🔰 #برشی_از_کتاب 💢در اين قرن وحشى، شديدترين نيازها، نياز جهت دادن و شكل دادن و كشف كردن #استعدادهاست. نياز رهبرى كردن و #تربيت نمودن و بارور ساختن است. 🔆🔅 تربيتى كه مسخ انسان نباشد و نفى او نباشد، داغ كردن، شاخ و برگ دادن و به آغوش كشيدن نباشد، بلكه روشنى دادن باشد و #ريشه دادن و زمينه فراهم آوردن.🌾 🌀 آن مربى و رهبرى كه فقط يك راه پيش پاى افرادش مى ‏گذارد، هر چند اين راه، راه خوبی ‏ها باشد، به آنها ستم كرده است، كه بايد دو راه را نشان داد و بايد زمينه انتخاب را فراهم نمود؛ «وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ‏ ». آنگاه با آنهايى كه راه را انتخاب‏ كرده ‏اند در برابر آنها كه‏ سنگ راه‏ شده‏ اند، ايستاد.💯 📚✂️ #تربیت_کودک (ص۱۸). 🖌 استاد #علی_صفایی_حائری ⭕️ @EinSadTehran

#آیه‌های_سبز ۶ #پیشنهاد_ویژه l #تربیت 🍀 مشكل اساسى «دوستى دارم كه دلسوز و آرام مى‌گفت: ما شاهد روزهايى بوده‌ايم كه فوج فوج به اسلام رو آوردند و شاهد روح‌هايى بوده‌ايم كه هستى يک گامشان بود... و امروز هم شاهد آن‌هايى هستيم كه فوج فوج مى‌ميرند و شاهد آن‌هايى هستيم كه باقى مانده‌اند و در خويش مى‌لمند. و مى‌گفت: ما امروز از لحاظ‍‌ تبليغ در سطحى بالاتر هستيم. ما وارث گذشتگان هستيم و از علوم گسترده‌اى هم بهره گرفته‌ايم. و مى‌پرسيد و صادقانه مى‌پرسيد: چه شده كه آن روح‌ها در ميان ما نمى‌شكوفد و آن دل‌ها در درون ما نمى‌تپد؟ گفتمش: گيرم كه آن‌ها كبريتى از تبليغ در دست داشته‌اند و ما خرمنى از آتش، اما تفاوت اين است كه آن‌ها كبريت را به فتيله‌ها زدند و چراغ‌ها را زير نظر گرفتند و با استعدادها كار كردند... اما ما اين خرمن آتش را به باد داديم و سنگ‌ها را داغ كرديم و چراغ‌ها را خاموش گذاشتيم. و اين پيداست كه با يک كبريت استعدادها روشن مى‌شوند، اما با خرمنى سوزان از آتش، سنگ‌ها نورى نمى‌گيرند. و باز گفتمش بگذر از آن كه ما با آن همه ميراث غنى، روش فقيرى داريم و بهره‌بردارى ضعيف، درست مثل كسى كه خوراك‌هاى زياد و مطبوعى ذخيره دارد، اما نيازش را نمى‌شناسد و نياز مهمان‌هايش را نمى‌داند و از روش تغذيه آگاهى ندارد. اين ميزبان، خودش و مهمانش از غذاهاى لذيذى سرشار مى‌شوند، اما نيازهايشان تأمين نمى‌گردد. آخر كسى كه به ويتامين «ث» نيازمند است بر فرض برايش تيهو به سيخ بكشند و آهو برايش كباب كنند، نيازش تأمين نخواهد شد كه آن همه نيرو در اين بدن عفونى مى‌شود و بيمارى دست مى‌دهد و اين است كه ما امروز دايرة‌المعارف هايى داريم، اما همه نيازمند و عليل. معده‌ها سرشار است در حالى كه بدن‌ها فقير و مريض... و اين است كه با اين همه ثروت و اميد، باز به يأس مى‌رسيم و در خويش مى‌مانيم. آن‌ها با يك جرقه خرمن‌هاى آهن را آب مى‌كردند و شكل مى‌دادند و بهره برمى‌داشتند، اما ما با يك خرمن آتش حتى يك ميخ نساخته‌ايم و يك مهره را شكل نداده‌ايم. ميخى كه بتوان به آن چيزى آويخت و مهره‌اى كه بتوان آن را به كار گرفت. آن‌ها هنگامى كه يك كوره آهن را مى‌ديدند، حقارت جرقه‌ها را در نظر نمى‌آوردند كه به روش فكر مى‌كردند و آن جرقه را نه به آهن‌ها كه به گَوَن‌ها مى‌سپردند و گون‌ها را به الوارها و الوارها را به زغال سنگ‌ها و به اين گونه بود كه آهن‌ها هم آب مى‌شدند و شكل مى‌گرفتند و بهره مى‌دادند. ما امروز در كنار درياى مشكلات و كوه‌هاى مانع، يا سرود يأس مى‌خوانيم و مى‌مانيم و يا بدون روش و بدون تفكر دست به كار مى‌شويم و به بن‌بست مى‌رسيم و در چاله‌هاى يأس مى‌خوابيم. ما در برابر يك جامعه‌ى به غرقاب نشسته يا پشت مى‌كنيم كه دست و پا زدن‌ها و ناله‌ها و استغاثه‌ها را نشنويم و يا بى‌تفاوت نگاه مى‌كنيم و يا اگر همتى باشد از دم دست، هر كه به دستمان آمد، بيرون مى‌كشيم و چه بسا كه نعش‌هاى بى‌جان و مرده‌هاى آب خورده نصيب‌مان شود. ما به نجات مرده‌ها مشغول هستيم و استعدادها در آن طرف‌تر، اسير موج‌ها و گلاويز مرگ! در اين موقعيت چاره‌اى نيست جز اين‌كه با استعدادها كار كنيم و آن‌ها را بيرون بكشيم و بعد با همدستى آن‌ها به سراغ ديگران برويم و با كمك گَوَن‌ها و الوارها و زغال سنگ‌ها، آهن‌ها را آب كنيم و مانع‌ها را شكل دهيم و از آن‌ها بهره برداريم. آن اوجِ ديروز و اين ركودِ امروز يا به خاطر اين است كه روش تربيتى نداريم و به داغ كردن‌ها و شاخ و برگ دادن‌ها و بغل كردن‌ها مشغوليم و روشنى نمى‌دهيم و ريشه نمى‌دهيم و بندها را باز نمى‌كنيم و يا به خاطر اين است كه با اين روش صحيح،با استعدادها كار نمى‌كنيم و با اين ذخيره‌ى سرشار و با اين خرمن آتش به فتيله‌ها و چراغ‌ها جرقه‌اى نمى‌زنيم.» 📚 آیه‌های سبز، ص۱۵ ✍️ استاد علی صفایی حائری ☘️ @EinSadTehran 🌐 Einsadtehran.ir

#صوت_کوتاه ۲۴ #تربیت #روش_تربیتی ✅ روش و طرح تربیتی رسول 🎙 استاد علی صفایی حائری ☘️ @EinSadTehran 🌐 Einsadtehran.ir

📜 دخترم! 🌺دخترم! مى‌‌دانى ريشه‌‌ى آدم چيست‌؟ ريشه‌‌‌‌ى تو، فهم تو، علاقه‌‌ى تو و انتخاب توست.عمل تو، از اين ريشه‌‌ها سر بلند مى‌كند. 🌺بلوغ و آزادى و عقل و سنجش، نظارت و حساب‌رسى مى‌‌خواهد. نظارت بر كارها و حالت‌ها و برخوردها، نظارت بر هدف‌‌ها و بر راه‌ها و پيشنهادها و روش‌ها. 🌺 آيا مى‌خواهى به‌ خاطر سختى، از اين نظارت و سنجش چشم بپوشى و دست بكشى و مثل حيواناتى زندگى كنى، كه اين نيرو و توانايى را ندارند؟ 🌺خداوند، آدم‌‌هايى را از حيوانات پست‌‌تر مى‌ داند؛ چون حيوانات اين نيرو را نداشته‌اند، ولى آدمى داشته و به كار نگرفته و يا خراب كرده و از كار انداخته است. 🌺درست مثل كسى كه در شب تاريك و در راه پر پيچ و خمى، چراغ و فرمان ماشين خودش را خراب كند و يا به كار نگيرد. 🌺 راستى، كه چقدر حماقت است و ما چقدر گرفتار اين حماقت‌‌ها هستيم و نمى‌‌دانيم. و با غفلت‌‌ها و غرورها و يا با مشروب و داروها، عقل و سنجش خود را خراب مى‌‌كنيم و در تاريكى مى‌‌تازيم و خوشحاليم؛ چون نمى‌دانيم كه چه كرده‌‌ايم. 🌺درست مثل كسى كه در شب تاريك، براى پيدا كردن چند ريالى، آتشى روشن كرده و خوشحال است، كه پول خودش را يافته؛ ولى فردا مى‌‌فهمد كه اسناد و مدارك و اسكناس‌ ها را آتش زده و با اين آتش، چند ريالى را يافته! 🌺آيا فردا، اين خوشحالى تاريك ادامه مى‌‌يابد؟ آيا در روشنايى معرفت، جايى براى سرور و غرور سياه است‌؟ ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۱۶۲ #⃣ #متن #بریده_کتاب #تربیت 📖 نامه‌های بلوغ 👉🏻 ▫️@einsad