🌷هوالعلیم 🔻تفاوت عرفان عملی با اخلاق از آن‌جا که #عرفان_عملی از جنس عمل و مجاهده است، در بسیاری از موارد با علم اخلاق اشتباه گرفته شده و افراد نمی‌توانند میان این دو روش کلی #تهذیب_نفس تفاوتی قائل شوند. درست است که عرفان عملی و اخلاق، بر خلاف رشته‌هایی مانند عرفان نظری، فلسفه و کلام، از «باید‌»ها و «نباید»ها صحبت می‌کنند اما؛ این دو رشته، در هدف و مسیر با یکدیگر متفاوت بوده و راه‌های جداگانه‌ای را طی می‌نمایند. در# اخلاق هدف نهایی انسان، رسیدن به ملکۀ «عدالت» است؛ توضیح اینکه دانشمندان علم اخلاق معتقدند سه قوه در وجود انسان‌ها فعالیت دارد و برآیند فعالیت این سه قوه، شخصیت و حقیقت انسان و به تبع آن فعالیت‌های وی را می‌سازد. در نگاه دانشمندان علم اخلاق، هر‌یک از قوای عاقله، شهویه (قوه‌ای ‌که مخصوص جلب منفعت‌ها برای انسان است) و غضبیه (قوه‌ای ‌که موظف به دفع بدی‌ها و مضارّ از انسان است) در نفس انسان مشغول کشمکش با یکدیگر بوده و با هم رقابتی به‌ظاهر پایان‌ناپذیر دارند؛ و انسانی سعادتمند است که قوۀ عاقلۀ وی بر دو قوۀ دیگر برتری پیدا کرده و به زبان دیگر، عقل حکمفرمای وجود او شود و غضب و شهوتِ وی را تحت کنترل درآورد. در مقابل انسان شقی و نگون‌بخت آن کسی است که قوۀ عاقلۀ او تحت سلطۀ یکی از قوای شهویه و یا غضبیۀ وی درآمده و بدین وسیله عقل او به جای حاکم، نقش محکوم را ایفاء نماید. پس هدف نهایی اخلاق این است، که انسان به یک «انسان خوب» تبدیل شود که امور خود را تحت مدیریت عقل خویش انجام می‌دهد، اما هدف #عرفان به طور کلی متفاوت است. 🔸همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، عرفان هدف خود را رسیدن انسان به اوج قلۀ #عبودیت و به عبارت دیگر، مرتبۀ #فناء فی الله قرار داده و جز با رسیدن به این نقطه، به چیز دیگری رضایت نمی‌دهد. انسان عارف، انسانی نیست که قوای خود را تحت ارادۀ عقل خویش قرار داده باشد، بلکه انسان عارف انسانی است که با سوزاندن تمام خودیّت‌ها، مدیریت نفس خویش را به خداوند متعال سپرده و تمام امور وجود او، نه توسط عقل وی، که توسط خداوند متعال اداره می‌شود. پس هدف اخلاق تبدیل انسان به «انسان خوب» و هدف عرفان، تبدیل انسان به «انسانی الهی و خدایی» است. 📚منبع: عرفان امین، ص۱۷ ☑@erfan_amin | پایگاه عرفان شیعی فقاهتی

🌷هوالعلیم 🔻تفاوت اول عرفان عملی با اخلاق از آن‌جا که #عرفان_عملی از جنس عمل و مجاهده است، در بسیاری از موارد با علم اخلاق اشتباه گرفته شده و افراد نمی‌توانند میان این دو روش کلی #تهذیب_نفس تفاوتی قائل شوند. درست است که عرفان عملی و اخلاق، بر خلاف رشته‌هایی مانند عرفان نظری، فلسفه و کلام، از «باید‌»ها و «نباید»ها صحبت می‌کنند اما؛ این دو رشته، در هدف و مسیر با یکدیگر متفاوت بوده و راه‌های جداگانه‌ای را طی می‌نمایند. در اخلاق هدف نهایی انسان، رسیدن به ملکۀ «عدالت» است؛ توضیح اینکه دانشمندان علم اخلاق معتقدند سه قوه در وجود انسان‌ها فعالیت دارد و برآیند فعالیت این سه قوه، شخصیت و حقیقت انسان و به تبع آن فعالیت‌های وی را می‌سازد. در نگاه دانشمندان علم اخلاق، هر‌یک از قوای عاقله، شهویه (قوه‌ای ‌که مخصوص جلب منفعت‌ها برای انسان است) و غضبیه (قوه‌ای ‌که موظف به دفع بدی‌ها و مضارّ از انسان است) در نفس انسان مشغول کشمکش با یکدیگر بوده و با هم رقابتی به‌ظاهر پایان‌ناپذیر دارند؛ و انسانی سعادتمند است که قوۀ عاقلۀ وی بر دو قوۀ دیگر برتری پیدا کرده و به زبان دیگر، عقل حکمفرمای وجود او شود و غضب و شهوتِ وی را تحت کنترل درآورد. در مقابل انسان شقی و نگون‌بخت آن کسی است که قوۀ عاقلۀ او تحت سلطۀ یکی از قوای شهویه و یا غضبیۀ وی درآمده و بدین وسیله عقل او به جای حاکم، نقش محکوم را ایفاء نماید. پس هدف نهایی اخلاق این است، که انسان به یک «انسان خوب» تبدیل شود که امور خود را تحت مدیریت عقل خویش انجام می‌دهد، اما هدف #عرفان به طور کلی متفاوت است. 🔸همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، عرفان هدف خود را رسیدن انسان به اوج قلۀ #عبودیت و به عبارت دیگر، مرتبۀ #فناء فی الله قرار داده و جز با رسیدن به این نقطه، به چیز دیگری رضایت نمی‌دهد. انسان عارف، انسانی نیست که قوای خود را تحت ارادۀ عقل خویش قرار داده باشد، بلکه انسان عارف انسانی است که با سوزاندن تمام خودیّت‌ها، مدیریت نفس خویش را به خداوند متعال سپرده و تمام امور وجود او، نه توسط عقل وی، که توسط خداوند متعال اداره می‌شود. پس هدف اخلاق تبدیل انسان به «انسان خوب» و هدف عرفان، تبدیل انسان به «انسانی الهی و خدایی» است. 📚منبع:"عرفان امین"ص۱۷ ☑@erfan_amin | پایگاه عرفان شیعی فقاهتی

🌹هوالحق 🔻 #انسان_کامل #اسفار_اربعه 3️⃣ سفر دوم: با #فناء فی‌الله و پاک‌شدن انسان از خود آغاز می‌شود؛ انسان با رهایی از خود و غرق‌شدن در نور عظمت الهی کاملاً الهی شده و در دریای بیکران #توحید غوطه‌ور می‌شود. البته باید توجه داشت که فانی‌شدن انسان در ذات یا اسماء الهی به معنای ورود در آن نمی‌باشد بلکه به معنای تجلّی ذات یا اسماء الهی در شخص فانی است به‌نحوی که انسان منیّت خود را از دست داده و دیگر منشأ اثر نیست و ذات الهی و یا اسماء و صفات الهی در نفس انسان حاکم می‌شوند مانند بلند‌گو که خودش منشأ اثر نیست و صدای کس دیگری را پخش می‌کند؛ در این صورت است که انسان لسان‌الله می‌شود و خداوند است که در او اثر می‌گذارد؛ به همین منوال انسان فانی، عین‌الله، اُذُن‌الله و یدالله می‌شود و آیینه‌ای از کمالات الهی را نشان داده و دریچه‌ای از نور الهی را به عالم توزیع می‌نماید. فناء به این معنا در اسماء و صفات بلکه در ذات الهی نیز امکان دارد و در روایات نیز به آن اشاره شده‌است. ✅ ادامه دارد.... 📚منبع: عرفان امین، ص ۲۹۳ و ص ۲۹۴ ☑️@erfan_amin |پایگاه عرفان شیعی فقاهتی

🌷هوالباقی 🔻 #انسان_کامل #اسفار_اربعه5️⃣ سفر چهارم: عبارت است از دستگیری انسان #موحد و الهی از سایر مخلوقات؛ کسی که در سفر چهارم سلوکی خود قرار دارد، از آن‌جا که به #خلوص و طهارت ذاتی رسیده است، این توانایی را پیدا می‌کند تا از سایر انسان‌ها نیز دستگیری کرده و آن‌ها را در جهت حرکت به سمت خداوند متعال رهبری نماید. در زبان متخصصین #عرفان، گاه به شخصی که به #فناء فی الله رسیده است (سفر دوم) و گاه به شخصی که در حال سفر چهارم خود است، انسان کامل گفته می‌شود. 📚منبع:عرفان امین، ص ۲۹۵ ☑️@erfan_amin |پایگاه عرفان شیعی فقاهتی

🌷هوالعلیم 🔻هدف عرفان ▪️عرفان هدف خود را رسیدن انسان به اوج قلۀ #عبودیت و به عبارت دیگر، مرتبۀ #فناء فی الله قرار داده و جز با رسیدن به این نقطه، به چیز دیگری رضایت نمی‌دهد. انسان عارف، انسانی نیست که قوای خود را تحت ارادۀ عقل خویش قرار داده باشد، بلکه انسان عارف انسانی است که با سوزاندن تمام خودیّت‌ها، مدیریت نفس خویش را به خداوند متعال سپرده و تمام امور وجود او، نه توسط عقل وی، که توسط خداوند متعال اداره می‌شود. 📚منبع:"عرفان امین"ص ۳۹ ☑@erfan_amin |پایگاه عرفان فقاهتی شیعی

🌷 هوالغفار 🔻سِرِّ استغفار انبیاء و #اولیاء الهی: در بیان آیت الله خامنه ای حفظه الله 🔹🔸«البته اینکه چرا شخصی مثل امیرالمؤمنین، شخصی مثل پیامبر،شخصی مثل امام سجّاد که #خدا اصلاً بهشت را برای خاطر این‏طور انسان‌ها آفریده باز از آتش #جهنّم می‏ترسند و به خدا پناه می‏برند، این خودش بحث جداگانه ای دارد. ما کوچکیم؛ دید ما قاصر است؛ ما نزدیک بین هستیم؛ ما عظمت الهی را نمی‏فهمیم؛ ما مثل بچۀ کوچک و غیر ممیزی هستیم که در مقابل یک شخص عظیمِ علمی بازی می‌کند؛ می‏ آید و می‏ رود و اصلاً عین خیالش هم نیست؛ چون نمی‏ شناسد که این شخص کیست؛اما شما که پدر او هستید و عقلتان صد برابر اوست، در مقابل آن شخصیت #خضوع می‏کنید. 🔹🔸ما در مقابل خدای متعال وضعیتمان این است. ما مثل بچه‏ ها، مثل آدم‏های غافل، مثل آدم‏های پست، عظمت الهی را نمی‏ فهمیم؛ اما آن کسانی که از مرحلۀ علم، به مرحلۀ ایمان رسیده اند؛ از مرحلۀ #ایمان، به مرحلۀ #شهود رسیده اند؛ از مرحلۀ شهود، به مرحلۀ #فناءِ للّه رسیده اند؛ آن‏ها هستند که عظمت الهی در چشمهایشان آن‏ چنان جلوه می‌کند که هر عمل صالحی از آن‏ها سربزند، به نظرشان نمی‏ آید؛ اصلاً می‌گویند ما کاری نکرده ایم. همیشه بدهکار #ذات مقدس احدیت هستند». 📚 منبع :عرفان امین، ص۳۰۰ ☑️ @erfan_amin |پایگاه عرفان شیعی فقاهتی