سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۲: کفر یعنی حق‌پوشی و پایین‌ترین درجۀ آن، کفر به وجود خدا علیرغم شواهد بی‌شمار و قابل درک با حواس ۵ گانه است! (📽) اما بر اساس تجربۀ مشاورۀ نگارنده با افراد گوناگون، کفر منحصر به کفر به خدا، کفر به پیامبران (ع) و کفر به اوصیاء الهی (ع) نیست و درجات گوناگونی دارد که تا عقل کامل نشود (که در نوبت قبل روش آن عرض شد) خطر ابتلاء به هر کدام از درجات کفر (حق‌پوشی) برای افراد به شدت مذهبی و سالم نیز وجود دارد. به عنوان نمونه گاهی فردی مذهبی، به هر دلیل (از جمله تربیت غلط پدر و مادر) دچار اشتباهی ساده می‌شود و مثلا یک استدلال غیر معقول می‌آورد که کودکان نیز به‌سادگی متوجه غیرخردمندانه بودن آن می‌شوند، ولی از اینکه به آن اشتباه اقرار کند، به شدت خودداری می‌کند و حتی (با انواع ترفندها و آیه و روایت آوردن) اجازه نمی‌دهد دیگران یک کلمه از آن سخن بگویند و در نقدش استدلال بیاورند و در نتیجه گاهی یک عمر بی‌جهت موجب آزار خود و اطرافیانش شده و ارتباط صادقانه با عزیزانش را گل‌آلود می‌کند درحالی‌که گاهی آن اشتباه طوری است که هرکسی ممکن است در شرایطی دچارش شود اما این افراد به دلیل وسوسۀ چندلایه، از اینکه به آن اشتباه اقرار کنند، دچار فوبیا یا هراس‌زدگی شدید شده‌اند خصوصاً اینکه نگارنده در ادامه مشاوره متوجه می‌شوم این افراد در کودکی وقتی حقیقت را صادقانه به پدر و مادرشان می‌گفتند به جای تشویق، به شدت تنبیه می‌شدند و این ترس از اعتراف به اشتباه، ریشه در همان تربیت غلط دارد! این افراد لازم است برای علاج این معضل، وقت را تلف نکرده و ابتدا با عقل خویش مشورت کنند (روش) تا با استدلال‌های روشن قانع شوند که اشتباهشان غیر خردمندانه بوده است ( برای رسیدن زودتر به نتیجه کافی است فرض کنند این اشتباه را دیگری مرتکب شده)؛ سپس با تکرار ذکر (روش آسان) وسوسۀ ترس از اقرار به حقیقت را از وجود خود پاک کنند و به اشتباه خود (حتی اگر خطای جدی بوده) صادقانه و شجاعانه اقرار کنند (مشروط به اینکه مفسده نداشته باشد و همچنین آن خطا، گناه مخفی نباشد که اقرار به گناه نزد غیرخدا، طبق احادیث از بزرگترین گناهان است) و در نهایت اگر لجاجت ایشان، موجب رنجش خاطر دیگران شده با عذرخواهی صادقانه دلجویی و اصلاح کنند. دیگران نیز با همۀ وجود صداقت این افراد در اقرار به اشتباه یا خطا را تشویق و از سرزنششان اکیداً خودداری نمایند در غیر این صورت آن‌ها نیز همچون وسوسه به جان ایشان افتاده و در بدتر شدن اوضاع (به‌جای خوب شدن) مقصرند! خصوصاً نزدیکانِ افرادی که ترس از اقرار به اشتباه دارند، هر زمان متوجه شدند این افراد دچار اشتباه یا خطایی شده‌اند، عجولانه ورود نکنند بلکه ابتدا با عقل خویش در این خصوص مشورت کنند (روش) و ببینند آیا واقعاً ضرورت دارد به اصلاح ایشان ورود کنند و اگر ضرورت دارد مستقیم وارد شوند یا غیرمستقیم؟ به عنوان نمونه اگر عقل اجازۀ گفتگوی مستقیم داد با زبان بسیار با محبت و نرم (مهم) افراد مذکور را با استدلال عاقلانه قانع کنند که اشتباه‌شان غیر خردمندانه است اما اگر بعد از روشن شدن حقیقت، مقاومت و لجاجت دیدند فوراً گفتگو را ترک و ادامه ندهند که علاج این افراد (که گاهی بسیار انسان‌های خوب و سالمی هستند) همان است که در بالا گذشت. افراد مذکور نیز مطمئن باشند با یک اقرار ساده به اشتباه (به جای حق‌پوشی)، عزت ایشان بیشتر و در غیر این صورت، به طور مضاعف در بدتر شدن اوضاع مقصرند و روز به روز اعتبار و آبروی‌شان حتی نزد کودکان ممیز نیز کاهش پیدا کرده و شکاف بی‌اعتمادی ایشان با عزیزانشان عمیق‌تر می‌شود!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۳: همانطور که در توضیحات روایت ۷۰ گذشت، اگر انسان موفق شود با تضرع از خداوند بخواهد عقلش را کامل نماید، مشکلات فراوانی به محض کامل شدن عقل از وی حل می‌شود ازجمله در همین روایت یکی از نشانه‌های کامل شدن عقل، ترک سخنان اضافه عنوان شده است. انسانی که عقلش کامل شده، به صرف اطلاع از آثار پرحرفی، بدون اینکه لازم باشد خودش آن آثار منفی را تک تک تجربه کرده باشد، با اختیار از سخن اضافه خودداری می‌کند درحالی که اگر عقل وی کامل نبود تا عادی شدن سکوت، نیاز به تمرین حساب شده و فراوان داشت (روش) و مرتب در حال تجربۀ آثار منفی پرحرفی بود. همچنین انسانی که عقلش کامل شده، چون نمی‌خواهد انبادار اموال اضافۀ و زائد باشد و فکر و خیال و وسوسه زندگی شاد را از وی بگیرد، به راحتی اضافۀ مالش را می‌بخشد خصوصاً اینکه می‌داند با هر بار بخشش، طبق آیات و روایات، خداوند روزی او را برکت داده و بیشتر نیز خواهد نمود. بنابراین لازم است انسان خردمند ولو یک بار، با تضرع از خداوند خواهد که عقلش را کامل نماید که در پرسش و پاسخ قبلی روش آن توضیح داده شد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۴: در روایات توصیه شده روزی را در حد کفاف طلب کنید که این به معنای درخواست روزی کم نیست بلکه به معنای درخواست روزی در حد رفع نیاز است. به عنوان نمونه ممکن است یک فیلم‌ساز، برای ساخت فیلمی در موضوع خداشناسی نیاز به یک رایانۀ چند میلیاردی داشته باشد که روزی در حد کفاف او همین مقدار است نه کمتر؛ اما فرد دیگری با خرید یک رایانۀ چند میلیونی نیازش به طور کامل برطرف شود که روزی در حد کفاف او همین مقدار است نه بیشتر. بنابراین انسانی که عقلش کامل شده، هرگز حاضر نیست روزی بیش از حد نیاز از خداوند طلب کند و خودش را انباردار اموال بلااستفاده نموده و گرفتار خیالات و مشکلات فراوان نماید و در نتیجه با دست خود، با زندگی آرام و شادش وداع کند!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۷: اگر کسی طبق روایت فوق کار خوب دیگران را زیاد و کار خوب خودش را کم بشمارد، همیشه این انگیزه در او باقی خواهد ماند که تلاش کند، نقایصش را برطرف نماید. این یکی از نتایج نگاه خردمندانه به کار خود و دیگران است که ویژگی انسان‌های با عقل کامل است. اما اگر کسی بر خلاف روایت فوق کار خوب خودش را زیاد و کار خوب دیگران را کم بشمارد این انگیزه که تلاش کند نقایصش را برطرف کند در او ضعیف شده و روز به روز به عیب و نقص‌هایش اضافه خواهد شد!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۸: اگر انسان ویژگی‌های خودش را به‌صورت علمی بشناسد به‌راحتی متوجه معنای روایت فوق می‌شود. انسان دارای چهار نیروی عقل، واهمه، شهوت و خشم است. در یک تقسیم‌بندی، به سه نیروی آخر (واهمه، شهوت و خشم) نفس می‌گویند. نفس انسان در ابتدا امارّه است یعنی مرتب ندایی از درون، انسان را به انجام کارهای بد امر می‌کند که به آن حدیث نفس نیز می‌گویند. اگر انسان تمرین کند همیشه از عقل خویش پیروی کند (روش) می‌تواند نفسش را طوری مدیریت کند که از امارّه به لوّامه (سرزنشگر) تبدیل شود که در این مرحله انسان شروع به بازبینی عملکرد خویش نموده (روش) و زشتی کارهای بدش را به رسمیت می‌شناسد و بدی‌هایش را سرزنش می‌کند! در مرحلۀ بعد انسان با ذکر خدا مأنوس شده (روش) و می‌تواند نیروی واهمه (خیال) را از شر وسوسه‌ها و حدیث نفس نجات دهد و خداوند به برکت ذکر، نفس لوامه‌اش را تبدیل به نفس مطمئنه می‌کند (أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)و نقاط ضعفش را به قوت تبدیل می‌نماید و برخلاف اکثر مردم چون اهل تعقل نیستند (أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ) چنین انسانی دیگر هرگز دچار استرس و افسردگی نمی‌شود (لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ) و در هر حال و سنی که باشد از زندگی به معنای واقعی کلمه لذت می‌برد! اما اگر انسان تلاش نکند که نفس خویش را توسط عقل، مدیریت و تربیت کند، سه نیروی واهمه، شهوت و خشم، به شوق آزادی و لذت بردن، به‌راحتی بازیچۀ وسواسان خنّاس می‌شوند و ضمن اینکه داغ آزادی و لذت واقعی را بر دل انسان می‌گذارند و خودشان را نیز ناکام نگه می‌دارند، زندگی را به‌شدت تلخ می‌کنند تا زمانی که انسان تلاش کند، این سه نیرو را مطیع عقلش نماید. از طرف دیگر، هیچ کسی مانند خود انسان از وضعیت نفسش خبر ندارد و چون فقط اوست که در مورد سرکشی نفس اماره‌اش ریز شده و به آن علم و یقین دارد (و در مورد نفس دیگران چنین علم و یقینی را ندارد) بنابراین عقل به حکم احتیاط از وی می‌خواهد نفوس همۀ مردم را از نفس امارۀ خودش بهتر ببیند و خود را دارای بدترین نفس در بین ایشان تصور کند که این نگاه متواضعانه سبب می‌شود انسان به جای سرزنش دیگران و ریز شدن در عیوب ایشان، به رفع عیوب خودش مشغول شود که البته در روایت قبل یکی دیگر از فواید این نگاه خردمندانه (انگیزه مداوم جهت رفع نواقص) عرض شد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام ‌#پرسش_پاسخ 🧐 ‌#نکته‌سنجی سؤال زیر، پیرو نکتۀ پیوست مطرح شده است: 👤 طبق این روایت چرا باید خودم را از کسی که الان دارم می بینم از مردم دزدی می کند بدتر ببینم؟!!! در حالی که یقین دارم از او بهترم چون هیچ وقت مثل او دزدی نکرده ام! کجای این نگاه که من خودم را از او بدتر ببینم منصفانه و معقول و علمی است؟ در مورد خیلی دیگر از مردم هم که کارهای خیلی شرم آوری می کنند که من از آنها بیزارم همین سؤال وجود دارد. #پاسخ اول: برای اینکه به‌یقین علمی برسیم که از کسی بهتر یا بدتر هستیم، عاقلانه نیست به‌صرف دیدن یک کار بد (ولو خیلی شرم‌آور)، فوراً به این نتیجه برسیم که ما حتماً از وی در دیگر ابعاد شخصیتی نیز بهتریم! این ادعا زمانی از نظر علمی قابل اثبات است که بتوانیم تمام ابعاد شخصیتی وی را با تمام ابعاد شخصیتی خودمان تک‌تک مقایسه کنیم و درمجموع به این نتیجه برسیم که از وی بهتریم! درحالی‌که هم از نظر زمان (وقت گذاشتن) و هم از نظر علمی چنین کاری محال است چون تنها آفریدگار دادگر است که به تمام ابعاد شخصیتی افراد، نیت‌های مخفی و کارهایی که هرکسی در طول عمرش به شکل پنهان و آشکار انجام داده‌ آگاه است و بس. دوم: اما در مورد همان عملی که آن دزد انجام داده و از وی آشکار شده نگاه منصفانه و معقول این است که: - فقط در خصوص همان عمل بد (دزدی) عقل می‌گوید به‌جای قضاوت غیرعلمی و خودخواهانه، خدا را شکر کنیم که تا الآن به ما کمک کرده و دزدی نکرده‌ایم و هنوز به اشکال مختلف (از جمله در معاملات بازار) به فریب و ظلم دست به مال مردم دراز نکرده‌ایم! - همچنین طبق عقل و شرع واجب است به‌جای سرزنش، ابتدا اگر می‌توانیم به آن دزد، کمک اقتصادی، مشورتی و غیره بدهیم که دیگر دزدی نکند تا هر طور شده مانع دزدی وی از مردم شویم و اسباب زندگی شرافتمندانه را برایش فراهم کنیم مگر اینکه شرایط این خیرخواهی که در اصطلاح به آن امربه‌معروف و نهی از منکر می‌گویند را نداشته باشیم. - بله عقل می‌گوید ما قلباً از کار زشت آن فرد (دزدی) بدمان بیاید و بیزار باشیم و هرگز چنین افرادی را به‌عنوان دوست و رفیق و حتی هم‌صحبت کوتاه برای خود انتخاب نکنیم و نزدیکشان نرویم (مگر برای امر به معروف با داشتن شرایط) اما انصاف حکم می‌کند این احتمال را هم بدهیم که چه‌بسا آن دزد در محیطی بزرگ و تربیت شده (مانند پدر و مادر معتاد، فقر شدید مالی و فکری) که معلوم نبود اگر ما بودیم می‌توانستیم علیرغم آن شرایط، جوانمردی کنیم و از دزدی خودداری نماییم بلکه شاید بسیار بدتر از آن فرد عمل می‌کردیم. - همچنین احتمال بدهیم چه‌بسا همان دزد مانند خیلی از مردم، در آینده، نه‌فقط از دزدی بلکه از تمام‌کارهای بدش پشیمان شده و عاقبت‌به‌خیر شود و امثال من، از محاسبۀ روزانۀ عملکرد خویش (روش) دچار غفلت شویم و به‌تدریج دست به کارهایی بزنیم که الآن خوابش را هم نمی‌بینیم! - احتمال دیگر اینکه چه‌بسا آن دزد خصوصیاتی دارد (مثل ارتباط قلبی و دوستانه با خدا یا یکی از پیامبران و اوصیا ع) که از نظر من و شما مخفی است اما همان خصوصیت به وی کمک کند تک‌تک کارهای بدش را کنار بگذارد و به همین جهت وی در پیشگاه خداوند از امثال من (که به بدی‌های نفس امارّه‌ام علم و یقین دارم) بهتر باشد. نکته: در مورد دزدی که جای خود دارد، نگارنده افتخار مشاوره با ناباوران که در شرع به ایشان کافر و ملحد می‌گویند داشته و دارم و در گفتگوهای خصوصی به لطف خدا شاهد تحول و هدایت برخی از ایشان هستم (که در همین کانال می‌توانید جستجو کنید) و همچنین افرادی که از عمل خطرناک خودکشی منصرف می‌شوند و به سمت آفریدگار مهربان خویش بر می‌گردند (نمونه)؛ بنابراین این تجربه‌ها به نگارنده آموخته حتی در مقایسۀ خودم با کافر و محلد نیز جانب احتیاط و انصاف را رعایت کنم و از قضاوت غیرمنصفانه، غیرعلمی و نامعقول که در بالا گذشت خودداری نمایم و این باز همانطور که اشاره شد به معنای این نیست که ما با این افراد بدون داشتن شرایط لازم (از جمله خودمان به یقین مستدل رسیده باشیم، وسواس حتی خفیف فکری هم نداشته باشیم و غیره) وارد گفتگو و رفع شبهه شده یا وارد گروه و صفحات مجازی ایشان شویم که از دلایل اصلی گرفتار شدن بسیاری، همین سهل‌انگاری بزرگ در ارتباط با نااهلان -خصوصاً نزدیکان- است. ❓ارسال سؤال یا نکته در همین موضوع و دیدن ده‌ها پرسش‌ مرتبط ‌

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۸۱: «حق» در لغت به معنای حقیقت است و به چیزی می‌گویند که واقعیت دارد. برای درک یکی از نکات روایت فوق همین الآن تصور کنید مشغول تماشای مناظرۀ داغ انتخابات ریاست جمهوری هستید و شاهدید که هرکدام از دو نامزد، سعی می‌کنند به شما ثابت کنند که حق با اوست نه دیگری. اگر می‌خواهید مطمئن شوید کدام‌یک از این دو نامزد عاقل‌تر است طبق روایت فوق کافی است ببینید کدام‌یک در مواجهه با حقیقت نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر است و بیشتر آسان می‌گیرد؟ یا اگر می‎خواهید مطمئن شوید کدام‌یک عقلش کمتر است کافی است ببینید کدام‌ طرف حتی اگر بفهمد اشتباه کرده و حق با او نبوده، به‌جای پذیرش حقیقت، مشغول توجیه اشتباهش شده و در هر حال مرغش یک‌پا دارد! اگر می‌خواهید مطمئن شوید مردم کشوری چقدر عاقل یا کم عقل هستند کافی است ببینید درنهایت کدام‌یک از دو نامزد فوق رأی بیشتری می‌آورد. در زندگی شخصی خودمان نیز اگر می‌خواهیم ببینیم خودمان چقدر عاقل یا کم عقل هستیم کافی است ببینیم وقتی سخنی می‌گوییم یا کاری انجام می‌دهیم و سپس متوجه می‌شویم حق با ما نبوده و اشتباه کردیم چه می‌کنیم؟ اگر دیدیم بدون معطلی به‌اشتباه خود اقرار کردیم، مطمئن باشیم به همان مقدار که معطل نکردیم و گفتن حقیقت برایمان آسان بود عاقل هستیم؛ اما اگر بی‌جهت معطل کردیم و شجاعت اقرار به اشتباه خودمان را نداشتیم و در عوض مشغول توجیه اشتباه‌مان شدیم مطمئن باشیم به همان مقدار که معطل کردیم و گفتن حقیقت برایمان سخت بود، عقلمان کم است. پ.ن: اقرار به اشتباه با اقرار به گناه متفاوت است، در اسلام (بر خلاف مسیحیت) اقرار به گناه -خصوصاً گناهی که خداوند بر دیگری پوشانده- طبق صریح روایات خود از گناهان بزرگ است مگر موارد استثناء ازجمله حق‌الناس در صورتی که گفتن آن ضروری باشد مثل اینکه شیطنت کرده و شیشه‌ای را شکسته که باید جهت جبران به صاحبخانه اطلاع دهد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۸۳: روشن است هر تنهایی (و صبر بر آن) علامت قوت عقل نیست و فقط آن تنهایی علامت قوت عقل است که خود عقل، آن را تأیید کند. به‌عنوان نمونه شما به این دلیل از بهترین دوستان محله و مدرسۀ خود و حتی گاهی بهترین اعضای خانواده و فامیل (که از قضا شما ایشان را و ایشان شما را دوست دارند) فاصله گرفتید و تنها شدید که متوجه شدید در صورت ادامۀ ارتباط با این افراد، دین، شرافت، آرامش، شادی و یا حتی تجربۀ لذت معمولی زندگی را نیز از دست خواهید داد و خود را دچار انواع استرس و ناراحتی‌های تحمیلی خواهید نمود! مثل‌اینکه این افراد، هر بار شمارا دعوت به غیبت، تهمت یا صرف مواد مخدر از قلیان تا ... و کارهای پرخطر و غیر خردمندانۀ دیگر می‌کنند (در روایات برای غیبت، شرب خمر و ... تعبیر أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا به کار رفته است) و اصرار دارند هر طور شده شمارا نیز مانند خود به انواع رفتارهای نادرست و پلیدی‌ها آلوده نمایند و هر چه شما دوستانه و مهربان به ایشان می‌گویید: «این تفریحات انفجاری و موقت، معقول نیست و نه‌تنها دین بلکه حتی انسانیت، شادی و لذت زندگی معمولی را نیز از ما می‌گیرد، جسم و روحمان را نابود می‌کند، موجب پیری زودرس و افسردگی می‌شود و ...!» گوششان بدهکار نیست به طوری که گویی دارید با زبان چینی با ایشان حرف می‌زنید که یک کلام حرف‌های شما را نمی‌فهمند (درحالی که خوب هم می‌فهمند اما خودشان را به تغافل زده‌اند!) مسلماً هیچ انسان خردمندی حاضر نیست حریم خصوصی و امنیت و شادی خود را فدای ارتباط با افرادی کند که درکشان از لذت، منحصر به لذت موقت و انفجاری است درحالی‌که نتایجش مانند استرس و افسردگی، پایدار و طولانی است! این لذت‌های لحظه‌ای، انسان را از لذت‌های معمولی حتی در حد لذت بردن از تماشا و سیاحت طبیعت زیبا محروم می‌کند! این افراد به دلیل آلوده شدن به غیبت، تهمت، مواد مخدر و ... مانند گذشته از تماشای غروب و طلوع زیبای آفتاب نیز لذت نمی‌برند، زودرنج و ترسو شده‌اند و حتی دیگر گذراندن زندگی معمولی هم برایشان سخت می‌شود! اما متأسفانه چون چند لحظه عقلشان‌ را به کار نمی‌اندازند از نتایج تلخ عملکرد غلط خویش که مدام در حال تجربۀ آن هستند، عبرت نمی‌گیرند و به‌جای ترک کارهای نابخردانه و پرضرر مذکور، دوباره به تکرارش روی می‌آورند و با دست خود فاتحۀ حتی زیبایی ظاهری‌شان و در یک کلام فاتحۀ زندگی به معنای واقعی شاد خویش را می‌خوانند و امکان تجربۀ لذت‌های عادی اما واقعی و پایدار را از خود سلب می‌کنند مگر اینکه عقل‌شان را در حد چند دقیقه به کار بیندازند (روش) تا بتوانند از تجربه‌ها عبرت بگیرند و از هرکسی -ولو بهترین دوست- که وی را وادار به چنین کارهای پرخطر و پرضرری می‌کند هر طور شده فاصله بگیرند (ولو ناچار به کنار گذاشتن تعارف شوند)؛ در این صورت چنین تنهایی (و صبر بر آن) نشانۀ قوت عقل ایشان است و حداقل نتیجۀ آن زندگی خالی از استرس‌های بیش از حد و تحمیلی است و در قدم‌های بعدی تازه باورشان می‌شود در همین دنیا نیز واقعاً امکان تجربۀ زندگی خالی از هرگونه ترس (=استرس) و غم (=افسردگی) وجود دارد همچنانکه آفریدگار جهان به آن تصریح نموده است! نکته: خصوصاً در آیۀ بعدی، به عبارت «در زندگی دنیا» توجه کنید: 🌺 فمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ هر گاه هدايتى از طرف من براى شما آمد، كسانى كه از آن پيروى كنند، نه ترسى بر آن‌هاست و نه غمگين می‌شوند! 📗قرآن، بقره، ۳۸ 🌺 إنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُونَ به يقين كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداوند يگانه است!» سپس (در مقابل وسوسه‌ها) استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مى‌‏شوند كه: «نترسيد و غمگين مباشيد و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فيها ما تَشْتَهي‏ أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فيها ما تَدَّعُونَ ما ياران و مددكاران شما در 👈🏻زندگى دنيا 👉🏻 و آخرت هستيم؛ و براى شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است و هر چه طلب كنيد به شما داده می‌شود! 📗 قرآن، فصلت، ۳۰ و ۳۱

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی آیۀ پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ آیۀ ش ۸۵: لبّ به معنای عقل خالص است. برای درک تفاوت پیام خالص عقل، با پیام ناخالص عقل به این مثال توجه کنید: گاهی ما صدای رادیو را به همراه پارازیت می‌شنویم و گاهی صاف و خالص از هر نوع صدای اضافه. پیام عقل نیز بسته به شرایط می‌تواند به همراه پارازیت وسوسه و حدیث نفس به انسان برسد یا صاف و خالص. برای صاف و خالص شنیدن پیام عقل از پارازیت وسوسه و حدیث نفس راه‌های گوناگون مانند رعایت سکوت، ترک‎ کارهای اضافه و خصوصاً تفکر و ذکر خدا وجود دارد؛ همچنانکه در ادامۀ آیۀ فوق در ویژگی أُولِي الْأَلْبابِ (صاحبان عقل خالص) دو ویژگی ذکر در هر حال و تفکر در خلقت آمده است که اگر خدا بخواهد در آینده به ترتیب موضوع روایات مربوط به هر کدام از موضوعات مربوط به سکوت، ذکر و ... و آثارشان خواهیم رسید.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔