🔶 خواص جامعه همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل می‌کنند، زیرا: در روزگار سختی یاری‌شان کمتر، و در اجرای عدالت از همه ناراضی‌تر، و در خواسته‌هایشان پافشارتر، و در عطا و بخشش‌ها کم‌سپاس‌تر، و به هنگام منع خواسته‌ها دیر عذر پذیرتر، و در برابر مشکلات کم‌استقامت‌تر می‌باشند. 🔷 در صورتی که عموم مردم: ستون‌های استوار دین، و اجتماعات پرشور مسلمین، و نیروهای ذخیره‌ی دفاعی می‌باشند. ◀ نامه امام علی علیه‌السلام به مالک اشتر @edallat

گورخواب آن قوه ی بی رمق و مسئول بی غیرتی است که در ساختمان آسمانی و صندلی سلطانی خود به خواب غفلت یا خیانت فرو رفته و فریاد بلند یا خاموش مظلومان را نمی شنود. گورخواب آن دانشگاه و دانشکده و گروه است که در برابر تحقیر و طرد قربانیان توسط مسئولان و مسببان به سکوت مرگ و دعای سرد اکتفا میکند. گورخواب آن جامعه نشناس قصه گویی است که همیشه پس از فاجعه از گور نمی دانم های خود و میدانم های بیخود به بیرون سرک کشیده و قصه ی غصه می بافد و مرثیه ی بی ثمر می سراید و دوباره به گور گرم خود بر می گردد. گورخواب آن طلبه و دانشجویی است که در حجره و کلاس به خواب جهالت و حماقت فرو رفته و چشم از دیدن سیمای سیمانی یخ زده ی مسکینان فرو بسته و گوش از شنیدن شیون بی صدای محرومان محروم کرده و زبان از اعتراض به درد و رنج دردمندان باز داشته و قلب از غم عمیق بی پناهان دریغ داشته است. گورخواب آن ملت بی تفاوت منجمدی است که در قبر غرورها و غرزدن ها و قدم برنداشتن ها و خودخواهی ها و غیرندیدن ها و عادی شدن ها به خوابِ یخِ مرگ فرو رفته است. گورخواب شمایید. گورخواب ماییم؛ به خواب مرگ فرو رفته در گور خاک و جاه و جان و مال و مقام و ترس و درس و کلاس.

#بهمن_سیاه دوباره درد دوباره مرگ چه باید گفت؟ یکی آتش یکی برف بهمن، پایانی دردناک بر درد بی پایان #کول_بران ایران رقم زد؛ کول برانی که سال هاست بار بی عاری مسئولان را به دوش کشیده و از روی ناچاری و بیکاری به بیگاری کشیده شده و قربانی قاچاق های کانتینری کالا شده اند. کارتن خوابی، گورخوابی، کوه خوابی، و حالا #کولمرگی؛ کولاک برف و بهمن و مرگ.. اینها نمونه اند، اینها نشانه اند؛ صدباره سخن از سیستم آسیب پذیر و چه بسا آسیب ساز است. سرچشمه ی این کولاک حادثه که قلب انسان را غمبار کرده و این کوله بار فاجعه که کمر جامعه را خم کرده چیست؟ آیا جز بی عدالتی است که قشر وسیعی را مبتلا و مجبور به کارها و بیگاری های طاقت فرسا کرده است؟ آیا جز تقسیم ناعادلانه ی ثروت و فرصت است که دسته ای را رنج نابرده بر سر گنج و در دنجگاه های کاخ و کوشک و برج و قصر نشانده، و دسته ای در رنج مستمر زیسته را در کنج های کوخ و کلبه و کوه و قبر ر، به تحمل مرگبار زندگی کشانده است؟ آیا جز فسادهای شخصی_سیستمی غاصبان ثروت و قدرت است که مسئولیت را یا در قبر فراموشی، خاک و یا در قاب تشریفات، قربانی کرده اند و سر در آخور طمع فرو برده و خون ملت را مکیده اند؟ آیا جز سرگرمی مسئولانه ی سلسله ی بابصیرتان شبکور سیاسی و فعالان بی فرهنگ فرهنگی و واعظان بی خبر منبری و مداحان محبوب میلیونی و هنرمندان متحجر لاکچری و آغازادگان آقایان آغازین انقلاب و... است که چهل تکه ی کاریکاتوری کشور را تشکیل داده است؟ آیا جز استیصال ذلیلانه ی اصحاب سیاست است که گویی مبتلا به تلذذ از خودآزاری شده و در سراشیبی ذلت، سر از پا نشناخته، پایکوبان و دست افشان، تحقیرهای حماسی ملی مستمر را جشن گرفته و بزک کرده و به خورد اصحاب رسانه و اقشار ساده می دهد و کشور را با کوهی از کار بر زمین مانده و زخم بر جان نشسته به حال خود رها کرده است؟ آیا جز اتصال به هم پیوسته ی آسیب های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی است که چون سرطانی به جان جامعه افتاده و هر دوره در قسمتی عود کرده و لشکر پر خدم و حشم وقت شناس و جهادی مسئولین ذی ربط و بی ربط را _البته با دوچندان لشکر رسانه ای و تبلیغاتی و تشریفاتی_ بر سر زخم یا مزار کشانده و سر ملت را گرم کرده و موجی از همدلی و همزبانی سراسری را به راه انداخته و در نهایت، غنیمتِ هیچ به چنگ انداخته، سر در جبین فرو برده، منتظر عود دیگر و حماسه ی بزرگتر، نشانده است؟! آری! این سیاه مشق به معنای واقعی کلمه #سیاه_نمایی است؛ نمایی از سیاهی های واقعی جامعه که باید دیده و شناخته و پذیرفته شوند تا شاید چاره هایی اندیشیده و تصمیماتی گرفته و اقداماتی عملیاتی شود. سفیدی های بسیار هم اگر هست، صحیح؛ صحبت سر سیاهی است!

طوفان ترجمه و تقلیدی که پوزیتویسم به جامعه علمی نشاند - خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency http://www.mehrnews.com/news/3895226/%D8%B7%D9%88%D9%81%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D9%88-%D8%AA%D9%82%D9%84%DB%8C%D8%AF%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D8%AF

#مرگ_و_زندگی شهر از #شب پر است و شب از #سیاهی و سیاهی از #اندوه و اندوه از #مرگ شهر از #شب پر است و شب از #ستاره و ستاره از #امید و امید از #زندگی. شهر پر از مرگ و زندگی است. جامعه و جهان اجتماعی دستخوش و آبستن اتفاقات و رویدادها و روندهای مثبت و منفی متفاوت و در هم تنیده ایست که چون کلافی تودرتو، کلیتی واحد اما متشنج و متحول و متغیر را شکل و تشکیل داده است. چه بسیار ستاره های امیدی که قلب جمعی جهان را به آینده گرم و خوشبین میکند، و چه بسیارتر سیاهه های هولناکی که وهم و ابهام و دلهره را در دل جهانیان پرورانده است. به هر روی، ایران پر از مرگ و زندگی است و جهان پر از دلهره و امید. باید دید که جریان تحولات و تغییرات، گوی چهل تکه ی جهان/ایران را به کجا می کشاند. در کلی ترین حالت، به نظر میرسد که کفه ی ستاره ها سنگین تر از سیاهی ها خواهد شد هر چند ابرهای کنونی این پدیده را سخت°باور کرده باشد. الیس الصبح بقریب؟!

امکان و مطلوبیت تداوم انقلاب الهی از طریق حکومت اسلامی - خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency http://www.mehrnews.com/news/3928304/%D8%A7%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%D8%B7%D9%84%D9%88%D8%A8%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D9%88%D9%85-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%87%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82-%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C

🔷🔹به نظر میرسد نظریه #شبکه_هستی استاد عبدالحمید واسطی که مبتنی بر فلسفه و عرفان اسلامی است؛ نظریه ای مبنایی و جامع برای طرحِ یک جامعه شناسیِ مطلوب می باشد. 🔹 جامعه شناسی ای که علاوه بر داشتن نقاط قوت نظریاتی مانند #کنشگر_شبکه لاتور، از نقاط ضعف آن هم در امان باشد. 🔷 این جامعه شناسی نه تنها می تواند دارای نقاط قوت مشترک زیر باشد: 🔹 مبنا قرار ندادن عامل انسانی 🔹 اهمیت قائل شدن برای طبیعت 🔹 پیوندهای ارتباطی با شدت و ضعف 🔹 در نظر گرفتن جزء و ساختار و سیستم 🔶 بلکه می تواند از نقاط ضعف زیر نیز در امان باشد: 🔸 انکار کلیت 🔸 غفلت از ماوراء 🔸 منتهی شدن به نسبیت 🔸 بی توجهی به هدف هستی 🔸 اثبات ناپذیری هویت واحد جمعی 🔹 این فرضیه به تبیین و توصیف مفصل نیاز دارد که ان شاء الله به آن پرداخته خواهد شد.

🔷🔹بسم الله الرحمن الرحیم 🔹🔷 🔹 کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 🔹 در جست و جوی معنا و روش زندگی برتر 🔹 #بخشی_از_یک_یادداشت_قدیمی 🔹 #به_بهانه_تولد 🔹 #قسمت_اول 🔹 خوش‌بختانه یا متأسفانه عادت کرده‌ایم، در ایام خاصی بیش‌تر متوجه گذر عمر شده و به گذشته و حال و آینده‌ی خود بیش‌تر فکر می کنیم و به‌دنبال ایجاد تغییراتی در روند زندگی خود برای بهبود کیفیت آن رفته و «تصمیم و برنامه»هایی نیز در این زمینه اتخاذ می‌کنیم. اما تا به‌حال چه بخشی از آن‌ها را اجرا کرده‌ایم؟ چه دلایلی موجب اجرا نشدن بخش دیگر شده است؟ آن‌ها را بر چه اساسی طراحی کرده‌ایم؟ آیا اجرایی نشدن آن‌ها تنها به دلیل کوتاهی ما بوده یا هویت برنامه‌ها نیز در این مسئله تأثیرگذار است؟ برای دست‌یابی به «برنامه‌ی برتر» و مهم‌تر از آن «اجرای این برنامه» چه باید کرد؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها باید به جنبه‌های مختلف مسئله بپردازیم: 🔷 #ضرورت_پرداختن_به_این_بحث 🔹 در این مورد تنها کلامی روشن و بلند از مولا‌علی علیه‌السلام کافی به نظر می‌رسد که می‌فرمایند:« همانا وقت‌های تو اجزای عمر توست، پس وقتی را برای خود سپری مکن مگر در آن‌چه تو را نجات دهد. » 🔷 #مفهوم_و_معنای_زندگی 🔹 مجموعه فعالیت‌های ما برای رسیدن به اهدافمان، زندگی ما را تشکیل می‌دهد و معنای زندگی هر فردی وابسته به جهت زندگی او به سمت هدف خاصش می‌باشد. معنای زندگی یک فرد «شهرت» است و تمام کارهای خود را برای رسیدن به شهرت تنظیم می‌کند حتی ازدواج، حق دیگران و... . معنای زندگی یک فرد «شغل» یا «فامیل» یا «فوتبال» یا «حرفه» یا....است. زندگی برخی «بی‌معنی» است یعنی هیچ موضوعی برای آن‌ها اولویت ندارد و هر روز را به روزمره‌گی و رفع نیازهای اولیه می‌گذارند. معنای زندگی ما چیست؟ اسلام معنی حقیقی در زندگی را «تلاش برای اتصال به وجود بی‌نهایت یعنی خداوند» می‌داند و این معنا در مقایسه با الگوهای رقیب برتری واضح و کاملی دارد که اثبات آن فرصت دیگری می‌طلبد اما مگر فاصله‌ای وجود دارد که نیاز به اتصال مطرح شود؟ در پاسخ باید گفت بله اما این فاصله از جنس ادراک و فهم است به این معنی که درک ما از حضور خدا ضعیف است و نیاز به تقویت دارد. ملاک زنده بودن یک چیز به این است که اثر مورد انتظار از او، در او دیده شود، برای مثال «زمین زنده» یعنی زمینی که بتواند گیاه برویاند و این‌که در نوروز می‌گوییم زمین زنده شد به این دلیل است که دوباره آثار حیات زمین یعنی رویاندن و سرسبزی فعال می‌شوند. ملاک زنده بودن انسان «فعال بودن ادراک» اوست و «حیات بشریت» خواندن «دین» توسط خدا در قرآن به این دلیل است که دین باعث می‌شود که فکر و رفتار انسان در جهت کمال قرارگیرند و فعال شوند. 🔷 #چیستی_زندگی_پسندیده یا #حیات_طیبه 🔹 به استناد آیه 97 سوره نحل، «هویت زندگی پسندیده» ، «برآیند باور صحیح و رفتار درست» است. این آیه می‌گوید اگر باورهای لازم را داشته باشی و در عمل به آنها توجه کنی و رفتارهای لازم از تو سر بزند، آن‌گاه ادراک و احساسی از کل زندگی به تو خواهیم داد که همیشه دل‌چسب باشد.‌(ترجمه بلاغی استاد واسطی) 🔷 #ضرورت_و_چگونگی_ایجاد_تغییر شخصیت افراد از اطلاعات، باورها و تجربیات آن‌ها شکل گرفته است و از آن‌جایی که رفتارها تابعی از باورها هستند ابتدا باید سراغ باورها و نگرش‌ها رفت و در پی ایجاد تغییر در این‌ها بود. این تغییر از نگاه اسلام ناب باید شامل تغییر دید نسبت به مجموعه‌ی به‌هم‌پیوسته‌ی جنبه‌های مختلف زندگی و هم‌چنین تغییر در روش و نوع این نگاه باشد. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که تمام اجزای آن با هم در ارتباطند و «هستی، یک شبکه‌ی به‌هم‌پیوسته‌ی هدف‌دار است.» اگر انسان بخواهد جهت حرکت خود را به سوی خدا تنظیم کند، ناچار به تنظیم ارتباطات نقاط دیگر است. وقتی انتخاب یک رنگ  یا مدل لباس در روحیه‌ی انسان تأثیر دارد آیا می‌توان بدون ارائه‌ی برنامه برای جوانب مختلف زندگی، حرکت مناسبی به سمت هدف صورت داد؟ @iisociology

🔹 کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 🔹 در جست و جوی معنا و روش زندگی برتر 🔹 #بخشی_از_یک_یادداشت_قدیمی 🔹 #به_بهانه_تولد 🔹 #قسمت_دوم 🔷 #شاخص_های_برنامه_برتر 🔹 در این‌جا باید توجه داشت که دین برای تحقق انسان سالم آمده و برای این‌کار ابزار و برنامه‌ی کارآمد و عملیاتی دارد. طراحی این برنامه‌ی برتر به استناد دین اسلام باید ویژگی‌هایی داشته باشد که خلاصه‌وار عبارتند از: نگاه جامع و صحیح به هستی، مدنظر داشتن ابدیت و قواعد راستین عالم، توجه به مجموعه‌ی مسائل، احاطه صحیح بر شرایط، اولویت‌گذاری، آینده‌نگری، توصیف باورها، ارزش‌ها، اهداف، مشخص کردن خط‌مشی و رویکرد، انتخاب استراتژی و راهکار و توجه به مواردی مانند مدیریت زمان و احساس، جبران گذشته، تحمل مشکلات، برطرف‌کردن نیازهای جسمی، امید بی‌نهایت و... . 🔷 #شاخص_های_عملیاتی_برنامه 🔹 تمام برنامه‌های مرتبط با زندگی بشر برای ارتقاء کیفیت زندگی انسان طراحی می‌شوند اما مسأله‌ی اصلی این است که شاخص‌های این کیفیت کدامند؟ شاخص‌های انسان سالم در الگوی اسلامی عبارتند از: 1، پیوسته به دنبال ارتقاء آگاهی از خود و جهان هستی است. 2، معنای زندگی او تلاش برای اتصال به خداوند به عنوان کمال مطلق است. 3، افق دیدش در محاسبات و تصمیم‌ها، کل هستی تا ابدیت است. 4، به دنبال فعال سازی و تقویت قوای درونی خود برای حرکت به سوی کلان هستی است. 5، برای رسیدن به اهدافش بر خود و دیگران تأثیر منفی نمی‌گذارد و انرژی بخش است. 6، در قبال کل هستی، احساس مسئولیت می‌کند. (منبع پیشنهادی در مورد مباحث مطرح شده در این نوشتار که با استفاده از تحقیقات وسیع استاد‌ عبدالحمید واسطی و همکاران ایشان تهیه شده: isin.ir سایت و محصولات مؤسسه‌ی مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام) 🔷 #نکات_ویژه_با_توجه_به_زمانه 🔹 توجه به شرایط ویژه‌ی تاریخی زمان معاصر و اوضاع درحال تحول جهان و فراهم بودن فرصت‌ها و زمینه‌ها به صورت حداکثری به دلیل استقرار نظام اسلامی و ... ضرورت انکارناپذیری دارد. از ویژگی‌های جوانی، تصمیم و انتخاب بزرگ است و جوان باید جسارت قدم گذاشتن در این راه دشوار اما مقدس را داشته باشد: هرکه بی‌سامان شد اندر راه عشق در دیار عشق سامانش دهند باید هوشیار بود و دانست که گذراندن زمان به بیهودگی و عادت‌های تکراری بی‌ثمر، انسان را راکد و حتی فاسد می‌کند و به تعبیر شهیدبصیر استادمطهری «تنوع طلبی افراطی نشانه‌ی سرگردانی انسان بی‌هدف است.» #التماس_دعا @iisociology

💠 عدالت؛ عاملِ پیشرفت 🔻 پس از پیامبر و در زمان امام علی (ع) به دلایل بسیاری مسئله‌ی عدالت به‌ویژه #عدالت_اجتماعی و اقتصادی اهمیت خاصی پیدا کرده و مولای ما در شرایطی پیچیده که درخت ظلم و #تبعیض و بی‌عدالتی کاشته شده و ریشه دوانیده و به سرعت درحال همه‌گیر شدن بود، به دعوت و اصرار مردم، برای پذیرفتن « #مسئولیت_حکومت » که در اجرای عدالت مجسم می‌شد، اقدام کرده و در دومین روز و در سخنانی غیرمعمول، به‌ویژه برای شروع حکم‌رانی، این‌گونه فرمودند: «به خدا سوگند! #بیت‌المال تاراج شده را هرکجا که بیابم به "صاحبان اصلی" آن بازمی‌گردانم، گرچه با آن ازدواج کرده یا کنیزانی خریده باشند؛ زیرا "در عدالت گشایش برای عموم" است.» در این فریاد رسا که هم‌چنان در گوش تاریخ می‌پیچد و اگر گوش شنوا داشته باشیم باید صدای مولا را بشنویم و اگر مسئولیتی بر عهده‌ی ما هست- که هست- باید بر خود بلرزیم، دو نکته هست‌ که نباید از آن غفلت شود: امام، #مردم را صاحب واقعی اموالِ در دست تاراج‌گران می‌دانند و برخلاف برخی‌ها که در عمل یا نظر، اجرای عدالت را تنگ شدن عرصه بر مردم و یا مانع پیشرفت می‌دانند، به‌راستی معتقدند که عدالت منجر به گشایش و #پیشرفت میشود. 🔻 متن کامل👇 🔺 @justicediscourse 🔺 @iisociology

⚠️ گزارشی از #محرومیت در ایران 🔸 ‌از کهنوج در استان کرمان جازموریان 130 کیلومتر و از زهکلوت به سمت کوهستان 70 کیلومتر جاده صعب العبور وجود دارد که روستاهایی زیادی را در خود جای داده است؛ 🔸 مردم این منطقه از ابتدایی ترین حقوق مسلم خود یعنی جاده، حمل و نقل، آب و برق، گاز، اینترنت، خانه بهداشت، مسجد و مدرسه محروم هستند. 🔸 @iisociology

💠 علوم انسانی؛ از سراب اسلامی تا مرداب مدرن| بخش اول 🔸 اول مرداد ۹۶ دکتر صادق #زیباکلام استاد دانشگاه تهران، نامه ای با عنوان سرابی به نام #علوم_انسانی_اسلامی به رئیس جمهور محترم نوشته که هرچند از لحاظ بار علمی و عمق معرفتی بسیار ضعیف و شایسته نادیده گرفتن است اما نشان‌دهنده حقایق قابل تأملی است، به همین منظور نقد مختصری به این نامه که برخواسته از ذهنی تحتِ تسلطِ توهم #علوم_انسانی_مدرن است، ارائه میشود. 💠 این نامه را میتوان از سه حیث #تاریخی، #علمی و #سیاسی تجزیه و نقد و بررسی کرد. 1⃣ تاریخی 🔸 دکتر زیباکلام در ابتدای نامه مدعی شده اند: " از ابتدای انقلاب تا به امروز جمعی به دنبال سرابی به نام اسلامی کردن علوم انسانی بوده‌اند. چند سالی با تعطیلی دانشگاه‌ها به نام «انقلاب فرهنگی» به دنبال این ناکجا برآمدند و بعد از آن هم منظماً در پی تحقق این خواسته هستند." 🔹 اولا ایده علوم انسانی اسلامی از حیث زمانی محدود به پس از انقلاب نبوده بلکه قبل از آن مطرح شده و دوما از حیث مکانی محدود به ایران نیست بلکه در نقاط مختلفی از جهان اسلام مطرح هست و سوما بسیاری از صاحب نظران به درستی معتقد به وجود و حضور موثر علم انسانی اسلامی در بستر فرهنگی و تمدنی تاریخ جهان اسلام هستند و از لفظ تولید یا استفاده نمی‌کنند و یا به معنای تهذیب و تکمیل استفاده میکنند. این اساتید دو انقلاب بزرگ در یک قرن را نتیجه و شاهد پویایی و حیات فعال علم اجتماعی اسلامی و اثرگذاری آن بر جهان اجتماعی میدانند. 🔹 چهارما در همین مدت پس از انقلاب و در کشور خودمان ایران هم کارهای بسیار خوب و قابل توجهی در زمینه تولید و تکمیل علوم انسانی اسلامی به ثمر رسیده است اما گویا همان سلطه و سیطره ای که مانع از دیده شدن علم اسلامی و علوم انسانی اسلامی در بستر فرهنگی و تمدنی جهان اسلام شده است مانع از دیده شدن علوم انسانی اسلامی معاصر نیز میشود. 🔹 به هر حال، بر فرض محال که این علم نه وجود داشته و نه در این چند سال به وجود آمده؛ عدم موفقیت یک گروه در یک مقطع زمانی در ایجاد یک علم، منطقا به معنای امتناع یا بیهودگی آن علم نیست. 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

💠 علوم انسانی؛ از سراب اسلامی تا مرداب مدرن| بخش دوم 2⃣ علمی: 🔸 دکتر زیباکلام در ادامه مدعی شده اند: بسیاری از آن‌ها اما به‌تدریج متوجه شدند که «علم بماهو علم» نمی‌تواند اسلامی باشد یا بشود. چون در آن صورت علوم انسانی بودائی، مسیحی، یهودی، زرتشتی، مارکسیستی، هندو، نصارا و... هم در کنار علوم انسانی اسلامی می‌بایستی داشته باشیم. بعلاوه درون خود مذاهب و مکاتب هم یکسری تقسیمات و انشعابات دیگری صورت گرفته که آن‌ها هم بالطبع به‌نوبه خود مدعی علوم انسانیِ مشربِ خود خواهند شد. تشیع، تسنن، اخباری، اصولی، شافعی، مالکی، کاتولیک، پروتستان، یهودی ارتدوکس، یهودی لیبرال و... هرکدام خواهان تأسیس علوم انسانی خود خواهند بود. با توجه به اینکه هرکدام آن گرایش‌های فکری، در مرتبه بعدی به زیرشاخه‌های متعددی تقسیم می‌شوند، معلوم نیست در انتها به کدام علوم انسانی دست خواهیم یافت. 🔹 خوب است آقای دکتر بداند که مسلمانان و علمای اسلامی از صدها سال قبل می دانستند که علم به ماهوعلم جغرافیابردار و دین بردار نیست و علم در ذات خود حقیقتی متعالی از جنس وجود است و در این معنا علم اسلامی و غیر اسلامی و ایرانی و اروپایی نداشته و نخواهیم داشت. 🔹 اما مراد از نسبت‌هایی همچون اسلامی، بومی، غربی و شرقی به علم از روی مجاز و به تبع حیثیت های متفاوت است. از مهم ترین این حیثیت ها مبانی چندگانه هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی، روش‌شناسی و ... یا به تعبیری متافیزیک است. 🔹 در این معنا نه تنها علم اسلامی و غیر اسلامی و غربی و شرقی داریم که در دل همین دسته بندی ها شاخه بندی های جزئی تری نیز می‌توانیم داشته باشیم، همانطور که در خود غرب داشتیم و برای مثال مکاتب و جریانات جامعه‌شناسی غربی از حیث روش شناختی و به تناسب با دیگر حیثیت ها به سه دسته اثباتی، تفسیری و انتقادی تقسیم شده اند و در درون همین شاخه بندی ها نیز میتوان دسته بندی های دیگری داشت. 🔹 عجیب است که دکتر زیباکلام احتمالِ داشتن چندین شاخه علم به تناسب ادیان و مذاهب مختلف را به عنوان استدلالی برای سراب و ناصواب بودن علوم انسانی اسلامی می‌دانند. مگر در همه علوم فعلی غربی چندین نحله و مکتب و جریان نداریم؟ ادیان و جهان بینی ها که هیچ؛ مگر به تناسب و به نام هر دانشمند، مکتبی ایجاد نشد؟ مگر سخن از جامعه شناسی دورکیمی و وبری و مارکسی و فوکویی و... نمی شود؟ چگونه است که گستره ی وسیع معارف یک دین مترقی چون اسلام پتانسیل معرفتی در حد یک دانشمند غربی ندارد؟! 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

⚫️ مرگِ تو مرگ انسانیت است. کودک تنهای میانماری جهان به انکار تو نشسته چنان که تو به انکار جهان. تو انکار جهانی به تنهایی با تمامی تزویر و تظاهرهایش و تمام توجیه و تدلیس و تکذیب هایش. اگر نجات یک تن نجات تمام جهان است؛ قتل تو قتل تمام جهانیان است، مرگ تو مرگ انسانیت است. #جامعه_شناسان تو را تحلیل نکردند؛ چون سطح تو و میانمارت با سنجه های میلیمتری جامعه شناسی پوزیتویستی تناسبی ندارد. #مدافعان_حقوق_بشر برای تو در توییتر هشتک ترند نکردند؛ چون قاتل تو برنده ی جایزه ی صلح نوبل است، تو در مقابل آنگ سان سوچی سرشناس چیزی نیستی، تو حتی اسم هم نداری، تو نیستی. #مردم_شناسان تو را نشناختند؛ چون تو و میانمار سیاه سوخته ات حتی جهان سومی هم نیستید؛ تو نقطه ای سیاه در نقشه جهان هم نیستی، تو نیستی. #رسانه ها مستند تو را نساختند، سانسور هم نکردند؛ چون تو سوژه ی سوخته هم نیستی، تو نیستی. #محققان در مورد تو تحقیقی نکردند؛ چون تو مسئله ی مناسب و استانداردی برای تحقیق نیستی، تو چیزی نیستی، تو ناچیز هم نیستی، تو نیستی. #خبرنگاران از تو گزارشی تهیه نکردند، تکذیب هم نکردند؛ چون تو چیزی نیستی که تکذیبت کنند، تو نیستی. #پژوهشگران تو را نگاه هم نکردند؛ چون تو و میانمارِ گل آلود و دودگرفته ات، صفحه ی ذره بین زرنشان سلطنتی شان را سیاه میکرد. تو نیستی اما #مرگ_تو بر سر تمام جامعه نشناسان اتوکشیده و قاتلان حقوق بشر و بی هنران صاحب رسانه و احمقان خودمحقق پندار و مردم فریبان فریب خورده و خبرچینان ازخدا بی خبر و پژوهش فروشان تاجرمسلک، سایه ی سیاه و سنگینی از سکوت مرگبار انداخته است. تو نیستی اما #نیستی_تو شرف دارد به هستی تمام صاحبان اسم و رسم و منصب و مذهب که بر سر خوان جان و مال و دل ملل نشسته اند و خون آنها را در شیشه کرده اند؛ چه در معابد بودایی چه در سیاه چادرهای داعش چه در کاخ سفید شیطان بزرگ چه در اتحادیه ی شیطانی اروپا چه در اتاق فکرهای سری روسیه چه در چین و کره و ژاپن و سوئیس چه در تل آویو و حیفای اسرائیل اشغالگر چه در مساجد سعودی و کلیساهای انگلیسی. تو نیستی اما #خون_تو بر گردن تمام سران خونخوار دولت های مستکبر و رهبران خفه خون گرفته ی ملت های مستضعف و سیاسیون محافظه کار و سرمایه داران سودپرست و مذهبیون افراطی است؛ از پاپ تا ملکه از ترامپ تا پوتین از آل سعود تا آل خلیفه از نتانیاهو تا ابوبکرالبغدادی از ترزا می و ماتارلا تا مرکل و مکرون از کیم جونگ اون تا آنگ سان سوچی.. بخواب خواهرم؛ مرگِ تو، خوابِ هیچ ملتی را آشفته نکرد؛ چون تو دخترِ پاریس نیستی. مرگ تو مرگ انسانیت است بعدازتو مرگ بر این دنیا... ⚫️ @iisociology

▫️ انکار شهادت در جامعه شناسی مرده ▪️ 🔸 جامعه شناس و #جامعه_شناسی ای که اتفاقات مهمی چون #مرگ_پاشایی و تشییع پرحاشیه اش را میبیند و توجه و تحلیل میکند ولی در کنارش وقایع عظیمی چون #شهادت_حججی و تشییع عاشقانه اش را نمی بیند و اکراه و انکار میکند؛ یا در قبر پوسیده #نژادپرستی مرده، یا در چاه سیاه #تحجر افتاده، یا در مرداب متعفن #محافظه_کاری نشسته، یا در گرداب ملون #التقاط سرگشته شده، و یا در مقتل مجلل #مدرنیسم کشته شده است؛ چه لیبرالیسم منفور و چه مارکسیسم مغرور. 🔸 وگرنه برای تحلیل جامعه شناختی متناسب با جامعه #ایران_اسلامی، در کنار دیگر مسائل مهم، چه پدیده پویاتری از #رویش_نسلی شهیدحججی ها و #جوشش_جمعی آغشته به عقل و عشق و ایمان ایرانیان ناشی از شهادت حججی؟ 🔸 نخواستن یا نتوانستن جامعه شناسی نیمه جان و ناتوان امروز ایران در تحلیل این سنخ پدیده ها، نشانه آشکاری از #بیگانگی_علمی جامعه شناسی با قلب و عقل و عمل و جهت گیری جامعه اسلامی ایران است؛ خواه این بیگانگی ناشی از غفلت شبه علمی منتج از جزئی نگری های جامعه شناسی #متعارف باشد، و یا ناشی از خیال پردازی های ذهن گرایانه جریانات #تفسیری، و یا ناشی از نفرت تاریخی #مارکسیست های متوهم خفته در تاریخ و مشغول به خوشگذرانی های شبه مبارزاتی و نشسته در انتظار آینده دور، و یا ناشی از التقاط های رنگارنگ جریانات شبه اسلامی گمشده در میدان ملتهب #پست_مدرنیسم، و یا ناشی از طرد و تکفیرهای شبه حزب اللهی های #سنت_پرست، و یا ناشی از #فلسفه بافی های برخی فضلای مدعی علم الاجتماع و غرق در متون فلسفی و بریده از متنِ جامعه. 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

🔸 علت سکوت جامعه شناسی نسبت به حماسه شهیدحججی 🔹 مخاطب محترمی نکته ای مهم درباره متن "انکار شهادت در جامعه شناسی مرده" (https://t.me/iisociology/393 ) بیان کردند که در ادامه تقدیم، و بعد از آن توضیح مختصری عرض میکنم: "سلام جامعه شناسی یک فرایند و گفتمان غیر نهادی است. موج ایجاد دغدغه در آن ساز و کار مشخصی ندارد. وقتی نهاد و رسانه های رسمی اينجور عزم برای کار تبلیغی جزم می کنند. او به تلافی تمام اتمسفرهایی که سعی کرده ایجاد کند اما نهاد و رسانه های رسمی به آن بی توجهی کرده است، رویش را از موضوع بر می گرداند و سکوت میکند" 🔹 در مورد علت سکوت جامعه شناسی، نکته دقیق و درستی است اما بنده در عین توجه به این نکته، نقدها را به جامعه شناسی نوشتم و از بی توجهی اش به پدیده هایی چون شهیدحججی انتقاد کردم، چراکه با وجود تمام گلایه هایی که جامعه شناسی و جامعه شناسان از جمهوری اسلامی و ساختارهای آن دارند( فارغ از میزان حقانیت آنها) باز هم شهید حججی پدیده مهم ملی و انسانی و متناسب با هویت ایرانی_اسلامی و دارای وجوه ویژه اجتماعی و در مواجهه با جهان مدرن بود که جامعه شناسی با تمام گلایه های درست یا غلط و سیاسی یا غیرسیاسی به ساختارهای رسمی می بایست به آن بپردازد. 🔹 ضمنا بخش قابل توجهی از همین جامعه شناسی به اصطلاح غیررسمی در مواردی که از حیث سیاسی، موضوعی موافق طبعش درمیان باشد، با تمرکز و تلاش شدیدی به میدان آمده و تحلیل های جهت دار فراوانی تولید میکند! 🔹 نکته دیگر آن که "نخواستن" تنها عامل سکوت جامعه شناسی در برابر این سنخ پدیده ها نیست بلکه "نتوانستن" علت اصلی آن است، و این نتوانستن عوامل مبنایی و بنایی بسیاری دارد. 🔹 البته بخش قابل توجهی از انتقادات متن خطاب به قشر به اصطلاح مذهبی جامعه علمی بود، طیف هایی که گرفتار تحجر، التقاط، محافظه کاری یا فلسفه بافی غیرانضمامی هستند و در متن با زبان و بیان نمادین و البته با توجه به مبانی فلسفی و موارد مصداقی، مورد انتقاد قرار گرفتند. 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

🔸 ذبحِ شهادت با چاقوی تجلیل! 🔹 یکی از اساتید محترم جامعه شناسی یادداشتی درباره متن "انکار شهادت در جامعه شناسی مرده" (https://t.me/iisociology/393 ) نوشته اند که تقدیم، و سپس نکات مختصری عرض میشود: " آدم از این متن می ترسه! از قضاوت های عجولانه و احساسی اش. چگونه می توان مقابل این افراد نشست و پدیده ای را تحلیل جامعه شناختی کرد؟ در مقابل کسی یا کسانی که فرق بین پاشایی و شهید حججی را نمی دانند و این دو را قیاس می کنند، چگونه می توان به تحلیل نشست؟ نمی دانند فعلا باید از شهید تجلیل کرد نه تحلیل. جامعه شناسان از پدیده تشییع پاشایی تحلیل کردند نه تجلیل. آدم از این متن ها می ترسه!!" 🔹 مقایسه پدیده پاشایی و شهیدحججی مقایسه دو شخص نیست بلکه نمونه ای برای مقایسه دو سنخ مسئله و مواجهه با این مسائل است؛ یکی نماینده روحیات و رفتار مرکب از مشخصه های مدرن و ایرانی و اسلامی با تاکید بر وجوه مدرن، که مورد تحلیل بسیاری قرار گرفت و نشانه ای بر نفوذ عمیق مدرنیسم در ذهن و جان و عمل جمعی ایرانیان و پایان اسلام گرایی انقلابی و معنویت خواهی اسلامی دانسته شد، و دیگری نماینده افکار و رفتار انسان ایرانی اسلامی معاصر با تاکید بر وجوه انقلابی اسلامی که با سکوت و بایکوت جامعه علمی مواجه شد. 🔹 این استاد محترم در ادامه نوشته اند "فعلا باید از شهید تجلیل کرد نه تحلیل!" این دقیقا نشان دهنده تقلیل و ذبح شهادت و شهدا و دیگر مفاهیم و رفتارهای معطوف به معنویت و ابدیت هست البته با ظاهر تجلیل و بزرگداشت؛ بایکوت کردن و مسکوت گذاشتن این سنخ مسائل زنده و پویای اجتماعی با ظاهر احترام و تجلیل مصداق بارز تقلیل گرایی و خشونت نرم است. ظلم و خشونت همیشه در قالب فریاد و رفتار تند نیست؛ سکوتِ به ظاهر محترمانه در جایی که باید سخن گفته شود و تحلیل صورت بگیرد نوعی خشونت خاموش و پیشرفته است؛ از این خشونت خاموش با ظاهر زیبا باید ترسید. #ذبح_شهادت_با_چاقوی_تجلیل 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

🔸 ذبح مجدد شهادت با چاقوی عادی سازی 🔹 استاد محترمی که نقدی بر متن "انکار شهادت در جامعه شناسی مرده" نوشته بودند و پاسخی تحت عنوان " #ذبح_شهادت_با_چاقوی_تجلیل " دریافت کردند؛ مجددا نقدی بر این پاسخ نوشتند که تقدیم، و سپس نکاتی عرض میشود: 🔸 " نویسنده محترم جامعه شناسی اسلامی ایرانی! و یا جامعه شناسی اسلامی و یا شاید هم جامعه شناسی ایرانی اسلامی! نمی دانم کدامیک؟ که نشان می دهد هنوز تکلیف برای خودتان هم روشن نیست! زیرا ایران یک سرزمین است و اسلام یک آیین جهانی. و برخی هم بر این باورند که جامعه شناسی در شکل عرفی آن جهانی است و.. بهر روی مهم نیست. 🔸 اما قیاس مرحوم پاشایی با شهید حججی نشان از کم عمقی و کج فهمی نویسنده است. اگر جامعه شناسان تشییع پاشایی را تحلیل کردند چون یک اتفاق عجیب بود ایشان هیچوقت پاشایی را تحلیل نکردند! اصلا شاید قبل از آن هم این خواننده جوانمرگ رو نمی شناختند. تشییع او بود که همگان را بفکر فرو برد. اما تشییع انبوه شهید حججی امری طبیعی است زیرا که قهرمان ملی است. ملت ما هراران هزار شهید رو طی سالها و دهه های پس از انقلاب تجلیل و تشییع کرده اند. 🔸 یادتان باشد در زمانه و گرماگرم جنگ باید از قهرمانان تجلیل کرد. زیرا اگر فردی قهرمان ملی است مسیر و راه روشن است. 🔸 بهر حال از سر احساس چیزی را مطرح کرده اید و باز هم از سر احساس اتهام های ناروا را به جامعه شناسان روا داشته اید. حالا دنبال توجیه واژگان و جملات نادرست خود هستید، که نشان میدهد بازهم تکلیف با خودتان روشن نیست. شمشیر عریان کلمات را از رو بسته اید و مخاطب می ترسد. آن اندک تحلیلی هم که ممکن است در ذهن خود داشته باشد از ترس! پس ذهن می فرستد و مطرح نمی کند. عادت کنید قبل از دست به قلم بردن کمی بیاندیشید و ببینید این تیرهای زهرآگین تهمت را می فرستید به کجا می رسد و بعد بنویسید." 🔹 خلاصه تمام سخن این استاد جامعه شناسی علم این است که "تشییع حججی عادی و تشییع پاشایی عجیب بود". عجیب است که ایشان کوچکترین دقت علمی نسبت به متن "ذبح شهادت با چاقوی تجلیل" نداشته و مجددا و صرفا ادعا کرده اند که "مقایسه پاشایی و حججی ناشی از کم عمقی و کج فهمی است!" و استدلالی در این مورد مطرح نکرده اند. 🔹 متأسفانه ایشان هنوز در مثال و سطح مانده اند و متوجه مسئله نشده اند و حال که بهانه تفاوت "تجلیل و تحلیل" نقد و رد شد، این بار با دوگانه "عجیب و طبیعی" در پی تقلیل ماجرا بر آمده اند و تمام استدلالشان این است که تشییع پاشایی عجیب بود و تشییع حججی طبیعی! و در ادامه هم به نصیحت پرداختند. 🔹 عجیب است که ایشان شگفتی و عظمت ماجرای شهیدحججی و جوششی که در دل طیف های مختلف ایجاد کرده را نمی بینند و شاید به همین دلیل است که اصل مسئله یعنی چرایی سکوت جامعه علمی درباره این سنخ مسائل مهم را مسئله نمیدانند چون اساسا آن را اتفاقی عادی می پندارند. 🔹 از طرف دیگر ایشان چندان به عظمت و چندبعدی بودن شخصیت شهیدحججی و شهادتش و ابعاد معرفتی و اجتماعی آن توجهی ندارند و صرفا از تشییع این شهید سخن میگویند و آن را هم اتفاقی عادی و تکراری می پندارند. اینها نشانه همان تقلیلی است که در مطالب قبل گفته شد. استاد محترم همچنان تاکید میکنند که شهید را باید تجلیل کرد، گویی تحلیل شهید و شهادت توهین است! چه تجلیلی بالاتر از تحلیل منصفانه؟ 🔹 از طرفی مقایسه با ماجرای پاشایی هم اینجا اهمیت می یابد؛ برخی اساتید تشییع پاشایی را نشانه پایان انقلاب می دانند اما شهادت حججی را اتفاقی عادی و بی نشانه و بی نیاز از تحلیل. گویی شهید ححجی یک شخص منفرد بوده که اشتباها به شهادت رسیده و عقبه معرفتی و بدنه اجتماعی ندارد. 🔹 گویا استاد یا متوجه دو نقد مهم متن ذبح شهادت با چاقوی تجلیل نشده اند و یا هر دو را پذیرفته اند؛ تجلیل بدون تحلیل باعث تقلیل گرایی میشود و مقایسه این دو پدیده مقایسه دو سنخ مسئله اجتماعی مهم و دو نوع مواجهه متفاوت جامعه علمی با آنهاست. 🔹 در مورد مدعیات ابتدای متن هم مطلب بسیار روشن است و چون ارتباطی به بحث ندارد فعلا صرف نظر میشود و در آینده در مطلبی مستقل به مفاهیم ایران، اسلام، جهان و جامعه شناسی و ترکیبات حاصل از این مفاهیم پرداخته خواهد شد ان شاء الله. 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

💠 نقل و نقد مطلبی درباره عدالت 🔹 دانشجو_طلبه محترم و اهل مطالعه و اخلاصی، مطلبی درباره عدالت نوشته اند که نقل و سپس نقد میشود: ▫️ عدالت و باز تعریف اجتماعی آن 🔸 انسان تنها می تواند درمورد چیزهایی عادل باشد که اختیار تام نسبت به آنها داشته باشد اما در جایی که اختیار تام از انسان مسلوب است عدالت تام هم معنا ندارد. به همین ترتیب انتساب عدالت به حکومت نیز تا جایی معنا ندارد که حاکمیت نسبت به مصدورات از او اختیار تام داشته باشد. باز تعریف مفهوم عدالت را بر اساس نظریه قدرت برونو لاتور فیلسوف فرانسوی انجام می دهم. 🔸 لاتور درباره قدرت معتقد است اینکه قدرت را تنها به یک فرد منتسب کنیم کاری اشتباه است بلکه قدرت زنجیره ای است که از بازتعریف اجتماعی آن ساخته می شود. به همین سان عدالت را نیز نمی توانیم به یک شخص حاکمیت و یا نهاد منتسب کرد عدالت نیز در یک بازتعریف اجتماعی ساخته می شود آنچه از عدالت و نق نق های عده ای با آن مواجه هستیم «عدالت منتشره » است یعنی عدالتی که از عالی ترین نهاد حاکمیتی با نیروی اولیه سرازیر می شود و همه را در بر می گیرد ولی با اندک تاملی می توان دریافت که عدالت در یک شبکه پیوندی ساخته می شود که هر کس با اندازه خود در آن سهم دارد لذا عدالت را می توان به مانند گلی فرض کرد که به هرکس سپرده می شود تا نقشی بر آن رقم زند در این صورت عدالت مدام در حال «باز ترجمه» خود و نه انتشار خود است. رجوع به مقاله قدرت پیوند/ کتاب پایان جامعه آغاز جمع/ مترجمان 🔹 نقد این مطلب👇 💠 @iisociology

💠 درباره مسئولیت حاکمیت در اجرای عدالت. 🔹 بله! همه افراد و همه ساختارها در یک شبکه به هم پیوسته هستند و همه به تناسب جایگاه خودشان مسئولند؛ این ساده و بدیهی است اما مسئله، اولویت و تقدم و گستره مسئولیت ها و میزان نفوذ و اختیارات و امکانات است؛ 🔹 مهم این است که یک نهاد حکومتی، مشخصا و قانونا و شرعا مسئولیت بیشتری در قبال عدالت دارد تا یک فرد یا گروه از مردم؛ و البته امکانات و مشروعیت و قدرت بیشتر. 🔹 مهم این است که ساختارهای مشخصی ذیل حکومت و در مجموع، کلیت حکومت، به صورت ویژه مسئولیت اجرای عدالت در حد توان را دارند و در این مورد با مردم یکسان نیستند. 🔹 تاکید بر پیوندی و شبکه ای بودن مسئولیت ها و عدالت بدون توجه به سهم خاص برخی ساختارها و خود حکومت؛ نوعی محافظه کاری و توجیه گری است. 🔹 بله؛ همه تقصیرات را نباید گردن حکومت انداخت، و از حکومت هم نباید انتظار عدالت تام داشت، و نقش مردم و مخصوصا اشخاص و اقشار خاصی که سهم بالای مشروع یا نامشروعی از قدرت و ثروت و امکانات و یا مشروعیت دارند را نباید نادیده گرفت. 🔹 اما الان هیچکس نقش مردم و خواص را انکار نمیکند و هیچکس این انتظار آرمانی را ندارد. بسیاری از اهل دقت هم به نکته خاص و تأثیرگذار دیگر یعنی دولت های عموما در چالش با کلانِ حکومت و شخص اول نظام توجه دارند. 🔹 ولی هیچکدام از این ها نقش منحصربه فرد کلیت حکومت و ساختارهای حکومتی در اجرای عدالت را انکار یا کمرنگ نمیکند؛ حکومت مسئول اصلی اجرای عدالت است. 🔹 مسئله مهم دیگر ساختارهای حکومتی غیردولتی هستند که مسئولیتشان قابل تقلیل به دولت نیست و اتفاقا به دلایلی، ارتباط وثیق تری هم با حکومت در معنای خاص دارند. 🔹 امروزه ذهنیت و احساس و اعتماد عمومی جامعه نسبت به حکومت و ساختارهای دولتی و غیردولتی آن و میزان پایبندی و کارآمدی آنها به ویژه درمورد اجرای عدالت چندان مطلوب نیست؛ در این شرایط، فرافکنی و فرار از حقیقت به جای چاره اندیشی واقع بینانه نظری و عملی برای عدالت، سرانجامی جز تضعیف حکومت و ولایت ندارد. ✍ کیوان سلیمانی 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology