💢عزای حسینی در مقابل باستان‌گرایی کور 🔹« مجالس عزاداری امام حسين(ع) که گسترش‌بخش #فرهنگ_حسينی و #حافظ_مذهب_تشيع و مکتب اسلام است مانع جدی در مقابل گريز فکری و فرهنگی از تشيع و اسلام به بهانه باستان‌گرايي و ملي‌گرايي بود. تاريخ کمبريج در اين خصوص می‌نويسد: 🔸مراسم مذهبي به خصوص مراسم عزاداری شهادت امام حسين(ع)، محدود يا ممنوع شد. اين موضوع حتی در مورد #قم و #مشهد نيز مصداق داشت. به علاوه هدف از اين اقدام رژيم پهلوی، ايجاد يک فرهنگ علی‌البدل تحت حمايت دولت بود که به کيش مدرنيسم و ملی‌گرايی قومی ‌استوار باشد و سيطره فرهنگی اسلام در ايران را به تدريج بفرسايد و از بين ببرد. 🔹مراسم و فرهنگ عزاداری حسينی و ايام محرم از عواملی بود که به واسطه شور و عاطفه‌ای که در آن نهفته و در اعماق روح و جان ايرانيان نفوذ يافته بود، نمی‌گذاشت پهلوی به بهانه ناسيوناليسم، #باستان‌گرايی را در جامعه و در ميان مردم جا انداخته و مکتب تشيع و فرهنگ شيعي را در حاشيه ببرد. 🔸به عنوان مثال، در جريان حذف ماه‌های عربی و جايگزينی ماه‌های فارسی که براي #حذف_آثار_اسلامی ‌و شيعی صورت می‌گرفت، ماه‌های محرم و رمضان، يکي به مناسبت عزای حسينی و ديگری به مناسبت روزه گرفتن، از به حاشيه رفتن ماه‌های اسلامی ‌و آثار نهفته در آن جلوگيري می‌کرد. » (فصل‌نامه 15 خرداد، شماره 46، ص89-88) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم.

✳️ سگ زرد برادر شغال است. 🔹 با توجه به فساد و ضعف سلسله قاجار، مردم نسبت به انقراض #حکومت_قاجار و روی کار آمدن دولت جدید، شوق و اشتیاق چندانی نداشتند و البته ناراحتی شدیدی که قابل بیان باشد نیز وجود نداشت. 🔸 این بدان معناست که مردم نه حامی و پشتیبان دولت #رضاخان بودند و نه انقراض سلسله قاجار مورد خواست و حمایت آنان بود و همانند موقعیت‌های مشابه در هر جای دیگر جهان، این طبقات و گروه‌های صاحب نفوذ جامعه و همچنین حمایت‌های خارجی برخی کشورها در راستای منافع ملی خودشان بوده است که بیش‌ترین اهمیت را در انقراض سلسله قاجار داشته است. 🔹در اصفهان مردم ظاهراً به کلی بی علاقه بودند، در #مشهد، شور و علاقه چندانی برای این مراسم وجود نداشت و مردم تغییر سلطنت را نشانه پیروزی انگلیسی‌ها و شکست روس‌ها تلقی می‌کردند. در #تبریز، استقبال سرد بود و مردم می‌گفتند تلگرام‌های خواستار تغییر سلطنت که پیش‌تر فرستاده شده بود، کار یک دار و دسته کوچک بود. در #کرمان، هیچ‌کس جرئت نمی‌کرد نظر مخالفی ابراز دارد، هرچند آنها فکر می‌کردند تقصیر خود قاجار بود، اما نگران تقویت بیش‌تر قدرت نظامی بودند. در #رشت هیچ هیجانی وجود نداشت. جماعت تهران نیز این واقعه را به شوخی می‌گرفتند و می‌خواندند: «این که سَرَت گذاشتن- سر به سرت گذاشتن». در مجموع به نظر می‌رسد که مردم عادی از سقوط قاجاریه ناراحت نبودند، اما به روی کار آمدن دودمان جدید نیز روی خوشی نشان نمی‌دادند. (تجدد آمرانه: جامعه و دولت در عصر رضاشاه، ص۳۶_۳۷) 🔹🔹🔹 www.Bonyadtarikhbook.ir 🔸🔸🔸 @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی.