eitaa logo
شاگردان امام‌صادق علیه‌السلام
435 دنبال‌کننده
871 عکس
165 ویدیو
154 فایل
دانش آموختگان‎ مکـتب امام صــادق(علیه السلام)
مشاهده در ایتا
دانلود
📜 🔹 در نگاه الهی، انسان به‌سوی ، یک #جمعی و است. آن سعادتی که انسان در مسیر الهی دنبال می‌کند، حقیقتی است که در توسعه یافتن محقق می‌شود. به این معنا که هرچه انسان از منیّت‌ها و تنگناهای وجود خود دست برداشت و دیگران را نیز از خود دانست، این فرد، رشد یافته و و ارتقای وجودی پیداکرده است. 🔹 مسیر الهی و مسیر دین، حقیقتاً یک سیر و است. نشستن و گوش کردن صرف نیست؛ بلکه رفتن و رسیدن است. تلاش انبیاء و اولیاء در طول تاریخ، سفر و بوده است، تکان دادن و بردن بوده است نه نشستن و گفتن. علاوه بر این، این حرکت هم فردی نیست بلکه است. 🔹 انبیاء و اولیاء نمی‌خواستند فقط خودشان به‌عنوان یک فرد حرکت کنند و به نتیجه برسند، بلکه برمی‌گردند که دیگران را همراه خود ببرند. انبیاء و اولیاء دین آمده‌اند تا این را شکل دهند. اگر بنا بر حرکت فردی بود این بزرگان هم نباید برای و ما می‌آمدند. لذا تمام دستورات دین این و را در خود دارد. 🔹 بنابراین باید گفت که اساساً با و محقق می‌شود؛ و تنها درصورتی‌که برای انسان اتمام حجّت شد که هیچ فرد دیگری با او به‌سوی خدا نمی‌آید، می‌تواند آن‌هم از روی اضطرار و ناچاری حرکت فردی داشته باشد. در ، آنچه اصل است، و است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
ادامه.. 🔹 فریضه نیز یک و است. مسلمانان باید همه در یک مکان و در یک‌ زمان برای این فریضه جمع شوند و حتی مراحل مختلف حج زمان مشخص دارد و همه حاجیان باهم باید هر مرحله از اعمال را طی نمایند. سایر فرایض نیز این‌گونه است. 🔹 و اساساً با این نگاه معنا می‌یابد که همه جامعه در حال هستند و به همین دلیل است که سرنوشت همه به همدیگر گره می‌خورد لذا جاماندن یک نفر هم اهمیّت دارد و در سیر عمومی جامعه تأثیر می‌گذارد. اخوّت و برادری و همراهی و هم‌سفری عامل اساسی حرمت غیبت و تهمت، وجوب امربه‌معروف و نهی از منکر و سایر است. احکام مالی مانند و نیز چنین رویکردی دارند و موارد مصرف آن جهت تقویت این است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 🔹 و به این معنا نیست که شخص به دیگران کمک می‌کند و وقت و مال خویش را برای رشد دیگران مصرف می‌کند و خود او بهره کمتری می‌برد و سرعت سیر و او کند تر می‌شود! بلکه با ایثاری که می‌کند دیگران را در مسیر خود شریک می‌کند، وجود خود و خود را می‌دهد؛ و بروز و ظهور این کار او در وجود دیگران، برای خود او «» ایجاد می‌کند. 🔹 دستورات دینی در انواع و اقسام و ، من انسان را توسعه می‌دهند تا دیگران را هم شامل شود و دیگران را از خود ببیند و حرکت دیگران را حرکت خود بیابد. لذا می‌توان گفت خروج از منیّت و خودخواهی مذموم که دغدغه اساسی سلوکی انسان و مسئله جدی در و و مانع اساسی حرکت انسان به سمت خدا است، با این محقق می‌گردد. 🔹 دستورات دین با دعوت به به دنبال شکستن این حقارت‌ها و منیّت‌های انسان و توسعه دادن من انسانی است. دستورات دین می‌خواهد نگاه انسان را از فردگرایی خارج کند تا انسان من خود را در نسبت با دیگران و بلکه توسعه‌یافته و شامل دیگران و در فهم این حرکت کاروانی و جمعی تعریف کند. 🔹 با این مبنا وقتی حرکت، و است، آثار و برکات آن قابل‌مقایسه با حرکت فردی نیست! وقتی خواسته‌ شده است که کسی که توان بیشتری دارد، آرام تر حرکت کند به این معنا نیست که توان او به هدر رود! بلکه به این معنا است که توانی که می‌خواست صرف حرکت فردی کند و سریع‌تر حرکت کند را صرف کند. به دیگران کمک کند که آن‌ها هم حرکت کنند. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 برای دیگران در حقیقت رشد و تعالی و یافتن خود آن شخص است چراکه در این صورت حرکت کل حرکت او نیز محسوب می‌شود! جمع حرکت افراد نسبت به حرکت فردی او به‌مراتب بیشتر خواهد بود. پس کردن برای جمع و همراه کردن خود با جمع به معنای اتلاف توان نیست. بلکه کسی که توان بالایی دارد درواقع آن جمع محسوب می‌شود و نقش کاروان را دارد که دیگران به‌واسطه حرکت او و در مسیر او سیر می‌کنند. 🔹در این صورت نه‌تنها توان فرد توانمند‌تر به هدر نرفته است بلکه اثر آن در سیر او به سمت سعادت مضاعف شده است. میزان توفیقی که او با شکل دادن به این و به دست می‌آورد با توفیقی که با همین توان در کار فردی خود به دست می‌آورد قابل‌ مقایسه نیست. اگر شخصی که تندرو و توانمند است، بداند که همراه کردن دیگران اگرچه در ظاهر به نظر می‌رسد کاهش یافتن سرعت حرکت او است، امّا در حقیقت، سرعت او را افزایش می‌دهد، دیگر احساس نمی‌کند که در این مسیر متضرّر می‌شود. 🔹 در این صورت عمل این فرد فقط آن عملی نیست که از شخص او و با همین توان جسمی و بدنی و ظاهری، مستقیماً و مباشرتاً صادر می‌شود، بلکه حقیقت انسان اوست نه بدن او و حقیقت عمل مربوط به روح انسان است. به باطن روحانی آن و مربوط به عالم نیّات است «إنَّمَا الأَعمَالُ بِالنِّیّات» به میزانی که من او توسعه پیدا کند و دیگران را هم شامل شود، روح انسان توسعه پیداکرده است و لذا به همین اندازه عمل او توسعه پیداکرده است. 🔹 بنابراین، دین‌داری یک است و تأثیر و یک فرد در همه افراد محقق می‌شود و درواقع، حرکت به سمت خداوند متعال یک حرکت واحدی است که همه افراد باهم در حال حرکت در این مسیر هستند. رابطه ایمانی و مؤمنین یک حقیقت واحدی است که روح جمعی ایجاد می‌کند؛ و این جمعی حاصل از اتّحاد مؤمنین که خود را در مؤمنین نشان می‌دهد، پشتوانه عظیم معنوی و حقیقی است که همه افراد را در این حرکت کاروانی امداد می‌کند. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇