eitaa logo
حماسه جنوب،خاطرات
4.9هزار دنبال‌کننده
10.8هزار عکس
1.8هزار ویدیو
51 فایل
سرزمین عشق، جایی جز وادی پر جریان دشت عاشقی نیست بشنویم این قصه ناگفته ی انسان های نام آشنای غریب را ------------------ ادمین: @Jahanimoghadam @defae_moghadas2 (کانال‌دوم (شهدا 🔸️انتقال مطالب با لینک بلااشکال است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🍂 🔻 متولد خاک پاک کفیشه نوشته : عزت الله نصاری ┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅ 🔸 قسمت چهاردهم ما بچه ها باید شیطنت می‌کردیم، او هم باید استراحت می‌کرد. بالاخره این وسط گاه و بیگاه درگیری پیش میومد. یه راه گریزی برای مواقع اضطراری پیدا کرده بودم. بشرط اینکه خیلی سریع خودم را به پله ها می‌رسوندم، از پشت بوم می‌رفتم خونه همسایه. شب و روز فرقی نداشت، هر وقت احساس میکردم کتک خوردن حتمیه، می‌رفتم خونه همسایه، بهش می‌گفتیم ننه سهیلا. دوتا هوو توی یه خونه بودن. یه دختر بزرگ داشتن به اسم سهیلا، بعدش علی، بعدش ثریا که همسن من بود بعد هم یه پسره دیگه به اسم دانش. خانواده حاجی زاده اصالتا اهل دوان یکی از روستاهای کازرون هستن، آقای حاجی زاده توی بازار کفیشه مغازه پارچه فروشی داشت. یکی از اعضاء خانواده شون حمید حاجی زاده است، پای چپش از مچ پا مادرزادی اشکال داره ولی با وجود این نقص خیلی خوب فوتبال بازی میکنه و دریبل های قشنگی میزنه. با گونیا و نقاله و پرگار هنرنمایی‌های جالبی میکنه، رسم و هندسه اش واقعا عالیه. اکثریت مردمی که از دوان به آبادان مهاجرت کردن بسیار هنرمند و اهل کار و تلاش هستن. تعداد خیلی زیادی از جوشکارها و کارگرهای فنیِ شرکت نفت، دوانی هستن. گاهی سرسفره می‌رسیدم و اونها هم ناراحت نمی‌شدن. ننه سهیلا اخلاق آقام را خوب می‌شناخت و می‌دونست چرا فرار کردم. حتی گاهی شب‌ها اونجا می‌خوابیدم. (چندین سال بعد از خاتمه جنگ، با پسرم که کلاس سوم راهنمایی بود دم مغازه بودم. یه خانمی اومد و هی جنس‌ها را قیمت می‌کرد، این چنده، اون چنده ووو فرصت نمیداد جواب بدم، حس کردم مزاحمه ولی خانم خیلی مرتب و با کلاسی بود. محترمانه ازش پرسیدم؛ خانم ببخشید قصد اذیت کردن دارید؟ : بله. ؛ چرا؟ : یادت رفته چقدر موهای مرا می‌کشیدی؟ چقدر بهم لگد میزدی؟ پتو را ازم می‌دزدیدی؟ یهویی جا خوردم و جلوی پسرم شرمنده شدم. بهش گفتم خانم فکر نمی‌کنی اشتباه گرفتی؟ : نخیر، مگه تو عزت نیستی؟ ؛ بله عزت هستم ولی شما را نمی‌شناسم و از این غلط‌ها نکردم. : جلوی پسرت ضایع شدی ها؟ نترس من ثریا هستم همبازی بچه گی‌ها. یهویی رفتم به عالم بچگی. از دیدنش خیلی خوشحال شدم) •⊰┅┅❀•❀┅┅⊰• ادامه در قسمت بعد @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
عبدالجلیل همراه با عابد وفایی در مغازه عطاری احتمالا سال ۱۳۴۷ عابد وفایی یکی از عطارهای بسیار خوب و متدین اهل ریزغلوم خواست که امروز به زرین شهر میشناسیم.
🍂 صدام در خاطرات شاه اردن دکتر "الجنابي" محقق عراقی ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔸 صدام به ما گفت که خود برای کنترل عمليات به بصره رفته است. ايرانی‌ها به اندازه‌ای سريع عمل کرده بودند که همه خطوط پدافندی شکسته شده بود. او در آنجا مجبور به اين اعتراف شده بود که اکنون نه تنها گلوی حکومتش بلکه گلوی حکومت بسياری از کشورهای عربی به دست ايرانيان به شدت فشرده شده است." "الجنابی" به نقل از شاه حسین می گوید: در آنجا حسنی مبارک از وعده ارسال سلاح و نيرو و کمک‌های نظامی ارتش مصر در عمل به صدام خبر داد و من نيز سه گردان پشتيبانی را به همراه مهمات کافی در اختيار ارتش عراق گذاشتم و اينها همه در حالی بود که خود شاه حسين نيز به آن اعتراف و آن را به صدام گوشزد می‌کند که نگران پيروز‌ی‌های ايرانيان است. و به اين ترتيب، صدام از همراهی شاه حسين بسيار سپاسگزاری و از اين که اردن با همه امکانات در کنار او و حکومتش است، قدردانی می‌کند و می‌گويد که پس از جنگ جبران خواهد کرد و ادامه داده بود که به نظر من، از هر گونه سلاحی برای پيشروی به ايرانيان بهره برده است. به علاوه حسين اردنی با کوله‌باری از نوکری استعمار اين جهان را ترک کرد. ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ ادامه دارد @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂 ما در دفاع مقدس ظرفیت خود را کشف کردیم ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @defae_moghadas 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۵۷ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ اردوگاه تکریت یا همان شماره یازده پر بود از اسیرهای کربلای چهار و پنج و شش. چهار بند داشت هر بند دارای سه آسایشگاه بود. بند یک و دو طرف غرب بند سه و چهار طرف شرق قرار داشتند. درست در جنوب غربی بند یک با فاصله دویست متری اردوگاهی به نام ملحق یا قلعه بود. تو قلعه اسیران شورشی را جا داده بودند. دور تا دورش سیم خاردار بود. سیم خاردارها را گروهبان اسماعیل از بچه‌های ارتش همراه چند نفر اسیر نصب کرده بود. نصب چهل کیلومتر سیم خاردار، آن هم با دست خالی کار آسانی نبود. پشت سیم خاردارها پر بود از نگهبان. سیم خاردارها و نگهبانها فکر فرار را از سر آدم می‌پراند. مسئول تمیز کردن دستشویی ها شده بودم. صبح ها بعد از آمار و خوردن هفت ضربه کابل راهی محل کارم می شدم. درست در ضلع شمالی بند چهار تا زانو تو کثافت می‌رفتم و سطل ها را پر می‌کردم بعد با چند نفر از بچه ها سطل های پر را تا پشت سیم خاردارها می‌بردیم. نگهبانها تا وقتی که سطل‌ها را تو گودال خالی نمی‌کردیم چشم از ما برنمی داشتند. مانده بودم چه کسی ارتباط من با شهید بهشتی را در آن بیابان لو داده بود. - سخنرانی هایت .... تو کوثر ... قبل از عملیات کربلای پنج یادت رفته .... از آلمان گفته بودی و شهید بهشتی ... از ایران گفته بودی و دفتر شهید بهشتی در خیابان کشاورز و پیشنهاد او برای وزیر شدنت .... راست می‌گویی ... پس جاسوس از خودمان است .... خدا به دادمان برسد. - هزار روز ... هزار روز تاریکی. روزی که از اتوبوس‌ها تو اردوگاه تکریت پیاده مان کردند هیچ فکر نمی‌کردم قرار است هزار روز اسیر بمانم. باید مبارزه دیگری را شروع می‌کردم. حتی اگر تیربارانم می‌کردند. مبارزه با زمان، وجودم را ذره ذره آب می‌کرد. کافی بود جلو آینه قدی‌ای بایستم تا پوست و استخوان شدنم را به چشم ببینم. آش شله و خورشت گوجه که گوشت نمی آورد. تصمیم گرفتم از یعقوب استفاده کنم. از اسیرهای ارتشی ایرانی بود. عرب زبان، مسئوول و دیلماج مان تو آسایشگاه بود. جوانی با استخوان بندی درشت و پوست روشن. او بود که فردای روز ورودمان به افسر بند حالی کرد اسد الله خالدی آیت الله نیست ریش بلند و سفیدم و حاجی حاجی کردن بچه ها، عراقی ها را به شک انداخته بود. یعقوب زیاد به پروپایمان نپیچید. مثل ناصر عرب نبود. روز آزادی تو قرنطینه به دادش رسیدم. شب‌ها پتو می‌انداختم پشتم و کنار پنجره ها می‌نشستم. به دنبال شکار بودم. از میان نگهبانها و حتی جلادهای اردوگاه بیشترشان کرد زبان بودند. فارسی را خوب حرف می‌زدند‌ می‌کشاند مشان به حرف. تو دلشان را خالی می‌کردم. یادشان می‌انداختم انسان هستند. زبانشان باز می‌شد. اشک‌شان در می‌آمد. کم کم سفره دلشان را پهن می‌کردند. دردشان زیاد بود. به اندازه خود عراق. به دقت که فکر می‌کنم هنوز هم نمی‌دانم در آغاز چه طور شروع کردم. افتادم به جان عدنان یکی از سربازهای بعثی جلادی که دو نفر از اسیرها را زیر شکنجه کشته بود. معروف بود به قاتل. نیاز به زمان داشتم. او را بعد از اولین بازجویی شناختم. روزی که مقام امنیتی دنبالم فرستاده بود انتظار نداشت غافلگیرش کنم. با هزار راهی که بلد بودم بعد از دو سال بحث و جدل رام‌اش کردم. شد بلای جان افسرهای عراقی. هنوز چشم‌های عمیق‌اش به خاطرم است. موقعی که به سوال‌های مقام امنیتی را جواب میدادم؛ چهار چشمی نگاهم می‌کرد. آن روز مقام امنیتی فقط حرف‌هایم را گوش کرد و رفت. آمده بود تجزیه ام کند و برود. می‌خواست بفهمد روحانی هستم یا نه؟ جسارتم رو عدنان اثر کرد بعد از چند ماه دست از سرم برداشتند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂 نماهنگ زیبای سنگرهای معطر به عشق ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ در کانال حماسه جنوب @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
🍂 کسی می گفت، ما در جنگ بیشتر زندگی کردیم تا اینکه بجنگیم ولی ، خیلی‌ها، در صلح، بیشتر می جنگند تا زندگی کنند صبح‌تان بخیر 👋 امروزتان در آغوش خدا 👋 ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @defae_moghadas 🍂
🍂 شهر مورد حمله هوایی قرار گرفته بود. موشک‌های دشمن مثل باران روی سر مردم بی‌گناه ریخته می‌شد. نیروهای بعثی بیمارستان و پمپ بنزین شهر را ویران کرده بودند. در بیمارستان تعدادی زیر آوار مانده بودند. با صدای گریه نوزاد متوجه آن‌ها شدیم. □□□ زن، نوزاد و پرستار دلسوز را از زیر آوار، زنده بیرون آوردیم. ایلام ۱۳۶۴ | غلامعلی لرکی ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌹؛🍂؛🌹 🍂؛🌹 جنگ و جنگزدگی 🌹؛ مصاحبه / فرخی نژاد ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 حدود دو ماه و نیم از شروع جنگ گذشته بود که اتوبوس‌های شرکت واحد از شیراز تجهیزات پزشکی به منطقه آوردند. از طرف فرمانداری دستور دادند هرچه زن و بچه ‌هست باید سوار این ماشین‌ها شده و از شهر بروند. ماندن مردها در شهر بلامانع بود. خلاصه با اصرار پدر و برادرم پذیرفتیم که از شهر برویم. خاطرم هست که با عصبانیت به پدرم گفتم: «خیلی خب، باشه! یک هفته که بیشتر طول نمی‌کشه، ما یک هفته دیگر برمی‌گردیم.» اصلا برای ما قابل بارو نبود که جنگ هشت سال طول بکشد. پدرم تأکید کرده بود که به خانه عمه‌مان در جیرفت برویم. می گفت وقتی آنجا باشید احساس آرامش و امنیت دارم. من به گمان اینکه یک هفته می‌خواهم بروم مهمانی، وسایل مربوط به مهمانی و لباس‌های مهمانی ام را به همراه یک پتوی مسافرتی برداشتم. با خودم می‌گفتم یک هفته می‌خواهیم برویم آنجا و زود برمی‌گردیم. سوار بر اتوبوس‌های شرکت واحد شدیم. پدر و برادرم ما را راهی کردند. الان که این خاطرات را مرور می‌کنم خیلی سخت خودم را کنترل کرده ام. (با گریه) آن روزها با اتفاقات بدی مواجه شدیم. اولین جایی که رسیدیم بهبهان بود. اتوبوس نگه داشت تا مسافران کمی استراحت کنند. آنجا با ما برخورد خوبی نداشتند. البته حق هم داشتند. زیرا این عزیزان در موقعیت ما نبودند و نگاه‌شان به ما اینگونه بود که ما فرار کرده ایم و سنگر را نگه نداشته ایم. در صورتی که تمام افراد داخل اتوبوس شامل زن و دختران و پسران خردسال بودند. دو برادر کوچک من که اصلا قصد نداشتند همراه ما بیایند با زور کتک سوار بر ماشین شده بودند. چند شهر دیگر هم توقف کردیم تا به شیراز رسیدیم. در شیراز از اتوبوس‌ها پیاده شدیم. در آنجا هم برخورد خوبی با ما نشد. افرادی که ما را می‌دیدند، با کنایه حرف می‌زدند و از دست ما ناراحت بودند که چرا مقابل دشمن شهر را خالی کرده ایم؟ خوابگاهی را برای ما در نظر گرفته بودند و ما در آنجا مستقر شدیم. هنگام خرید از فروشگاه‌ها باز برخورد مناسبی با ما نمی‌شد. آنها به ما می‌گفتند شماها ترسو بودید و مقابل دشمن مقاومت نکردید. همانطور که گفتم من به آنها حق می‌دادم، چون آنها در آن شرایط جنگی (که ما تجربه کردیم) قرار نداشتند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد @defae_moghadas 🍂
🍂 فرزند رهبر انقلاب حجت‌الاسلام مجتبی خامنه‌ای در ۱۷ سالگی به جبهه رفت؛ عضو گردان حبیب ابن مظاهر شد و در عملیاتهای متعدد از جمله بیت‌المقدس ۲ ، ۳ و ۴ ، والفجر ۱۰ و مرصاد حضور داشت. حضوری که رسانه‌ای نمی‌شود و مردم از آن بی اطلاع‌اند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @defae_moghadas 🍂
، 🍂 اربا اربا راوی: همرزم شهيد ┄┅┅┅❀🌴❀┅┅┅┄ 🔹خيره شده بود به آسمان. حسابی رفته بود توی لاک خودش. بهش گفتم : « چی شده محمد؟ » انگار که بغض کرده باشه، گفت: «بالاخره نفهميدم ارباً اربا يعنی چی؟ميگن آدم مثل گوشت کوبيده می‌شه... يا بايد بعداز عمليات کربلای ۵ برم کتاب بخونم يا همين جا توی خط مقدم بهش برسم »... توی بهشت زهرا که می خواستند دفنش کنن ، ديدمش جواب سوالش رو گرفته بود. با گلوله توپی که خورده بود به سنگرش ، ارباً اربا شده بود. مثل مولايش حسين عليه السلام... خاطره ای از شهيد دکتر سيد محمد شکری •┈••✾○✾••┈• کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔺 ایران بعد از جنگ هیچکدام از فرماندهان و خلبانان بعثی زمان جنگ را رها نکرد و همه را حذف کرد! • افسر ارتش صدام ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔹نهادهای اطلاعاتی ایران بعد از جنگ، ۱۷۰ نفر از خلبانان ارتش صدام که در حملات به ایران مشارکت داشتند را در اقصی نقاط جهان تعقیب و حذف کردند 🔹 تمرکز، ابتدا روی خلبانان بود و بعد به سراغ فرماندهان بزرگ ارتش صدام رفتند و همه را قصاص کردند. روزی نبود که خبر کشته شدن کسی را در خانه‎اش نشنویم. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ در کانال حماسه جنوب @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 🔻 متولد خاک پاک کفیشه نوشته : عزت الله نصاری ┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅ 🔸 قسمت پانزدهم من و برادر کوچکترم حجت الله، خیلی شباهت داشتیم. آقام هم با خرید لباسهای همشکل و همرنگ باعث شدت گرفتن این شباهت می‌شد. گاهی خودش هم ما را با هم اشتباه می‌کرد!!! این شباهت گاهی دردسرساز بود، گاهی هم راه فرار!!! یادم نمیاد چند ساله بودم، با برادرهام بازی می‌کردم. پلکانی که بطرف طبقه بالا بود را بصورت نشسته، بالا می‌رفتیم(بازی بچه گانه) خواهر کوچکترم که خیلی محبوب آقام بود و گاهی مورد حسادت ما، اومد توی پله ها می‌خواست با ما همراهی و بازی کنه. او خیلی کوچک بود و حتی نمی‌توانست بصورت ایستاده هم براحتی از پله ها عبور کنه، در یه لحظه شیطون رفت تو جلدم و با پا هولش دادم. از پله ها سرنگون شد و دستش شکست. وقتی آقام برای تنبیه کردن اومد، حجت را جای من کتک زد. بنده خدا هر چی می‌گفت من حجتم، من می‌گفتم دروغ می‌گه حجت منم!!! البته همدیگه را خیلی دوست داشتیم، شاید بخاطر اینکه خیلی شبیه هم بودیم یا اینکه تفاوت سنی کمی داشتیم. گاهگاهی با برادرها می‌رفتیم مغازه آقام. برا دیدنِ مردمی که برای خرید ادویه و اجناس مختلف شلوغ می‌کردن، آقام و پسرعمه ها تند و تند ادویه توی پاکت میریختن و با خنده و شوخی و احترام بدست مشتریها میدادن خیلی جالب بود. ظهر که برای صرف ناهار آقام با دوچرخه میاوردمون خونه، توی مسیر من و حجت شونه هاش را مالش می‌دادیم. بعضی وقتها که میومدیم مغازه، کارگران کردی که بار برای مغازه میاوردن، بعلت اینکه آقام مزد خوبی بهشون میداد و گاهی هم به دعوت آقام ناهار میخوردن، آقام را خیلی دوست داشتن، من و حجت را قلمدوش می‌بردن خونه. یه بار که مغازه بودیم، هوا بشدت منقلب شد، آقام ۲ ریال بهم داد و گفت از همینجا تاکسی بگیرید برید خونه، الان باران میاد و سرما میخورید. اونروز اولین باری بود که می‌خواستیم مستقلا تاکسی بگیریم. در حال و هوای کودکی خیلی هیجان انگیز بود. کرایه تاکسی ۱ ریال بود. بعد از اینکه مقصد را گفتیم سوار شدیم. راننده فورا اعلام کرد نفری ۱ ریال می‌گیرم، منهم بسرعت حجت را نشوندم روی پام و گفتم ما یکنفریم!!! راننده خنده ای کرد و قبول کرد. درمانگاه اقبال پیاده شدیم که تقریبا ۱۰۰۰ متر با خونه مون فاصله داشت، یهویی بارون شدیدی باریدن گرفت و خیس شدیم. آب و هوای آبادان همینجوریه، وقتی بارون می‌باره انگاری شیلنگ آب را باز کردن. ظرف مدت کوتاهی تبدیل به سیل و آب گرفتگی میشه. من یه پیراهن آستین بلند داشتم ولی حجت یه پیراهن نازک و آستین کوتاه. حجت از سرما میلرزید، فورا پیراهنم را درآوردم و تن حجت کردم. •⊰┅┅❀•❀┅┅⊰• ادامه در قسمت بعد @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
عبدالجلیل عزت الله حجت الله سال ۱۳۴۶
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۵۸ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ خاطرات محو شدند. زمستان گذشت و بهار بدون هیچ رنگ و بویی آمد. بهار سال شصت و شش بیگاری پشت بیگاری. تازه از شر توالت ها خلاص شده بودم که نوبت تمیز کردن محوطه بین بند سه و چهار شد. صد و بیست نفر کنار هم ردیف می‌نشستیم و با کف دست زمین را جارو کشیدیم. مثل ملخ‌ها خار و خاشاک پر از تیغ را می‌کندیم و جلو می‌رفتیم. غروب با دست‌های زخم و زیلی و خون آلود برمی‌گشتیم تو قفس‌هایمان. بعضی از شب‌ها خسته تر از آن بودم که حتی فکر کنم. نمازم را خواب آلود می‌خواندم و می‌افتادم رو پتوام. نصف شب سراسیمه از خواب می‌پریدم و کف دست‌هایم را فوت می‌کردم. سوزش زخم‌ها تا مغز استخوانهای نم کشیده ام فرو می رفت. - نه خیر این طور نمیشود ...باید دینارهایمان را رو هم بگذاریم و جارو بخریم .... هر کس موافق است دست بالا کند. با اجازه نگهبان ها سر ماه به جای خمیر و مسواک چند تا جارو خریدیم. کارمان آسان شد. نگهبانها با کابل‌هاشان همچنان بالای سرمان بودند. فقط کار می‌توانست زمان را نفله کند. دلم نمی‌خواست مثل سگ گله کور دور خودم بچرخم. پیشنهادی را که فرمانده اردوگاه داد تو هوا زدم. البته تو دل‌ام - مهندس اسد ... - بله! - دلت می‌خواهد کاری برای اردوگاه انجام بدهی؟ - بله سیدی ... حتما ... ببینم. - اول محوطه بین بند سه و چهار را صاف و هموار کن ... دوم حوضی وسط این دو بند بساز این پیشنهاد هم نفع داشت و هم ضرر. نفع اش: - دوری از بیگاری و سرگرمی به مدت ۹ ماه. کم شدن آزار و اذیت نگهبانها. بهبود در جهت نظافت محوطه. استفاده از آب حوض برای وضو و کارهای دیگر. ضررش: مکانی برای شکنجه بچه ها در سرمای زمستان بود. با آن حال [ساخت حوض را] قبول کردیم. منتی بود بر سر عراقی ها. دستپاچه نشدم و کلاس گذاشتم. - سیدی باید طرح تهیه کنیم ... این کار یک کار تخصصی است ... رو حساب و کتاب است .... پیشنهاد را تو تمام اردوگاه مطرح کنید .. هر کس هر طرحی داشت به فرمانده اردوگاه بدهد. بند ما یعنی بند سه، آسایشگاه ۹ هم طرحی تهیه کرد و به فرمانده اردوگاه داد. ماکت را رو قالب صابون در آوردیم. طرح داش اسدالله قبول شد. چند روز بعد کار را شروع کردیم. وقتی اسم بیل و کلنگ بردم برق‌اش عراقی‌ها را گرفت. وحشت کرده بودند. می‌خواستند کار را تعطیل کنند. قبول کردند با دست خالی کار کنیم. از هشت صبح تا دوازده و از دو تا پنج بعد از ظهر کار می‌کردیم. اسم گروه صد و پنجاه نفره‌مان شد، جماعت اسد. جماعت اسد را ردیف می‌کردیم کنار هم و زمین را با سنگ‌های کوچکی که از پشت سیم خاردارها پیدا کرده بودند؛ صاف می‌کردند. بلندی‌ها را می‌کندند و چاله ها را پر می‌کردند. همان کاری را که ماشین راه سازی (اسکر پیر) انجام می‌داد. کار سخت و طاقت فرسایی بود. با آن حال ما لذت می‌بردیم. مرحله اول دو ماه طول کشید. کار به دل‌مان ننشست. مرحله دوم را شروع کردیم. تقاضای آجر فشاری کردم. قبول کردند. از کارمان راضی بودند. فهمیده بودند اهل کار هستیم و خطری برایشان نداریم. پنجاه تا آجر تحویل گرفتم. بچه ها را به سه گروه تقسیم کردم. گروه اول سنگ و کلوخ‌ها را با دست جمع می‌کردند، گروه دوم زمین را با آجرها ماله می‌کشیدند و گروه سوم زمین صاف شده را می‌کوبیدند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
عرشیان امشب زمین را لاله باران می‌کنند خاک را خوشبوتر از زلف نگاران می‌کنند افرینش فیض از دیدار احمد می‌برد کعبه امشب سجده بر خاک محمد می‌برد 🌺🌺میلاد پیامبر مبارک!🌺🌺 ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂 مثنوی زیبای "آوای خدا" میلاد نبی مکرم اسلام (ص) ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ این صدای من نه آوای خداست آی انسان ها محمد مقتداست شاعر:حاج غلامرضا سازگار (میثم) مکان: مدینه ی منوره ┄┄❅🍃✾🌺✾🍃❅┄┄ @defae_moghadas 👈عضو شوید @ahangaransadeg ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 اگرچه رد پای رفتن‌شان، تا ابد بر شانه‏‌های زمانه باقی است؛ آنها همیشه هستند و جاده‏ایی که فراروی ما گستردند، تکلیف تمام لحظه‏‌هایمان را روشن کرده. صبح‌تان بخیر 👋 روزگاران نبوی 👋 ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ @defae_moghadas 🍂