احمدی 🌱 خشکی قلم، به چه می‌ماند؟ به خیلی چیزها؛ یکی از آن‌ها زمینی است تشنه و ترک‌خورده. نه اینکه باران نیامده باشد، نه! ابرها آمده‌اند و باریده‌اند؛ ولی چقدر؟ این اندازه که فقط بگویند: باران بارید؛ نه آن میزان که زمین را سیراب کند و دانه‌ها را برویاند. درست مثل واژه‌هایی که در ذهن می‌چرخند، به‌هم می‌پیوندند و می‌شوند حرف دل ما درباره‌ی همه‌چیز. درباره‌ی خوش‌حالی‌ها و بدحالی‌های‌مان، باورهای‌مان، تلخ‌کامی‌ها، قضاوت‌ها، تأییدها، ردها، عشق‌ها، نفرت‌ها، کینه‌ها، دل‌سوزی‌ها و هر چه که در ما ریشه دوانده است؛ اما اگر این کلمات نتوانند راهی بیابند رو به بیرون، یا مانند اشباحی سرگردان در افق، محو و گم می‌شوند یا در حبس ابد گرفتار می‌مانند. 🔘 ذهنِ نویسنده، مثل بدنی است که در اثر مرض یبوست به بَدگِلی، بَدریختی و بدمزاجی می‌گراید. همان‌طور که خشکی تن، آدمی را سنگین، خسته و بی‌رمق و حوصله می‌کند، خشکی قلم نیز نویسنده را به رخوت و زوال می‌راند. 🔘 این از درد؛ اما درمان؟ یک کلمه: خودمان باشیم. چطور؟ اگر گریختیم از حقیقتی که داریم، اگر پنهان شدیم پشت واژه‌های شسته‌رفته، پس کله‌ی جملات بی‌خطر و همه‌پذیر، زیر نقاب نویسنده‌ای که می‌خواهد در امان بماند، اگر بودیم از آنان که خوش‌تر دارند سرد و گرم روزگار و تر و خشک عالم، رو و زیر پوستشان نرود، آن‌وقت ته تهش می‌شویم چرب‌زبان نه خوش‌بیان. این‌جا است که قلم می‌خشکد و نویسنده به‌جای جوشش، به‌جای فوران، واژه‌ها و متن‌ها را با زور و زحمت از بیخ گلوی خودش بیرون می‌کشاند. نوشته‌ها می‌شوند یک مشت واژه‌ی مرده که فقط برای پر کردن کاغذ کنار هم چیده‌اند. چرا؟ چون خودت نوشته‌ای؛ ولی خودت را ننوشته‌ای. تصویری برای دیگران می‌سازی که مثل آن و بهتر از آن به‌وفور هست. 🔘 نویسندگی با آلودگی به تظاهر نمی‌سازد. نویسندگی نه یک حرفه، که متن زندگی دشوار، رنج‌خیز و پر هزینه‌ی ماست. کسانی که شهامت خودبودن ندارند، آنان‌که تاب مستوری پری‌رویی همچون قلم را دارند، هر کسی که خجالت می‌کشد از رخ مافی‌الضمیر و ادراکات عینی و عمیق خود نقاب بردارد، همیشه «نویسنده‌نما» خواهد ماند. 🔘 ما به قلم یک دیگرکشی مجاز، ملس و البته صددرصد حلال بدهکاریم. کشتن تصاویر جعلی و نمایشی. به قتل رساندن آن خود رسمیت‌یافته، شیک‌وپیک، اتوکشیده، با حساب‌وکتاب، ترسو و محافظه‌کار. آن را باید با دستان خودمان خفه کنیم؛ زیرا کوه را کوه‌کن باید اگرچه ریز‌نقش باشد؛ نه آن‌که چون کوه می‌نماید. بگذاریم همان‌که در سکوت و خاموشی ما در فغان و در غوغاست بیاید و بنشیند پشت فرمان قلم. اجازه بدهیم همان ‌که سال‌ها پشت «نکند» و «نباید» و «نشاید»های مسخره و من‌درآوردی زندانی بوده، جان و جولان بگیرد. بیاییم از قید کلمات پرطمطراق و اداهای ادبی برهیم؛ زیرا نویسندگی واقعی، نه در تجمل و تزیین واژه‌ها، که در «کشف صدای اصیل درون» ما شکل می‌گیرد. این‌ها همه نمی‌شود جز اینکه بر استبداد کارت ملی و شناسنامه بشوریم و نظامی نو بسازیم از همه‌ی آنچه که از تولد تا مرگ با ما می‌بوده است. این می‌شود ولادت مبارک من، تو، او، ما و شما. ولادتی که نه با مرکب شناسنامه بلکه با خون دل و جوهر جان می‌آید به میان. 🌱 منتشر شده در رحا مدیا 🌱 @ghalamdar ☠ قلمدار

‌ . . بگشای در، بگشای، دلتنگم...) #اخوان_ثالث @banoomousavi

#حدیث_روز امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند: دنیا می چرخد، سخت نگیر؛ صبر کن تا نوبت توهم برسد. غررالحکم @banoomousavi

#خبرگزاری_فارس #فارس_من @banoomousavi

. . . «به یادِ عزیزِ، خستگی ناپذیر» @banoomousavi

«به یادِ عزیزِ، خستگی ناپذیر» جای خالی آن عزیز را درهر مکانی می‌توان احساس کرد. مردی که از مردم بود و برای خدمت و عشق به مردم نفس می‌کشید. شاید پیش بیاید وقتی به مشهد مقدس مشرف می‌شوید مزار شهید رئیسی را زیارت کنید و به یاد تولیت استان مقدس بودن رحمت فراوانی برای ایشان بفرستید و سخنرانی‌های ایشان نیز درذهنتان مرور شود. من اما، فقط امید آفرینی و انرژی پایان ناپذیر از ایشان دریافت کردم. نیت؛ در تمام قدم‌های زندگی انسان حرف اول را می‌زند. شهید رئیسی عزیز علاوه بر خستگی ناپذیری، نیتی پاک و خدایی داشت برای رضای خدا و خدمت به خلق خالص و مخلص گردیده بود. شاید این روزها جای خالی نیکی و تدبیر ایشان بسیار خالیست. باور کنید اصلا لازم نیست که رئیس جمهور باید فلان دکترا و از فلان قوم معروف و... باشد شخصی توانایی گرفتن زمام امور مملکت را دارد که به وطن و ملت خویش ایمان کافی داشته باشد. آیه یأس نخواند و نگاهش به اجنبی‌ها نباشد. حرف دل و زبانش یکی باشد و در عمل اخلاص را سرلوحه خویش قرار دهد. درآخر اینکه، شهید رئیسی را در موقعیت‌های گوناگون نمی‌توان فراموش کرد برای مثال؛ درحرم امام رضا(ع) از خاطرمان می‌گذرد و فاتحه‌ای نثار روح بلندشان می‌کنیم. وقتی برق می‌رود به یاد می‌آورم که درطول سه سال خدمت ایشان چنین معضلی به نام قطعی برق و کنترل انرژی که درپی آن تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها برای صرفه جویی سوخت و انرژی باشد نبود. در دوره قبل خیالمان تخت تخت بود که دیگر خبری از مذاکره با آمریکای منحوس و عهدشکن وجود ندارد و حاشیه‌ای از قبیل رفاقت و بهتر شدن اوضاع مثل ارزانی و کاهش قیمت طلا و دلار و... در متن زندگی مردم نخواهد بود. هر سخنرانی سید بزرگوار را که در قاب تلویزیون مشاهده می‌کردم مبهوت فن بیان ایشان می‌شدم گرچه درکاربرد نهج البلاغه و آیه‌های قرآنی افراطی عمل نمی‌کردند بلکه، براساس شیوه و سلوک قرآن و اهل بیت علیهم السلام پیش می‌رفتند. رئیسی عزیز نعمت والایی بود که از ما و از یک دنیا گرفته شد، والعاقبةُ للمتقین. نصرٌ من الله و فتحٌ قریب ✍🏻سیده ناهید موسوی #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#پیام_امروز وَ من..؟ مصمم؛ در سبز زیستن 🌱 در آدمِ بهتری بودن و آدم بهتری شدن! @banoomousavi