. سال‌ها بود که چای را ترک کرده بودم.چون فکر می‌کردم نوشیدنی مضرری است. البته علاقه‌ای هم به آن نداشتم.به نظر من چای اعتیادآور بود.می‌دیدم چای‌خورهای حرفه‌ای چای که نمی‌خورند سردرد می‌شوند. گرما و‌سرما هم نمی‌شناختند. ته هر بار که چای از مسیر دهانشان پایین می‌رفت یک های جاندار می‌گفتند. بعد از مدتی اما حس کردم یک وجه اشتراک را از دست داده‌ام.چای یک حسن بزرگ داشت. این که آدم‌ها را دور هم جمع می‌کرد. تلاش‌ کردم چای‌های مفیدتری از چای سیاه را باب کنم.راستش نشد. این بود که دوباره چای خوردم.چون عزیزانم برایم مهم و ارزشمند بودند. هر چیزی هم که ما را دور هم جمع کند قطعا عزیز است. مخصوصا حالا در عصر ارتباطات که آدم‌ها بی‌ارتباط‌ترینند. از چای ممنونم برای همه دورهمی‌هایی که باعثش شد. «وقت چای در اطراف جهان» کتاب مورد علاقه حلماسادات است. آن‌قدر دوستش دارد که یک‌بار وقتی گم شد آن‌قدر گریه کرد تا پیدا شد. کتاب را که می‌گیرد. می‌رود یک‌گوشه ورق می‌زند و با صفحاتش می‌خندد. من تا به حال برای حلماساداتم کتاب نخوانده‌ام چون نمی‌گذارد. اگرکتاب را به دستم بدهد به ثانیه نشده پسش می‌گیرد. خیلی دلم میخواست این کتاب را بخوانم. به نظر جذاب می‌آمد. اما حلماسادات نمی‌گذاشت. چند روز پیش بالاخره یواشکی کتاب را خواندم مدام مواظب بودم صاحبش نیاید. چقدر قشنگ بود. حلماسادات حق داشت این کتاب را این‌قدر دوست داشته باشد. نویسنده از مواجهه خودش با انواع چای در مکان‌های مختلف جهان تصمیم می‌گیرد که این‌چنین کتابی بنویسد و تاکید کرده است که این کتاب قصد ندارد قصه اول تا آخر چای را بگوید که اصلا چنین کاری هم محال است. او فقط چون چای برایش نشانه مهربانی و مهمان‌نوازی است دوست داشته آدم‌های مختلف نقاط و چای‌های مختلفشان را به افراد بشناساند تا اگر کسی طعم را نچشیده بالاخره طعم جادویی‌اش را بچشد. وقت چای در اطراف جهان به نظر من یه نوع سفرنامه محسوب می‌شود. سفرنامه چایی. یک چایی ،دو‌چایی من چایی، تو چایی همه عاشق چاییم فرق نداره کجاییم پی‌نوشت: حلماسادات مامان عاشقته این پی‌نوشت تمام زندگی من #چایی #وقت_چای_در_اطراف_جهان #دنیس_ویسبلوث #چلسی_ابرن #الهام_شوشتری_زاده #محمدرضا_دوست_محمدی #نشر_اطراف #نشر_ادامه #کتاب #چند_از_چند @bashamimtashafagh با شمیم تا شفق