eitaa logo
شاگردان امام‌صادق علیه‌السلام
435 دنبال‌کننده
871 عکس
165 ویدیو
154 فایل
دانش آموختگان‎ مکـتب امام صــادق(علیه السلام)
مشاهده در ایتا
دانلود
📜 هر روز یک تذکر: شهدا "شهید علی حیدری" ✔️ همیشه با باشید ، بخوانید. حجاب ها را از قلب خود بردارید تا با عالم غیب ارتباط داشته باشید و اسرار غیبی را بدانید و ببینید. نگاه های خود را کنترل کنید تا بتوانید حسین و ائمه شهداء را ببینید و زیارت کنید . ✔️ بینی خود را از بوهای حرام نگه دارید تا بوی حسین (علیه‌السلام‌) و عشق را بشنوید و با زبان خود غیبت نکنید و تهمت نزنید تا بتوانید با مولایتان صحبت کنید. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
عهد انس با قرآن(قسمت۷).mp3
6.83M
📻 سلسله : رهبر معظم انقلاب مدظله‌العالی 🔸 با باید مواجه شد مثل آینه، پاکيزه و براق و بی زنگار تا قرآن در دل ما منعکس شود. قرآن باید در جان ما انعکاس پیدا کند. این مطلب همیشه و برای همه یکسان نیست، برای کسانی است که دلشان را پاکيزه کنند باصفای باطن ونفس. باید با ایمان و باور و قبول با قرآن مواجه شد. قرآن را با سستی ازخودمان جدا نکنیم. دائم باید با قرآن مرتبط و باشیم. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
✍️ توصیه‌های کاربردی 🏷 "انسان" واژه ای قرآنی با معنایی 🔸 اولین کلمه عام برای با ما "انسان" است. این واژه در اولین آیات نازل شده در سوره علق در قرآن کریم، سه بار مورد تاکید قرار گرفته است: "خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ.. عَلَّمَ ٱلۡإِنسَانَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ.. كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ" (علق: ایات ۲و۵و۶) 🔸 برخی را از ریشه نسیان به معنای فراموشکار می دانند (کتاب العین، ج۷، ص۳۴) و برخی آن را از ریشه اُنس به معنای اُنس گیرنده با حق و خلق گرفته اند (تاج العروس، ج۸، ص۱۹۲) و برخی هر دو واژه و ریشه را مشترک می دانند. از انس به معنای دیدن و ابصار. به این معنا که انسان موجودی است که با دیدن و توجه به چیزی با آن مانوس می شود. (شمس العلوم، ص۳۴۰) 🔸 در ادبیات انسان موجودی است که در مقام احسن تقویم با خداوند متعال اُنس گرفته و پس از انس با عالم طبیعت و خلق، انس و خویش با پروردگار را نسیان کرده است. (لسان العرب، ص ۱۱) چرا که انسان دارای آگاهی و توجه (اعم از بصر و بصیرت) است و با توجه خویش می تواند به چیزی تعلق و انس گرفته و از چیز دیگری غافل شود. 🔸 بعنوان نمونه در سوره علق که اولین آیاتی است که از این واژه استفاده کرده است، به حیث علم آموزی خداوند به انسان (در مقام انس با خداوند و توجه او به خداوند متعال) و طغیان گری انسان (در اثر انس با عالم ماده و نسیان خداوند متعال) اشاره دارد. 🔸 واژه : بر اساس آنچه بیان شد، واژه انسان از آن رو به نوع بنی آدم اطلاق می شود که وجود او بر پایه توجه و انس و الفت خلق شده است و لذا انسانیت انسان از طریق انس و ارتباط با حق و خلق معنا می شود. لذا واژه انسان به جهت روحانی انسان توجه دارد به خلاف واژه بشر که به جهت جسمانی او توجه دارد. 🔸 پس واژه انسان در قرآن حیثیت انس و الفت یا تغافل و غفلت او را در نسبت با دیگران در بر دارد و دلالت دارد بر موجودی که از طریق انس و الفت با همنوع خود حیات جمعی و ارتباطات اجتماعی شکل می دهد.(مفردات الفاظ قرآن، ص۹۴) 🔸 پس اولین خطاب قرآن به ما خطابی است به موجودی که در نطام روحانی خویش قابلیت توجه و انس به دیگران و ارتباط تشکیلاتی دارد. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 هر روز یک تذکر: شهدا "شهید مرتضی آوینی" ✔️ درباره شهید آوینی می‌گفت: "همیشه با بود میز کارش هم رو به قبله بود یا موقع مونتاژ می‌رفت وضو می‌گرفت و می‌آمد. یکبار به شوخی گفتم آقا مرتضی! وسواسی شدی؟ گفت: نه! کار کردن برای شهدا یک حریمی دارد. راجع به جنگ بایستی درست وارد شد. ماشه دوربین را می‌خواهی بچکانی قبلش یک سری مقدمات دارد..‌" ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
19.3M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 سلسله تذکرهای : 🏷 به استاد محمدرضا عابدینی 🔸 آیت الله بهجت می‌فرمودند: «محبت و خدمت به قرآن، راه ارتباط با این کتاب شریف است؛ هر عملی آداب و شرایطی دارد، اگر آن شرایط رعایت نشود آن عمل پذیرفته نخواهد شد اما محبت و بغض آداب کمتری دارد و عمل را به سرعت به پذیرش نزدیک خواهد نمود.» 🔸 اگر قرآنی را در جایی می‌بینیم، اگر آیاتی می‌خوانیم، اگر آیاتی می‌شنویم و یا قرآنی هدیه می‌دهیم، همه این‌ها را با محبت و به قصد خدمت به قرآن انجام دهیم تا اثر بگذارد. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
✍️ در 🏷 ، ثمره انسان از ربوبیت حق تعالی و اثر آن در 🔸 یکی از دو خطاب مهم قرآن با تعبیر "یا ایها الانسان" در سوره انفطار است. پروردگار به انسان خطاب می کند که: "يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) این خطاب به غفلت انسان از رابطه او با پروردگار خویش در مبدا و خلقت خویش خبر می دهد و عامل این غفلت را غرور انسان می داند. قرآن کریم عامل نسیان مقام ربوبی و سقوط انسان در چاه ظلمت دنیا را همین غرّه شدن می داند: "فَدَلَّاهُمَا بِغُرُور" (اعراف:۲۲) یعنی شیطان با غرور آدم و حوا را در چاه انداخت و عامل هبوط ایشان غرور بود. 🔸 غرور یعنی غفلت از حق و افتادن در دام باطل از روی فراموشی (مفردات الفاظ قرآن ص ۶۰۳) و به تصریح قرآن این غرور و نسیان ربوبیت خداوند که عامل هبوط انسان شد، عامل عداوت و بغض و دشمنی در روابط انسان ها در دنیا و از جمله در است، چرا که در نتیجه این غرور شیطانی امر شد که: "وَ قُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّ" (بقره: ۳۶) هبوط کنید در حالیکه در میان شما بعضی با بعضی عداوت خواهند کرد. 🔸 بخش زیادی از توصیف "الانسان" در آیات قرآن به این نسیان و غرور باز می گردد. از جمله اینکه عامل ناسپاسی انسان این غفلت از عبودیت در مقابل خداوند و فراموشی ربوبیت خداوند متعال است. "إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ" (عادیات: ۶) و همین موجب استغنا و سرکشی او می شود که در اولین آیات نازل شده قرآن در مورد انسان به این طغیان گری اشاره شده است: "كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَانَ لَيَطۡغَىٰٓ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ" (علق: ۶ و۷) 🔸 همین طغیان گری که از درون آغاز می شود، در عرصه هم ظهور می کند و موجب شکل گیری ولایت طاغوت می شود: "ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَادِ" (فجر: ۱۱) یعنی کسانی که تفرعن و استعلا دارند و در سرزمین های تحت سیطره شان طغیان می کنند. اینها اولیای طاغوت هستند و پیروان آنها "وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّـاغُوتُ" (بقره: ۲۵۷) 🔸 پس اگر کسی متوجه این عبودیت به درگاه الهی و ربوبیت الهی نباشد، دچار غرور می شود. و کسی که غرور داشته باشد به چاه ظلمت نفسانیت هبوط می کند و تحت ولایت شیطان و طاغوت قرار می گیرد. چنین کسی دچار تفرعن و طغیان‌گری می شود و فرعون مصر خویش می شود. 🔸 لذا اگر یک هم باشد، به اندازه همین سرزمین مصر خویش، فرمانروایی غیر الهی می کند و مخاطب خطاب های خداوند به فرعون و طغیان گرانی نظیر او می شود. به همین مبنا امام راحل (ره) می‌فرماید مصداق "ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ" (نازعات: ۱۷) حاکمان ستمگر زمانه ما هستند. 🔸 پس ما هم در قلمرو رهبری خود در می توانیم طغیان و تفرعن داشته باشیم اگر نسیان عبودیت الهی کنیم. در این صورت رابطه ما با بندگان خداوند و برادران ایمانی خویش در تشکیلات سلطه و استعلا خواهد بود. 🔸 انسان باید آیات عتاب خداوند به طاغیان و فرعونیان را هم به خود بگیرد تا از فرعون شدن تبرّی و بیزاری بجوید و فرعون درون خود که همان نفس امّاره ی انسان فراموشکار و طغیانگر است را به بندگی خداوند دعوت کند! ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 هر روز یک تذکر: شهدا "شهید سجاد زبرجدی" ✔️می‌گفت: "شما چهل روز دائم الوضو باشید خواهید دید که درهای رحمت خداوند چگونه یک به یک در مقابل شما باز خواهد شد." ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
عهد جمعی.mp3
4.81M
📻 سلسله : حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان 🔸 چگونه را ببینیم؟ برای چشیدن محبت خداوند باید با انس گرفت. در قرآن چشیدنی است، اگر با قرآن انس گرفتیم، احساس نیازمان به خداوند بیدار خواهد شد. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
در 🏷 و انسان و ثمره آن در 🔸 دومین خطاب "یا ایها الانسان" توجه به ربوبیت الهی است اما اینبار در مسیر عود و بازگشت. قرآن می فرماید: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيهِ" (انشقاق: ۶) اى انسان، همانا تو به‌سوى پروردگارت با سختکوشی خواهی رفت! و چه سختکوشانه! پس او را ديدار خواهى كرد! 🔸 پس انسان چون در انتهای سیر به سوی پروردگار خویش رجوع کرده و او را ملاقات می کند، باید سختکوش و پرتلاش و ساعی باشد چرا که از او در مورد حیات و سیرش سوال خواهد شد. 🔸 به بیان علامه طباطبایی (رض) ذیل این آیه شریفه: " خداى تعالى تمام نمى‌شود مگر با بندگان، و عبوديت هم تصور نمی شود مگر با بودن بندگان، و مسئوليت هم تمام نمى‌شود مگر با برگشتن به سوى خدا و ، اين نيز تمام نمى‌شود مگر با بودن " (ترجمه المیزان، ج۲۰، ص ۴۰۱). 🔸 پس حیات مسئولانه انسان نیز نتیجه خروج از نسیان و فراموشی مقام ربّ خویش است. اما توجه به در مقام رجوع و معاد. انسان و سخت کوشی و او در این مسیر، ناشی از است. 🔸 لذا لازمه مسئولیت پذیری انسان در در نیز، معاد باوری و باور به معاد جمعی انسان ها ذیل حق و روابط و و تشکیلاتی ایشان ذیل است، در روزی که همه امت ها با امام خویش دعوت می شوند؛ "يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۭ بِإِمَامِهِمۡ"(اسراء: ۷۱) ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
📜 هر روز یک تذکر: شهدا "شهید علی سیفی" ✔️نوجوانی بیش نبود. داشت می‌گرفت. یکی از همسایه‌ها به شوخی گفت: "چرا زود به زود وضو می‌گیری؟" گفت: الوضو بودن خیلی فوائد دارد، صورت را نورانی می‌کند، روزی را زیاد می‌کند و از هر قطره‌ی آبش، فرشته ای به وجود می آید که تا موقع مرگ برای انسان استغفار می‌کند. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
12.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 سلسله تذکرهای : 🏷 ، شرط استفاده باطنی از کریم استاد محمدرضا عابدینی 🔸 نگاه ما به قرآن به عنوان یک موجود زنده است. برای ارتباط با این موجود زنده باید رابطه‌ای متفاوت داشت و مراقبه‌های خاصی را انجام داد. یکی از مراقبه‌ ها طهارت داشتن است. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇
✍️ در 🏷 ، مسیر و غایت الهی انسان در 🔸 انسان دو بار با خطاب "یا ایها الانسان" در مورد خطاب قرار گرفته است و هر دوبار خداوند او را به و از مقام رب خویش به خاطر متذکر شده است. 🔸 یک بار او را به مقام ربوبیت الهی در مبدا و خلقت و علت فاعلی خویش متذکر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) 🔸 بار دیگر به مقام ربوبیت الهی در مقصد و معاد و علّت غایی خویش متذکّر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيه" (انشقاق: ۶) 🔸 این دو خطاب به ما انسان‌ها متذکر می‌شود که "إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ" (بقره: ۱۵۶) یعنی ما هم در مبدا و خلقت از ربوبیت الهی بهره مندیم و از سوی او آمده و به او مرتبط هستیم (إِنَّا لله) و هم در و رجعت به ربوبیت الهی سیر کرده و به سوی او در حرکت هستیم (إِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ). 🔸 خداوند مدبّر و مربّی انسان است هم در ایجاد و خلق، خلقت او را تدبیر کرده و هم در استکمال و معاد هدایت او را به مقصد تدبیر می کند. انسان در این میانه تنها با توجه به این مبدا (قبل از دنیا) و (بعد از دنیا) است که قدر و منزلت خویش را در دنیا می‌داند. کما اینکه امیر المومنین (ع) فرمود: رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَءً أَعَدَّ لِنَفْسِهِ وَ اسْتَعَدَّ لِرَمْسِهِ وَ عِلْمَ مِنْ أَيْنَ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ (الوافی، ج ۱، ص ۱۱۶) خدا رحمت کند انسانی را که آمادگی کسب می کند و لوازم حرکت خود را فراهم می کند و می داند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته و به کجا می‌رود. یعنی به مبدا، مسیر و غایت خود واقف است. 🔸 این توجه به مبدا مسیر و غایت انسان لازمه تربیت و انسان است. فارغ از اینکه انسان فرد باشد یا جمع! 🔸 در اعتقادات دینی ما، اعتقاد به توجه به مبدا انسان، اعتقاد به نبوت و دین توجه به مسیر و برنامه تربیتی انسان در این مسیر و اعتقاد به معاد توجه به مقصد و غایت انسان را شامل می شود. 🔸 این سه اصل همان اصول مسلم دین است که فرد و باید بدان معتقد باشند و این اعتقاد نباید صرفا یک اعتقاد ذهنی و کلی باقی بماند بلکه دایم و انسان در تک تک اعمال و برنامه های او است‌. 🔸 پس هر عملی و برنامه ای در با نگاه توحید محور دین مدار و معاد باور باید شکل گیرد تا در مسیر سعادت انسان جایابی شود. ◇【 @emam_sadegh_boj 】◇