🔶روشنفکری ایران در دوره #مشروطه را می توان به دو نسل تقسیم کرد: نسل اول در اوایل قرن 13 قمری ظهور کرده و تا سالهای دهه 70 همان قرن، حضور تاثیرگذار دارد. در کارنامه آن، نقاط سیاهی چون امضای «پیمان گلستان» و #ترکمانچای و «واگذاری هرات و افغانستان به انگلیس» و وابستگی شدید چهره های اصلی آن به #بریتانیا دیده می شود. 🔷نسل دوم، جریان اصلی و مهم #روشنفکری دوره مشروطه می باشد و زیربنای تئوریک منورالفکری آن دوره توسط چهره های آن تدوین گردیده. این نسل، از سالهای دهه ۱۲۷۰ شکل گرفته و در وقایعی چون عقد قراردادهای استعماری #رویتر، «واگذاری امتیاز تنباکو و نفت ایران به انگلیس» و انحراف نهضت عدالت خواهانه به سمت منافع دولت #انگلیس نقش داشته است. 💢ترویج #سکولاریسم و زمینه سازی برای قدرت گیری استبداد شبه مدرن رضاشاهی و نیز پیشبرد منافع استعماری #روسیه هم در کارنامه آنها قرار دارد. نسل دوم منورالفکری مشروطه، زیربنای تئوریک اندیشه #روشنفکران مقطع مشروطه و شاکله تئوریک کل کاست منورالفکری ایران را تدوین و تئوریزه کرده است. 📖کتاب #روشنفکری_در_ایران نوشته ی #شهریار_زرشناس #تاریخ #تاریخ_معاصر #جریان_روشنفکری 📌@canoon_org

🔶نخبه گرایی یکی از الگوهای رایج در #جامعه_شناسی سیاسی و از شاخصه های تأثیرگذار بر فرایند تصمیم گیری در حکومت ها به شمار می آید. در واقع نخبگان از گذشته های دور تاکنون همواره مهمترین جایگاه را در تصمیم گیری های کلان جامعه داشته اند. 🔷نظام سیاسی در هر جامعه مهمترین موضوعی است که توجه #روشنفکران، نخبگان و گروه های فعال اجتماعی و سیاسی را به خود جلب کرده است به گونه ای که قدرت و کنترل اجتماعی هر جامعه ای به وسیله آنها اعمال میشود تاریخ نشان داده که قدرتمند شدن و پویایی هر جامعه ای به چگونگی شکل گیری نخبگان و میزان مداخله آنان بسته است. 💢#نخبه به کسی گفته می شود که بر اساس آگاهی، نسبت به محیط پیرامون و جامعه خود احساس مسئولیت می کند. این فرد فراتر از منافع فردی به منافع اجتماعی میاندیشد و به دنبال افزایش کیفیت زندگی در جامعه خود است؛ از همین رو گفته می شود که ترجیح دادن منافع شخصی به منافع جمعی آسیب اساسی و مهمی است که نخبگان را در هر موقعیتی که باشند تهدید می کند. البته #نخبه_پروری و #روشنفکری طی تاریخ معاصر کشورمان تا حدودی متأثر از تعریف های غربی و کارکرد این گروه در #غرب بوده است که البته این امر همه شئون نخبگی در ایران را در برنمی گیرد . 📖ماهنامه #زمانه ، شماره ۱۰‌ و ۱۱ #معرفی_کتاب #کانون_اندیشه_جوان 📌@canoon_org

🔶#نخبه_گرایی یکی از الگوهای رایج در جامعه شناسی سیاسی و از شاخصه های تأثیرگذار بر فرایند تصمیم گیری در حکومت ها به شمار می آید. در واقع نخبگان از گذشته های دور تاکنون همواره مهمترین جایگاه را در تصمیم گیری های کلان جامعه داشته اند. 🔷 نظام سیاسی در هر جامعه مهمترین موضوعی است که توجه #روشنفکران، #نخبگان و گروه های فعال اجتماعی و سیاسی را به خود جلب کرده است به گونه ای که قدرت و کنترل اجتماعی هر جامعه ای به وسیله آنها اعمال میشود. تاریخ نشان داده که قدرتمند شدن و پویایی هر جامعه ای به چگونگی شکل گیری نخبگان و میزان مداخله آنان بسته است نخبه به کسی گفته می شود که بر اساس آگاهی نسبت به محیط پیرامون و جامعه خود احساس مسئولیت می کند. 💢این فرد فراتر از منافع فردی به منافع اجتماعی می اندیشد و به دنبال افزایش کیفیت زندگی در جامعۀ خود است؛ از همین رو گفته می‌شود که ترجیح دادن منافع شخصی به منافع جمعی آسیب اساسی مهمی است که نخبگان را در هر موقعیتی که باشند تهدید می کند. البته #نخبه_پروری و #روشنفکری طی تاریخ معاصر کشورمان تا حدودی متأثر از تعریف های غربی و کارکرد این گروه در غرب بوده است، که البته این امر همه شئون نخبگی در ایران را در برنمی گیرد. 📖ماهنامه #زمانه، شماره ۱۰‌و ۱ 📌@canoon_org