🍃 وَ... اگر روزی از تو در مورد من پرسیدند، بی درنگ بگو شعر را دوست داشت و مرا بسیار... .

‏رأيتكِ أماناً و الدنيا كلها حروب... در دنيايی كه سراسر جنگ است تو پناهگاه منی...

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم به دریا می زدم، در آب و آتش خانه می کردم چه می شد آه، موسای من! من هم شبان بودم؟ تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم اگر می شد، همه محراب را میخانه می کردم اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد حقیقت را اگر می شد، شبی افسانه می کردم چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم یقین دارم سرانجام من از این خوب تر می شد اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم سرم را مثل سیبی سرخ، صبحی چیده بودم کاش دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم #علیرضا_قزوه ✍️#شعر 📚

. شاعر، نی ام و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه گوی دل دیوانه ی خویشم. .

. عيب کار از جعبه تقسيم نيست سيم سياردل ما سيم نيست اين خدا اين هم هزاران طول موج ديش احساسات ما تنظيم نيست .

‌ ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی هر چند بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

‌ ویرانه‌ئیم و در دل گنجی ز راز داریم با آنکه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی

‌ با هر کسی نگوییم راز خموشی خویش بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی

‌ آیینه‌ایم و هرچند لب بسته‌ایم از خلق بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی

‌ از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی

‌ از ظن خویش هرکس، از ما فسانه‌ها گفت چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی