بسم‌الله الخبیر ✍️ نمونه یک عارضهٔ فرهنگی در بین نخبگانِ «خودی»! #نقد 📜 پیشتر در سری که در بارهٔ آقای علی علی‌زاده نوشتم برخی دلایل مواضع منفی اصلاح‌طلبانی چون ایشان نسبت به جمهوری اسلامی و رهبری در گذشته را توضیح دادم. مطلبی که در بالا از آقای سید امیر سیاح می‌بینید مؤید برخی نکاتی است که در آن مطلب ذکر شد. یک معضل شایع که از لحاظ تاریخی دامن‌گیر بدنة حامیان #انقلاب بوده است، قشری‌نگری و #اخباری‌گری نسبت به بیانات رهبران انقلاب است. این عارضه را حتی امروز در بسیاری از «نخبگان» انقلابی نیز می‌توان دید و البته مشکلات #نظام_دانشگاهی فشل ما هم مزید بر علت شده است چنان که فردی که دارای دکترای مدیریت و سابقهٔ تحصیل در اقتصادی نظری و محض هم هست طوری موضع رهبری را استنتاج می‌کند که یک انسان بی‌سواد یا کم‌سواد یا بی‌خبر از روش تحقیق! البته بنده مطمئناً قصد تعریض و نقد شخص ایشان را ندارم، و به تأسی از #فیلسوف_فرهنگ،‌ دکتر داوری اردکانی معتقدم مثال‌های شخصی و مصداقی باید آیینه‌ای باشند که ما شرایط و خصوصیات کلی فرهنگ را بشناسیم اگر نه اشخاص و مسائل شخصی برای ما فی‌نفسه موضوعیتی ندارند. اما در خصوص این مصداق، و باز با صرف نظر از شخصیت گوینده، آنچه مایهٔ تعجب است این است که عزیزی که اقتصاد خوانده نداند که اولاً «#نیولیبرالیسم» یک اصطلاح تخصصی اقتصاد سیاسی است و انتظار این که یک فقیه در خصوص آن با عنایت لفظی حتماً سخن گفته باشد نابه‌جا است تا با سرچ آن لفظ در سایت ایشان بتوان نظرشان را پیدا کرد؛ چه برسد به این که در سنت فقهی ما رسم بر این بوده که لازم نیست (و ممکن هم نیست) که فقیه ترم‌های تخصصی رشته‌های دیگر را بداند یا به کار ببرد بلکه او اغلب بعد از شهادت کارشناسان در بارهٔ معنی و ماهیت موضوعات تخصصی است که حکم دینی موضوع را بیان می‌کند. اما ثانیاً و مهم‌تر، ‌ایشان از شکل لفظی «نیولیبرالیسم» و پیش‌وند «نیو» هم متوجه نشده‌اند که این مکتب از تطورات «لیبرالیسم» است، و رهبران انقلاب اتفاقاً در خصوص این مفهوم دوم، «لیبرالیسم»، سخنان زیادی داشته‌اند؛ یا نداند که این دو ایدئولوژی خوانش غالب از «سرمایه‌داری» هستند و باز رهبران انقلاب تعریضات فراوان به سرمایه‌داری داشته‌اند. این‌ها از یک اقتصادخوانده و دکتر بسیار بعید است و با این وجود ایشان هستند که دیگران را به «مطالعه عمیق» دعوت می‌کند در حالی که در قامت یک مسئول انقلابی با اغفال نسبت به نیولیبرالیسم ناخواسته به نفع سرمایه‌داران فاسد کشور نیز عمل می‌کند! و باز بدتر، عدم التفات به اصول #روش_تحقیق و #تطبیق در #علوم_انسانی است، چنان که برای فهم نسبت اندیشه‌ها با هم فکر می‌کند با سرچ کردن یک «لفظ» می‌تواند نظر یک صاحب اندیشه را در بارهٔ یک «مفهوم» بیابد. مثل این که فکر کنیم می‌توانیم نظر مردم عرب‌زبان را در بارهٔ خورشید با سرچ کردن لفظ فارسی «خورشید» در سایت‌های عربی پیدا کنیم و بعد از نیافتن این واژه در سایت‌های عربی به این نتیجه برسیم که مردم عرب نمی‌دانند خورشید چیست یا در بارهٔ آن اصلاً صحبت نکرده‌اند غافل از این که مردم عرب در بارهٔ مفهوم خورشید با لفظ «شمس» سخن می‌گویند، چنان که رهبری در بارهٔ خصوصیات اقتصاد مطلوب سخن گفته‌اند که با محتوای نیولیبرالیسم ناسازگار است. خوب، حالا فرض کنید صدها بلکه هزاران مورد از این اظهارات فاقد بینش و اسلوب علمی حتی نسبت به سخنان رهبری (چه برسد به موضوعات تخصصی) ، طی ۳۰ سال آن هم از طرف کسانی که مرتب از «بصیرت» سخن می‌گفتند، چه تصویری در ذهن روشنفکران درست کرده است! به این وضعیت کمیک و تراژیک در همین نمونه نظر کنید: جمعی از کارشناسان زبدهٔ اقتصاد اسلامی که بر تاریخ عقاید اقتصادی تسلط تحلیلی و انتقادی خوبی دارند می‌گویند که سیاست‌های دولت برگرفته از ایدئولوژی اقتصادی نیولیبرالی است که سابقة تاریخی سوئی داشته است و برای این ادعای خود شواهد و ادلهٔ علمی دارند و بعد یکی از نخبگان انقلابی صاحب منصب و نفوذ می‌گوید چون لفظ «نیولیبرالیسم» در سایت رهبری پیدا نشده پس لابد نیولیبرالیسم چیز مهمی نیست و بی‌خیال کل نظرات علمی این منتقدین!‌ فاصلهٔ گهگاه کمی که بین این نوع واکنش‌های غیرعلمی و قشری تا واکنش‌های تکفیری مفرط‌تر وجود دارد را خودتان می‌تواند تصور کنید که بگویند این منتقدین علمی سیاست‌ها «از رهبری جلو افتاده‌اند»، «این‌ها مخالف رهبری» و «خواص بی‌بصیرت هستند». حالا تصور کنید اگر منتقد فردی چون آقای علی‌زاده باشد چه طور با او برخورد خواهد شد! @criticalknowledge

بسم الرب علی المرصاد ✍ سابقهٔ یهودیان آنوسی در ایران 🕎 #تحلیل ⚠️ فیلم بالا که معلوم نیست متعلق به چه زمانی است دلالت‌های متنی و فرامتنی مهمی دارد: 1⃣ نفوذ فائق یهودیان در اقتصاد ایران در دروهٔ پهلوی را نشان می‌دهد. 2⃣ نمونه‌ای است از پدیدهٔ #یهودیان مخفی یا آنوسی که در بسیاری از ملل غربی و شرقی حضور دارند و بسیاری از آن‌ها نسل اندر نسل آیین یهودی خود را مخفی می‌کنند و مخفیانه به نفع منافع #یهود_بین‌الملل عمل می‌کنند. بله. برای آشنایان با تاریخ یهود این الگویی بسیار آشنا است و اصلاً تازگی ندارد. در این خصوص شمار را به تحقیقات ارزندهٔ عبدالله شهبازی ارجاع می‌دهم. 3⃣ شاهدی است بر امکان قوی (قریب به یقین) استمرار حضور یهودیان مخفی بعد از #انقلاب در #اقتصاد ایران و به تبع تأثیرگذاری سیاسی، امنیتی،‌ اطلاعاتی و فرهنگی آن‌ها. 4⃣ این پدیده‌ای بسیار موذی است چون از چند جهت چالش‌زا است: ۱. طرح آن بلافاصله با اتهام #یهودی‌ستیزی از طرف یهودیان رو به رو می‌شود. ۲. شناسایی یهودیان مخفی بسیار دشوار است. ۳. اعتقاد به حضور یک گروه قومیتی منسجم اما مخفی زمینه را برای اتهامات بی‌پایه علیه افراد غیریهودی نیز فراهم می‌کند؛‌ چنان که در کشور ما بسیاری از شخصیت‌های موجه متهم شدند که یهودی آنوسی هستند! کاملاً ممکن است خود یهودیان مخفی رقبای غیریهودی خود را متهم به آنوسی بودن کنند تا به آن‌ها ضربه بزنند! ↩️ نتیجه: در حقیقت این پدیده یک بازی دو سر برد برای قوم #یهود است. یا ملت میزبان از حضور آنوسی‌ها خبردار نمی‌شود یا اگر شود با مجموعه‌ای از چالش‌ها مواجه است: شناسایی آنوسی‌ها چنان که گفته شد بسیار دشوار است. عمومی شدن اعتقاد به حضور آنوسی‌ها باعث بدبینی نابه‌جای بسیاری از مردم و نخبگان نسبت به همه چیز و همه کس از جمله حکومت می‌شود. جو ترس و ناامیدی ایجاد می‌شود. مخالفین را در معرض اتهام یهودی‌ستیزی قرار می‌دهد. برای یهودیان فرصت مظلوم‌نمایی ایجاد می‌کند. افشاگران را با خطر توطئهٔ مخفی آنوسی‌ها رو به رو می‌کند و ... حالا با توجه به این پیچیدگی‌ها است که متوجه می‌شوید چرا مسؤولان کشور ما هرگز در خصوص این پدیده علنی صحبت نمی‌کنند اما این موضوع همیشه از دغدغه‌های ثابت نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ما است! ❓اما راه‌حل چیست؟ هر راهکاری غیر از راهکار معرفتی و فرهنگی در برابر جریان فائق و چقر یهود بین‌الملل محکوم به شکست است چنان که در آلمان نازی دیدیم که چه طور با بسیج امریکا به وسیلهٔ یهودیان امریکا علیه آلمان نازی چه دماری از روزگار ملت آلمان در آوردند و چه افسانه‌های که در خصوص عملکرد نازی‌ها نساختند و یهودی‌ستیزی آلمان را تبدیل به درس عبرتی فراموش‌ناشدنی برای تمام ملل کردند طوری که غرب یهودی‌ستیز قبل از جنگ را تبدیل به غرب یهودی‌دوست امروز کردند! 💡منظورم از راه‌حل چیست؟ راه‌حل ناظر به یک سری شاخص‌های معرفتی است: ۱. باید معارف حق و مواضع حق را دائماً در جمیع عرصه‌ها اعم از داخلی و خارجی، اقتصادی و فرهنگی، سیاسی و امنیتی شناخت. ۲. باید به این مواضع حق ملتزم بود و از آن‌ها دفاع کرد. ۳. مواضع تقیه و مصلحت و اولویت را درست تشخیص داد. ۴. در چنین شرایطی کار برای تمام عناصر آشکار و پنهان دشمن که بخواهند خلاف مصالح جامعهٔ اسلامی عمل کنند دشوار می‌شود چون در شرایطی که معیارها و شاخص‌های اعتقاد و عمل صحیح مشخص است، عناصر مغرض نمی‌توانند حرف و کار اشتباه خود را پیش ببرند چون آن‌ها همیشه با ظاهر موجه نفوذ می‌کنند اما افکار و رفتار غلط را ترویج می‌کنند. @criticalknowledge 🧬 دانش حیاتی