. #امام_حسین #محرم_1446 #قتلگاه آه ، ای بی کفنِ کرببلا وای‌حسین تنت اینجاست سرت رفته کجا وای‌حسین خاک عالم به سرم خاک نکردند تو را خاک آلود تنت گشته رها وای‌حسین آنقدر  دور تو شمشیر و سنان ریخته است شده گودال تو چون کوه منا وای‌حسین پدرت از زرهِ قیمتی عَمْر گذشت از لباست نگذشتند چرا وای‌حسین چادر سوخته ای دارم اگر بگذارند میکشم بر تن تو جای عبا وای‌حسین روز جمعه نه ، تو را روز دوشنبه کشتند قاتل مادرمان کشت تو را وای‌حسین هرکجا مادر تو بوسه زده نیزه زدند جایی یک بوسه نداری به خدا وای‌حسین قطعه قطعه شدی و بعد از آن ذبح شدی قتلِ صبرت به خدا کُشت مرا وای‌حسین تو کریمی غم انگشتریت را نخورم بگو انگشت تو افتاده کجا وای‌حسین من که یک عمر فقط با تو سفر می رفتم حال با شمر روم شام بلا وای‌حسین کعب نی میخورم اما چه کنم این نامرد؟ بین مردم نبرد اسم مرا وای‌حسین روی نی حرف بزن ، آیه بخوان ، کاری کن نشود خواهرت انگشت‌نما وای‌حسین #عبدالحسین ✍ .

. #حضرت_زینب #امام_حسین #محرم_1446 سفره ات را مادرت زهرا فراهم می‌کند چون وهب آخر نگاهت سر به راهم می‌کند هر چه می‎خواهی بگیر از من، گدایی را نگیر نوکریِ خانه‎ی تو پادشاهم می‎کند سی شبِ ماه خدا، شکرِ خدا، گفتم حسین پس مُحَرم، مَحرم این دستگاهم می‎کند تو خودت پیغام دادی که بیا، من آمدم دوری از تو مطمئنا روسیاهم می‎کند بیشتر از یک سیاهی لشگرم کردی حساب چون علمدارت فدایی سپاهم می‎کند در میان خیمه‎هایت دست من را هم بگیر چشم خیس دخترت دارد نگاهم می‎کند به لباس کهنه‎ای که دوخته زهرا، قسم خواهر تو بی‎قرار قتلگاهم می‎کند فکر این که می‎رود صحرا به صحرا پیکرت مثل زینب عاقبت بی‎سرپناهم می‎کند ..................... #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها طبع می خواهد که وصف زینب کبری کند لیک، قطره کی تواند صحبت از دریا کند؟ توسن طبعم در اینجا پای در گل مانده است مرغ بی پر چون سفر بر عرصه عنقا کند؟ نطق گویا عاجز است از شرح و ذکر وصف او کی تواند خامه مدح آن ملک سیما کند؟ جد پاکش مصطفی، باب کبارش مرتضاست مادرش زهرا که مدحش ایزد یکتا کند چون حسین و چون حسن دارد برادر، هر کسی ناز بر موسی بن عمران، فخر بر عیسی کند در شهامت بود وارث بر علی مرتضی همت والای او تفسیر «کرمنا» کند دختر زهرا که در حجب و حیا و عصمتش نقش مادر را به خوبی در جهان ایفا کند در شجاعت چون حسین و در صبوری چون حسن در عبادت پیروی از مادرش زهرا کند در دریای عفاف و گوهر گنج حیاست عفتش یاد از حیای مریم عذرا کند گاه در آغوش گیرد اصغر لب تشنه را تا بخوابد آب را در خواب خود رؤیا کند گاه دلداری دهد بر مادران سوکوار گاه دلجوئی ز آل و عترت طاها کند گاه آید بر سر نعش برادر از خیام از ته دل ناله و فریاد و واویلا کند گاه هم گیرد ز دست دختران بی پناه از خیام سوخته رو جانب صحرا کند کیست چون زینب کسی کو در دیار کربلا ناله جانسوز او تاثیر در دلها کند؟ کیست چون زینب که با یک جلوه از نور رخش رخنه ها در قلب موسی، در دل سینا کند؟ کیست چون زینب که در راه رواج دین حق مو به مو برنامه دین خدا اجرا کند؟ کیست چون زینب کسی کو در ره دین خدا در جهان دار و ندار خویشتن اهدا کند؟ کیست چون زینب کسی کو با اسیری خودش خون پاک کشتگان کربلا احیا کند؟ کیست چون زینب که با تدبیر مظلومانه اش دشمن پست و زبون را تا ابد رسوا کند؟ کیست چون زینب کسی کو در میان دشمنان چون علی مرتضی در نطق خود غوغا کند؟ کیست چون زینب که در بزم یزید بی حیا خطبه ای ایراد کرده محشری برپا کند؟ کیست چون زینب که او با یک کلام آتشین تنگ و تاریک این جهان در دیده ی اعدا کند ؟ دختر شیر خدا بود و خودش هم شیر بود کس ندیده شیر را کز روبهان پروا کند در جهان املاء دین را کرده انشا مو به مو کیست چون زینب که این املاء را انشا کند؟ پیروی باید کند از دخت زهرا و علی هر که می خواهد که راه دین حق احیا کند ؟ دشمنانش در سقر سوزند در نار غضب دوستانش هم مقر در سایه ی طوبا کند ای عزادار غم مدار از گیرودار روز حشر دختر زهرا اگر از راه لطف ایما کند #عباس_رسولی ✍ .