📢 #‌اصول #المقصد_السابع #الاصول_العملیة #اصالة_الاحتیاط #دوران_الامر_بین_المتباینین #التنبیه_السابع_و_الثامن 📅 ۱۹/ خرداد ماه/ ۱۴۰۳ 💠جلسه ۱۳۱ 📚موضوع جلسه : 1️⃣وقتی علم اجمالی به تکلیف الزامی ظاهری (وجوب احتیاط) تعلق می گیرد اگر مؤدای آن اماره باشد پس این علم اجمالی حجت است و فرقی ندارد که اجمال در ناحیه علم باشد یا در ناحیه خود اماره و حجت باشد مانند وقتی که بینه قائم شده است بر نجاست یک اناء اما آن اناء برای مکلف در بین چند طرف مشتبه می شود یا بینه ابتدائا بر نجاست احد الانائین قائم می شود. 2️⃣اگر علم اجمالی به وجوب احتیاط در احد الاطراف مؤدّای اصل استصحاب باشد پس اگر اجمال از ناحیه علم باشد دیر علم اجمالی منجِّز نخواهد بود مانند وقتی که احد الاطراف مستصحب النجاسة بوده است اما برای مکلف در بین اطراف مشتبه شده باشد. 3️⃣اگر علم اجمالی به وجوب احتیاط در احد الاطراف مؤدّای از اصل استصحاب باشد و اجمال از ناحیه خود استصحاب باشد پس علم اجمالی منجِّز است مانند وقتی که مستصحب النجاسة، احد الاطراف است یعنی مکلف یقین دارد که یکی از اطراف نجاست داشته است و الان نجاست آن مشکوک است. 4️⃣علم اجمالی در تدریجیات بنا بر نظر مشهور منجِّز است مانند این که می داند یا روزه امروز بر او واجب است یا روزه فردا بر او واجب می شود؛ تکلیف وجوب صوم فردا بر مکلف فعلی است اما بالفعل نیست و همین که در ظرف خودش بالفعل می شود کافی است که گفته شود علم اجمالی به تکلیف فعلی تعلق گرفته است. 🆔https://eitaa.com/DorusOstadMadadi