eitaa logo
بهتر بنویسیم
1.5هزار دنبال‌کننده
317 عکس
36 ویدیو
53 فایل
💡خیلی از ما نویسنده‌ایم؛ فقط باید تمرین کنیم تا #بهتر_بنویسیم. ارتباط با مدیر: @Pourjam
مشاهده در ایتا
دانلود
چرا باید بنویسم؟ می‌خواهم از ضرورت نوشتن برای یک فعال تربیتی بگویم (نه یک فعال و کنشگر فرهنگی). 🔸نویسندگی یکی از قالب‌های بسیار ساده است که ظرفیت‌های تربیتی فراوانی دارد. 🔹- در نویسندگی، تفکر است. من که می‌خواهم بنویسم، اولین وزنه سنگینی که باید بلند کنم، فکر درباره این است که «خب، درباره چی بنویسم؟!🧐» روزهای اول درد عضلانی شدیدی در بازوهای متورم مغز شما پدید می‌آید. تکرار ورزش نوشتن اندیشه شما را تقویت می‌کند و به سرمایه‌های ذهنی شما می‌افزاید. 🔹- در نویسندگی، ارتقای شخصیت است. 👈 از دو زاویه می‌پردازم. 1⃣ چه بسیار انسان‌های دانشمندی دیده‌ام که از نوشتن متن بر روی کاغذ پرهیز دارند. وقتی او می‌نویسد، شرمنده می‌شود؛ به خاطر خط زشتش. به خاطر اینکه تعدادی از بندپایان و سخت‌پوستان، در نوشته‌ او می‌خزند و روی نویسنده را با آب می‌شویند. و طفلی😔 هنوز متوجه نیست که «غلتیدن» را با قاف و «حنا» و «بحبوحه» را با «ه‍» نوشته است. هنوز متوجه نیست که در یک جمله‌، دو فعل آورده که یکی برای زمان ماضی است و یکی برای زمان مضارع. بیچاره! اگر نوشته او به دست یک کت و شلواری کروات‌زده و صورت دنبه‌ای بیفتد، چه می‌کند؟!😨 2⃣ زاویه دیگر: خود من بارها در مواجهه با برخی افراد که خجالتی‌اند یا اهل کتمان‌اند، از آن‌ها خواسته‌ام متنی را بنویسند. 💪به طور باور نکردنی شخصیت او را مثل یک نقاش زبردست ترسیم می‌کنم. وقتی به او می‌گویم تو درون‌گرا با طبع گرم و خشک هستی و البته متأسفانه با همسرت سر فلان مسئله اختلاف نظر داری، او حیرت می‌کند و می‌پرسد چگونه؟! می‌گویم قلم تو، شخصیت توست. جعبه سیاه زندگی کنونی توست که نمی‌توانی آن را پنهان کنی. 🔹- نویسندگی، تمام خلاقیت است و خلاقیت علاوه بر تفکر، ✅ خودباوری می‌آورد. ✅ حریت از اسارت‌ها و ابتکار از داشته‌ها می‌آورد. تو در نوشتن باید از سرمایه‌های ذهنی‌ات تولید کنی. با کلمات و ترکیب‌ها خلق کنی. ترکیب‌های کلیشه‌ای را تجزیه کنی و کلیشه‌های تجزیه شده را ترکیب کنی و چهره‌ای نو به آن ببخشی. ✍ راستی دارایی و سرمایه‌های شما چقدر است؟ دوستی مدتی مشغول نوشتن شد، متوجه شد که چقدر دایره لغات او کم است. چقدر اندوخته‌های ذهنی او ناکافی است. او مضطر شد به مطالعه. خواندن کتاب، هم برای کتاب و هم برای کتابت. 👌 جالب است بدانید که بهترین کارگاه‌های خلاقیت، برای دوره‌های نویسندگی خلاق است. ✔️ شما با نوشتن، اعتماد به نفس ✔️ و خودباوری پیدا می‌کنید. ✔️ از کلیشه‌ها آزاد می‌شوید. ✔️ با شهامت، آثارتان را عرضه می‌کنید ✔️ و با خجالت و فرار از ضعف می‌جنگید. 🔘 حالا به نظر شما فعال فرهنگی یا مربی تربیتی یا معلم تعلیمی برای بهره‌بری از این قالب بی‌نظیر، نباید خودش از این مهارت، شناختی داشته باشد! نباید دست‌کم در حد مقدمات این مهارت را بیاموزد! متأسفانه در کانون‌های تربیتی خیلی به مهارت نویسندگی توجه نمی‌شود. چون خود کادر فعال، ضرورت نوشتن را درک نکردند. به همین مقدار بسنده می‌کنم. ان‌شاءالله موفق و شیفته نوشتن شوید😊 @behtarbenevisim
فرق یادداشت با خبر یا گزارش چیست؟ 👈یادداشت درباره رویداد است و خبر بیان عین رویداد. پس در یادداشت قرار است، ما درباره رویدادی، نظرمان را بنویسیم. نظر ما در یادداشت، همان ادعای ما است که اصطلاحا به آن جمله موضوع می‌گوییم. ما این ادعا را با چند جمله تایید، پشتیبانی یا اثبات می‌کنیم. به این جمله‌ها که برای دفاع از نظرمان می‌آوریم، «جمله‌های پشتیبان» می‌گوییم. معمولاً برای یک جمله موضوع، دو یا سه جمله پشتیبان می‌آورند. بیایید @behtarbenevisim
سلام و نور به اعضای محترم کانال گاهی اعضا پیام می‌دهند که مایلند برخی از تمرین‌های آموزشی را انجام بدهند. ازاین‌رو گاهی تمرینی را داخل کانال می‌گذارم تا اعضای گرامی از آن استفاده ببرند. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
یکی از خاطرات خودتان را در دو بند بنویسید. ملاحظات: ✅ موضوع: درباره یکی از آسیب‌های اخلاقی یا اجتماعی محیط اطرافتان خاطره‌ای بنویسید که شما در حل کامل آن یا بخشی از آن نقش داشته‌اید. ✅ در بند نخست آسیب اخلاقی را توصیف کنید؛ طوریکه خواننده دقیق متوجه آسیب بشود و در بند دوم شیوه حل آن به‌وسیله شما. ✅ متن خود را حتما با زبان معیار بنویسید. 👇 تفاوت خاطره با یادداشت: یادداشت، درباره رویداد است و خاطره بیان رویداد. ویژگی‌های خاطره: 1⃣ واقعی است؛ 2⃣ شخصی است؛ 3⃣ زمان و مکان دارد؛ 4⃣ حجم آن کوتاه است (دست‌پر پانصد کلمه)؛ 5⃣ نثر آن، صمیمی و روان است؛ 6⃣ معمولا در آن، از جملات کوتاه استفاده می‌شود. @behtarbenevisim
💠 یکی از راهکارهای زیبانویسی برای نویسندگی، «خاص‌نویسی» است. خاص‌نویسی یعنی: ✅ پرهیز از کلمات پرتکرار، 🌀 دوری از کلیشه‌ها، 🔫 فاصله از «به‌خوبی»، «نوشتی»، «واقعا» و ✔️ جدا شدن از واژه‌هایی که همچون پراید ۱۳۱ همه‌جا دیده می‌شوند؛ 🤓 خاص‌نویسی مثل این است که ماکارونی را یک‌بار هم با سس فلافل بخوری😳، یا ساندویچ فلافل را با تمرهندی نوش جان کنی😀 یا تمرهندی را با آب زرشک، مخلوط کنی و با چند قُلُپ، به دیواره‌های کبد چربت، بچسبانی🤤. @behtarbenevisim @behtarbenevisim
رهبر انقلاب: «MADE IN IRAN» هم ننویسید؛ بنویسید «ساخت ایران»، با خطّ فارسی. ببرید در خارج، مجبور بشوند بخرند؛ برای خاطر اینکه کیفیّتش خوب است و قیمتش پایین است. (دیدار ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ با کارآفرینان) رهبری داریم تا این اندازه وطن‌خواه و فارسی‌دوست؛ همین‌قدر دقیق و همین اندازه عاشق عزت ایران و مصمم در راه رسیدن به . 🆔 @rajaaei_ir
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌یک تمرین و یک معما! 🤓 : به سخنان این نخبه کارآفرین در محضر رهبر معظم انقلاب دقت کنید: می‌تونید بشمرید چند واژه فرنگی به کار می‌بره؟!😱 برابرنهاده‌های فارسی این واژه‌ها رو بلدید؟🧐 🤔 : چطور ممکنه رهبر انقلاب که در همین دیدار، جملات زیر👇 رو درباره زبان فارسی فرمودن، به این سبک سخن گفتن این جوان خرده نگرفتن؟! رهبر انقلاب: «MADE IN IRAN» هم ننویسید؛ بنویسید «ساخت ایران»، با خطّ فارسی. ببرید در خارج، مجبور بشوند بخرند؛ برای خاطر اینکه کیفیّتش خوب است و قیمتش پایین است. (دیدار ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ با کارآفرینان) اگه دوست داشتید برای مشارکت در حل تمرین و دادن پاسخ معما، تشریف بیارید اینجا:👇 🆔 @behtarbenevisim
حتماً شما هم شنیده‌اید که بعضی‌ها در لابه‌لای سخنانشان از واژه "" استفاده می‌کنند؛ غلط است! درستش آن است که بگوییم و بنویسیم: ""؛ چون واژه "گاه" فارسی است و نمی‌توان آن را با "تنوین" که مربوط به زبان عربی است به کار برد. خیلی‌ها هم هست که به‌جای "گاهاً" از "" استفاده می‌کنند. چون واژه "احیان" عربی است و می‌توان آن را با تنوین به کار بست، غلط نیست؛ ولی اگر بخواهیم یا بهتر بگوییم، می‌توانیم از همان "گاهی" استفاده کنیم. 🆔 @behtarbenevisim
شخصی نوشت: حالم دیگر بهم می خورَد از نوشتن و رنج بردن. مگر کلمات نیامده اند که احساساتِ دربند شده را رها کنیم و آزاد شویم؟ پس چرا تن به تکلّف دهیم و اسیرِ نوشتن شویم، حال که می توانیم این بارِ سنگین را زمین بگذاریم؟ دلم می خواهد هر چه شیطان درونم است رها کنم تا کلمات را بِدَرَند و لاشه ها بریزند روی کاغذ و مردار شوند و گند بگیرند. مگس ها بیایند و بعد هم کفتارها و لاشخور ها. عجب جشن باشکوهی راه بیافتد! جشن مرگ من جشن تمام شدنم
و من نیز نوشتم:👇
بار گران است، به هرکس ندهند. کاغذ «خلا» نیست که نوشتن بر آن تخلیه باشد. کاغذ، گنداب نیست که خط‌ها و نقش‌‌ها، کبره‌ای شود برای عیاشی مگس‌ها. کاغذ، مزبله سرگین‌کشان نیست که بخواهند هم خوراکشان شود و هم مدفنشان. کاغذ، غمخانه‌ای است برای رنجیدگان از تحجر. آنان که از هراس ساکتان می‌هراسند و از ناله دمادم خودخواهان، می‌نالند. کاغذ، کهفی است برای صاحبان محبت، شوریدگان تحول و شیفتگان پرواز. 🔸کاغذ مظلوم! چه رنج‌‌ها کشیده تا رسیده به زیر طاق تکبر من! مردار بود، اما عاشق حیات بود. به عشق رفعت، سبقت گرفت تا به تنه نهال رسید. ضعیف بود، ضعفش در شعف جوانی‌‌اش بود. با هر بادی، رقصی می‌کرد و با هر رقصی، برگی از روی شرمش می‌افتاد. تنومند شد. آن‌قدر که حامل شاخه‌های پرثمر شد. اما راضی نبود؛ چون از تکرار حمالی و جمود سخت‌سری‌، خسته شده بود. این شد که تنومندتر شد تا چشم طمّاعان را ربود. بریده شد، اما آماده شد برای آزمونی سخت‌تر. تکه‌تکه‌، قطعه‌قطعه برای خمیر شدن، برای کوفتیدن و لهیده شدن زیر چکمه‌های هیولاها و مشت آهنین دستگاه‌نماها‌، همه را پذیرفت که بشود حضرت «کاغذ». مقابل چشمان توی انسان. بشود سنگ صبور تو. قلب دوم تو... . حال می‌خواهی او را مزبله کنی!!! خدای جل و اعلی، به حسن صبرش، رنجش و قوامش، او را همنشین و هم‌صحبت «قلم» کرد. آری! همو که حق در قرآنش به نامش قسم خورد و فرمود: «و القلم». همو که خود را معرفی نمود با خطوط. و اما خطوط، همان‌ که زیر دست توی بشر، از خرچنگ و قورباغه تنزل پیدا کرد به کفتار و لاشخور! و این‌بار حضرت سبحان، به یادش قسم می‌خورد و می‌فرماید: «و ما یسطرون». این خطوط، همان معشوقی است که کاغذ سال‌ها برای به آغوش‌کشیدنش‌ سماغ مکید. و اکنون از تو می‌پرسم که چه می‌دانی از «کاغذ»! می‌پرسم که از قلم و مرکب و خطوط، بی ظرف و محمل، کِی سخن تراود! عمر آدم، بی قلب سلیم، کی سلامت بسَراید! از «والقلم و ما یسطرون»، بی «ن»، کی آیه‌ برآید! 🆔 @behtarbenevisim
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
فارسی زبان انقلاب است. روز پاسداشت را فقط گرامی نداریم؛ آن را جدی هم بگیریم. به قول حضرت آقا: "ادبیات [فارسی]، فقط یک سرگرمی و یک امر تشریفاتی و زایده‌ای در زندگی نیست؛ بلکه یک چیز ضروری است". (۱۳۷۰/۱۲/۰۵) 🆔 @behtarbenevisim
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
پروفسور اورتایلی مورخ برجسته اهل ترکیه : ‏زمانی که ایرانی‌ها شعر می‌سرودند، ملت‌های دیگر روی درخت زندگی میکردند ‏پدران ما از روی شعر ایرانی، تقلید کردند ‏زبان ترکی کاستی‌هایی دارد، آهنگین نیست و یکنواخت است و از فارسی برای رفع آن کمک گرفته است ‏به احترام شعر پارسی باید ایستاد 🆔 @behtarbenevisim
🔰 ویژگی‌های یک ( یا توییتری): ۱_ یادداشت شما، تعلیق نداشته باشد؛ یعنی جان کلام گفته شود و متنتان را معلق یا مردد به توضیحات دیگر نشود. ۲_ توجه به داشتن و ؛ وحدت موضوع یعنی داشتن یک فکر مرکزی و طواف تمام کلمه‌ها و عبارت‌های شما به دور آن فکر. انسجام متنی، یعنی هماهنگی همه عناصر متنی (مثل زمان، زاویه دید و حتی لحن نوشته) با هم در کلمه‌ها، ترکیب‌ها و جمله‌ها. ۳_ داشتن در ابتدای یادداشت؛ شما فرصت زیادی برای جلب توجه مخاطبتان ندارید. پس سعی کنید در همان ابتدای یادداشتتان با آوردن کلمه‌ها، ترکیب‌های جذاب، کنایه‌ها و موضوعات چالش‌برانگیز، نگاه خواننده را قفل کنید. ۴_ توجه به بار کلمه‌ها و ترکیب‌ها؛ هر کلمه‌ای جا و مکانی دارد. حُسن سلیقه در به‌کار بردن صحیح کلمات مثل موشکی نقطه‌زن است که عین‌الاسد را هم می‌تواند کور کند. ولی اگر به این مهم توجه نشود، واژه‌های شما مثل بمب‌های خوشه‌ای ماند که فقط بیابان‌ها و کویرها را سوراخ‌سوراخ می‌کند (اگر ساختمان‌های خودی را در هم نکوبد😱)؛ مثلا واژه‌های «قلدر»، «صورتی» برخلاف معنای حقیقی‌شان، بار معنایی منفی گرفته‌اند. پس عزیز! مراقب باش برای «ازدحامِ» اربعینی‌ها، واژه «شلوغی» به‌کار نبری. ۵_ نبود نیاز به بیان استناد و ذکر منبع؛ خوب یا بد، در یادداشت‌ صدکلمه‌ای فرصت برای ذکر منبع و آدرس‌دهی نیست؛ مگر آنکه خود فکر مرکزی، درگرو اشاره به منبع باشد؛ مثل برجسته‌سازی تناقض‌های خبری عنترنشنال😶‍🌫. ۶_ سادگی و صمیمی‌ بودن زبان یادداشت. ۷_ نقطه‌زنی و تاثیرگذار؛ خاطرتان می‌آید که توییت علی‌اکبر چگونه بازی جنبش MeToo بین بازیگران را گیم‌اور کرد. یک یادداشت نقطه‌زن می‌تواند حتی از ده‌ها موشک و بگیروببند، کارامدتر باشد. ۸_ درهم‌تنیدگی مدعای یادداشت (جمله‌موضوع) با جمله پشتیبان‌ها؛ برخلاف یادداشت‌های معمولی که باید جمله‌موضوع و جمله پشتیبان‌ها مستقل و مشخص باشند، در یادداشت صدکلمه‌ای، این دو درهم تنیده‌اند. بنابراین مدعای شما که دارای فکر مرکزی است، همان روح کالبد کلمه‌ها و عبارت‌پردازی‌های شماست. ۹_ سرعت؛ اگر برای حادثه حرم شاهچراغ و حماسه ‌ یک هفته بعد یادداشتی نوشتی، بهتر است منتشر نکنی، که پستوی ننه‌آ‌قا قبر مناسبی برای آن است.😏 ۱۰_ توصیه آخر: بر شما باد که در نوشته‌تان پرهیز کنید از: ❌«درازه‌گویی»، ❌«پرداخت‌های تکراری و کلیشه‌ای»، ❌«ابهام‌گویی»، ❌«آوردن کلمه‌های توهین‌آمیز» ❌و «توهین به فهم مخاطب؛ مثل "تردیدی نیست که"». 🔸هر فشنگی را برای سلاحی ساختند. باروت فشنگتان را با ویژگی‌های بالا بارور کنید. ✍️علی فراهانی https://eitaa.com/Fanus_AliFarahani ✍✍✍✍✍✍✍ یک نوشته آموزشی بسیار دقیق و کاملاً کاربردی. حتماً بخوانید و به کار ببندید. 🆔 @behtarbenevisim
758.4K
آقای پویشی به نام راه انداخته برای . درباره بسترهای فعالیت در این پویش کمی توضیح دادم. گوش بدید صوت رو؛ اگه دوست داشتید عضو شید! 🔗پیوند گروه نویسندگی : https://eitaa.com/joinchat/805110265Cfd9c7c01e5 🔗پیوند کانال : https://eitaa.com/khatterevayat 🆔 @behtarbenevisim
این روزها فراوانی نوشته و در صفحه‌ها و کانال‌های نویسندگان آن‌ها منتشر می‌شود. حتماً شما هم دست‌کم چندتایی از این یادداشت‌ها را خوانده‌اید. برخی از این نوشته‌ها با بیانی ساده و روان حرف دل نویسنده را بازگو کرده‌اند، و برخی دیگر با عبارت‌پردازی‌های فاخر و انتخاب واژگان خاص، سعی کرده‌اند زیبایی تابلوی باشکوه را هرچه بهتر پیش چشمان خواننده بیاورند. با وجود تنوع سلیقه‌های نویسندگان و خوانندگان، شخصاً معتقدم نویسنده هرچه ساده‌تر بنویسد و نوشته‌اش هرقدر روان‌تر و به زبان خواننده نزدیک‌تر باشد، حاصل کارش زیباتر هم خواهد شد. برخلاف تصور عده‌ای، تلاش برای زیبانویسی خیلی وقت‌ها نتیجه عکس دارد؛ این را کسانی می‌دانند که تجربه زیاد نوشتن و زیاد خواندن را دارند. پس اگر شما هم دوست دارید در این روزها چیزی بنویسید و سهمی در داشته باشید، باور کنید روایت‌های ساده و بی‌تکلفتان خیلی جذاب‌تر و دلنشین‌تر است. امتحان کنید؛ ضرر نمی‌کنید! 🆔 @behtarbenevisim
یکی از های فضای مجازی برای نویسندگان، امکان پیوست یک یا به نوشته است؛ فرصتی که گاهی ممکن است به یک برای قلم نویسنده تبدیل شود. درست آن است که نوشته به تنهایی بتواند پیام نویسنده را به خواننده منتقل کند و عکس یا فیلم پیوست شده، تنها نقش تثبیت این پیام را در ذهن مخاطب داشته باشد. اما این روزها نوشته‌های فراوانی در فضای مجازی به چشم می‌خورد که ضعیف و سطحی و بدون یک پرداخت دقیق و هنرمندانه نوشته شده و همراه با یک عکس یا فیلم منتشر شده‌اند؛ گویا نویسنده دانسته یا نادانسته، قصد داشته عجله یا ضعف خود را با این پیوست جبران کند. سعی کنیم طوری بنویسیم که خواننده برای دریافت پیام ما به چیزی جز آشنایی با زبان و سواد خواندن نیاز نداشته باشد؛ آن‌وقت، زیبایی یک عکس یا فیلم می‌تواند اثرگذاری نوشته را چندبرابر و خواندن آن را دلچسب‌تر کند. 🆔 @behtarbenevisim
سلام علیکم. وقت شما به خیر. از شما دعوت می‌کنم تا با حضور در گروه ایتایی "کانون نویسندگان تربیتی-تبلیغی"، با صرف فقط چند دقیقه در روز، تجربه‌ها و توصیه‌های ارزشمند خود را درزمینه و با من و دیگر اعضای گروه به اشتراک بگذارید تا ما هم برای مبارزه فعال در مسلح شویم. وقت زیادی از شما نمی‌گیرد؛ با هدایت عکسی از بهترین نوشته و روایت روزتان به گروه یا نوشتن یک نقد یا پیشنهاد ذیل نوشته دیگران، کمک بزرگی به این جریان می‌کنید. حتی اگر این درخواست و چند خط نوشته بالا نتوانسته شما را برای حضور و فعالیت در این گروه متقاعد کند، به نظرم تحمل یکی دو روز زیست مجازی در گروه و تجربه حال و هوای آن آسیب چندانی به شما نرساند؛ ان‌شاءالله بعد از این مدت کوتاه، تصمیم به ماندن خواهید گرفت. خلاصه ما دست دعوت را به سوی تان گشوده‌ایم؛ لطفاً از راه پیوند زیر وارد گروه شوید. بسم الله...👇 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
📌روایت چیست و با ما چه می‌کند؟ 👤آزاده جهان‌احمدی؛ منتقد ادبی تعریف دقیق، جامع، مانع و شفافی از روایت در ادبیات فارسی نداریم. آنچه تحت عنوان تعریف روایت مطرح می‌شود، ترجمه از آثار غیرفارسی است که معادل‌یابی برای آن گاهی با دشواری همراه است... گریزی نداریم جز اینکه بصراحت اعلام کنیم ما هنوز نتوانسته‌ایم به نسبت مشخصی بین داستان و روایت برسیم. همان طور که نسبت روشنی میان روایت و خاطره و تجربه زیسته نداریم. گاهی رسمی و گاهی تلویحی به همه اینها می‌گویم روایت... آنچه تجربه زیسته ما در لحظه و از هستی می‌تواند داشته باشد؛ احساسی کاملاً درونی، شخصی و شهودی که غیرقابل انتقال می‌نماید، اما قرار دادن آن در زنجیره روایی امور دیگر، به ما این امکان را می‌دهد تا با آنچه در لحظه تجربه کرده‌ایم، فاصله بگیریم و آن را با واژه‌هایی که به شکل بالقوه قابل دسترس برای دیگران هستند، تفسیر کنیم و در اختیار آنها قرار دهیم. درواقع برای فهم آنچه در لحظه به مثابه تجربه زیسته بر ما می‌گذرد و یا دادن قالب و فرمول به آنچه در لحظه احساس می‌کنیم، ما آن امر زیسته تجربی را در زنجیره روایی وارد می‌کنیم، همین عمل ساده روایت کردن، ما را از سیطره آن امر زیسته رها می‌کند و در بطن امر قابل فهم مستقر می‌سازد. آنچه خاطره و تجربه زیسته را تبدیل به روایت می‌کند، نفوذ نوشتار است به لایه‌های عمیق زندگی، هستی و انسان و از این مسیر است که روابط انسان با ساحات گوناگون معنادار می‌شود. «مقوم روایت ایجاد تکانه در مخاطب برای گشودن نظرگاه جدید است». اما آنچه می‌بینیم روند عادی تجربیات نویسندگان است که تحت‌عنوان روایت در مسیر خط زمان نوشته و به عنوان روایت منتشر می‌شود... 🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️🔹️ اگر دوست دارید متن کامل مقاله را مطالعه کنید، به اینجا مراجعه کنید. ✍پ.ن: اگر بخواهیم بر پایه دیدگاه نویسنده نوشته بالا، مقوم روایت را "ایجاد تکانه در مخاطب برای گشودن نظرگاه جدید" بدانیم، وقتی می‌خواهیم چیزی را روایت کنیم باید دو نکته را فراموش نکنیم: یکی اینکه ما به دنبال ایجاد یک نظرگاه و زاویه دید جدید در مخاطب هستیم، دیگری اینکه برای این کار باید نوشته مان قابلیت ایجاد یک تکانه و تلنگر در مخاطب را داشته باشد. پس طولانی نویسی و گیج و سردرگم کردن مخاطب خسته و پرمشغله امروزی از نوشته مان، با دغدغه بالا تناسبی ندارد و در روند خلق روایت اخلال ایجاد می‌کند. https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
. نوشتن چیست و نویسنده کیست؟ نوشتن، سفری است درونی به اعماق وجود، جایی که کلمات، احساسات و افکار در هم می‌آمیزند و بر صفحه کاغذ نقش می‌بندند. نوشتن، پلی است میان ذهن و جهان، ابزاری برای بیان ناگفته‌ها، روایت داستان‌ها و خلق جهان‌های جدید. اما نویسنده کیست؟ آیا هرکسی که قلم به دست می‌گیرد، نویسنده است؟ نویسنده، بیش از آنکه یک عنوان باشد، یک هویت است. نویسنده کسی است که با کلمات زندگی می‌کند، با آن‌ها نفس می‌کشد و از آن‌ها برای خلق معنا استفاده می‌کند. نویسنده، چشمانی تیزبین دارد که زیبایی‌ها و زشتی‌های جهان را می‌بیند و قلبی حساس که دردها و رنج‌های انسان‌ها را درک می‌کند. نویسنده، دغدغه‌مند است و می‌خواهد با نوشته‌هایش، تغییری در جهان ایجاد کند. او می‌خواهد با کلماتش، قلب‌ها را به تپش وادارد، ذهن‌ها را به تفکر وادارد و روح‌ها را به پرواز درآورد. نویسنده، هنرمندی است که با کلمات، دنیایی جدید می‌آفریند. او با قلم خود، شخصیت‌هایی را خلق می‌کند که گویی از میان صفحات کتاب بیرون می‌آیند و با ما سخن می‌گویند. او با داستان‌هایش، ما را به سفرهایی دور و دراز می‌برد و با ماجراهایش، ما را به هیجان می‌آورد. نویسنده، معلمی است که با نوشته‌هایش، به ما درس زندگی می‌دهد. او با تجربیات خود، ما را با فراز و نشیب‌های زندگی آشنا می‌کند و به ما می‌آموزد که چگونه با مشکلات روبرو شویم و چگونه از آن‌ها درس بگیریم. نویسنده، آینه‌ای است که ما را به خودمان نشان می‌دهد. او با نوشته‌هایش، ما را به تفکر درباره خودمان و جایگاهمان در جهان وامی‌دارد. پس اگر می‌خواهید نویسنده شوید، باید بیش از آنکه بنویسید، زندگی کنید. باید دنیا را با تمام وجود تجربه کنید، با انسان‌ها ارتباط برقرار کنید و از آن‌ها بیاموزید. باید با قلبتان بنویسید و با روحتان خلق کنید. 📚 @Dominique
کدام شیوه نویسندگی می‌تواند ابزاری برای پرورش و تعالی انسان باشد؟ کدام قلم می‌تواند در تغییر و بهبود جامعه نقشی ایفا کند؟ 🆔 @behtarbenevisim محفل تضارب آراء 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
اسلام و نویسندگی: فراتر از کلمات در جهان‌بینی اسلامی، نویسندگی نه تنها ابزاری برای تبیین حقیقت و هدایت جامعه است، بلکه فعالیتی مقدس و عبادت‌گونه محسوب می‌شود. قرآن کریم، با آیاتی همچون "ن والقلم و ما یسطرون" (ن، سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند)، به اهمیت والای قلم و نویسندگی اشاره می‌کند. نویسندگان بزرگی همچون جلال‌الدین محمد بلخی (مولانا) با مثنوی معنوی خود و سعدی شیرازی با گلستان و بوستان، نمونه‌های بارزی از نویسندگانی هستند که با تکیه بر اصول خدا محوری، حقیقت‌جویی و مسئولیت اجتماعی، آثاری ماندگار و تأثیرگذار خلق کرده‌اند. 🆔 @behtarbenevisim محفل تضارب آراء 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
غرب و نویسندگی: آینه فردیت و جامعه فلسفه نویسندگی در غرب، با تکیه بر فردگرایی، خلاقیت و انتقاد اجتماعی، فضایی برای بیان عقاید شخصی و نقد و بررسی مسائل اجتماعی فراهم کرده است. نویسندگان بزرگی همچون ویلیام شکسپیر با نمایشنامه‌های جاودانه‌اش، ویکتور هوگو با رمان بینوایان و جین آستین با رمان غرور و تعصب، نمونه‌هایی از نویسندگان غربی هستند که با تکیه بر اصول فردگرایی، خلاقیت و انتقاد اجتماعی، آثاری ماندگار و تأثیرگذار خلق کرده‌اند. این آثار، بازتابی از فردیت، جامعه و دغدغه‌های اجتماعی نویسندگان خود هستند. 🆔 @behtarbenevisim محفل تضارب آراء 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
شرق و نویسندگی: سفری به درون فلسفه نویسندگی در شرق، بر خلاف غرب، کمتر بر فردگرایی و بیشتر بر وحدت وجود و ارتباط انسان با کائنات تأکید دارد. نویسندگان بزرگی همچون لائوتسه با کتاب دائو ده جینگ، کنفوسیوس با مجموعه آثار خود و رابیندرانات تاگور با اشعار و داستان‌هایش، نمونه‌هایی از نویسندگان شرقی هستند که با تکیه بر اصول سادگی، فروتنی، آرامش و طبیعت‌گرایی، آثاری عمیق و الهام‌بخش خلق کرده‌اند. این آثار، خواننده را به سفری درونی به سوی خودشناسی و کشف حقیقت دعوت می‌کنند. 🆔 @behtarbenevisim محفل تضارب آراء 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3
رسالت نویسنده تربیتی، یک رسالت خطیر و چندبعدی است که با هدف هدایت و پرورش انسان‌ها به سوی کمال و سعادت انجام می‌شود. نویسنده تربیتی، با تبیین و ترویج معارف تربیتی اسلام، الگوسازی، نقد و بررسی چالش‌های تربیتی، توجه به نیازهای مخاطبان و بهره‌گیری از روش‌های نوین تربیتی، می‌تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت تربیتی جامعه و تربیت نسلی متعهد، مسئولیت‌پذیر و اخلاق‌مدار ایفا کند. 🆔 @behtarbenevisim محفل تضارب آراء 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2345402427C9c718687c3