🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 5 💠 جهانی مقدم بعد از اتمام سازماندهی و انتخاب فرمانده گروهان ها و دسته ها، سوار بر اتوبوس ها شدیم و به طرف مقر تیپی به نام "بعثت" که در جاده خرمشهر بود حرکت کردیم. یک ساعتی از اذان مغرب نگذشته بود که به مقری رسیدیم. تاریکی مطلق حکم فرما بود. چشم، چشم را نمی دید. اوضاع در هم و برهم بود و هر کسی به دنبال کاری در حال دویدن بود. شاید تنها کسی که در آن جمع آرامش داشت و تنها کارش تقلید از حرکان دیگران بود، من بودم. همانجا تجهیزات گرفتیم و بی خیال اندازه و سایز، آن ها را پوشیدم. به جای پوتین، کفش های ساده ورزشی داده بودند که به آن ها "ربن" می گفتیم. گرسنگی و تشنگی فشار زیادی به معده های خالی مان می آورد. در همین دل پیچه ها چشممان به جمال کنسروهای ماهی روشن شد. آنهم کنسروهایی که در آن دوران اجر و قربی ناگفتنی داشتند. آن را گرفتم و گوشه ای غریبانه و بدون اینکه حتی یک نفر را بشناسم نشستم و با نان های خشکی که در گونی قرار داده بودند لقمه می گرفتم و می خوردم. شام را تمام نکرده و با فریادهای سوار شوید، سوار شوید، بقیه غذا را ول کردم و به عشق شرکت در عملیات قاطی دیگر نیروها در عقب کامیون های نظامی که روی آنها چادر کشیده بودند شدیم. این ماشین سواری که سخت ترین لحظات، در شیرین ترین حالات را برایم بهمراه داشت، هیچ وقت فراموش نکردم. 🔸 ادامه داد قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_6 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 6 💠 جهانی مقدم گویی قرار بود سخت ترین شرایط جنگ، شیرین ترین خاطرات ما باشند. در دلِ تاریکی با غوغایی از خاک روبرو شده بودیم. از آن بدتر دست اندازهای وحشتناک جاده که بواسطه خاموشی مطلق، ما را در هوا بلند می کرد و محکم به کف کامیون می زد. مانده بودم کلاه بزرگتر از سرم را مهار کنم یا خودم را. همه این سختی ها همراه شده بود با گرمای زیادِ آن ایام و عرقی که با لایه ای از خاک روی بدنمان گِل شده بود. با هر مصیبتی بود به منطقه رسیدیم و دولا دولا به طرف خط رفتیم و کنار خاکریزی پهلو گرفتیم. هوای جبهه خود حکایتی داشت. انگار تنفس در آن شفای دردها و دلتنگی های ما بود. سمت راستمان سیم خاردار لب مرز بود و سمت چپ خاکریز بلندی که به آن دژ می گفتند. بین دژ تا حد مرزی، خاکریزی بود که روی این خاکریز پناه گرفته بودیم و طبق دستور هر دو نفر یک سنگر روباهی در دل خاکریز کندیم. آنجا بود که عبارت جان پناه را برای اولین بار، هم شنیدم، هم درک کردم و هم به ارزشش پی بردم!! بعد از کندن سنگر که با تنها سرنیزه مان انجام شده بود، همانجا خوابیدم. آفتاب نزده با صدای مهیب انفجارهای پی در پی بیدار شدم. بوی خاطره انگیز باروت که برای اولین بار با آن آشنا می شدم در فضا بیداد می کرد. از آن وضع تعجب کرده بودم. کاملاً گیج و منگ بودم که این دیگر چه جبهه ای است!!! فکرش را هم نمی کردم که جبهه این قدر سختی داشته باشد و خطرناک باشد. 🔸 ادامه داد قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_7 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 7 💠 جهانی مقدم بعد از بیدار شدن با صداهای عجیب و غریب انفجار، همانجا با تیمم نمازم را نشسته خواندم و برای سلامتی خودم حسابی دعا کردم. ساعت 8 صبح شده بود که گفتند از دهانه زیر دژ، مهمات بردارید و در راستای خاکریزِ بعد از دژ به جلو بروید. نمی دانستم که آن طرف چه خبر است!!! به خودم می گفتم هر چه باشد احتمالاً از این جا بهتر و آرام تر است. لذا همانند دیگران به طرف شکاف یا تونل زیر دژ به راه افتادم. در دالان زیر دژ مقداری صندوق مهمات، تیر کلاش و نارنجک و موشک آرپی جی چیده شده بود که باید از آن ها با خود می بردیم. شکل جعبه های تیر و نارنجک برایم جذابیت خاصی داشت. جعبه های صورتی رنگی که بطور منظم، فشنگ های نو و براق را در خود جای داده بود. صندوق هایی که مملو از تیرهای تیربار و موشک های آرپی جی که گونی گرفته در مسیر بچه‌ها قرار داده شده بودند و حالا برایم وسوسه انگیز هم شده بودند. طَمَع کردم و مقدار زیادی با خودم بردم. از جیب های بغل گرفته تا جیب هایی که در کنار زانو قرار داشت. با چند موشک هم زیر بغل، دوان دوان و با زحمت زیاد به طرف دیگرِ دژ رفتم. چند متر نرفته به هن و هن افتادم و به خودم نق می زدم که مرد ناحسابی چرا این قدر خودت را بار کرده ای که نتوانی راه بروی. آخه مگر تو وانتی یا..... 🔸 منتظر باشید قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_8 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 8 💠 جهانی مقدم همانطور که کمی می دویدم و کمی راه می رفتم با کسی مواجه شدم که در آن گرمای چهل پنجاه درجه، زیر پتویی دراز کشیده و..... چشمم به دست سیاه شده اش که از پتو بیرون مانده بود افتاد. به خودم گفتم، این که شهید است، نه.... او شهیدی بود با محاسن بلند و قدی رشید که هنوز فرصت انتقالش به عقب مهیا نشده بود. حسابی جا خورده بودم و رنگم به زردی و تنم به بی حالی رفته بود. تازه فهمیدم که جبهه تنها صدای خوش حاج صادق و مارش هیجان انگیز عملیات و پیروزی یکطرفه نیست. اینجا خبرهای دیگری هم هست که تا آن موقع درک نکرده بودم. ب مسیر را به دنبال دیگر نیروها که دائم از آن ها عقب می ماندم، ادامه دادم. شدت انفجارها وحشتناک تر از آن طرف دژ بود. سنگینی اسلحه و مهماتِ همراه و صدای انفجارها، کلافه ام کرده بود ولی دست از کنجکاوی برنمی داشتم و از آن مهم تر، غرورم که به یاد چانه زنی برای آمدن به جبهه می انداختم. جلوتر که آمدم با کلاهی مواجه شدم که روی زمین افتاده و.... 🔸 ادامه داد قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_9 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 9 💠 جهانی مقدم همچنان که در راستای خاکریزِ می دویدم و در حالیکه هنوز از دیدن پیکر شهید و انفجارهای شدید، استرسی سراپایم را گرفته بود، با کلاه خودی که روی زمین افتاده بود مواجه شدم. از کنارش رد شدم و نگاهی طماعانه به آن انداختم تا با کلاه گشاد خودم عوض کنم و از شرش راحت شوم. کلاه تیر خورده و سوراخ شده بود. داخلش را نگاهی انداختم که ای کاش نمی انداختم. کلاه غرق خون بود و مقداری از مغز شهیدی در آن قرار داشت. دیگر به صورت رسمی سست شده بودم. ترسی نداشتم ولی چیزهایی می دیدم که انتظارش را نداشتم و ظرفیتش را در خودم آماده نکرده بودم. در واقع فقط خوشی ها و هیجانات غرورانگیز آن را دیده بودم و دست های تسلیم شده اسرای عراقی را. تا آن روز کسی از شکست و عقب نشینی و زخم های مجروحیت چیزی نگفته بود و تلویزیون چیزی نشان نداده بود.... 🔸 ادامه داد قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_10 @defae_moghadas 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 10 💠 جهانی مقدم تصمیم گرفته بودم خودم را به دست شرایط بدهم و خیلی در قید و بند انتظارات خودم نمانم و تا آخر کار بروم. خسته شده بودم و در حال افتادن که چشمم به فرمانده گردان افتاد و او را برای لحظاتی دیدم که قسمتی از خاکریز را به عنوان محدوده ما نشانمان می داد و دیگر او را ندیدم. کنجکاوی امانم را بریده بود و هر چه زودتر می خواستم نگاهی به منطقه پشت خاکریزی بیندازم و میدان بین ما و خاکریز عراق را ببینم. همین کار را کردم و از خاکریز سه چهار متری خودمان بالا رفتم و.... حدود یک کیلومتر با دشمن فاصله داشتیم و لوله های چند تانک از دور مشخص بود. خصوصا صحنه دو عراقی که آفتابه به دست مسیری را می رفتند که با شلیک تمام خط، فرار را بر کار خود ترجیح دادند و پا به فرار گذاشتند. در سنگری، بر روی همان خاکریز مستقر شدم و مثل بقیه اسلحه را بالای خاکریز گرفته و سر را دزدیدم و بی هدف به دشمنی که نمی دیدم شلیک می کردم. جبهه شلوغی بود و هر کس کار خود را می کرد. حتی در همان وضعیت متوجه چند نفر از بچه های مساجد اهواز شدم که انفرادی آمده بودند و بعد از خالی کردن چند خشاب، به جبهه دیگری رفتند تا احتمالاً مشکل آنها را هم حل کنند. بعد از این گروه، هیأتی، که بشبیه به بازاری های شهر بودند، بدون اسلحه و با لباس شخصی برای بازدید به جبهه آمده بودند تا نگاهی بیندازند و بروند. به شخصیتم برخورده بود که با چه دبدبه ای به جبهه آمده بودم و حالا می دیدیم که اینجا بیشتر به بازار مکاره می ماند تا بیابان جبهه. 🔸 ادامه داد قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_11 @defae_moghadas 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 11 💠 جهانی مقدم روی خاکریز چشمم به چفیه ای عربی افتاد و آن را به دور گردن انداختم. هیبتی کاملاً بسیجی و رزمنده هم پیدا کرده بودم و چقدر بهم می آمد. در دل برای خودم اسفندی دود کردم و ماشااللهی گفتم تا چشم نخورم و به سلامت برگردم. دو سه روزی آن جا بودیم که تازه فرمانده دسته ام را دیدم و آشنا شدم. اسمش مصطفی و فامیلش ابلوچ بود و اهل آبادان که از ابتدای جنگ در جبهه حضور پیدا کرده بود. کمی که از او توجه دیدم، تکیه گاهم شد و هر جا می رفت دنبالش بودم. بعد از جنگ که خاطرات دیگر گردان ها را می خواندم متوجه شهادت مصطفی در شرهانی شدم و چقدر این خبر برایم سخت و ناگوار بود. 🔸 ادامه تا لحظاتی دیگر قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_12 @defae_moghadas 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 12 💠 جهانی مقدم شدت صدای انفجارها در روزهای بعد بالا گرفته بود. گوش هایم کاملاً کر شده بود، به شکلی که برای صحبت کردن، با اشاره صحبت می کردیم. دیگر صدای هیچ انفجاری را هم نمی شنیدم و همین برایم خطرناک شده بود و باید با نگاه به بقیه دراز می کشیدم و بر می خاستم. گرمای منطقه وحشتناک شده بود و طاقت فرسا. خصوصا ظهرها که دیگر ناگفتنی بود. گرمای لول اسلحه هم مزید بر علت شده بود. به شکلی که اگر دستمان به آن می خورد، در جا سفید می شد و پوست اندازی می کرد. تشنگی هم بیداد می کرد. تانکر آبی آن جا داشتیم که هر دو روز یک بار پر می شد ولی از شدت گرما، از آب آن نمی توانستیم استفاده کنیم. روزی که از مسیر دژ برای کاری می رفتم و تشنگی امانم را بریده بود، وانتی از دور دیدم که به طرفم می آمد. تانکری در عقب جاسازی کرده بود و به همراه دو خدمه، مرا که دید ایستاد و لیوان قرمز رنگی را پر از شربت خاکشیر کرد و به دستم داد. سردی شربت به حدی بود که سرم را به درد آورد. برایم عجیب بود که در آن بیابان خدا این وانت از کجا پیدایش شد. نکند این شربت همان شربت معروف شهادت باشد!! ولی نه! شربت شهادت را که با وانت نمی آورند. تجربه اولم بود و نمی دانستم در حین عملیات و با زدن مارش حمله، از زمین و زمان کمک های مردمی سرازیر می شود و باید برای بعد از عملیات هم ذخیره کنیم و قدر این مارش را بدانیم. 🔸 ادامه دارد ⏪ قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_13 @defae_moghadas 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 13 💠 جهانی مقدم یکی از جاهایی که استرس زیادی داشت و سخت ترین جای منطقه محسوب می شد، کانالی بود که روی دژ قرار داشت. دژ، خاکریز بلندی بود که روی آن کانالی کنده شده بود و با فاصله منظمی، پلیت های نیم دایره روی آن قرار داده بودند که به عنوان دیدگاه استفاده می شد. می گفتند در آنجا بچه ها با عراقی ها تن به تن می جنگند. ظاهراً نیروهای اهواز را به آن جا فرستاده بودند تا جلو پیشروی دشمن را بگیرند. به همین خاطر سرتاسر خط فریاد می زدند که "بچه های اهواز بِرَن رو دژ"، "بچه های اهواز بِرَن رو دژ". این فریادها خنده ای را به لب بچه ها نشانده بود و این معنی را تداعی می کرد که بچه های اهواز بروند داخل قتلگاه. در بین همین سر و صداها حسین سرلک را دیدم که به آن سمت می رفت. حسین از بچه های پایگاهمان بود و سن و سالش بیشتر از ما بود. با هم خوش و بشی کردیم و دیگر ندیدمش تا این که چند روز بعد خبر شهادتش را شنیدم و در تشییع اش شرکت کردم. هر چند در این منطقه به صورت رو در رو با دشمن درگیر نشدیم ولی شدت انفجارها و صدای غرش تانکها که هر لحظه منتظر فرود آمدن آنها روی سنگرهای خود بودیم، تعدد زخمی ها و شهدا، نداشتن غذای کامل و گرما و...... همه و همه صحنه ای بود برای آزمایش بچه های ایران اسلامی که نشان می داد برای حفظ انقلاب راه طولانی و صعب‌العبوری در پیش دارند و باید محکم ایستاد. 🔸 ادامه دارد ⏪ قسمت بعد 👇 #اولین_اعزام_من_14 @defae_moghadas 🍂

🍂 @defae_moghadas 🔻 #اولین_اعزام_من 14 💠 جهانی مقدم حدود 15 روز آن جا بودیم. در این چند روز فرمانده گردان را غیر از روز اول، ندیده بودم تا این که روز آخر آمد و گردان را به عقب آورد. سبکبال و خوشحال از اینکه توانسته بودم ماموریتی را با موفقیت پشت سر بگذارم به عقبه تیپ بعثت آمدیم. هر کس ما را با آن سر و وضع خاکی و گل آلود می دید با تحسین نگاهمان می کرد و می پرسید "خط مقدم بودید؟" با افتخار و کمی هم تواضع می گفتیم:"بله برادر. اگر خدا قبول کند". ولی زیرپوستی، لذتی می بردیم وصف ناشدنی.🙈 به طرف چادر بزرگی که کوله پشتی های خود را رها کرده بودیم رفتم و وسایل خود را پیدا کرده و لباسی عوض کردم. وقت نماز مغرب رسیده بود. در گوشه ای از مقر و زیر آسمان خدا و زمین خاکی اش چفیه را سجاده کردم و نمازی به جماعت خواندیم و خدا را از این توفیق شکر کردم. نمازی با حال و با عظمت و تشکر از خداوند بابت این توفیق و از آن بزرگتر، حضور در جبهه‌ حق. این ماموریت با همه سختی ها، هیچ وقت باعث نشد که حتی به مقدار کمی از جبهه دلزده شوم؛ بلکه با جذابیت زیادی که داشت تمایلم را به رفتن بیشتر می کرد. این حالت مختص من تنها نبود، بلکه همه بچه ها همین احساس را داشتند و چقدر این احساس شیرین بود و دلچسب. 🔸 پایان @defae_moghadas 🍂

🔴 دسترسی به مطالب گذشته کانال حماسه جنوب سنجاق شده 👈 #پنهان_زیر_باران خاطرات سردار علی ناصری 👈 #ملاصالح_قاری1⃣ خاطرات ملا صالح قاری 👈 #یحیای_آزاده خاطرات داریوش یحیی 👈 #مقاومت_در_اروند خاطرات جمشید عباس دشتی 👈 #آخرین_شب_خرمشهر خاطرات سرهنگ کامل جابر 👈 #گاوچران_لال خاطرات غلامعباس براتپور 👈 #نبرد_بندر خاطرات مصطفی اسکندری 👈 #عملیات_بدر لحظه نگاری عملیات 👈 #غروب_غریب خاطرات عظیم پویا 👈 #فتح_المبین لحظه نگاری عملیات 👈 #اولین_اعزام_من خاطرات سید مهدی موسوی 👈 #اولین_اعزام_من خاطرات جهانی مقدم 👈 #والفجر_مقدماتی لحظه نگاری عملیات 👈 #روزنوشتهای_آیت_الله_جمی امام جمعه آبادان 👈 #آبراه_هجرت خاطرات پرویز پورحسینی 👈 #خاطرام_از_شروع_جنگ خاطرات دکتر احمد چلداوی 👈 #خاطرات_یک_گشت خاطرات حسن علمدار 👈 #اینجا_صدایی_نیست خاطرات رضا پورعطا 👈 #گمشده_هور خاطرات سردار علی هاشمی 👈 #خاکریز_اسارت خاطرات طلبه آزاده رحمان سلطانی 👈 #معجزه_انقلاب خاطرات مهدی طحانیان 👈 #پوتین_قرمزها خاطرات مرتضی بشیری 👈 #زندان_الرشید خاطرات سردار گرجی زاده 👈 #پل_شحیطاط قرارگاه سری نصرت 👈 #با_نوای_کاروان خاطرات حاج صادق آهنگران 👈 #وقتی_سفر_آغاز_شد محموعه خاطرات کوتاه 👈 #ِآخرین_خاکریز خاطرات میکائیل احمدزاده 👈 #ارتفاعات_گاما خاطرات خودنوشت دکتر بهداروند 👈 #عبور_از_موانع خاطرات کربلای۴ گردان کربلا 👈 #سالار_تکریت خاطرات سید حسین سالاری 👈 #فرنگیس خاطرات فرنگیس حیدرپور 👈 #ملازم_اول_غوّاص خاطرات محسن جامِ بزرگ 👈 #سرداران_سوله دکتر ایرج محجوب 👈 #نبض_یک_خمپاره عزت الله نصاری 👈 #یازده خاطرات پروفسور احمد چلداوی 👈#مردی_که_خواب_نمی‌دید خاطرات اسدالله خالدی 👈 #ققنوسهای_اروند عزت الله نصاری 👈 #قرارگاه_نصرت خورشید مجنون (حاج عباس هواشمی ) 👈 #متولد_خاک_پاک_کفیشه عزت الله نصاری 👈 #عبور_از_آخرین_خاکریز دکتر احمد عبدالرحمن 👈 #گلستان_یازدهم شهید علی چیت سازیان 👈 #گردان_گم_شده سرگرد عزالدین مانع 👈 #پسرهای_ننه_عبدالله محمدعلی نورانی 👈 #ستاد_گردان دکتر محسن پویا 👈 #مگیل ناصر مطلق 👈 #بابا_نظر شهید محمدحسن نظر نژاد 👈 #لایه‌های_ناگفته خاطرات یک رزمنده نفودی 👈 #شکارچی خاطرات شهید مصطفی رشید پور                •┈••✾❀○❀✾••┈• #دین #جبهه #کتاب #کلیپ #عکس #اهواز #رهبری #توسل #رهبری #مثنوی #دزفول #مرصاد #محرم #مستند #منزوی #نماهنگ #ساواک #علم #آوینی #اعزام #تفحص #شهید #شلمچه #شرهانی #شهید #نظرات #شعر #سکانس #بی_آرام #منافقین #سلیمانی #خاطرات #روزشمار #فتوکلیپ #روشنگری #فتو_کلیپ #زیر_خاکی #دلتنگی‌ها #دلنوشته #آبادان #خرمشهر #معرفی_کتاب #شهید_باکری #شهید_جمهور #شهید_چمران #شهید_همت #شهید_علم_الهدی #طنز_جبهه #سردار_دلها #آیا_میدانید #حاج_قاسم #گزیده_کتاب #کربلای_پنج #روایت_فتح #طنز_اسارت #یادش_بخیر #کربلای_چهار #نکات_تاریخی #دشمن_شناسی #تاریخ_شفاهی #شهید_هاشمی #قرارگاه_نصرت #عبور_از_موانع #خاطرات_کوتاه #خاطرات_صوتی #خواهران_رزمنده #خاطرات_آزادگان #فساد_دربار #نکات_تاریخی_جنگ #نواهای_صوتی_ماندگار #خاطرات_اسرای_عراقی جهت دست‌یابی به این مطالب، متن آبی رنگ #هشتک را لمس کنید و با استفاده از ⬆️و ⬇️ به قسمت دلخواه بروید. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂