بعد از لمس هشتک قسمت مورد نظر، از فلش پایین استفاده کنید

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 4 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• بعد از اتمام آموزشها حرکت به سمت انجام مانوری در منطقه گسبه و در جوار شهر بندری فاو که حالا نزدیک به یک سال بود در اختیار ما قرار داشت آغاز شد. مانور در شدت جزر رودخانه که سرعتی بیش از هفتاد کیلومتر داشت به انجام رسید و فرصت خوبی برای کسب تجربه‌ای دیگر قبل از عملیات نصیب غواصان و نیروهای رزمی ایجاد نمود. خانه های روستایی واقع در گسبه، خاطرات خوشی از عملیات پیروز والفجر۸ در اذهان بوجود می آورد. خصوصا خاطرات شهدای این عملیات که بحق فضایی روحانی ایجاد نمود و مراسمات بعد از نماز مغرب و عشاء را بسیار معنوی تر کرده بودم. گاهی نگاه ها روی بچه های نورانی متمرکز می شد که آیا این هم در این عملیات خواهد رفت! غافل از اینکه چه سرنوشتی در انتظار همه این مردان جنگ در روزهای آینده در پیش است. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

@defae_moghadas

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 5 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• در زمانی که همه در گسبه جمع شده بودند فرصت خوبی مهیا شده بود تا وصیت نامه ها نوشته شود و قول و قرارها و سفارشات انجام گیرد. در همین ساعات اذان مغرب با صدای محزون یکی از فرمانده دسته ها خوانده شد و همه آماده و مهیا به سمت اتاقی که بزرگتر از بقیه بود حرکت کردند تا صفایی دیگر در کنار دوستان کسب کنند. بعد از نماز و شام. وسایل جمع شدند و کمپرسی ها برای انتقال نیروها وارد محل شدند و به طرف آبادان و مقر قبل از عملیات حرکت کردند تا آخرین روز با هم بودن هم رقم بخورد. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 یحیای آزاده 2⃣3⃣ خاطرات آزاده، داریوش یحیی •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• منوچهر شام برایم آورد و کنارم نشست و به من دلداری داد. بچه ها با توجه به زیاد شدن وعده غذایی نیاز به سرویس بهداشتی پیدا کرده بودند ولی کسی با توجه به تجربه قبلی جرأت مطرح کردن این موضوع را نداشت. منوچهر دوباره پشت پنجره ایستاد ولی با صدای ملایمی نگهبان را صدا زد. نگهبان آمد و نگاهی به منوچهر انداخت و گفت "شکو؟" (چیه؟) با زبان بدن نیاز به سرویس بهداشتی را برای او جا انداخت. سرباز عراقی رفت و بعداز چند دقیقه با دو نفر دیگر بازگشت. درب را باز کرد و گفت "واحد واحد". منوچهر مثل مسئول سلول یکی یکی اسم می خواند و یکی یکی می رفتند و بازمی گشتند. افراد سالم که تمام شدند اول به قاسمی کمک کردند و بعد نوبت به من رسید. منوچهر و ایرج زیر بغلم را گرفتند و بیرون بردند. بیرون اتاق نسبت به داخل خیلی سرد بود و باد هم می وزید. به هر ترتیب به داخل سلول بازگشتیم و این در حالی بود که در روحیه بچه ها خیلی تاثیر گذاشته بود و همه را به حرف آورد و بازار خاطرات تلخ و شیرین حسابی گرم شد، به شکلی که زمان و مکان از دست همه در رفته بود و با صدای بلند صحبت می کردیم. گاه یکی صحبت می کرد و همه گوش می‌دادند و گاه محفل های دو نفره به راه می افتاد. آن شب به آرامی سپری شد و در عمق خواب احساس کردم کسی در حال صحبت کردن است. چشم هایم را باز کردم و دوباره منوچهر را دیدم که پشت درب سلول به نماز ایستاده. ولی این بار به حالت نشسته و با صدای ضعیفی با خدای خود به زیبایی راز و نیاز می کرد. از شدت اشک می توانستم خیسی گونه هایش را به خوبی ببینم. وقتی که مرا به طرف دستشویی می بردند متوجه شدم منوچهر با تیغه های پایش راه می رود و کف پایش از فلک صبح ترکیده و دلیل نشسته نماز خواندنش هم همین بود. با بودن منوچهر آرامشی در جمع ما حاکم بود و من احساس امنیت می کردم، با صدای آرامی برای نماز صبح بیدارم کرد. تیمم کردم و نمازم را که خواندم. بعداز نماز آمد پیشم و کمی با من صحبت کرد. از خودش گفت که کارگر شهرداری اسدآباد بوده و از همانجا به جبهه اعزام شده. متاهل بود و دو فرزند داشت و... هوا روشن شده بود. آن روز خیلی زود سرباز عراقی برای دادن صبحانه پیدایشان شد. دو ظرف آش، ده دوازده صمون، دو سه لیوان فلزی و یک سطل متوسط چای. با دیدن چای شیرین چشم بچه ها باز شد. اولین بار بود که چای می دادند. منوچهر در یک لیوان مقداری صمون تلیت کرد و گذاشت تا خوب خیس بخورد و بعد مثل چای به من داد تا سر بکشم. او مثل یک پرستار دور و برم می چرخید و لحظه ای از من غافل نمی شد. رفتار عراقیها خیلی عوض شده بود. این مهربانی بیشتر به آرامش قبل از طوفان می ماند تا تغییر رویه بعثی ها. ساعتی که گذشت یک هیئت که همگی از رده‌های بالای نظامی بودند برای بازدید آمدند. دو سرباز با عجله درب سلول ما را باز کردند و نسیم خنک و دلنشینی در سلول پیچید. هر دو سرباز خبردار در دو طرف درب ایستادند. بازدید هیئت از سلول سربازان عراقی شروع شد. صدای احترام نظامی هر یک زمین زیر پای مان را می لرزاند و صدای التماس توأم با گریه سربازان عراقی به وضوح بگوش می رسید. بازدید از آن سلول و گفتگو با سربازان نیم ساعتی طول کشید. به طرف سلول ما که آمدند یکی یکی صدای احترام دژبانان حاضر در محوطه بلند شد. مقابل درب سلول ما ایستادند. طولی نکشید که وارد سلول شدند. لباسهای بسیار شیک و تمیزی به تن داشتند و همه در کمال احترام با ما برخورد کردند. یکی از آنها که شخص اصلی بازدید کننده بود با لحن تندی از وضعیت بد نگهداری اسرا گلایه کرد که افسر با سرعت وارد سلول شد و با التماس شروع به توجیه کرد. به طرف تک تک ما آمد و با لحن بسیار دوستانه همراه با لبخند از محل و نحوه اسارت مان سئوال کرد و بعد، از سلول خارج شدند. سربازان سریعاً در را بستند و همگی به همراه آنها رفتند. چند ساعتی سکوت در هر دو سلول ایرانی ها و عراقی ها حاکم شده بود. ┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• همراه باشید با ادامه این خاطرات کانال حماسه جنوب #یحیای_آزاده_32 #یحیای_آزاده_33 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

@defae_moghadas

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 6 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• هر کس بسمت اسلحه و کوله پشتی اش رفت و آنها را برداشت و به طرف محل توقف کمپرسی ها حرکت کردند. فرمانده گروهان ها نیروهایشان را بخط کردند و بصورت فشرده همه را در عقب ماشین ها جا دادند. هر نفر با اسلحه و کوله پشتی و متعلقات نظامی و بشکه های آب و...، فضای قابل توجهی را اشغال کرده بود و در شرایطی سخت، در کفی سرد فلزی کنار هم قرار گرفتند. در کمال تعجب بر روی همه کمپرسی ها برزنت کشیدند تا هیچ چشم نامحرمی امنیت عملیات را به خطر نندازد. با صلوات ماشین ها بحرکت درآمدند و در جاده‌ای به راه افتادند . ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 7 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• شرایط بسیار سختی را در عقب کمپرسی داشتیم، خصوصا اینکه هر از چند گاهی دست اندازی ما را بلند می کرد و به کف می زد. لحظه شماری می کردیم تا هر چه زودتر به مقصد برسیم ولی گویی جاده پایانی نداشت و به دور خودمان می چرخیدیم. سردی هوا بخاطر بی تحرکی بیشتر و بیشتر در بدن هایمان نفوذ می کرد و طاقت ها را کم کرده بود. در آن سرما و مایعاتی که مصرف کرده بودیم مشکلاتی بوجود آورده بود که بخاطر عدم امکان توقف، چاره‌ای جز تحمل نداشتیم ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

به نام آن خداوندی که نور است رحیم است و کریم است و غفور است خدای صبح و این شور و طراوت که از لطفش دل ما در سُرور است.... یک #صبح_بخیر قشنگ یک دعای ناب از عمق جان تقدیم به کسانی که جنسشان از کیمیاست عهدشان از وفاست مهرشان پر از صفاست حسابشان از همه جداست و #سلام به شمایی که هستید و اینجایید... سلام صبح بخیر @defae_moghadas

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 13 💠 جهانی مقدم یکی از جاهایی که استرس زیادی داشت و سخت ترین جای منطقه محسوب می شد، کانالی بود که روی دژ قرار داشت. دژ، خاکریز بلندی بود که روی آن کانالی کنده شده بود و با فاصله منظمی، پلیت های نیم دایره روی آن قرار داده بودند که به عنوان دیدگاه استفاده می شد. می گفتند در آنجا بچه ها با عراقی ها تن به تن می جنگند. ظاهراً نیروهای اهواز را به آن جا فرستاده بودند تا جلو پیشروی دشمن را بگیرند. به همین خاطر سرتاسر خط فریاد می زدند که "بچه های اهواز بِرَن رو دژ"، "بچه های اهواز بِرَن رو دژ". این فریادها خنده ای را به لب بچه ها نشانده بود و این معنی را تداعی می کرد که بچه های اهواز بروند داخل قتلگاه. در بین همین سر و صداها حسین سرلک را دیدم که به آن سمت می رفت. حسین از بچه های پایگاهمان بود و سن و سالش بیشتر از ما بود. با هم خوش و بشی کردیم و دیگر ندیدمش تا این که چند روز بعد خبر شهادتش را شنیدم و در تشییع اش شرکت کردم. هر چند در این منطقه به صورت رو در رو با دشمن درگیر نشدیم ولی شدت انفجارها و صدای غرش تانکها که هر لحظه منتظر فرود آمدن آنها روی سنگرهای خود بودیم، تعدد زخمی ها و شهدا، نداشتن غذای کامل و گرما و...... همه و همه صحنه ای بود برای آزمایش بچه های ایران اسلامی که نشان می داد برای حفظ انقلاب راه طولانی و صعب‌العبوری در پیش دارند و باید محکم ایستاد. 🔸 ادامه دارد ⏪ قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_14 @defae_moghadas 🍂

@defae_moghadas

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 14 💠 جهانی مقدم حدود 15 روز آن جا بودیم. در این چند روز فرمانده گردان را غیر از روز اول، ندیده بودم تا این که روز آخر آمد و گردان را به عقب آورد. سبکبال و خوشحال از اینکه توانسته بودم ماموریتی را با موفقیت پشت سر بگذارم به عقبه تیپ بعثت آمدیم. هر کس ما را با آن سر و وضع خاکی و گل آلود می دید با تحسین نگاهمان می کرد و می پرسید "خط مقدم بودید؟" با افتخار و کمی هم تواضع می گفتیم:"بله برادر. اگر خدا قبول کند". ولی زیرپوستی، لذتی می بردیم وصف ناشدنی.🙈 به طرف چادر بزرگی که کوله پشتی های خود را رها کرده بودیم رفتم و وسایل خود را پیدا کرده و لباسی عوض کردم. وقت نماز مغرب رسیده بود. در گوشه ای از مقر و زیر آسمان خدا و زمین خاکی اش چفیه را سجاده کردم و نمازی به جماعت خواندیم و خدا را از این توفیق شکر کردم. نمازی با حال و با عظمت و تشکر از خداوند بابت این توفیق و از آن بزرگتر، حضور در جبهه‌ حق. این ماموریت با همه سختی ها، هیچ وقت باعث نشد که حتی به مقدار کمی از جبهه دلزده شوم؛ بلکه با جذابیت زیادی که داشت تمایلم را به رفتن بیشتر می کرد. این حالت مختص من تنها نبود، بلکه همه بچه ها همین احساس را داشتند و چقدر این احساس شیرین بود و دلچسب. 🔸 پایان @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 8 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• بعد از گذشت ساعاتی که در مخیله ما هم نمی گنجید که راه این همه طولانی شود، بالاخره نزدیک اذان صبح وارد خیابانی شدیم که بر اثر تاریکی و خواب آلودگی متوجه اطراف نشدیم و وارد ساختمان چهارطبقه ای شدیم و در اتاقی نماز خوانده و خوابیدیم تا نزدیک ظهر بی هوش افتاده بودیم که بر اثر گرسنگی بیدار شدیم تا هم گرسنگی را درمان کنیم و هم آماده نماز شویم. از پله ها که پایین آمدیم با ممانعت دربان ساختمان که از نیروهای گردان بود مواجه شدیم. بخاطر بالا بردن امنیت منطقه تردد را به حداقل رسانده بودند. با ورود به خیابان متوجه مسجد و کلیسای آبادان که در کنار هم قرار داشتند شدیم. از موارد نادری که اینک می دیدیم. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

کلیسای ارامنه گریگوری آبادان با نام «سورکارپت» که در آبادان ابتدای خیابان زند و جنب مسجد امام موسی بن جعفر(ع) معروف به مسجد بهبهانی ها واقع شده است. @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 9 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• در همین ساعت، نیروها آماده حرکت به سمت جزیره مینو شدند. از محل اسکان تا فرودگاه و از آنجا تا جزیره فاصله زیادی نبود و قسمتی از مسیر باید پیاده طی می شد. لحظات بسیار سنگین و به کندی می گذشت. همه خود را برای کاری بزرگ آماده کرده بودند. کاری که اگر بخوبی پیش می رفت می توانست سرنوشت جنگ را تعیین کند. غواص ها قبل از دیگران به جزیره مینو و نقطه رهایی حرکت کردند و در زیر ساختمان دیریفارم یا همان تصفیه خانه آب مستقر شدند تا آماده حرکت بسمت سیل بند دشمن شوند. نیروهای رزمی هم پس از آنها وارد منطقه شدند و بازدید و توجیه های نهایی انجام گرفت و کاری دیگر نمانده بود. فرماندهی گردان تدبیر کرده بودند تا مشخص نشدن وضعیت عملیات همه نیروها را وارد منطقه نکنند و همین موجبات نارضایتی و چانه زنی را مهیا کرده بود و تنها دو سه نفر که پارتی قوی تری داشتند و سفارش شده بودند توانستند از این قانون عدول کنند و وارد جمع نیروهای خط شکن بشوند. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

@defae_moghadas

🍂 🔻 #مسلخ_عشق 10 کربلای ۴ •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• همه نیروها در جاهای خود مستقر شده بودند و آماده دستور. کسی مجاز به خروج از مخفیگاه های کنار اروند را نبود. آخرین کارهای باقیمانده و جلسات فرماندهی در حال انجام بود. صداهای انفجار و شلیک پراکنده دشمن در اطراف اروند به گوش می رسید و دلها را به شک و شبهه می انداخت که نکند عراق از عملیات ما بو برده باشد. به روی خود نمی آوردیم ولی نگاه ها حکایت از چیز دیگری داشت. در آن جمع حواس ها به سمت حاج اسماعیل فرماندهی گردان رفته بود. او خود را به غواص ها نزدیکتر کرده بود و بیشتر با آنها می پرید. وقتی جریان را جویا شدیم معلوم شد تصمیم گرفته با غواص ها همراه شود و کسی هم توان منصرف کردنش را نداشت. می گفت عملیات حساس است، اگر خط اول نشکند نیروهای رزمی نمی توانند وارد عمل شوند. بجای خود چهار جانشین قدر گذاشته بود تا در صورت شهادت هر کدام، دیگری هدایت گردان را بدست بگیرد. هوای سرد، استرس عملیات، چهره بچه های عاشق...... همه و همه شرایطی را رقم زده بود که گفتنش آسان نیست و تصورش غیرممکن. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 یحیای آزاده 3⃣3⃣ خاطرات آزاده، داریوش یحیی •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• ناگهان ده پانزده نفر با دو به طرف سلول سربازان عراقی رفتند. بلافاصله بعد از صدای باز شدن درب سلول صدای جیغ و داد و زجه سربازان عراقی به هوا برخاست. برای چند ساعت به شدیدترین شکل آنها را می زدند. صدای شبیه به تکاندن قالی لحظه ای قطع نمی شد. دل سنگ به حال زجه های آنها آب می شد. نفس در سینه‌ ما حبس شده بود و زهره ما هم داشت پاره می شد. بچه های سلول ما ناخواسته و بدون اراده آرایش تدافعی به خود گرفتند و همه در یک گوشه کنار هم جمع شدند و بی اختیار به هم فشار می آوردند. فقط من و قاسمی تک بودیم. صدای پوتین هایی که به طرف ما می آمدند لحظه به لحظه قوی‌تر شنیده می شد و پس از آن صدای باز شدن درب سلول با خشونت معنا داری به گوش رسید. اول از همه افسر عراقی که سر تا پایش خیس عرق بود وارد سلول شد و پشت سر او پانزده شانزده نفر دژبان هر یک با وسیله ای در دست وارد شدند. داخل سلول دیگر جا نبود. صدای خس خس نفس هایشان به وضوح شنیده می شد. جو وحشتناکی ایجاد شده بود. دژبان ها با هیاهو قصد داشتند به بچه‌ها که در گوشه سلول در هم فشرده شده بودند یورش ببرند که فرمانده شان با علامت دست آنها را از این کار بازداشت و فریاد زد "ارجوع لی وراء" آنها را عقب راند و خود کماکان در جلو آنها عصبانی و خشمگین ایستاد بود. با کلاه قرمزش عرق های پیشانی را پاک کرد و با چشمانی دریده قصد داشت ما را بترساند. من اولین و نزدیکترین اسیر به او بودم. همه بچه ها در کنج بالای سلول جمع شده بودند و فقط من و قاسمی به علت مجروحیت هر کدام در گوشه ای افتاده بودیم. نگاه غیظ آلودی بر من انداخت و من هم کمی نگاهش کردم و شروع به فریاد و بد و بیراه گفتن کرد. همه، جا خورده بودیم. نیم هلالی در قسمت ورودی سلول توسط دژبان ها تشکیل شده بود که با دستور افسر یکی از دژبان ها پاچه شلوارم را گرفت و به وسط سلول کشید. اول با یک نعره انکرالاصوات، لگدی بر شکمم کوبید که دنیا جلو چشمانم تیره و تار شد و نفسم بند آمد. مقداری عقب رفت و با یک اشاره چند نفری بر سرم ریختند. همه داد می زدند ولی فقط چهار پنج نفر مشغول کتک کاری بودند و انصافا" با عشق و علاقه وافری انجام وظیفه می کردند. هرچه زجه و ناله می کردم کسی توجه نمی کرد. یک کابل به صورتم اصابت کرد و درجا ردّش ورم کرد. صورتم خونی شده بود و داد میزدم ولی رحمی در کار نبود. تا دژبان ها از نفس نیفتادند کتک کاری همانطور ادامه داشت. دیگر نواخت شلاقها با فاصله زمانی بیشتری انجام می شد و نفسهایشان به شماره افتاده بود. با فریاد "کافی بعد" افسر، همه دست کشیدند. از شدت درد به خود می پیچیدم. به هرجایی که دست می زدم آش و لاش شده بود. هوش و حواس خود را نداشتم. با فریاد رعد آسای قاسمی به خود آمدم، هلال سربازان به سمت قاسمی میل کرده بود. فرمانده بیرحم عصایش را روی ران متلاشی شده قاسمی گذاشت و او فریادش به هوا بلند شد. فرمانده عراقی از این کار لذت می برد و همزمان گروه دیگر سربازان تازه نفس حسابی خدمت قاسمی رسیدند و به جراحات او هم توجهی نداشتند. وقتی به شیوه کتک زدنشان، فارغ از کتک خوردن می نگریستم بیشتر وحشت می کردم و به عمق کینه و بیرحمی بعثی ها بیشتر واقف می شدم. زدن آن بنده خدا نیز ده دقیقه ای به طول انجامید. افسر عراقی وقتی رمق نیروهایش را می دید دستور توقف و استراحت می داد. ┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• همراه باشید با ادامه این خاطرات کانال حماسه جنوب #یحیای_آزاده_33 #یحیای_آزاده_34 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🔴 در این لحظات نورانی که یادگار رزم شجاعانه رزمندگان ماست در کربلای ۴ و حرکت غواصان بعنوان موج اول خط شکن، سکوت می کنیم و برای همه رزمندگان در طول تاریخ دعا می کنیم و برای شهدایشان فاتحه ای هدیه می کنیم.