eitaa logo
شاگردان امام‌صادق علیه‌السلام
446 دنبال‌کننده
811 عکس
134 ویدیو
154 فایل
دانش آموختگان مدرسه ی علمیه امام صادق علیه السلام
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 و جایگاه آن در 🏷 پیام اختصاصی استاد عابدینی خطاب به جهادگران ولایی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی 🔹برای آنکه محقق شود و حقیقتی متصل ایجاد شود، باید اشتراکات را افزایش دهیم. 🔹 به مثابه یک نخ تسبیح هستند که افراد را با یکدیگر مرتبط خواهند کرد و کثرت را به می‌رساند. 🔹برای این هدف باید از ساده‌ترین چیزها و از نقطه بدن آغاز کنیم زیرا حقیقت وجودی ما از جسم آغاز می‌شود و به روح می‌رسد. 📌آغاز ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 مبانی ۲ 🔹 در نگاه الهی، حرکت انسان به سوی سعادت، یک و است. آن سعادتی که انسان در مسیر الهی دنبال می‌کند، حقیقتی است که در توسعه یافتن محقق می‌شود. به این معنا که هرچه انسان از منیت‌ها و تنگناهای وجود خود دست برداشت و دیگران را نیز از خود دانست، این فرد رشد یافته و و ارتقای وجودی پیداکرده است. 🔹 بنابراین باید گفت که اساسا با و محقق می‌شود؛ و تنها در صورتی که برای انسان اتمام حجت شد که هیچ فرد دیگری با او به سوی خدا نمی‌آيد، می‌تواند آن‌هم از روی اضطرار و ناچاری حرکت فردی داشته باشد؛ بنابر این در ، آنچه اصل است، و است. 🔹 در بستر محقق می‌شود و از این جهت، سیر انسان یک حیثیت جمعی و بعد اجتماعی پیدا می‌کند. لذا یکی از ویژگی‌های تشکیلات اسلامی، و تربیت نفوسی است که در محقق می‌شود. 🔹 براساس آنچه در بحث بیان شد، حاکم در یک تشکیلات و تبعیت از رهنمودهای یا دستوراتی که در تشکیلات داده می‌شود، روابط حقیقی را میان افراد یک تشکیلات برقرار می‌کند، فرد تبعیت کننده نسبت به فرد تبعیت شونده، نسبت ماموم به امام را پیدا می‌کنند و هرچه این تبعیت بیشتر شود، اتحاد و یگانگی بیشتر می‌شود. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 🔹 در نگاه الهی، انسان به‌سوی ، یک #جمعی و است. آن سعادتی که انسان در مسیر الهی دنبال می‌کند، حقیقتی است که در توسعه یافتن محقق می‌شود. به این معنا که هرچه انسان از منیّت‌ها و تنگناهای وجود خود دست برداشت و دیگران را نیز از خود دانست، این فرد، رشد یافته و و ارتقای وجودی پیداکرده است. 🔹 مسیر الهی و مسیر دین، حقیقتاً یک سیر و است. نشستن و گوش کردن صرف نیست؛ بلکه رفتن و رسیدن است. تلاش انبیاء و اولیاء در طول تاریخ، سفر و بوده است، تکان دادن و بردن بوده است نه نشستن و گفتن. علاوه بر این، این حرکت هم فردی نیست بلکه است. 🔹 انبیاء و اولیاء نمی‌خواستند فقط خودشان به‌عنوان یک فرد حرکت کنند و به نتیجه برسند، بلکه برمی‌گردند که دیگران را همراه خود ببرند. انبیاء و اولیاء دین آمده‌اند تا این را شکل دهند. اگر بنا بر حرکت فردی بود این بزرگان هم نباید برای و ما می‌آمدند. لذا تمام دستورات دین این و را در خود دارد. 🔹 بنابراین باید گفت که اساساً با و محقق می‌شود؛ و تنها درصورتی‌که برای انسان اتمام حجّت شد که هیچ فرد دیگری با او به‌سوی خدا نمی‌آید، می‌تواند آن‌هم از روی اضطرار و ناچاری حرکت فردی داشته باشد. در ، آنچه اصل است، و است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 و 🔹 علامه طباطبایی (رضوان‌ الله‌ تعالی علیه) ذیل آیه ۲۰۰ سوره مبارکه آل‌عمران می‌فرمایند که شکّ در این نیست که اسلام تنها دینی است که بنیان خود را صریحاً بر امر اجتماع بنیان نهاده است و از هیچ شأنی از شئون اجتماعی انسان فروگذار نکرده است. لذا عموم دستورات این و به سمت را در خود دارد. 🔹 به‌ عنوان نمونه، یک و است. همه مسلمانان در پنج نوبت به سمت قبله واحد متوجه می‌شوند. در این اصل بر و همراهی با امام جماعت است و هرچه افراد شرکت‌کننده در جماعت بیشتر باشند این تقرب بیشتری ایجاد می‌کند. جماعت‌های کوچک‌تر مساجد هر هفته باید در جماعت بزرگ‌تر که یک نماز سیاسی اجتماعی است شرکت کنند و همه امت اسلامی در نماز اعیاد فطر و قربان باید در یک نماز به امامت امام جامعه اسلامی شرکت کنند. 🔹 ماه مبارک رمضان یک حرکت کاروانی است و همه جامعه اسلامی باهم در یک‌زمان روزه می‌گیرند و همه در این‌ یک ماه ملزم هستند حریم این را حفظ کنند لذا حتی اگر کسی عذر شرعی دارد و نمی‌تواند روزه بگیرد حق ندارد درملأعام روزه‌خواری کند و حرمت این را بشکند. انتهای ماه هم که زمان عیدی گرفتن از خداوند به‌واسطه یک ماه روزه‌داری است، نماز عید فطر یک و حرکت کاروانی است. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 فریضه نیز یک و است. مسلمانان باید همه در یک مکان و در یک‌ زمان برای این فریضه جمع شوند و حتی مراحل مختلف حج زمان مشخص دارد و همه حاجیان باهم باید هر مرحله از اعمال را طی نمایند. سایر فرایض نیز این‌گونه است. 🔹 و اساساً با این نگاه معنا می‌یابد که همه جامعه در حال هستند و به همین دلیل است که سرنوشت همه به همدیگر گره می‌خورد لذا جاماندن یک نفر هم اهمیّت دارد و در سیر عمومی جامعه تأثیر می‌گذارد. اخوّت و برادری و همراهی و هم‌سفری عامل اساسی حرمت غیبت و تهمت، وجوب امربه‌معروف و نهی از منکر و سایر است. احکام مالی مانند و نیز چنین رویکردی دارند و موارد مصرف آن جهت تقویت این است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 🔹 و به این معنا نیست که شخص به دیگران کمک می‌کند و وقت و مال خویش را برای رشد دیگران مصرف می‌کند و خود او بهره کمتری می‌برد و سرعت سیر و او کند تر می‌شود! بلکه با ایثاری که می‌کند دیگران را در مسیر خود شریک می‌کند، وجود خود و خود را می‌دهد؛ و بروز و ظهور این کار او در وجود دیگران، برای خود او «» ایجاد می‌کند. 🔹 دستورات دینی در انواع و اقسام و ، من انسان را توسعه می‌دهند تا دیگران را هم شامل شود و دیگران را از خود ببیند و حرکت دیگران را حرکت خود بیابد. لذا می‌توان گفت خروج از منیّت و خودخواهی مذموم که دغدغه اساسی سلوکی انسان و مسئله جدی در و و مانع اساسی حرکت انسان به سمت خدا است، با این محقق می‌گردد. 🔹 دستورات دین با دعوت به به دنبال شکستن این حقارت‌ها و منیّت‌های انسان و توسعه دادن من انسانی است. دستورات دین می‌خواهد نگاه انسان را از فردگرایی خارج کند تا انسان من خود را در نسبت با دیگران و بلکه توسعه‌یافته و شامل دیگران و در فهم این حرکت کاروانی و جمعی تعریف کند. 🔹 با این مبنا وقتی حرکت، و است، آثار و برکات آن قابل‌مقایسه با حرکت فردی نیست! وقتی خواسته‌ شده است که کسی که توان بیشتری دارد، آرام تر حرکت کند به این معنا نیست که توان او به هدر رود! بلکه به این معنا است که توانی که می‌خواست صرف حرکت فردی کند و سریع‌تر حرکت کند را صرف کند. به دیگران کمک کند که آن‌ها هم حرکت کنند. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 برای دیگران در حقیقت رشد و تعالی و یافتن خود آن شخص است چراکه در این صورت حرکت کل حرکت او نیز محسوب می‌شود! جمع حرکت افراد نسبت به حرکت فردی او به‌مراتب بیشتر خواهد بود. پس کردن برای جمع و همراه کردن خود با جمع به معنای اتلاف توان نیست. بلکه کسی که توان بالایی دارد درواقع آن جمع محسوب می‌شود و نقش کاروان را دارد که دیگران به‌واسطه حرکت او و در مسیر او سیر می‌کنند. 🔹در این صورت نه‌تنها توان فرد توانمند‌تر به هدر نرفته است بلکه اثر آن در سیر او به سمت سعادت مضاعف شده است. میزان توفیقی که او با شکل دادن به این و به دست می‌آورد با توفیقی که با همین توان در کار فردی خود به دست می‌آورد قابل‌ مقایسه نیست. اگر شخصی که تندرو و توانمند است، بداند که همراه کردن دیگران اگرچه در ظاهر به نظر می‌رسد کاهش یافتن سرعت حرکت او است، امّا در حقیقت، سرعت او را افزایش می‌دهد، دیگر احساس نمی‌کند که در این مسیر متضرّر می‌شود. 🔹 در این صورت عمل این فرد فقط آن عملی نیست که از شخص او و با همین توان جسمی و بدنی و ظاهری، مستقیماً و مباشرتاً صادر می‌شود، بلکه حقیقت انسان اوست نه بدن او و حقیقت عمل مربوط به روح انسان است. به باطن روحانی آن و مربوط به عالم نیّات است «إنَّمَا الأَعمَالُ بِالنِّیّات» به میزانی که من او توسعه پیدا کند و دیگران را هم شامل شود، روح انسان توسعه پیداکرده است و لذا به همین اندازه عمل او توسعه پیداکرده است. 🔹 بنابراین، دین‌داری یک است و تأثیر و یک فرد در همه افراد محقق می‌شود و درواقع، حرکت به سمت خداوند متعال یک حرکت واحدی است که همه افراد باهم در حال حرکت در این مسیر هستند. رابطه ایمانی و مؤمنین یک حقیقت واحدی است که روح جمعی ایجاد می‌کند؛ و این جمعی حاصل از اتّحاد مؤمنین که خود را در مؤمنین نشان می‌دهد، پشتوانه عظیم معنوی و حقیقی است که همه افراد را در این حرکت کاروانی امداد می‌کند. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 در امتداد 🔹 عهدهای جمعی عهده‌دار یک امر خطیر است. هر جمع با برگزاری عهدهای جمعی و با عمل نمودن به آن، به آنجا خواهد رسید که روح و شاکله تمام متحد خواهد شد. زمین زیر پای افرادی که به صورت دسته‌جمعی کاری را آغاز می‌کنند، بسیار لغزان است؛ به دلیل و های افراد، احتمال متفرق شدن یک ، بسیار زیاد است. برای در امان ماندن از این تفرقه و اختلال در حرکت جمعی، تشکیلات باید حفظ وحدت را ضامن حرکت خود بداند. 🔹 لازمه‌ی برپایی چنین حرکتی، نزدیک شدن افراد به همدیگر است؛ به گونه‌ای که آن‌ها به اعمال و رفتار مشخصی متعهد شوند. مجموعه این اعمال و رفتار در یک سیر تشکیلاتی، «»، گفته می‌شود که مایه وحدت میان افراد است. 🔹 یک ، در یک بازه زمانی واحد، یک امر مشخص را انجام می‌دهند و این امر باعث تقویت حاکم بر خواهد شد.عهد جمعی آثاری به مراتب عظیم‌تر از عهد فردی دارد و باعث توفیق جمعی و تحقق آثار جمعی می‌شود. هم‌چنان‌که دعای جمعی اجابت بالاتری را به همراه دارد، نیز ایجاد می‌کند. پیمان‌های مکرر مؤمنان با یکدیگر، آن‌ها را در حرکت و سیر، متحد نموده و آن‌ها را حفظ می‌کند. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 این توحید تشکیلاتی، در سایه عرضی مومنین بهتر درک خواهد شد. دین اسلام همواره مومنین را به ولایت میان یکدیگر و توصیه می‌نماید. 🔹 بستر ، بستر مناسبی برای حاکمیت این است. باعث می‌شود، توفیقی که برای یکی از مؤمنان حاصل می‌شود، هم خود او بهره‌ی بیشتری ببرد و هم دیگران از توفیق او بهره‌مند شوند. 🔹 در و ، افراد مانند کوهنوردانی هستند که با طناب به یکدیگر متصل شده‌اند؛ اگر کسی لغزشی پیدا کند، دیگران او را نگه می‌دارند و نمی‌گذارند سقوط کند. در امور معنوی و چنین خاصیتی دارند. 🔹 قرآن کریم از به صراحت سخن گفته است. عهد جمعی همه انسان ها در نفی عبودیت و بندگی شیطان و پذیرش بندگی خدا؛ أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَا بَنِيٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَانَۖ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ وَ أَنِ ٱعۡبُدُونِيۚ هَٰذَا صِرَاط مُّسۡتَقِيمٞ(یس: ۶۰ و ۶۱) همچنین از عهد اقوام و امت ها با خداوند متعال مانند عهد بنی اسرائیل نیز سخن گفته است (بقره: ۴۰) و همینطور عهد های جمعی مومنین با خداوند متعال. 🔹 این در مقیاس بزرگتر، در شریعت اسلام تدارک دیده شده است، مانند نمازهای جماعت که مردم را در هر وعده در مساجد پیرامون یک هدف واحد جمع می‌کند. در مقیاس بزرگتر نمازهای عید و مناسک عبادی حج و.. هستند که دین برای ایجاد روح جمعی تشریع نموده است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇