#یوم_الترویه #خروج_از_مکه #فائض_اصفهانی از شرف، کعبه اگر قبلۀ ارباب صفاست وادی کرببلا، مهبط انوار خداست فخربرکعبه کندگر زشرف،نیست غریب بارگاهی که دراو،نورخدا،جلوه‌نماست به ‌سوی کعبه بُوَد عالمیان را گر روی کعبه راروی ارادت به‌ سوی کرببلاست کرد در دشت بلا، حجّ خود آن شاه تمام تا تو آگاه شوی، کعبۀ مقصود این جاست بیم از قتل نبودش که برون شد ز حرم لیک هتکِ حرمِ محترم کعبه نخواست کعبه،«بیت ا‌للَّه»واین،مطلع انوارحق ست بین که دراین دوتفاوت زکجاتابه کجاست خون خاصان خداریخته شد درآن خاک چه ‌توان گفت؟که آمیخته باخون خداست وه! که کردند دریغ آب فرات از شاهی کز شرف، خاک رهش، آبروی آب بقاست خون نبارد اگر از ماتم او، از چه هنوز ازشفق صبح ومسا،چرخ برین سرخ قباست هر عزایی رَود از یاد، پس از روزی چند این عزایی‌ ست که تاصبح قیامت برپاست بهر هر درد،دوایی ست به عالم،مخصوص به جز ازتربت این شه که به هردرد،دواست جهد کن تا که در آن وادی ایمن برسی فرصت ازدست مده زآنکه فلک،حادثه‌زاست کوششی کن که در آن خاک، سپاری جان را هر که خوابید در آن خاک، بهشتش مأواست نه همین دیدۀ«فایض»زغمش،گریان ست درعزای شه لب‌تشنه،جهان نوحه‌سراست 🔹@deabel