شب‌های جمعه حتماً تابه‌حال طعم متفاوت زیارت برخی از معصومین علیهم‌السّلام را چشیده‌اید و می‌فهمید که طعم زیارت امام رضا علیه‌السّلام در مشهد با طعم زیارت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در نجف و *طعم زیارت اباعبدالله علیه‌السّلام* در کربلا فرق می‌کند. هرکدام از این زیارت‌ها رنگ و بویی دارد و شاید رنگ و بوی زیارت حضرت سیدالشّهدا علیه‌السّلام، رنگ *چشیدن مقام فناء* را داشته باشد. از آداب زیارت این است که ابتدا استراحت نمایی و سپس غسل کنی و بعد با لباسی معطر و پاکیزه، با طمأنینه به بارگاه امام معصوم علیه‌السّلام وارد شوی؛ امّا در زیارت اباعبدالله علیه‌السّلام ادب، چیز دیگری است. #ادب آن‌جا، *ادب فنای مقرّبان* است. آن‌جا باید همان‌طور خاک‌آلوده و خسته و سراسیمه، خود را به درگاهش رسانی و به‌جای عرض ادب، عرض جان نمایی! وقتی‌که در دیدار نخست به یاد مصائبش، تمام جانت آتش گرفت، آرزو کنی که ای کاش تو نیز در معرکه بودی تا جانت را فدایش می‌کردی! و آن‌گاه از این‌که آن‌جا نبودی تا جانت را فدایش کنی، بُغضی گلویت را می‌فشرد و نمی‌دانی چگونه رهایش کنی هر قدر هم که می‌گریی این بغض رهایت نمی‌کند. شاید اگر جانت به درآید، این بغض فروخفته هم مجال رهایی یابد. #شب_جمعه #کتاب_هم‌سفر_حسین_علیه‌_السلام📚 #صفحه_۸۱ ✳️@heyatiha72