. ناشد است که قصد نوشتن کنم و اتفاقی رخ ندهد قانون مورفی با خدم و هشمش به من می‌تازند.نیمهِ‌شبِ نیمه‌ی ماه‌ِمبارک،وقتی شیشه دخترکم را شستم یک نفس عمیق کشیدم و گفتم:«خداروشکر امشب خسته نیستم پس تا سحر وقت دارم که متن‌های عقب افتاده‌امُ بنویسم.باریکلا دختر همینه.» خواستم زمان‌بندی کنم که یادم آمد تلفنِ‌همراهم را بیرون اتاق‌خواب جا گذاشته‌ام.همین‌طورکه احساسِ‌خوب و لذتِ‌سکوتِ‌شب داشت از من سرریز می‌کرد و پشت سرم می‌ریخت چشمم به حاشیه‌ی فرش افتاد حس کردم نخ کاموایی‌بهم‌ریخته،افتاده است اما خانه جز معدود دفعاتی بود که قبل از خواب تمیز و مرتب شده بود.وَرِ غرغرویم که او را به انتهای درونم تبعید کرده‌‌ام خودش را بدو رساند و گفت:«کار حلماسادات اگه گذاشت این خونه تمیز بمونه حتما باید یه چیزی بریزه تا آروم بگیره» وَرِ آرام و خوش‌بینم که از وقتی یادم می‌آید یارِغارِیکدیگریم گفت:«ببخشید که تافت نداشتیم همه چی رو فیکس کنیم!خونه‌ی آدم بچه‌دار اصلا باید نامرتب باشه.»وَرِ منطقی‌ام صدایش را صاف کرد و گفت:«به نظر نمیاد نخ باشه برق و روشن کن.نور که باشه از کج‌فهمی و اشتباه در میای.» نور در تاریکی به داد شَکِ ما رسید.حالا من،مغزم و تمام اعضای درون و بیرونم یک صدا گفتیم:«مارمولکه!» وَرِ ترسوی من که حالا داشت سکته می‌کرد گفت:«یاخدا خیلی بزرگه!از کجا اومده؟حالا چیکار کنیم؟» یک نفس عمیق کشیدم و اعضا و احساساتم به احترام این نفس که خدا روزی در من دمیده بود سکوت کردند تصمیم گرفتم همسرم را صدا بزنم گرچه او در اتاق خواب بود و من در پذیرایی پشت ستون سنگر گرفته بودم و نباید صدایم را بلند می‌کردم ممکن بود دخترها بیدار شوند.درست است که حالا روحش کمی از جسمش فاصله گرفته و در عالم خواب سیر می‌کند اما مطمئنم صدای من را که بشنود از خواب دل خواهد کند خودش بارها گفته است: «جهنم هم بری من دنبالت میام فکر نکنی دست از سرت برمیدارم» و من‌که اصلا دلم نمی‌خواهد او دست از سرم بردارد.حالا من در جهنمِ‌ترس خشک شده‌ام کاش بیاید و مرا نجات دهد. با هر بار احسان،احسان گفتن من،مارمولک سرش را می‌چرخاند و آنالیز می‌کرد بیرون آمدن همسرم از اتاق مصادف شد با دویدن مارمولک و صدای «هی» کش‌آمده‌ی من درست شبیه پنیر پیتزا القصه آخرش همسرم مارمولک را که روی چسب‌موش به ما نگاه می‌کرد راهی جوی آب کرد بلکه چشم هایش را بشوید و ببینید که راه را اشتباه آمده است کمی که گذشت و احساساتم همگی اظهار نظرکردند.وَرِ شکرگزارم گفت: «خداروشکر که امشب دیدیمش اگر فردا میدیم خیلی بدتر بود» راست می‌گفت خداراشکر... #مارمولک #روایت

. بعضی از کتاب ها ساده،کوتاه و معمولی به نظر می‌رسند اما با کمی دقت متوجه می‌شوی بسیار پیچیده عمیق و خاص هستند #پیرمرد_و_دریا برای من این‌گونه بود داستان درباره‌ی پیرمرد ماهیگیری به نام سانتیاگو است که ۸۴ روز است که هیچ صیدی نداشته است و مردم بدترین شکل بداقبالی و بدشانسی را که «سالائو» نام دارد به او نسبت می‌دهند او تصمیم می‌گیرد به دریا برود و هر طور شده ماهی بگیرد این آغاز مسیر پر فراز و نشیبی است که او قرار است پشت سر بگذراند من بعد از خواندن کتاب از خودم پرسیدم اگر تو هم سالائو بشی بازم به اندازه سانتیاگو همان‌قدر امیدوار تا آخرین نفس حاضری بجنگی؟ بعدش چی اگر نتیجه اونی نشد که فکر می‌کردی بازم مثل سانتیاگو راضی و آروم و شکرگزار هستی؟ داستان پر از مفاهیم امیدبخش است و در ستایش تلاش کردن،ناامید نشدن و تا آخرین نفس جنگیدن حرفها زده است جالب اینجاست که #ارنست_همینگوی اشاره مستقیم به مفاهیم ذکر شده نکرده است و مفاهیم در ضمیر ناخودآگاه خواننده شکل می‌گیرد کتاب با ترجمه‌ی آقای #نجف_دریابندری و توسط #انتشارات_خوارزمی به چاپ رسیده است و شامل دو بخش است بخش نخست که در مورد ارنست همینگوی است و بخش دوم که داستان است این را گفتم که بدانید داستان کوتاهی است بخش هایی از کتاب : بهتره به چیزایی که ندارم فکر نکنم به‌جاش به چیزایی که دارم فکر می‌کنم من یه عالمه امید دارم بهتره به امید فکر کنم آدم را برای شکست نساخته‌اند آدم ممکنه از بین بره ولی شکست نمی‌خوره حالا وقتش نیست که ببینی چه نداری ببین با آن‌چه داری چکار می‌تونی بکنی اگر جایی باشد که بخت بفروشند دلم می خواهد کمی بخرم عکس: کفه نمکی واقع در ۴۰کیلومتری شهرستان بردسکن که فصل بهار، کوير را به دریا تبدیل کرده است #کتاب #کتاب_خوب #کتاب_بخوانیم #امید #تلاش #کفه_نمکی #دریا #صید #ماهیگیر

«خدا که فقط متعلق به آدم‌های خوب نیست؛ خدا، خدای انسان‌های خلاف‌کار هم هست! فِی الواقع خداوند اِندِ لطافت، اِندِ بخشش، اِندِ بیخیال‌شدن و اِندِ چشم‌پوشی و اِندِ رفاقت است. رفیق خوب و بامرام همه چیزش را پای رفاقت می دهد» یا رفیق من لا رفیق له! بعلیٍ الهی العفو! #خدای_عزیزتر_از_جان #دیالوگ @dokhtar_e_daryaa

. هر آدمی یک غذا است.طعم،مزه و عطرُبوی خاصی دارد که آدم‌ها او را این‌گونه می‌بینند و خاطراتی می‌سازند بعضی کوبیده و نان سنگک کنجدی‌،همراه ریحان تازه‌ چیده شده‌اند،حال خوب و خاطرات دلچسب می‌سازند. برخی املت‌اند،آسان گیر و کار راه‌انداز. بعضی دیگر ماهی پر از تیغ‌،سخت و مشکل. اما بعضی وقت‌های خاص مثل همین شب‌های قدر که قرار است یک سال ما رقم بخورد همه‌ی آدم‌ها خورشت قیمه می‌شوند.قیمه‌هایی که با هم متفاوتند ولی در اصل یکی‌اند. بعضی قیمه‌ها ظاهرشان جذاب‌ است.روغنِ‌نارنجی‌رنگی که رویش نشسته دلت را آب می‌اندازد و به‌به‌ و چه‌چه‌ات را بلند می‌کند اما به وقت مزه کردن ناگهان متوجه می‌شوی قیمه‌ی زیبایی که به ظاهر بهترین و جاافتاده‌ترین قیمه دنیا بود یا شور است یا بی‌مزه یا دارچین و آلویش غالب شده و یا لیمویش فرامو‌ش. دسته‌ای دیگر اما خورشت‌های پررنگ یا بی‌روح‌اند یا این ور بام‌اند یا آن طرفش.خبری از ظاهر وسوسه‌کننده نیست اما وقتی مزه می‌کنی ممکن است طعمش حرف دیگری بزند و خوشمزه باشد. دسته‌ی دیگر قیمه‌های سوخته‌اند و یا آن‌ها که نه رنگ‌رو دارند و نه مزه‌ای.خسرالدنیا والاآخرة... می‌دانی خدا ممکن است بعضی از ما قیمه‌های خوش‌ظاهری باشیم که التماس دعا می‌شنویم اما خودمان که از بطنِ مزه‌ی خودمان خبر داریم. قیمه‌ای درنیامده.همه‌اش ظاهر است.آن را هم که تو با ستارالعیوب بودنت به ما داده‌ای. خیل کثیری از بندگانت هم شاید ظاهرشان خبری از قیمه‌ای خوشمزه ندهد اما خوشمزه‌اند خیلی و برای تو عزیزند حتی بیشتر از گروه اول. دارم فکر می‌کنم این لحظه‌های آخری کاش همه‌ی ما قیمه‌ی نذری امام حسین باشیم.قیمه‌ی نذری امام حسین خوشمزه‌ترین قیمه دنیاست.روغنش نارنجی‌ترین،لپه‌اش زردترین و گوشتش نرم‌ترین وخوشمزه‌ترین است. حتی اگر ظاهرش این‌گونه نباشد،همه همین‌گونه می‌بینندش. قیمه‌ی امام حسین یک چیز دیگر است رنگ و طعم و بویش را همه دوست دارند. خدایا ما از قیمه‌های ظاهری خودمان به تو پناه می‌بریم از نگاه‌های غلط‌مان به قیمه‌هایی که ظاهرشان با ما متفاوت است به تو پناه می‌بریم خدایا بیا کاری کن که ما یک قیمه‌ی درست و حسابی باشیم.هر قیمه‌ی دیگری بودن برای این دنیای پر از رنج حیف است.حیف است دور ریخته شویم. برای سرنوشت ما بنویس نذر شده در راه حسین(ع) مولا علی:گناهى كه اندوهگينت سازد،در نزد خدا بهتر است از كار نيكى كه به خودپسنديت وادارد. بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ گر کافر و گبر و بت‌پرستی بازآ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی بازآ #مولانا #شب_قدر #قیمه #تقدیر #توبه #خدا

چند وقت قبل که مادر و پدرم رفته بودند مشهد در جمع ناشنوایان مادرم برایم تعریف کرد که دختر خانمی هم آنجا بود که علاوه بر اینکه مادر و پدر هر دو ناشنوا بودند مادر نابینا هم بود امروز من هم او را دیدم #ناشنوا #کدا #مترجم #دستها #نابینا #هلن_کلر

این ویدئو را تقدیم می‌کنم به تمام ادم‌های بینای شنوایی که قابلیت حرف زدن دارند اما مشکلاتشان را فریاد می‌زنند، فحاشی می‌کنند و طعنه زدن عادتشان است. از دست‌هایشان برای کتک‌زدن استفاده می‌کنند. از چشم‌هایشان در جهت دیدن بدی‌ها و نیمه‌ی خالی لیوان بهره می‌برند. از گوش‌هایشان در جهت شنیدن پرت و پلا کار می‌کشند و با هر مشکلی سریعا ناامید می‌شوند و آرزو مرگ می‌کنند روی صحبتم با این افراد است احساس معلولیت نمی کنید؟