موضوع مقصد https://eitaa.com/esteshab/3 /_____<<__________________________//____ موضوع اصول چهارگانه https://eitaa.com/esteshab/4 /_____<<__________________________//____ حصر استقرایی https://eitaa.com/esteshab/6 /_____<<__________________________//____ مجاری و موارد اصول عملیه (حالت سابقه دارد یا ندارد ، لحاظ شده یا نشده شک حاصل برای مکلف دو نوع است ) استصحاب ، برائت ، احتیاط ، تخییر https://eitaa.com/esteshab/7 /_____<<__________________________//____ تقسیم بندی شک به اعتبار حکم مأخوذ فیه علی نحوین https://eitaa.com/esteshab/8 /_____<<__________________________//____ تقسیم شک ( در یک چیز ) به اعتبار متعلقه ای الشیء المشکوک فیه علی نحوین ( گاهی متعلق موضوع خارجی و گاهی حکمی کلی ) https://eitaa.com/esteshab/9 /_____<<__________________________//____ شبهه ای که در این مقصد مورد بحث است https://eitaa.com/esteshab/10 /_____<<__________________________//____ تعریف لغوی استصحاب https://eitaa.com/esteshab/15 تعریف کامل استصحاب لغوی و اصطلاحی https://eitaa.com/esteshab/17 /_____<<__________________________//____ مراد از ابقاء https://eitaa.com/esteshab/19 /_____<<__________________________//____ اشکال به تعریف شیخ انصاری در مورد استصحاب : اشکال اول https://eitaa.com/esteshab/20 اشکال دوم https://eitaa.com/esteshab/21 متن عربی اشکال https://eitaa.com/esteshab/23 متن ترجمه اشکال https://eitaa.com/esteshab/24 /_____<<__________________________//____ مقومات استصحاب (عکس کلی ) https://eitaa.com/esteshab/26 ۱. یقین به حالت سابق https://eitaa.com/esteshab/27 ۲. شک در بقاء متیقن https://eitaa.com/esteshab/28 ۳. اجتماع یقین و شک در زمان واحد https://eitaa.com/esteshab/29 ۴. تعدد زمان متیقن و مشکوک + لازمه وحدت زمان یقین و شک https://eitaa.com/esteshab/32 (تفاوت قاعده ساری "یقین" با استصحاب ، به همراه مثال برای قاعده یقین "ساری" https://eitaa.com/esteshab/33 ) ۵. وحدت متعلق یقین و شک https://eitaa.com/esteshab/34 +فرق استصحاب با قاعده مقتضی و مانع https://eitaa.com/esteshab/35 ۶. تقدم و سبقت داشتن زمان متیقن بر زمان مشکوک به همراه مثال برای استصحاب قهقرایی https://eitaa.com/esteshab/37 ۷. فعلیت داشتن شک و یقین https://eitaa.com/esteshab/38 +قاعده فراغ و شک تقدیری https://eitaa.com/esteshab/39 مثال برای شک تقدیری و قاعده فراغ https://eitaa.com/esteshab/41 /_____<<__________________________//____ اشکال حجت گفتن استصحاب https://eitaa.com/esteshab/42 +عکس https://eitaa.com/esteshab/43 /_____<<__________________________//____ فرق احکام تکلیفیه با اصول عملیه https://eitaa.com/esteshab/44 /_____<<__________________________//____ هل الاستصحاب اماره او اصل https://eitaa.com/esteshab/47 /_____<<__________________________//____ اقوال در مورد حجیت استصحاب https://eitaa.com/esteshab/48

#مقومات استصحاب

۱.یقین به حالت سابق : خواه این حالت سابق #حکم #شرعی باشد مانند وجوب نماز جمعه قبل از عصر غیبت چه این حالت سابق #موضوعی که دارای #حکم‌شرعی است مثل حیات و عدالت زید 👈"قبلا گفته شد یقین به حالت سابق از ارکان استصحاب است زیرا از اخباری که دال بر استصحاب است و بلکه از معنای استصحاب فهمیده می شودکه یقین یقین به حالت سابق وجود دارد و وجود همین یقین سابق علت قاعده است" و در این علیت فرقی ندارد معتبر بودن یقین سابق از آن جهت باشد که یقین صفتی قائم به نفس انسان است یا خواه معتبر بودن آن از آن جهت باشد که طریقیت یقین و کشف واقع بدانیم (اگر یقین سابق صفت نفسانی باشد یقین موضوعی است و در این صورت خبر واحد و امارات شرعیه نمی توانند جای آن را بگیرند ولی اگر یقین سابق از حیثیت طریقیت معتبر باشد یقین طریقی است و امارات معتبره می تواند قائم مقام آن گردد)

۲. شک در بقاء متیقن: "قبلا گفته شد از ارکان استصحاب است زیرا اگر فرض کنیم یقین سابق همچنان باقی است یا یقین سابق به یقینی دیگر مبدل شده است دیگر استصحاب معنایی ندارد و نیازی به استصحاب وجود ندارد " سوال : مقصود از شک چیست؟ شک اعم از شک به معنای حقیقی [یعنی تساوی دو احتمال ]و ظن غیر معتبره است بنابرين مراد از شک عدم علم و علمی به طور مطلق است

۳.اجتماع یقین و شک در زمان واحد : به این معنا که خود شک و یقین در یک زمان موجود باشند زیرا اگر هنگام حصول شک یقین قبلی از بین برود مجرای قاعده الیقین خواهد بود

وجه اینکه یقین و شک بایستی در زمان واحد با هم موجود باشند

۴. تعدد زمان متیقن و مشکوک : در غیر این صورت اجتماع ضدین لازم می آید مثلا به عدالت زید در روز جمعه هم یقین داشته باشیم و هم شک لازمه‌ی وحدت زمان یقین و شک آنست که زمان متیقن و مشکوک متعدد باشد وگرنه تناقض لازم می آید زیرا اگر زمان متیقن دیروز و زمان مشکوک هم دیروز باشد و از طرفی هم علی الفرض زمان یقین و شک هم یکی باشد و علی الفرض که شرط استصحاب هم است متیقن و همان مشکوک باید یکی باشند پس لازمه اش این است مکلف در زمان واحد هم به عدالت زید یقین دارد و هم شک دارد و هذا تناقض و هو محال بالبداهه

اما نکته مهم در مورد قاعده یقین که با عنوان شک #ساری تعبیر کرده اند که فرق اساسی بین قاعده استصحاب و قاعده یقین می باشد هرگاه زمان مشکوک و متیقن متعدد باشد و زمان یقین و شک متحد این مجرای قاعده استصحاب است /__//_// ولی اگر زمان مشکوک و متیقن متحد باشد و زمان یقین و شک متعدد #قاعده‌یقین یا #شک‌ساری است مانند متیقن عدالت زید در روز پنجشنبه بود و مشکوک هم پنجشنبه بود پس باید یقین به عدالت زید در روز پنجشنبه باشد و شک در عدالت زید یوم الخمیس در روز جمعه باشد یا مثلا اذا تیقن بحیاه شخص یوم الجمعه ثم شک یوم السبت بنفس حیاته یوم الجمعه بان سری الشک الی یوم الجمعه ای انه تبدل یقینه السابق الی الشک ترجمه اگر کسی نسبت به زنده بودن شخصی در روز جمعه یقین کند و سپس در روز شنبه شک کند که آیا شخص مزبور روز جمعه زنده بوده یا نه یعنی شکش به جمعه سرایت کند دیگر عمل به یقین ابقاء ماکان نیست چون در این صورت آنچه که یقین داشت موجود بوده و احراز نمی شود

۵. وحدت متعلق یقین و شک : یعنی شک به چیزی تعلق بگیرد که یقین به آن تعلق گرفته است و این همان مقوم معنای استصحاب است که حقیقتش ابقاء ما کان است

#فرق استصحاب با قاعده مقتضی و مانع چیست؟ در استصحاب متعلق یقین و شک یکی است یعنی در همان چیزی که یقین کرده است شک می کند ولی در قاعده مقتضی و مانع یقین به مقتضی تعلق می گیرد و شک به رافع (یعنی چیزی که مانع از تاثیر مقتضی باشد ) نکته مشهور بین علما این است قاعده مقتضی و مانع حجت نیست

#فرق بین استصحاب و قاعده یقین( شک ساری ) : در استصحاب زمان متیقن و مشکوک متعدد و زمان یقین و شک یکی است اما در قاعده یقین( شک ساری ) زمان مشکوک و متیقن یکی و زمان یقین و شک متعدد

۶. تقدم و سبقت داشتن زمان متیقن بر زمان مشکوک : یعنی شک به چیزی تعلق بگیرد که سابقا به طور یقینی وجود داشت حال اگر زمان مشکوک تقدم و سبقت بر زمان متیقن داشت در اینجا استصحاب #قهقرایی است مثال استصحاب قهقرایی فرضا علم داریم به اینکه در زبان فعلی و کنونی ما صیغه افعل حقیقت در وجوب است و شک می کنیم در آغاز وضع این صیغه برای این معنا که آیا این وضع در اصل زبان عربی صورت گرفته یا در اعصار اسلامی از معنای اصلی اش به این معنای جدید منتقل شده است؟ که در پاسخ می گویند اصل عدم نقل است و #معنای این امر کشانیدن یقین لاحق به زمان سابق است و اینگونه استصحاب احتیاج به دلیل خاصی دارد و اخبار استصحاب کفایت نمی کند و ادله استصحاب هم کفایت نمی کند چون این مورد از باب عدم نقض یقین به وسیله شک نیست بلکه نقض شک متقدم با یقین متاخر است