eitaa logo
کافهـ اخـــلاق ◾
375 دنبال‌کننده
244 عکس
38 ویدیو
18 فایل
🌟بفرمایید کافه اخلاق🌟 زمینه کاری: اخلاق عملی و اخلاق کاربردی کافه‌دار: دکتر عبدالله عمادی؛ پژوهشگر اخلاق ادمین: @aemadii میزهای کافه اخلاق: #میز_قرآن #میز_جستار #میز_داستان #میز_فیلم #میز_گفتگو #میز_کتاب #میز_رویداد #میز_روایت #میز_موسیقی #میز_پوستر
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت بارگیری به دلیل درخواست زیاد فراهم نیست
نمایش در ایتا
عبدالله عمادی عضو محترم هیئت علمی پژوهشگاه قرآن و حدیث فارغ‌التحصیل دکتری مدرسی معارف اسلامی گرایش اخلاق از دانشگاه تهران من یک نویسنده‌ام. خوشحال می‌شوم کتابم را روی پیشخوان کتابفروشی ببینم. خوشحال می‌شوم دیگران کتابم را بخوانند. اما یک روز کتابی را به دستم می‌دهند که خودم نوشته ولی هنوز ندیده و نخوانده‌ام. می‌گویند: اقرأ کتابک؛ کتابت را بخوان ببین چه نوشته‌ای. برعکس کتابهای دیگرم که دیگران ارزیابی می‌کنند، آن وقت می‌گویند کتابت را خودت ارزیابی کن؛ كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسيبا. کتاب را بر میدارم و می‌خوانم. می‌بینم هر جمله‌اش، تکه ای از زندگی‌ام است. آه آن روز چگونه نوشته‌هایم را ارزیابی کنم که بتوانم با ذوق و افتخار به دیگران بگویم بیایید.. بیایید کتابم را بخوانید هاؤُمُ اقرَؤُا كِتابِيَه‏. این منم؛ این زندگی من است، این اعمالم، این اندیشه‌هایم، این نیت‌هایم. و وای بر من اگر تمنا کنم که يا لَيتَني‏ لَم أُوتَ كِتابيَه‏؛ کاش کتاب زندگی‌ام، این نبود. من نویسنده‌ام. من می‌نویسم. من با هر نفس، جمله ای به کتابم اضافه می‌کنم و در هر نفس، این آیات در ذهنم تکرار می‌شوند و می‌گویند آیا می‌دانی چه می‌نویسی؟ آیا آماده‌ای که روزی این صفحات نامرئی، برگ برگ در معرض دید همگان قرار گیرد؟ ➖ آیات ۱۴ سوره مبارکه اسرا: اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسيبا و آیات ۱۹ و ۲۵ سوره مبارکه حاقه: فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَه‏ وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَني‏ لَمْ أُوتَ كِتابِيَه‏ در اشاعه ی نور قرآن✨ ❖جوایز به شش پست برتر که بیشترین بازدید را دارد تعلق می‌گیرد، به ترتیب از رتبه اول تا ششم 🎁 🎊 به کانال جامع ༺ معارف_باقلم_معاصر༺ بپیوندید. https://eitaa.com/ANGOMANELMI_MODRRESI_MAAREF_UT ⚠️کپی؟! فقط با ذکر لینک کانال
ziafat_zendegi28.mp3
زمان: حجم: 16.3M
منش قرآنی _ جلسه ۲۸ ●━━━━━━──── ⇆ㅤ ◁ ㅤ❚❚ ㅤ▷ㅤ ↻ @ethicscafe
ziafat_zendegi29.mp3
زمان: حجم: 19.3M
منش قرآنی _ جلسه ۲۹ ●━━━━━━──── ⇆ㅤ ◁ ㅤ❚❚ ㅤ▷ㅤ ↻ @ethicscafe
ziafat_zendegi30.mp3
زمان: حجم: 16.8M
منش قرآنی _ جلسه ۳۰ ●━━━━━━──── ⇆ㅤ ◁ ㅤ❚❚ ㅤ▷ㅤ ↻ @ethicscafe
خدا رو شاکرم که توفیق مطالعه قرآن دست داد. از همراهی شما عزیزان هم ممنونم در سلسله جلسات منش قرآنی! 🌟 استدعا دارم بازخورد خود را با ما به اشتراک بگذارید و اگر نکته‌ و نظری برای تکمیل بحث دارید بفرمایید. نظراتتون برای ما بسیار ارزشمند است و انشاله به ترویج قرآن کمک خواهد کرد. با تشکر 🙏✨
فعلا قابلیت بارگیری به دلیل درخواست زیاد فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت بارگیری به دلیل درخواست زیاد فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت بارگیری به دلیل درخواست زیاد فراهم نیست
نمایش در ایتا
📋 نقد حق انسان در نقض تصمیمات سال نو در سال‌های اخیر، اصطلاح تصمیم‌های سال نو (New Year’s resolutions) رواج زیادی پیدا کرده است. تصمیم های سال نو یعنی وعده‌هایی که فرد به خودش می‌دهد تا از نخستین روز سال، انجام کار خوبی را شروع کرده یا انجام کار بدی را متوقف کند. نویسندگان و اندیشمندان بسیاری- که نیازی به ذکر نامشان نیست- تلاش می کنند انسان_ این شرمگین غمزده_ را متقاعد کنند که بابت نقض این تصمیم‌ها ناراحت و دلخور نباشد و در عین حال باز هم و باز هم تصمیم بگیرد. در واقع به او می‌گویند «تو، هم حق تصمیم گرفتن داری و هم حق نقض کردن تصمیمات!» این حرف از جهتی درست است؛ و آن اینکه ثبات قدم- بر خلاف اسمش- همیشه خوب نیست و پیمان‌شکنی- بر خلاف اسمش- همیشه بد نیست. گاهی تصمیم، نابخردانه است و ادامه دادن آن احمقانه. خب روشن است که اصرار شخص بر آن خطاست و شکستن عهد خود در این زمینه، عین اخلاق است. پس انسان، اخلاقا مجاز است/ بلکه باید گاهی تصمیم خود را نقض کند و به آن عمل نکند. اما از جهتی ما را گرفتار یک چاله گشاد از واژه «حق» می‌کند؛ قلمروی این واژه، خیلی گسترده است و حق قانونی و حق اخلاقی و حق فلسفی و تکوینی، همه در آن جا می‌شوند. اینکه انسان- به مقتضای انسانیتش- حق تصمیم و حق نقض تصمیم دارد، یک حق فلسفی و طبیعی است. یعنی او در ذات آفرینش خود این چنین است؛ آزاد آفریده شده و مقتضای آزادی، هر دو حق است؛ هم حق تصمیم و هم حق نقض آن. اما حق اخلاقی اینگونه نیست؛ حق اخلاقی با انتخاب اخلاقی و درستکاری مرتبط است و هر تصمیمی را بر نمی تابد. ضعف اراده و طبیعت حریص و لذت طلب انسان را نمی پذیرد. لذا انسان- به مقتضای انسانیتش- تنها و تنها حق دارد که تصمیم درست بگیرد و حق ندارد با تصمیم غلط، خود و دیگران را به فنا بکشاند. پ ن: «انسانیت»، هم از آن واژه های گل و گشاد است که ممکن است انسان را به اشتباه بیندازد و هر چیزی که در انسان هست را اخلاقی محسوب کند. کافه اخلاق | عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe
فعلا قابلیت بارگیری به دلیل درخواست زیاد فراهم نیست
نمایش در ایتا
🎬 «پایتخت۷»، از منظر اخلاقی من هم مثل میلیون ها ایرانی، این شبها از تماشاگران پایتختم. کاری به جنبه طنز فیلم ندارم. میخواهم دو نکته راجع به جنبه اخلاقی فیلم عرض کنم: ➖اولین نکته آن است که پایتخت 7 در عین طنز قوی و خوبی که دارد، فیلمی نیست که فایده اش صرفا خنداندن و خندیدن باشد. بلکه به مخاطب کمک می‌کند کمی به مسائل دور و برش فکر کند و آنها را بشناسد. حاصلش، فکر و آگاهی است. قصه زندگی خانواده معمولی و وابستگان، یک افسانه یا فانتزی نیست بلکه یک قصه واقعی از قصه های بیشماری است که در جامعه ما هست. یک فیلم واقعیست نه فیلم داستانی یا تخیلی و هنری. از این جهت می‌توان گفت طنز پایتخت، واقعا یک طنز ارزشمند است، به طوری که حتی بسیاری از منتقدانش را نیز به تماشای خود می کشاند. ➖دومین نکته آنکه در راستای واقعی بودن قصه فیلم، ما شاهد گفتگوها و رفتارهایی هستیم که به لحاظ اخلاقی، مورد تأیید نیست مثلا رفتار مادر و فرزند (بهتاش و فهیمه) بگومگوی زن و شوهر (نقی و هما) خودنمایی و دروغ و لاف زنی (نقی) فریبکاری و حقه بازی (ارسطو و شری) ادا اطوار درآوردن بهتاش، آزاردادن ارشاد توسط نقی، برخورد بهروز با رحمت و و و... اما غالب این موارد، مواردی است که بیننده آنها را به عنوان طنز می‌بیند و جدی نمی‌گیرد. در واقع درست نبودن آنها به قدری واضح است که باعث آزار مخاطب یا مشروعیت‌بخشی یا عادی‌سازی آنها نمی‌شود. به نظر من نمایش پدیده‌ها و رفتارهای غیراخلاقی جامعه در این فیلم، کاملا هوشمندانه، نقادانه و درست است. این نگاه بسیط و بسته‌ای است که با دیدن یک صحنه از فیلم بگوییم که واویلا چرا این صحنه را نشان داده یا چرا فلان کلمه در دیالوگ آن بازیگر بوده! مگر آنکه شاهدی باشد بر اینکه کارگردان می‌خواهد آن کلمه یا رفتار را عادی‌سازی کند یا مشروعیت ببخشد. ▪️رسالت فیلم- و به طور کلی هنر- آن است که به طور غیرمستقیم، به نقد و آگاهی‌بخشی بپردازد و در راه ایفای این رسالت، ناگزیر به نمایش واقعیت است به طوری که آزاردهنده و تأییدکننده نباشد. به نظر من، فیلمی که واقعیت را نشان ندهد و به جای آن، تصویری تحریف‌شده یا روتوش‌شده از حقیقت ارائه کند، غیراخلاقی است. چون مخاطب را از درک درست مسائل بازمی‌دارد، او را از واقعیت دور میکند و به جای آگاهی‌بخشی، به گمراهی و ساده‌لوحی و بی‌فکری وی دامن می‌زند. به نظر می رسد پایتخت ۷ در بازنمایی جنبه‌های سیاه و سفید جامعه و ایفای مسئولیت اخلاقی خود در قبال جامعه برای نمایش واقعیت، موفق و هوشمندانه عمل کرده است و می‌توان آنرا بازتاب خوبی از دردها و مشکلات جاری بسیاری از ما دانست. شاید راز ارتباط عمیق نسلهای قدیم و جدید با فیلم، در همین نکته نهفته باشد. ادامه دارد.... ____________________ کافه اخلاق | عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe