✅👈 کمال جوانمردی 🔷 براى بعضى از دوستان كه براى ايتام كارگشايى مى‏كرد، حكايتى نقل كردم از جوانمردى كه در كار ماشين بود و از تبار بنى‏هندل، ولى لوطى بود و دريا دل. 🔷 اين جوانمرد دوستى داشت كه در تصادفى رفت و خانواده‏ى سنگينى باقى گذاشت با فقر و نياز و آبرودار. 🔷 جوانمرد با خود فكر كرد كه چطور به اين عزيزان امكانى برساند كه ذليل نشوند و بر خاك نيفتند؟ به نتيجه‏اى رسيد و تصميمى گرفت. 🔷 پس از مدتى به سراغ آنها آمد و با سخنى براى آنها از سرّى پرده برداشت، كه پدر شما پول زيادى به من قرض داده بود و بر من منّت گذاشته بود كه هر وقت دستم باز شد بازگردانم. 🔷 حال رفته است و از من هم سندى ندارد، من گرفتارم از شما خواهش مى‏كنم كه آبرويم را نگهداريد و اين بدهى و دين سنگين را ماهيانه از من بگيريد، من هم جبران مى‏كنم و بعدها از خجالت شما بيرون مى‏آيم. 🔷 آن خانواده هر ماه باعزّت و حتى خشونت بر سر جوانمرد بانگ مى‏زدند كه معطل نكن و مردانگى را به نامردى پاسخ مده. 🔷 و هنوز هم پس از سال‏هاى سال نمى‏دانند كه جوانمرد هيچ بدهى نداشته و بخاطر راحتى يتيم‏ها و خانواده‏ى بى‏سرپرست اينگونه خود را وامدار نشان داده بود و در گرو گذاشته بود. 📚 چهل حدیث، ص ۱۳۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 وسعت انفاق 🔶 ما خيال مى‏ كنيم همين كه چيزى نداشتيم تكليفى نداريم، در حالى كه انفاق، نه به ثروت، كه به توانايى ما بستگى دارد. 🔶 جايى كه برادر من توان قرض ندارد و اعتبار ندارد، من كه توانايى دارم‏ و اعتبارش را دارم، به قرض كردن سزاوارترم. او با اين قرض، كمرش مى‏ شكند و فكرش مشغول مى‏ شود، اما من كه وسيع‏تر و قوى‏ ترم، نه كمرم مى ‏شكند و نه فكرم مشغول مى ‏شود، حداكثر از آبرويم مايه بگذارم ... 🔶 خوب! چه اشكالى دارد؟ مگر آبرو را براى چه مى‏ خواهم؟ آبرويى كه كارى را از پيش نبرد و گرهى نگشايد، نبودنش بهتر. 🔶 يكى از بزرگان، از ثروتمندى ارادتمند، بيش از يك ميليون تومان قرض گرفته بود و به بيچاره‏ها رسانده بود. هنگام احتضار آن بزرگ مرد، اين ثروتمند در بالينش نشسته بود و به كار خود فكر مى‏ كرد كه با اين همه پول چه خواهم كرد و چه خواهند كرد. 🔶 در اين فكر بود كه اشك‏هاى آن بزرگ، او را به خود آورد. پرسيد: چرا ناراحت هستيد؟ چرا اشك مى‏ ريزيد؟ بزرگ مرد، آرام، با زبانى كه مرگ رفته رفته رمقش را مى ‏گرفت، گفت: اكنون من بر حق وارد مى ‏شوم و او از نعمت‏هايى كه به من داده، بازخواست خواهد كرد. 🔶 اگر از من بپرسد، تو اعتبار داشتى كه دو ميليون قرض بگيرى و اين پولى بود كه آنها مى‏ دادند و صدمه نمى‏ خوردند و آخر سر هم مى‏ توانستند با ما حساب كنند، من چه جواب بدهم؟ 🔶 ثروتمند به خود آمد كه اين مرد از اعتبارش مسئول است و من از داراييم مسئول نيستم؟ او هم از سر هستى خويش برخاست. 📚 فقر و انفاق، ص ۸۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅ استادم بارها مرا نصحيت مى‏كرد كه جايى خودم را گرو نگذارم و مطلع شده بود كه ضامن كسى شده‏ام. ✅ اين روايت را تذكر دادند كه «الضِّمانَةُ غَرامَةٌ». ضمانت غرامت است، غصه است. ✅ گفتم با توجه به همين مسئله اقدام كرده‏ام؛ چون بايد حساب كرد كه چه كسى غرامت را بهتر مى‏تواند تحمل كند. و چه كسى تواناتر است. ✅ من اگر به اين خاطر به زندان هم بيفتم، هيچ باكم نمى‏شود و نظام كارم از هم نمى‏پاشد در حالى كه آن طرف چه بسا به جنون برسد و يا قبرستان نقب بزند. و يا شيرازه‏ى زندگيش از هم بپاشد. 📚 انتظار، ص ۱۲۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 خیال باطل 💠 «الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى أَسئَلُهُ فَيُعْطينى وَ إِنْ كْنُتَ بَخيلاً حينً يَسْتَقْرِضُنى». وقتى خدا از من قرض مى‏خواهد و از داده‏هاى خودش از من طلب مى‏كند، تا من به جريان بيفتم و در جريان، بهره بدهم و بهره ببرم، بارور شوم و بارور كنم و همچون آب‏هاى راكد نگندم و همچون شير مانده در پستان، چرك و دمل نشوم، من بخل مى‏ورزم و خيال مى‏كنم كه با دادن، كم مى‏شوم، در حالى كه پستانى را كه مى‏دوشى، رگ مى‏آيد و زياد مى‏شود و هنگامى كه رهايش كردى مى‏خشكد و حتى پيش از خشكيدن، چرك و دمل مى‏شود. 📚 بشنو از نی، ص ۴۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 بیان گوشه ای از صفات شخصیتی استاد صفایی رحمة الله علیه 🎤👈 حاج آقا رنجبر 🔷👈 برنامه سمت خدا ✅👈 خیلی جالبه،از دست ندهید. 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

❇️ پادشاهی بر فراز قصرش و هنگام دیده بانی از قلمرو وسیع و غنی حکومتش به وزیرش گفت: چقدر خوب بود اگر دنیا می ماند و جدا نمی شد. ❇️ وزیر آگاهش جواب داد: اگر دنیا از دیگران جدا نشده بود، به تو نمی رسید و در دست همانها می ماند. ❇️ خوبی دنیا در این نیست که با ما بماند؛ خوبی ما در این است که از دنیا برداریم و از آن کام بستانیم 📚 مسولیت و سازندگی ص ۲۹۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری ❇️ استاد صفایی رحمة الله علیه گاه جمله ای کوچک و بسیار مختصر می گفتند که در شنونده تأثیر معجزه آسایی داشت. ❇️ در نشستی خودمانی پذیرایی کننده ظرفی شربت آورد و شیخ به میزبان گفت: آخ که چقدر ما را دل شاد و خوشحال کردی. ❇️ میزبان، که اصالتا عرب بود و به تعارفات ایرانی خیلی آشنا نبود، با لهجه خودش و با شگفتی گفت: شما از یک شربت خوشحال شدی⁉️ ❇️ استاد گفتند: چه کنیم دل های ما کوچک است و با همین خرده ریزه ها مسرور می شود. 📚 مشهور آسمان ص ۵۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 خدا مدافع او بود. ✅👈 مرحوم استاد صفایی از نگاه استاد شیخ حسین انصاریان 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 به بهشت هم قانع نشو! 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 طبیب دوّار 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈مراقبت های ویژه 🎤👈 حاج آقا حیدری 💠 استاد صفایی رحمة الله علیه می گفت: روزهای اول انقلاب در محله ما میوه فروشی بود که ده کیلو میوه را از او به ده تومان می خریدم. 💠 یکبار به ذهنم آمد که اگر او نبود چه می شد⁉️ 💠 به دلیل همین حدیث نفس؛ که نشان از امید به او و ترس های غیر الهی داشت، تا چهار سال از او خرید نکردم. 📚 مشهور آسمان، ص ۱۹۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 بو می دهی‼️ 💠 یکی از مدرسین حوزه تعریف کرد: در یکی از سفرهای مشهد، شخصی همراه ما شد که رفتار بسیار خودخواهانه و مغرورانه ای داشت. 💠 استاد صفایی رحمة الله علیه هم بود، اما چیزی نمی گفت. چند بار برخورد لفظی بین ما و او پیش آمد. 💠 به هر حال به جایی رسیدیم و خواستیم استراحت کنیم. یکی از دوستان خربزه بزرگی خرید و آورد. 💠 آن شخص بدون آنکه به کسی توجهی کند، خودش سراغ خربزه رفت و آن را پاره کرد و شروع به خوردن نمود. 💠 مقداری که خورد، سرش را بلند کرد و گفت: مونده، بو میده. 💠 ناگاه حاج شیخ، که تا آن موقع نسبت به او ساکت مانده بود، گفت: باور داری که مانده است و بو می دهد؟ گفت: بله. 💠 استاد گفت:«تو هم مانده ای. بویش را می شنوی؟» 💠 آن فرد چنان به هم ریخت که گوشه ای رفت و مشغول فکر شد. 💠 بعدها خودش گفت: این مؤثرترین حرفی بو که تا آن زمان به من گفته بودند. 💠 پس از آن ماجرا واقعا حرکتی را شروع کرد و راه افتاد. چرا که یافته بود اگر بمانی، می گندی‼️ 📚 مشهور آسمان، ص ۱۱۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 💟 استاد صفایی رحمة الله علیه می گفت: عشق امام زمان علیه السلام، برداشتن بارهای اوست؛ چون عاشق، امر معشوق را عهده دار می شود. 💟 می گفت: اگر به من بگویند امام زمان علیه السلام در دو خیابان آن طرف تر ایستاده است و در همان حال جوانی از من پرسش داشته باشد، من نزد آن حضرت نمی روم. 💟 چرا که آن وقت حضرت مرا توبیخ می کند: چرا سر پست خودت نایستاده ای. 📚 مشهور آسمان، ص ۹۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 حاج آقا حیدری 🔷 استاد صفایی رحمة الله علیه به یکی از بچه ها گفت: چرا ازدواج نمی کنی؟ او گفت: هنوز زود است. 🔷 استاد گفتند: اگر کسی لباس گرم زمستانی یا نفت چراغش را زودتر تهیه کند، بهتر نیست؟ 🔷 به جوان دیگری هم، همین توصیه را کرده بود، اما او گفته بود: آخر کی به ما زن می دهد؟ 🔷 حاج شیخ پاسخ دادند: وقتی تو خودت روی خودت حساب باز نمی کنی، چه طور دیگران روی تو حساب باز کنند. 📚 مشهور آسمان، ص ۴۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 حیوان نمی تواند از محسوسات و مُدرَکات و دانستنی های خود نتیجه گیری کند، نمی تواند تعمیم و تجرید کند و از معلومات به مجهولاتش دست بیابد، اما انسان می تواند این کار را انجام دهد. 💠 حیوان با یک عدّه احساسات و ادراکات مشخص به دنیا می آید و از دنیا می رود، بدون آنکه بیش از آنچه می داند به دست بیاورد، اما انسان با آن احساسات محدود و ادراکات ناچیز تا جایی رسیده که به آسمان پا می گذارد و از عمق دریاها خبر می آورد و از این اخبار و از این دانستنی ها، برداشت ها و تعمیم ها و تجریدهایی می کند بسیار شگفت! 💠 این حرکتِ ذهنی انسانی از معلومات به سوی مجهولات، تفکر نامیده می شود و آن قسمت از ذهن که این فعالیت را به عهده دارد فکر و نظر خوانده می‌شود. 📚 روحانیت و حوزه، ۲۱۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 تفكر سنگ اول رشد انسان و زير بناى تربيت او و سرنخ اين كلاف سر درگم است. ادامه‏ى تفكر، شناخت است و ادامه‏ى شناخت، محبت است و ادامه‏ى محبت، حركت و عمل و آزادى و رشد و تكامل و آدم شدن و انسان شدن. 🔷 البته تفكر به تنهايى كافى نيست. ذهن ما مانند معده احتياج به مواد خامى دارد كه آن را هضم كند، شيره‏اش را بمكد و آن را تبديل به انرژى، تبديل به عمل كند. فكر ما نيز نيازمند مواد خامى است كه آن‏ها را هضم كند و به معرفت و عشق و عقيده و به عمل تبديل بنمايد. 🔷 براى رشد انسان، فقط تفكر نتيجه بخش نيست. تفكر احتياج به تدبرها و مطالعات و مواد خام دارد و اين هر دو باز احتياج به اصل ديگرى دارند؛ اصل تعقل و سنجش. 🔷 شناخت نهايى به مقايسه و سنجش و به نظارت عالى عقل نيازمند است. چون عقل دو نظارت دارد: يكى بر راه‏هايى كه فكر ارائه مى‏دهد و ديگر بر هدف‏هايى كه فكر براى نشان دادن راهش مى‏كوشد و تلاش مى‏كند. با سنجش راه‏ها و سنجش هدف‏هاست كه انتخاب امكان پذير مى‏شود. 🔷 شناخت و انتخاب و عمل نتيجه‏ى تدبر و تفكر و تعقل است و اين هر سه نياز به كسى دارند كه آن‏ها را رهبرى كند و كنترل نمايد، كه گفته‏اند: «هَلَكَ مَنْ لَيْسَ لَهُ حَكيمٌ يُرْشِدُهُ»؛ آن كس كه با حكيم راهنمايى همدم نيست به هلاكت رسيده است. مربى حكيم و رهبر دانا مى‏تواند ما را از نزديك‏ترين راه‏ها به مقصد برساند. 🔷 و مربى سه كار را عهده‏دار است: الف: تزكيه و آزادى‏: قطب‏نماى فكر ما مى‏تواند جهت حركت ما را نشان بدهد به شرط اينكه گرفتار آهن رباهاى عادت و تعصب و تقليد نشده باشد؛ و گرنه اين قطب‏نماى منحرف به جاى اينكه ما را به مقصد برساند، در دريا غرق مى‏كند. راستى آن كس كه تفكر ندارد به نجات نزديك‏تر است تا كسى كه تفكراتش را به انحراف كشيده‏اند. ب:تعليم و آموزش‏: خيلى‏ها تفكراتى را شروع كرده‏اند و به نتيجه نرسيده‏اند و مأيوس شده‏اند و يا به نتيجه‏هاى غلط دست يافته‏اند و منحرف شده‏اند. پس بايد مربى به ما روش تدبر و مطالعه و طرز تفكر را بياموزد. ج:تذكر و يادآورى‏: انسان گرفتار غفلت‏ها و گرفتار وسوسه‏هايى است كه شيطان به آن كمر همت بسته و اين است كه مربى بايد يادآورى‏ها و تذكرهايى داشته باشد. «وَذَكِّرْ فَانَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤمِنينَ». 📚 مسئولیت و سازندگی، ۶۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 تدبّر مواد خام را در درون ما تلنبار مى‏كند. تفكر اين مواد را مرتب و هضم مى‏كند و شيره‏هايش را مى‏مكد و فضولاتش را از حافظه بيرون مى‏ريزد و سرزمين ذهن را براى مواد تازه‏ى ديگر آماده مى‏كند. 🔶 اگر اين دستگاه هاضمه به كار نيفتد، آن مواد خام، جز سنگينى روحى و امتلاى ذهنى، نتيجه‏اى ندارد، كه بايد هر چه زودتر دست به كار استفراغى شد و در جست‏وجوى مسهلى و هيچگاه اين مواد انباشته شده در ذهن بهره‏اى نخواهد داد، بلكه زيان هم خواهد رساند. 🔶 غذايى كه در معده تلنبار مى‏شود، نه تنها براى اندام ما فايده‏اى ندارد و نيرويى نمى‏آورد، بلكه ايجاد تعفن و مسموميت هم خواهد نمود، كه بايد هر چه زودتر بيرونش ريخت. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص ۱۱۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 براى به جريان انداختن فكر، گاهى از استدلال‏ها شروع مى‏كنيم و با دليل و منطق، فكر را به راه مى‏اندازيم. ولى در حقيقت اين به راه انداختن نيست، بلكه فكر را به زير بار كشيدن است. 🔷 اين روش فكر را مشغول و متوقف مى‏كند و به زير بار مى‏كشد. سنگينى استدلال براى فكر ركود مى‏آورد و اگر حركتى هم باشد آن حركتِ فكر نيست. اين حركتِ خود استدلال و حركتِ خود منطق است. 🔷 بهترين راه براى به كار انداختن فكر، طرح سؤال‏هايى حساب شده است. انسان در برابر سؤال‏ها مى‏خواهد جوابى بياورد و براى بدست آوردن جواب ناچار است كه فكر كند و دست و پا كند. و در نتيجه، فكر به جريان افتاده و حركت كرده است. 🔷 در صورتى كه سؤال‏ها حساب شده و دقيق باشند، فكر زودتر به شناخت‏ها و به عقيده و علاقه و به حركت و عمل منتهى مى‏گردد. طرح سؤال براى حركت فكرى، راهى است كه پيامبران از آن‏جا رفته‏اند و قرآن از آن خبر مى‏دهد و مى‏بينيم سؤال‏هايى را كه تلنگرهاى محرك فكر هستند و در قرآن به كار گرفته شده‏اند. «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثا». 🔷 مربى آگاه به جاى اين كه با سنگينى استدلال‏ها فكر را خسته و تنبل كند، با سؤال‏ها و راهنمايى‏ها فكر را آماده مى‏كند و حركت مى‏دهد و به مقصد مى‏رساند. 🔷 مربى آگاه آن نيست كه به جاى افراد فكر بكند و استدلال كند و بفهمد و ببيند. مربى آگاه كسى است كه چشم افراد را باز مى‏كند و پرده‏ها را كنار مى‏زند و فكر را حركت مى‏دهد تا افراد استدلال‏ها را بيابند و بفهمند و زيبايى‏ها را ببينند. 🔷 در اين‏صورت استدلال‏ها مستقيماً دريافت شده‏اند و بدون سنگينى، در فكر هضم گرديده‏اند. و در ضمن شخصيت افراد و استقلال آن‏ها مجروح نگرديده است. طرح سؤال بايد با آگاهى و دقت همراه باشد نه با هجوم و حمله. 📚 مسئولیت و سازندگی، ۸۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 بياناتى كه در قرآن مطرح مى‏شود و يا مباحثى كه در روايات آمده، نوعاً استدلالى نيست، بلكه بيشتر شهودى و تمثيلى است. 💠 چون قرآن مى‏خواهد حضوريات افراد را به سامان برساند، بر عنصر تمثيل بيش از عنصر استدلال تكيه كرده است. 💠 در مباحثى چون معاد، آمدن باران و روييدن گياهان و مراحل بعدى آن، داستان تحول آدمى و استمرار او و ...، در اينها بيشتر جريان تمثيل وجود دارد. 💠 و دليل آن هم اين نكته است كه استدلال، تحميل برانديشه است، در حالى كه تمثيل، همراهى با انديشه براى شهود مباحث است. 📚 خط انتقال معارف، ۹۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 فكر، ذكر مى‏خواهد و اين ذكر، عهد مى‏آورد و پيمان‏ها شروع مى‏شوند. عهد، عمل را و عمل در حدى، عمل‏هاى بعد را به دنبال مى‏آورد. 🔷 اين عمل‏ها، يقين را ايجاد مى‏كنند و يقين، عامل شهود توست. شهود و ديدار، عامل احساس و احساس هم، عامل تسليم مى‏شود و تو مى‏توانى به راحتى بگذرى. 🔷 رابطه فكر و ذكر و عهد و عمل و يقين و شهود و احساس و تسليم، رابطه مستمرى است. 🔷 ما نمى‏خواهيم گام به گام پيش برويم. مى‏خواهيم به شهود برسيم و اگر هم به شهود رسيديم، كار نمى‏كنيم. اينجاست كه خودِ شهادت و شهود، وبال ما مى‏شود. خودِ آگاهى، زنجير ما مى‏شود. 🔷 خيال مى‏كنيم خيلى مهم هستيم؛ چون فقط مى‏دانيم، در حالى كه دانستن، مسأله‏اى را حل نمى‏كند. خيال مى‏كنيم همين كه مى‏دانيم كسانى بالاى كوه رفته‏اند، ما هم مى‏توانيم برويم. 🔷 دانستن را با توانستن خلط مى‏كنيم. در اين هنگام است كه غرور ما را مى‏گيرد و مى‏گوييم: «ما با بزرگان بوديم، با كسانى كه شب‏ها اين جور بودند، روزها اين جور بودند.» بايد پرسيد: تو آنها بودى، يا با آنها؟ همين كه با آنها بودى، مانع تو شده؛ چون باعث غرور تو شده است. 📚 حركت، ص ۱۶۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 تفكر، شناخت را ايجاد مى‏كند و شناخت، ذكر و يادآورى مى‏خواهد وگرنه عالى‏ترين بذرها كه هيچ، رستم دستان را هم زير خاك كنيم، سر از خاك بيرون نمى‏آورد تا چه رسد به بذرى كه ضعيف و فرسوده است و جز نيرويى محدود ندارد. 📚 حرکت، ۱۱۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈خودت را نشان بده 🎤👈 آیت الله حسن زاده آملی 💠 در شب چهارشنبه ۲۹ جمادی الاولی سال ۱۴٠۵ ه ق برابر با اول اسفند سال ۱۳۶۳ ه ش در خواب به زیارت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیهم السلام تشرّف حاصل کردم. 💠 در ابتدا به اشارت تفهیم فرمود که چرا کمتر خودت را به ما نشان می دهی. و پس از آن به عبارت تصریح فرمود که ما ضامن چشم تو هستیم. 💠 الحمدلله که از این بشارت آن ولیّ الله اعظم که به لقب ضامن هم شناخته شده است، برایم یقین حاصل است که هر دو چشم من تا آخرین دقایق عمرم بینا خواهند بود؛ چون ضامنشان معتبر است. 💠 و آنکه حضرت فرمود: چرا کمتر خودت را به ما نشان می دهی، شاید علّتش این بود که در آن زمان بر اثر تراکم اشتغال درس و بحث و تصنیف و تصحیح، مدتی به زیارت حضرت فاطمه #معصومه سلام الله علیها خواهر آنجناب توفیق نیافتم و تشرّف حاصل نکردم. 📚 هزار و یک نکته، ج ۲ ص ۶۱۶ ❌ نشر مطالب با حذف لینک کانال شرعا جایز نیست👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

💠 «قُلْ انَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى‏ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا». قرآن خط اول رشد انسان را تفكر معرفى مى‏كند، ولى آن هم با شرايطى كه بايد فكر آزاد شود و از جاذبه‏ها و كشش‏ها خلاص شود «أَنَ تَقُومُوا ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا» و سپس به راه بيفتد. 💠 چون قطب نماى فكر ما، قطب نماى وجود ما، تا زمانى كه در كشش آهن رباهاى عادت و تعصب و سنت‏ها هست، قطب شمال و جنوب و جهت حركت ما را نشان نمى‏دهد و تازه اين قطب نماى گرفتار و منحرف دليلى براى انحراف‏هاى ما خواهد بود و ما را گمراه‏تر خواهد كرد. 💠 كسى كه قطب‏ نمايى ندارد از حركت خوددارى مى‏كند، اما آن كه به قطب نمايى گرفتار تكيه دارد، حركتش را شروع كرده و در نتيجه لحظه به لحظه منحرف‏تر و گمراه‏تر گرديده است، لذا براى تفكر بايد از روى عقيده‏ها بلند شد و ايستاد و سپس تفكر را شروع نمود. 📚 روش برداشت از قرآن، ص ۱۲٠ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💟 يكى از بزرگان درباره‏ ى آب چاه تحقيقى كرده بود و به اين نتيجه رسيده بود كه آب چاه تا هنگامى كه تغيير نكند و رنگ و بو و طعمش عوض نشود نجس نخواهد شد و قابل استفاده خواهد بود. 💟 هنگامى كه از اين تحقيق خلاص شد، متوجه گرديد كه خودش در خانه چاهى دارد. اين بود كه با خود گفت: شايد به خاطر اين چاه و راحتى خودم اين چنين فتوايى را داده‏ ام و به اين نتيجه رسيده ‏ام. 💟 از اين رو دستور داد كه چاه را پر كردند و آن گاه دوباره تحقيق را شروع كرد؛ در هنگامى كه چاهى نداشت و منافعى او را منحرف نمى‏ كرد. 💟 انسان قبل از شروع به حركت بايد آزاد بشود و از سودها، هواها، تعصب‏ها، عادت‏ها و تقليدها خود را خلاص كند. 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 بعضى‏ها خيال مى‏كنند كه اگر هم آزاد نشوند و پاك نشوند تفكراتشان‏ نتيجه‏اى دارد. اين‏ها درست مثل كسى هستند كه آلوده به نجاست‏هاست، اما به جاى پاك كردن آن‏ها، فقط به خود عطرهاى گران قيمت مى‏پاشد. 💠 اين بيچاره با اين‏همه خرج، موجود جالبى نخواهد شد و همه كس از او فرار خواهد كرد و حتى بوى عطر را به نجاست خواهد كشيد. 💠 اينها مانند كسانى هستند كه با وسيله‏اى تندرو در بيراهه مى‏شتابند. وسيله‏ى خوب هنگامى كه در راه نيفتد جز گمراهى چيزى نمى‏آورد. 💠 پس اگر چند روزى براى يافتن راه درنگ كرديم و اگر ساعتى براى پاك كردن نجاست‏ها وقت مصرف كرديم، از راه عقب نيفتاده‏ايم و از مقصد نمانده‏ايم و بيكار نبوده‏ايم، كه بزرگ‏ترين كارها را انجام داده‏ايم. 💠 قيام از سر عقيده‏ها و برپا ايستادن از روى عادت‏ها و تعصب‏ها و سودها و تقليدها و آزادى از هر چه جز حق و تزكيه و پاكى از نجاست‏ها و آلودگى‏ها، مهم‏تر از تفكر مغشوش و گرفتار و آلوده است. 💠 و براى اين قيام، در مرحله‏ى اول از دو عامل كنجكاوى و حقيقت طلبى بهره مى‏گيريم. كنجكاوى ما را حركت مى‏دهد و حقيقت طلبى اين حركت را كنترل و رهبرى مى‏كند. 💠 اين در مرحله‏ى اول و سپس به وسيله‏ى عوامل زهد و آزادى و شناخت‏هايى كه از تعليم و آموزش بدست مى‏آيد مى‏توانيم به آزادى‏هاى زيادترى برسيم. 💠 شناخت عظمت انسان و شناخت وسعت راه و شناخت رحمت اللَّه و شناخت دردها و رنج‏ها و شناخت مرگ، ما را به آزادى‏هاى عظيم‏تر و متنوع‏ترى مى‏رساند. 💠 و اين است كه در قرآن گاهى آزادى دادن پس از آموزش دادن مطرح مى‏شود و گاهى پيش از آن؛ چون مقدارى از عوامل آزادى به آموزش نياز ندارند، مانند كنجكاوى و حقيقت‏طلبى و مقدارى ديگر نتيجه‏ى آموزش‏ها و شناخت‏هاى عظيم و عوامل زهد مى‏باشند. 📚مسئولیت و سازندگی، ص ۷۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie