📗کتاب زیبای "خاتون و قوماندان" روایتی عاشـ👩‍❤️‍👨ـقانه، از عشقی خاص بین خاتون(اُم‌البنین حسینی)، و قوماندان(شهید علی‌رضا توسلی فرمانده عزیز لشکر فاطمیون) 🔖برشی از کتاب: برای من، او نه کارگر بنایی بود، نه شاگرد نقاش، نه کُلنگ‌زن چاه و نه بیل‌زن زمین‌های مردم.⚒️ برای من، او قوماندان بود...😘 نامـ💌ـه‌های زیبا رد و بدل شده بین خاتون و قوماندان جذابیت این کتاب را دو چندان کرده است.💕🌱 پیشنهاد می‌شود مطالعه این کتاب ارزشمند را از دست ندهید 🔰 با ما این کتاب را بخوانید👇 ┄┅┄┅ •✾• ┅┄┅┄ 🌐کانون فرهنگی شهدای فاطمیون 🆔@kanon_fatemiyoun 🔺فاطمیون،سرآمدشهادت‌وسرافرازی 🔻#فاطمیون_لشکر_خط‌شکن

' ⃟'🔖 #معرفی_کتاب_خوب🌻 کتـــاب «#خاتون_و_قوماندان»📕 به نویســـ✍🏻ــــندگی «خانم مریم قربان‌زاده» 📝 مزین به #تقریظ_رهبر_انقلاب 🌺 این کتاب، روایت زندگی پر فراز و نشیب از زندگی خانم اُم‌البنین حسینی همسر فداکار #شهید_علی‌رضا_توسلی است.🌹 ✍️ مریم قربان‌زاده با حفظ امانت راوی، خاطرات تلــخ و شیرین این زوج مهاجر شده را با قلمـی دلنشین و صمیمی و با روایتی‌جذاب تقدیم مخاطب کرده‌است.🌱 ▫️ناشر: ستاره‌ها ▫️قالب کتاب: خاطرات 📖تعداد صفحات: ۳۳۵ صفحه، در دو فصل «ایران» و «سوریه» بخـــشی از کتـاب خدمت شما علاقمندان به زندگی شهدا🥰:👇🏻 [بارها این سخن علی‌رضا را برای خودم و آن‌ها تکرار می‌کردم که ما در سـ³ـه جبهه می‌جنگیم: 1️⃣ جنگ اول با خودمان است ڪه هوای نفس را بکشیم و از تعلقـ🧩ـات دنیا دل بکنیم؛📿 2️⃣ جبهه دوم جنگ با مزدوران اسرائیل و آمریکا است👊 3️⃣ و جبهه سوم اینجاست؛🧠 در شهر و کوچه و خانه‌های خودمان که به مردم ثابت کنیم ما برحقّیم و برای خـــ❤️ـدا می‌رویم.🗣️ تأکید علی‌رضا این بود: قِسم سوم جنگ، سخت‌تر است.🎯 من داشتم در جبهه سوم می‌جنگیدم، بدون آنکه فَیر کنم یا جراحت بردارم.🎙️] 🔰 این کتاب ارزشمند را با ما بخوانید و دوستان‌خوب خود را هم به کانال دعوت کنید ┄┅┄┅ •✾• ┅┄┅┄ 🌐کانون فرهنگی شهدای فاطمیون 🆔@kanon_fatemiyoun 🔺فاطمیون،سرآمدشهادت‌وسرافرازی 🔻#فاطمیون_لشکر_خط‌شکن

کتاب «خاتون و قوماندان» تقدیم نگاه مهربان‌تان🥰 إن‌شاءالله شهدا راضی باشند🌹

✍️ دست نوشته خانم اُم‌البنین حسینی، در ابتدای کتاب: بسم رب الشهدا🌹 بعد از تو خیلی‌ها آمدند و رفتند تا کتاب زندگی تو را بنویسنـ✍️ـد... نشد... نتوانستند... آرزویم این بود♥️ قبل از آنکه قصه زندگی‌مان از زبان من روایت شود، داستان قهرمانی تو روایت می‌شد.🗣️ شرمنده‌ام علیرضا... نشد.😔 این کتاب،📕 حاصل ساعت‌ها گفت‌و‌گو و نشست‌وبرخاست من با دوست خوبم نویسنده توانمند خانم مریم قربان‌زاده است و امیدوارم افتخاری برای آیندگان🌱 و برگ زرّینی🎖️ از غیرت و شجاعت فاطمیـ🚩ـون در تاریخ پر فراز و نشیب شیعیان باشد.📊 خیلی چیزها را نگفتم...😐 نه در حوصله خواننده بود نه در توان من. از ما بپذیر...🤲 سال‌های بعد از تو سخت می‌گذرد😭 و همه دل‌خوشی من سه یادگاری است که برایم به امانت گذاشتی.🥰 همراه‌مان باش.🤲 صبح پیروزی نزدیک است🌻 و آخرین جنگ دنیا را⚔️ مهدی موعود(عج) تمام خواهد کرد.🌱 ما به امید دیدار دوباره تو علم انتظار را بالا گرفته‌ایم.🚩 دعای‌مان کن... ابو حامدم.😘 پنج سال بعد از تو ۹۸/۱۲/۹ ✍️ اُم‌البنین حسینی

سال‌شمار روایت زندگی اُم‌البنین حسینی و شهید علی‌رضا توسلی📝 💠 ۱۱ دی ۱۳۷۸: عقـ💍ـدكنان اُم‌البنین حسینی و علی‌رضا توسلی 💠 ۲۶ اسفند ۱۳۷۹: مراسم ازدواـ👩‍❤️‍👨ـج اُم‌البنین حسینی و علی‌رضا توسلی 💠 ۱۴ خرداد ۱۳۸۰: سفر ماه عسل به قم، تهران و شمال🌊 💠 اردیبهشت ۱۳۸۲: اولین عوض‌کردن خانه🏘️ 💠 ۱ مرداد ۱۳۸۲: تولد فاطمه (فرزند اول) 💠 آبان ۱۳۸۲: سفر کربلای علی‌رضا توسلی 💠 ۲۰ شهریور ۱۳۸۴: اولین سفر خانوادگی به افغانسـ🇦🇫ـتان 💠۲۰خرداد۱۳۸۵:تولد حمیدرضا(فرزنددوم) 💠 شهریور ۱۳۸۵: رفتن به منزل خیابان کاشانی🏘️ 💠 ۱۰ دی ۱۳۸۶: فوت حاجی توسلی بزرگ 💠 تابستان ۱۳۸۷: دومین سفر خانوادگی به افغانسـ🇦🇫ـتان 💠۱۱ فروردین ۱۳۹۰:تولد طوبی (فرزندسوم) 💠 تابستان ۱۳۹۱: سومین سفر خانوادگی به افغانسـ🇦🇫ـتان 💠 ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۲: اولین سفر علی‌رضا توسلی برای جنگ سوریه🛡️ 💠 ۱۳ مهر ۱۳۹۲: اولین مرخصی علی‌رضا توسلی(ابوحامد) 💠 ۴ آبان ۱۳۹۲: دومین مأموریت ابوحامد در سوریه🛡️ 💠 ۱۰ آذر ۱۳۹۲: اولین سفر اُم‌البنین حسینی به سوریه 💠 آذر ۱۳۹۲: عوض‌کردن خانه 💠 ۲۹ اسفند ۱۳۹۲: دومین مرخصی علی‌رضا توسلی(ابوحامد) 💠 ۱۴ فروردین ۱۳۹۳: سومین مأموریت ابوحامد در سوریه 💠 ۱۳ تیر ۱۳۹۳: سومین مرخصی ابوحامد 💠 ۱۲ مرداد ۱۳۹۳: چهارمین مأموریت ابوحامد در سوریه 💠 شهریور ۱۳۹۳: عوض‌کردن خانه 💠۲۷ مهر ۱۳۹۳:چهارمین‌مرخصی ابوحامد 💠 ۲۵ آبان ۱۳۹۳: پنجمین و آخرین مأموریت ابوحامد در سوریه🛡️ 💠 ۹ اسفند ۱۳۹۳: شهادت علی‌رضا توسلی در تل‌قرین🌹 💠 ۶ فروردین ۱۳۹۴: دومین سفر اُم‌البنین حسینی به سوریه این بار در فراق ابوحامد 💠 آبان ۱۳۹۴: اولین سفر کربلای اُم‌البنین و بچه‌ها📿 💠 نوروز ۱۳۹۵: دیدار نوروزی خانواده شهدای فاطمیون با رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای🥰 💠 تابستان ۱۳۹۵: دیدار اُم‌البنین حسینی و بچه هایش با سردار بزرگ اسلام حاج قاسم سلیمانی

#خاتون_و_قوماندان1️⃣ #فصل_اول_ایران من، اُم‌البنین، دختر فیروزه، در ماه سنبله(شهریور) تابستانی داغ و پرآشوب به دنیا آمدم؛🌱🧕 جایی در حوالی ولایت(استان) #بامیان از سرزمین افغانسـ🇦🇫ـتان. روستای پدری‌ام، «بند امیر» را به چشم ندیدم. نه آب فراوانش را،🌊 نه مجسمه بودایش را🎎 و نه مراتع سرسبز و انبوهش را؛⛰️ فقط توصیف‌های غبطه‌انگیز مادرم را می‌شنیدم وقتی از «بند امیر» صحبت می‌کرد. مادرم فیروزه، تنها فرزند شیخ عوض، با تولد من، در ناامنی‌های بی‌رحمانه منطقه💣 که به دلیل اشغال روس‌ها ایجاد شده بود،⚠️ مجبور می‌شود به همراه کاروانی از هم‌ولایتی هایش بار سفر ببندد و جلای وطن کند🗺️ و به سوی مرزهای ایران بیاید؛🚎 ایرانی که حالا با نام امام خمینی(ره) شناخته می‌شد.🇮🇷🥰 من کوچک‌ترین👶 عضو قافله‌ای بودم که سرگردان و حیران، به امید امنیت و آسایش، از زیر تیغ ناامنی‌ها جان سالم به در برده بودند و از همه زندگی و سرمایه‌شان فقط یک بُقچه لباس و یک سفره نان با خود برداشته بودند.🧳 استان(ولایت) بامیان پُر است از معادن و ذخایر زیرزمینی.🎖️ همین‌ها هم به جای آنکه مایه آسایش مردمش شود، قاتل جان‌شان شد و روس‌ها برای به دست‌آوردن این ثروت عظیم به آن هجوم آوردند.🚨 پدر بزرگم شیخ عوض، نمی‌توانست در آن آشوب‌ها تنها فرزندش، فیروزه را با نوزاد چند ماهه‌اش - یعنی من- رها کند. برای همین پدرم را قانع می‌کند تا با قافله سی نفره شان همراه شود و جان‌شان را از مهلکه نجات دهند.🧭 جنگ و ناامنی، بسیاری از خویشاوندان‌شان را به کام مرگ کشانده و هستی شان را سوزانده بود؛🧨 و چه جایی بهتر از ایران✅ که رهبرش برضدّ مستکبرین عالم حرف می‌زد و همه مستضعفین را به قیام و وحدت فرا می‌خواند.💪✊ قافله ما منزل به منزل به ایران نزدیک می‌شود. پدربزرگم در حوالی مرز سیستان و بلوچستان، وقتی عکس امام خمینی(ره) را به چشم می‌بیند،🥰 از شوق و عشق و هیجان اشک می‌ریزد🥹 و زیر همان عکس روضه می‌خواند و زیارتش می‌کند.🤲 شیخ عوض به همراهان می‌گوید: «این از پاقدم نوهٔ من است که ما به ایران رسیدیم. این نوهٔ من از همه قافله سر است».👏 فیروزه خانم، مرا به دندان می‌گیرد و با همین قافله خسته و گرسنه تا «بادرود» می‌رود. جایی در استان اصفهان. نه مدرکی داشته‌اند، نه پول و سرمایه‌ای. جنگ هم شروع شده،🚨 اما آنها خودشان را غریبه نمی‌دانند. بعضی‌های‌شان به جنگ هم می‌روند✊ و برای دفاع از انقلاب اسلامی تفنگ به دست می‌گیرند.🥷 در بادرود چند سالی می‌مانند و کار می‌کنند⚒️ تا اینکه عشق به امام رضا آنها را می‌کشاند به مشهد.🤲💞 پدرم معروف بود به اوستا باقر. بعدها به او حاجی اخلاقی هم می‌گفتند. مردی سخت‌کوش و کم‌صحبت که با کار بنائی و گچ‌کاری👷 معاش خانواده را تأمین می‌کرد.🌱💰 از روزی که به یاد دارم، مادرم هم کار می‌کرد. من با جنگ دنیا آمدم و با جنگ بزرگ شدم. اعزام نیرو از طرف مساجد و پایگاه‌ها را که می‌دیدم و سرودهای آهنگران را که از بلندگوها می‌شنیدم، سرشوق می‌آمدم.😍 قیافه رزمنده‌ها را که می‌دیدم انگار بهترین آدم‌های دنیا را می‌بینم.🥰 سال ۱۳۶۸ به کلاس اول رفتم؛ در مدرسه‌ای که سه شیفت بود؛ در محله گلشهر مشهد. همه خانه ما🏠 یک اتاق سه‌درچهار بود. یک گوشه‌اش چراغ والور روشن بود،🏮 یک گوشه‌اش چند تکه رخت‌خواب بود و یک طاقچه چوبی داشت که پدرم خودش آن را درست کرده بود. روی آن #عکس_امام(ره) و #سجاده و #قرآن بود.😘 مادرم یک دستمال بافته بود که روی طاقچه می‌انداختیم. این طاقچه سه‌گوش را به خانه‌های دیگری هم که رفتیم، بردیم. اجازه نداشتیم غیر از این سـ³ـه قلم، چیزی روی طاقچه بگذاریم. اسم محله‌مان «درخت‌توت» بود؛ سر یک سه‌راهی که یک درخت توت قدیمی داشت.🌳 من تولد راضیه و رضا را به خاطر ندارم، اما وقتی مرجان و معصومه و زهرا به دنیا آمدند، مثل یک پرستار کنار مادرم بودم و در بچه‌داری کمکش می‌کردم.🍀 چند سال بعد در محله«بازار شلوغِ» گلشهر، خانه‌ای کوچک خریدیم.🏡 دارای دو اتاق کوچک و یک حیاط. پدرم اوستا باقر، بعداً یک آشپزخانه درست کرد⚒️ و خیلی بعد یک تشناب(دستشویی و گرمابه🛀). سال‌های زیادی می‌رفتیم گرمابه بیرون. نُه سال در آن خانه کوچک زندگی کردیم. حالا شده بودیم پنج دختر و یک پسر، به اضافه بابو پدربزرگم و دوتا خانم‌ش و پدر و مادرم.¹¹ زندگی به سختی می‌گذشت،😔 اما حرفه پدرم باز هم برای ما نان‌آوری داشت؛ فقط نان‌آوری.🍂