eitaa logo
سوال بارداری،،بانوی بهشتی
17.8هزار دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
3.2هزار ویدیو
66 فایل
مدیر @Yaasnabi تبادل نداریم اگر کانالو دوست دارید یه فاتحه برای مادر 🖤بنده بفرستید تا اطلاع ثانوی تبلیغ شخصی نداریم به آیدی بالا پیام ندید لطفا
مشاهده در ایتا
دانلود
سلام استاد حالتون خوبه .استاد من حدود 18 سال از ازدواجمون می گذره و 3 تا بچه دارم ولی مشکلی که هست از همون فردای عقد تا حالا شاید بتون به جرات بگم که یه روز خیلی خوب نداشتم اما چیزی که خیلی یه مدت هستش اذیتم میکنه اینه که در یه سال ما شاید 5 شب با هم بخوابیم و شوهرم تقریبا تا صبح بیداره و مدام سرش توی گوشی هستش و وقتی من می روم پیشش یا گوشی رو قایم می کنه ویا از اون صفحه می یاد بیرون و وقتی سوال می کنم جواب درستی نمی دهد و مدام به من می گوید تو به من شک داری و زندگی رو برای من جهنم کرده من چه شکلی این شک رو از وجودم بیرون کنم در ضمن چیز هایی هم در گوشیشون دیدم اما می گویند که نمی دونم اینها چیه و از کجا اومده. شرایط زندگیمون خیییلی بده و من هم این افکار که شوهرم کجا ها ست چون که شب تا صبح که بیداره وسرش توی گوشی وقتی هم که بیدار میشه اولین کاری که میکنه گوشیو باز میکنه اگه هم گوشی پیشش نباشه انگار که متلاطم باشه میگه که گوشیم کو .ومن از بس که اذیت بودم چند سوال که پرسیدم نه جواب درست درمانی میده و مدام میگه که به من شک داری و میگه که دلم می خواد که از خونه برم بیرون تا به کار هام برسم حس میکنم داره از خونه فراری میشه بنظرتون درسته ک گوشیو شوهرمو ببینم تا از این شکو گمان بد نسبت ب خیانت رها بشم و بتونم بهتر به همسرم عشق بورزم .من چی کار باید بکنم لطفا راهنماییم کنین. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم خواهرم مسئله شما نیازمند بررسی بیشتر می باشد، نفرمودید که چند وقت هست دچار این مسئله شده اید؟ و شغل همسرتان به چه صورت می باشد ؟ و در این ۱۸ سوال برای رفع مسئله تان چه راهکارهایی را پیاده کرده اید؟ در طول روز چقدر با یکدیگر گفتگو می کنید؟ آخرین باری که با هم حرف های مثبت و دلبرانه زدید و آلبوم خاطرات خوبتان را ورق زدید کی بوده است؟ اگر بطور همیشگی همسرمحترم شما دچار شب بیداری می باشند، اوقات روز خود را چگونه سپری می کنند و چقدر برای رفع مسئله شان از طب سنتی کمک گرفته اید؟ و ... به هر حال آنچه باید گفت در پاسخ سوالتان، اینکه لازمه عشق ورزیدن به همسرتان ، چک کردن گوشی ایشان نیست. بلکه شما و فرزندان عزیزتان محق آرامش هستید، عشق ورزی و محبت را اول از همه بخاطر آرامش وجود خودتان ، ابراز نمایید و بدانید راه حل برطرف شدن مسئله تان، چک کردن و وارسی کردن نخواهد بود که چه بسا به تشویش و ناامنی روانی تان بیشتر دامن بزند و پایه های زندگی ۱۸ ساله تان را بلرزاند. اول از همه به شما بانوی عزیز توصیه میکنم فایل هنر زن بودن را دریافت و از مهارت های آن بهره مند شوید. و در کنار آن به تقویت مهارت کلامی و نحوه گفتگو و ارتباط موثر بپردازید. و بعد از گذراندن این دوره ، در صورت لزوم از مشاوری امین جهت بررسی دقیق تر و مشاوره ، استفاده نمایید. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام. من 9ماهه باردارم پسرکوچکم 1سالونیمه خیلی بامن صمیمیه حتی ببینه خستم میاد بالای سرم میبوسه منو دوباره میره ومیاد، اذیتم نمیکنه. دلم میخاد بچه بعدی روش اثر نزاره.یا فک نکنه دیگه دوسش ندارم اخه الانم وقتی کنار پدرشم میاد خودشو وسطمون جا میکنه! بنظرتون فرصت رسیدگی بهش رو خواهم داشت؟ چون دست تنهام. بهترین کارو رفتارمن چی بایدباشه؟ ابجیمم وقتی میاد بهش حرف زشت یاد میده چیکار کنم ک ب حرف کنه لج نکنه و یادش نده 11سالشه. هیچ قانونی توی زندگیش نداره وتنبلی میکنه اصلا کمک دست نیس فقط بهانه اینکه حوصلش سررفته اعصاب منوهم بهم میریزه.نمیدونم اونجا چجوری باهاش رفتار میکنن ک وقتی میاد پیش ما همش مارو دعوا میکنه بداخلاقه. تنها میتونم بگم نیاد پیشمون چون روما تاثیر میزاره.وبچمو هم دستور میده و اگ ب حرفش نکنه کتک میزنه. بهش میگم کارت اشتباهه این هنوز نمیفهمه نباید اینقد بهش بگی بشین یابوسم کن یالباستو کثیف نکن اب بازی نکن و.. میگه پس چرا حرفارو تکرارمیکنه.امروز بس ک دعواش کرده جلوی من حالم بدشده و سرم وصل کردم جوش میزدم اخه.پدرومادرم 4ساله فوت کردن توتصادف. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض میکنم خدمت شما خواهر گرامی و عرض تبریک و خداقوت در جهت فرزند آوری 🌹 خواهر عزیزم، سوال شما دو بخش دارد که بخش دوم آن که مربوط به خواهر ۱۱ ساله شماست تا حل نشود در بخش اول هم خیلی ارائه راهکار برایتان ثمری نخواهد داشت. اینکه خواهر شما تمام رفتارهای نادرست را در رفتار و گفتار نثار فرزندتان کنند و کودک را دچار اضطراب، لجبازی، پرخاشگری و حسادت نمایند و شما فقط نظاره گر و یا دورن ریزی کنید که منجر به زیر سرم رفتن باشد آیا سودی به حال شما، فرزند شما و یا خواهرتان خواهد داشت؟! یک قاعده وجود دارد که در تربیت با کسی تعارف نداریم، این به معنای اینکه در تربیت با همه دعوا کنیم نیست! البته شما نفرمودید که در شرایط فقدان والدین عزیزتان، اکنون خواهر شما نزد چه کسی و با چه شرایطی دارند زندگی می کنند؟ بی شک برای یک کودک ۷ ساله این ضایعه ای بزرگ و سخت بوده و بعد از آن احتمالا از دست دادن فضا و شرایط زندگی اش او را دچار زخم هایی کرده که اگر تحت سرپرستی نامناسبی هم قرار گرفته باشد این عوارض و آسیب ها تشدید هم شده اند و آنچه از رفتارهای او مشخص میشود، پرخاشگری ، لجاجت و تا حد زیادی حسادت او می باشد. به شما خواهر عزیز توصیه میکنم، در قدم اول میزان حضور خواهرتان را در خانه خودتان به حداقل برسانید مثلا هفته ای یک یا دو مرتبه و برای ساعت محدود مثلا یک ساعت. و بعد اینکه با سرپرستان کودک حتما صحبت و آنها با همراهی کودک به سمت فضای مشاوره سوق دهید. و یا حتی مشاوره تلفنی از کانال داشته باشند و حتما فایل تربیت کودک و نوجوان را از کانال دریافت و گوش دهند تا شرایط خواهرتان بهتر و ترمیم شود. حال در خصوص کودک خودتان و نگرانی های تولد فرزند دوم، باید عرض شود فرزند کوچکتر به لحاظ جسمی بیشتر نیازمند مادر است و برای فرزند بزرگتر شما محبت خود را چه در کلام و چهره از او دریغ نکرده و معطوف به فرزند کوچک نکنید و مدام قربان صدقه او نروید. موقع شیر دادن فرزند دوم با توجه به اینکه فرزند اولتان هم کوچک است و احتمالا شیشه شیر داشته باشد بهتر است او را هم در آغوش بگیرید و یا به سینه خود بچسبانید و شیشه او را بدهید که موجب حسادت و پرخاش او نسبت به نورادتان نشود. همچنین همسرتان هنگام ورود به خانه اول سراغ فرزند اول برود و به او توجه کند، حتی اگر در اتاق دیگری بود، به دنبالش بروند و ابراز محبت کنند. هنگام خواب بطور اختصاصی برای کودک اول وقت گذاشته شود برای خوابش، با نوازش، لالایی، بوسیدن و ... در طول روز سعی کنید با هر فرصتی که نصیبتان میشود، ارتباط فیزیکی با فرزند اول خودتان داشته باشید و او را از آغوش خود سیراب کنید، تا شب خواب آرام، روز تغذیه مناسب و خلق مثبت داشته باشد. و همچنین می توانید با سرچ هشتک فرزند دوم در کانال به مطالب تکمیلی دست پیدا کنید. انشاالله موفق و عاقبت بخیر باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام استاد پوراحمد خداقوت من یه دختر حدودا 6ساله و یه پسر 3 ساله دارم و ان شالله تا چند وقت دیگه فرزند سومم به دنیا میاد. تو دوران بارداری فرزند دومم، دخترم کوچیک بود و در مورد اومدن داداشش بهش میگفتیم از بیمارستان داداشت رو میاریم. الان دخترم بزرگ شده و خیلی کنجکاو و سوال زیاد میپرسه به خصوص در مورد تغییرات ظاهری که این دوران داره. میخواستم ازتون بپرسم تا چه حد میتونم براش توضیح بدم و چی بگم؟ چون میترسم یه وقت از اطرافیان حرفی بشنوه که مناسب سنش نباشه. دوس دارم قبلش خودم بهش توضیح بدم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم به شما مادر عزیز و جهادگر 💪 انشاالله خداوند صبر و توان مضاعف در این مسیر به شما عنایت کنند. خواهر عزیزم با توجه به تفاوت جنسیت فرزندان و سنین مختلف حتما توصیه میشود با مطالعه سطح آگاهی خودتان را بالا برده تا در این راستا با آرامش سیر تربیتی فرزندان دلبند خود را پیش ببرید. در خصوص سوالات جنسی کودکان، قدم اول حفظ آرامش است و کودک احساس کند این سوال ، از جنس بقیه سوالات است. یعنی نه در تُن صدا، نه در چهره و نه در رفتار و گفتار والدین نباید تغییر محسوسی ایجاد شود. در مواجهه با سوال، اول سعی می کنیم از سطح فهم و افق فکری کودکمان نسبت به آن سوال آگاه شویم، مثلا بگوئید چطور؟ چرا عزیزم این سوال برات پیش اومده؟ نظر خودت چیه؟ و ... اصلا نیازی نیست که پاسخ واقعی، درست و کامل بدهید. مثلا کودک سوال میکند : بچه چطور دنیا میاد؟ اگر کودک زیر ۳ سال است، و افق فهم او پایین است، می گوییم از بیمارستان، از آقای دکتر اما اگر بزرگتر از ۳ سال، جواب نسبتاً واقعی ولی بدون جزئیات. مثلا بچه در قسمتی از شکم مامان رشد میکند وقتی که به اندازه کافی رشد کرد، توسط متخصص از شکم مامان خارج میشه. یا می پرسد بچه چه جوری درست میشه؟ زیر ۳ سال، خدای مهربون هدیه میده بالای ۳ سال، وقتی مامان بابا با هم ازدواج می کنند، خدا اراده میکنه و یه سلولی در شکم مامان ایجاد میشه و رشد میکنه و تبدیل میشه به آبجی یا داداش شما. پیشنهاد دریافت فایل تربیت جنسی استاد پوراحمد، و مطالعه کتاب تربیت جنسی کودکان، رگینا فینکه، ترجمه لی لا فظلی، نشر ذکر. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام. من 9ماهه باردارم پسرکوچکم 1سالونیمه خیلی بامن صمیمیه حتی ببینه خستم میاد بالای سرم میبوسه منو دوباره میره ومیاد، اذیتم نمیکنه. دلم میخاد بچه بعدی روش اثر نزاره.یا فک نکنه دیگه دوسش ندارم اخه الانم وقتی کنار پدرشم میاد خودشو وسطمون جا میکنه! بنظرتون فرصت رسیدگی بهش رو خواهم داشت؟ چون دست تنهام. بهترین کارو رفتارمن چی بایدباشه؟ ابجیمم وقتی میاد بهش حرف زشت یاد میده چیکار کنم ک ب حرف کنه لج نکنه و یادش نده 11سالشه. هیچ قانونی توی زندگیش نداره وتنبلی میکنه اصلا کمک دست نیس فقط بهانه اینکه حوصلش سررفته اعصاب منوهم بهم میریزه.نمیدونم اونجا چجوری باهاش رفتار میکنن ک وقتی میاد پیش ما همش مارو دعوا میکنه بداخلاقه. تنها میتونم بگم نیاد پیشمون چون روما تاثیر میزاره.وبچمو هم دستور میده و اگ ب حرفش نکنه کتک میزنه. بهش میگم کارت اشتباهه این هنوز نمیفهمه نباید اینقد بهش بگی بشین یابوسم کن یالباستو کثیف نکن اب بازی نکن و.. میگه پس چرا حرفارو تکرارمیکنه.امروز بس ک دعواش کرده جلوی من حالم بدشده و سرم وصل کردم جوش میزدم اخه.پدرومادرم 4ساله فوت کردن توتصادف. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض میکنم خدمت شما خواهر گرامی و عرض تبریک و خداقوت در جهت فرزند آوری 🌹 خواهر عزیزم، سوال شما دو بخش دارد که بخش دوم آن که مربوط به خواهر ۱۱ ساله شماست تا حل نشود در بخش اول هم خیلی ارائه راهکار برایتان ثمری نخواهد داشت. اینکه خواهر شما تمام رفتارهای نادرست را در رفتار و گفتار نثار فرزندتان کنند و کودک را دچار اضطراب، لجبازی، پرخاشگری و حسادت نمایند و شما فقط نظاره گر و یا دورن ریزی کنید که منجر به زیر سرم رفتن باشد آیا سودی به حال شما، فرزند شما و یا خواهرتان خواهد داشت؟! یک قاعده وجود دارد که در تربیت با کسی تعارف نداریم، این به معنای اینکه در تربیت با همه دعوا کنیم نیست! البته شما نفرمودید که در شرایط فقدان والدین عزیزتان، اکنون خواهر شما نزد چه کسی و با چه شرایطی دارند زندگی می کنند؟ بی شک برای یک کودک ۷ ساله این ضایعه ای بزرگ و سخت بوده و بعد از آن احتمالا از دست دادن فضا و شرایط زندگی اش او را دچار زخم هایی کرده که اگر تحت سرپرستی نامناسبی هم قرار گرفته باشد این عوارض و آسیب ها تشدید هم شده اند و آنچه از رفتارهای او مشخص میشود، پرخاشگری ، لجاجت و تا حد زیادی حسادت او می باشد. به شما خواهر عزیز توصیه میکنم، در قدم اول میزان حضور خواهرتان را در خانه خودتان به حداقل برسانید مثلا هفته ای یک یا دو مرتبه و برای ساعت محدود مثلا یک ساعت. و بعد اینکه با سرپرستان کودک حتما صحبت و آنها با همراهی کودک به سمت فضای مشاوره سوق دهید. و یا حتی مشاوره تلفنی از کانال داشته باشند و حتما فایل تربیت کودک و نوجوان را از کانال دریافت و گوش دهند تا شرایط خواهرتان بهتر و ترمیم شود. حال در خصوص کودک خودتان و نگرانی های تولد فرزند دوم، باید عرض شود فرزند کوچکتر به لحاظ جسمی بیشتر نیازمند مادر است و برای فرزند بزرگتر شما محبت خود را چه در کلام و چهره از او دریغ نکرده و معطوف به فرزند کوچک نکنید و مدام قربان صدقه او نروید. موقع شیر دادن فرزند دوم با توجه به اینکه فرزند اولتان هم کوچک است و احتمالا شیشه شیر داشته باشد بهتر است او را هم در آغوش بگیرید و یا به سینه خود بچسبانید و شیشه او را بدهید که موجب حسادت و پرخاش او نسبت به نورادتان نشود. همچنین همسرتان هنگام ورود به خانه اول سراغ فرزند اول برود و به او توجه کند، حتی اگر در اتاق دیگری بود، به دنبالش بروند و ابراز محبت کنند. هنگام خواب بطور اختصاصی برای کودک اول وقت گذاشته شود برای خوابش، با نوازش، لالایی، بوسیدن و ... در طول روز سعی کنید با هر فرصتی که نصیبتان میشود، ارتباط فیزیکی با فرزند اول خودتان داشته باشید و او را از آغوش خود سیراب کنید، تا شب خواب آرام، روز تغذیه مناسب و خلق مثبت داشته باشد. و همچنین می توانید با سرچ هشتک فرزند دوم در کانال به مطالب تکمیلی دست پیدا کنید. انشاالله موفق و عاقبت بخیر باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام وقتتون بخیر ممنون بابت کانال خوبی که دارید من یه دختر دارم که ۸ سالشه و تک فرزنده از اول کمی خجالتی بود و اعتماد به نفسش پایینه سخت ارتباط می گیره با همسن و سالاش زود قهر میکنه و ناراحت میشه شبها خیلی می ترسه و تنها نمیخوابه پارک میریم حتی وسایلی که هیجان کمی دارند سوار نمیشه فقط تاب و سرسره ی کوچیک سوار میشه میگه می ترسم منو پدرش تشویقش می کنیم ولی تآثیر کمی داره ۰من گاهی عصبی میشم ولی باز بیشتر سعی میکنم مسلط باشم تابهش کمک کنم ولی دیگه نمیدونم چیکاری بایدانجام بدم ممنون میشم راهنمایی کنید🌹🌹🌹 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم ممنون از محبت و همراهی شما با مجموعه 🌺 خواهر عزیزم در پیامتان فرمودید از اول کودکم .... بوده، بعضی رفتارها ممکن است در شاکله و شخصیت افراد باشد که به آن تیپ های شخصیتی گفته میشود، مثلا درون گرایی یا برون گرایی. و خیلی نبایست با آن جنگید بلکه باید آن را پذیرفت. اما گاهی بسیاری از صفات کودکان را ما والدین و شرایط محیطی کودک ، رقم می زنیم. مثلا با رفتارهای کنترل گری شدید، سرزنش، امر و نهی مکرر، عدم گفتگوی سالم با کودک، انتظارات بیش از حد از کودک، اجازه ندادن تجارب جدید، کمال گرایی و ایده آل گرایی والدین باعث کم گویی، ترسو شدن، عدم اعتماد به نفس، نداشتن خلاقیت، وابستگی در کارها، جیغ و نق و گریه برای انجام امورات شخصی و ... در کودکان خود می شویم، بنظر میرسد ابتدا یک بررسی روی رفتارهای خودمان داشته باشیم، چقدر به کودک خود فرصت انتخاب و خطا و تجربه می دهید؟ آیا دوست دارید همیشه همه چیز تمام و کمال انجام شود؟ چقدر در طول روز از بکن و نکن استفاده می کنید؟ آیا فرصت تجربه کردن به او می دهید ؟ اگر خطا کند و کاری را درست انجام ندهد او را سرزنش می کنید؟ جلوی بقیه بیان می کنید که کودکم خجالتی و .. است؟ چقدر در طول روز رفتارهای مثبت فرزندتان ولو کوچک هم باشد می بینید بیان می کنید و بابتش از او تقدیر می کنید؟ در طول روز چقدر به جز حرف های آمرانه، با فرزندتان گفتگو می کنید ؟ آیا فرزند شما دوست صمیمی و هم بازی هم سن خود دارد؟ و در زمینه دوست یابی فعال چقدر برای فرزندتان تلاش کرده اید؟ پیشنهاد میکنم برای حل این مسائل و دریافت راهکار متناسب حتما فایل تربیت کودک استاد پوراحمد را دریافت کرده تا بتوانید با استفاده از آن مسئله فرزندتان را ریشه یابی نمایید. انشاالله موفق و سربلند باشید 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام. من 9ماهه باردارم پسرکوچکم 1سالونیمه خیلی بامن صمیمیه حتی ببینه خستم میاد بالای سرم میبوسه منو دوباره میره ومیاد، اذیتم نمیکنه. دلم میخاد بچه بعدی روش اثر نزاره.یا فک نکنه دیگه دوسش ندارم اخه الانم وقتی کنار پدرشم میاد خودشو وسطمون جا میکنه! بنظرتون فرصت رسیدگی بهش رو خواهم داشت؟ چون دست تنهام. بهترین کارو رفتارمن چی بایدباشه؟ ابجیمم وقتی میاد بهش حرف زشت یاد میده چیکار کنم ک ب حرف کنه لج نکنه و یادش نده 11سالشه. هیچ قانونی توی زندگیش نداره وتنبلی میکنه اصلا کمک دست نیس فقط بهانه اینکه حوصلش سررفته اعصاب منوهم بهم میریزه.نمیدونم اونجا چجوری باهاش رفتار میکنن ک وقتی میاد پیش ما همش مارو دعوا میکنه بداخلاقه. تنها میتونم بگم نیاد پیشمون چون روما تاثیر میزاره.وبچمو هم دستور میده و اگ ب حرفش نکنه کتک میزنه. بهش میگم کارت اشتباهه این هنوز نمیفهمه نباید اینقد بهش بگی بشین یابوسم کن یالباستو کثیف نکن اب بازی نکن و.. میگه پس چرا حرفارو تکرارمیکنه.امروز بس ک دعواش کرده جلوی من حالم بدشده و سرم وصل کردم جوش میزدم اخه.پدرومادرم 4ساله فوت کردن توتصادف. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض میکنم خدمت شما خواهر گرامی و عرض تبریک و خداقوت در جهت فرزند آوری 🌹 خواهر عزیزم، سوال شما دو بخش دارد که بخش دوم آن که مربوط به خواهر ۱۱ ساله شماست تا حل نشود در بخش اول هم خیلی ارائه راهکار برایتان ثمری نخواهد داشت. اینکه خواهر شما تمام رفتارهای نادرست را در رفتار و گفتار نثار فرزندتان کنند و کودک را دچار اضطراب، لجبازی، پرخاشگری و حسادت نمایند و شما فقط نظاره گر و یا دورن ریزی کنید که منجر به زیر سرم رفتن باشد آیا سودی به حال شما، فرزند شما و یا خواهرتان خواهد داشت؟! یک قاعده وجود دارد که در تربیت با کسی تعارف نداریم، این به معنای اینکه در تربیت با همه دعوا کنیم نیست! البته شما نفرمودید که در شرایط فقدان والدین عزیزتان، اکنون خواهر شما نزد چه کسی و با چه شرایطی دارند زندگی می کنند؟ بی شک برای یک کودک ۷ ساله این ضایعه ای بزرگ و سخت بوده و بعد از آن احتمالا از دست دادن فضا و شرایط زندگی اش او را دچار زخم هایی کرده که اگر تحت سرپرستی نامناسبی هم قرار گرفته باشد این عوارض و آسیب ها تشدید هم شده اند و آنچه از رفتارهای او مشخص میشود، پرخاشگری ، لجاجت و تا حد زیادی حسادت او می باشد. به شما خواهر عزیز توصیه میکنم، در قدم اول میزان حضور خواهرتان را در خانه خودتان به حداقل برسانید مثلا هفته ای یک یا دو مرتبه و برای ساعت محدود مثلا یک ساعت. و بعد اینکه با سرپرستان کودک حتما صحبت و آنها با همراهی کودک به سمت فضای مشاوره سوق دهید. و یا حتی مشاوره تلفنی از کانال داشته باشند و حتما فایل تربیت کودک و نوجوان را از کانال دریافت و گوش دهند تا شرایط خواهرتان بهتر و ترمیم شود. حال در خصوص کودک خودتان و نگرانی های تولد فرزند دوم، باید عرض شود فرزند کوچکتر به لحاظ جسمی بیشتر نیازمند مادر است و برای فرزند بزرگتر شما محبت خود را چه در کلام و چهره از او دریغ نکرده و معطوف به فرزند کوچک نکنید و مدام قربان صدقه او نروید. موقع شیر دادن فرزند دوم با توجه به اینکه فرزند اولتان هم کوچک است و احتمالا شیشه شیر داشته باشد بهتر است او را هم در آغوش بگیرید و یا به سینه خود بچسبانید و شیشه او را بدهید که موجب حسادت و پرخاش او نسبت به نورادتان نشود. همچنین همسرتان هنگام ورود به خانه اول سراغ فرزند اول برود و به او توجه کند، حتی اگر در اتاق دیگری بود، به دنبالش بروند و ابراز محبت کنند. هنگام خواب بطور اختصاصی برای کودک اول وقت گذاشته شود برای خوابش، با نوازش، لالایی، بوسیدن و ... در طول روز سعی کنید با هر فرصتی که نصیبتان میشود، ارتباط فیزیکی با فرزند اول خودتان داشته باشید و او را از آغوش خود سیراب کنید، تا شب خواب آرام، روز تغذیه مناسب و خلق مثبت داشته باشد. و همچنین می توانید با سرچ هشتک فرزند دوم در کانال به مطالب تکمیلی دست پیدا کنید. انشاالله موفق و عاقبت بخیر باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام وقت بخیر 25 ساله هستم 5سال ازدواج کردیم و یه پسر سه ساله دارم هنوز بینمون میخوابه هرکاری کردم نتونستم جداش کنم با تخت خریدن عوض کردن اتاقش و جایزه و تشویق نشد لطفا یه راهکار بدید که جداش کنم رابطه مون داره سرد میشه و من خیلی اذیت میشم از بابت عاطفی از همسرم دور شدم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم از پیام شما این را حس کردم که تمرکز شما روی این است چکار کنم که دیگر فرزندم در کنار من نخوابد و گویا دچار حسی منفی شده اید. یعنی تمرکز بر جنبه منفی باعث شکست در رابطه میشود. باید در وهله اول ذهن تان را آگاه روی جوانب مثبت کنید تا بتوانید در عمل هم موفق باشید. مثلا، چکار کنم که هم خودم و هم فرزندم خواب آرام و بهتری داشته باشیم تا هم رابطه ام با همسرم حفظ شود و هم کودکم دچار آسیب و اختلال نشود. و به این نکنه توجه داشته باشیم که فرزندم از من جدا نیست و من مادامی که بتوانم در وظیفه مادری ام خوب عمل کنم انشاالله در مقام همسری هم موفق خواهم بود و بالعکس. اما در خصوص جداخوابی اول پیشنهاد میکنم این هشتک را در کانال سرچ کنید تا مطالب و نکات کاربردی آن دستتان بیاید. و اینکه باید دید علت عدم موفقیت شنا در جداسازی کودکتان چه بوده است؟ آیا کودک عنوان می کند که میترسد؟ یا مکان خواب والدین را بیشتر می پسندد؟ و ... معمولا از مشکلات شایع کودکان بعد از جداسازی، ترس آنها از تنها خوابیدن است. معتقدیم که کودک از تنها خوابیدن نمی ترسد بلکه در واقع نوعی اضطراب جدایی دارند که نمی توانند تنها بخوابند. یعنی ریشه ترس اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی یعنی ترس از دوست داشتنی نبودن و طرد شدن توسط والدین به ویژه مادر. اینکه کودک خود را به مادر می چسباند و نمی تواند از او جدا شود، یعنی من میترسم تو مرا از خودت برانی و تو مرا دوست نداشته باشی. این تصور درکن کودک را پر از اضطراب می کند و نتیجه آن میشود ترس، ناخن جویدن، پرخاشگری، لجبازی ، شب ادراری و .... راهکار: ۱. باید ریشه ایجاد اضطراب در درون کودک را میدا کنیم. در مواردی ممکن است یک عامل ترس آور واقعا باعث ایجاد ترس شده باشد مثل حشرات. ولی در اکثر موارد ترس وجود ندارد. مثلا، امر و نهی شدید، یک عامل ویژه است برای اضطراب. مقایسه کردن، تنبیه بدنی، انتظار بیش از حد داشتن، تحقیر کردن، سرزنش کردن، اسباب کشی، و ... ۲. از بین بردن ریشه اضطراب کودک ۳. اطمینان دادن به کودک که او را دوست داریم و مدام این را برایش تداعی کنیم که دوست داشتنی است و اگر او را از اتاق خود بیرون می کنیم به این دلیل نیست که دوستش نداریم. تذکر، به زور و تهدید و تطمیع کودک را وادار به خوابیدن در اتاقش نکنید بلکه با او همراهی کنید. و اینکه جداسازی نباید به یکباره و بدون گفتگو با کودک صورت بگیرد. باید حداقل یک هفته زمینه سازی شود. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم برادر بزرگوارم استاد پوراحمدخمینی و خواهران و برادرانم که دست‌اندکار کانال 🌸همسران خوب🌸 هستند؛ چه نیکو همنشینانی هستید ما شاءالله سوال👈آیا برای زدن واکسن صبر کنم و بعد اقدام به بارداری کنم یا معطل نکنم که خدعه‌ی شیطان است؟ مقدماتی میبینم اما نتیجه‌ برایم شفاف نیست: ✅ فرزندآوری جهادِ امروز زن است و به قول استاد گرامی اگر کسی می‌تواند، نباید یک روز هم عقب بیندازد. ✅پسرم‌،فرزند اول، حدودا دوسال و سه ماهه، من ۳۲ ساله و آقا ۳۵ ساله هستند‌. ✅رهبر معظم خود واکسن زده‌اند و تاکید بر پیروی از ستاد ملی کرونا دارند و کرونا را مسئله‌ی اول کشور می‌دانند. ✅نمی‌دانم چه مدت دیگر واکسن به گروه سنی ما می‌رسد.از دو پزشک (متخصص زنان بسیار باتجربه و دیگری پزشک عمومی معتمد)هم پرسیدم،گفته‌اند تا دوماه پس از دریافت دُز دوم واکسن، نباید اقدام به بارداری کرد(دوره‌ی بروزِ احتمالیِ عوارض مزمنِ واکسن) هرچند که در برخی سایت‌های معتبر کشور دوهفته صبر را کافی می‌دانند. ✅گويا هنوز تاثیر واکسن کرونا برای مادر و جنین کافی مطالعه نشده لذا نظرها متفاوت هست. اما برخی پزشکان مثلا از بیمارستان ابن سینا و اتحادیه پزشکان زنان آلمان توصیه می‌کنند قبلش و یا در حینش زده بشه و وزارت بهداشت توصیه‌ای نکرده بلکه چنین مضمونی می‌گوید👈 منعی ندارد هرچند زدن واکسن در حین بارداری بهتراست با پزشک مشورت شود. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام خدمت شما خواهر محترم ممنون از لطف و همراهی شما 🌹 با توجه به اینکه در حیطه فعالیت مجموعه همسران خوب ، مشاوره پزشکی قرار ندارد. باید در خصوص این دغدغه ارزشمندتون عرض کنم که در خصوص تداخل بارداری و واکسن کرونا بایستی نظر پزشکی معتمد رو داشته باشید و ضمن اینکه اطلاعاتی که ذکر فرمودید نشان دهنده تحقیقات و مشورت های خوب شماست، و انشاالله در آخر با جمع بندی نظرات، و با توجه به شرایط جسمی و نظر همسر محترم بهترین تصمیم را اتخاذ نمایید. همچنین میتوانید عضو سایت و کانال دکتر زهرا عباسی (مجموعه ریحانه سنتر) شوید و تمام دغدغه ها و سوالات خودتون رو مطرح و انشاالله رفع نگرانی شود. موفق و پر توفیق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام پسری 8ساله دارم میگم پسرم به همه سلام بده کسی سوالی ازت پرسید جواب بده گوش نمیده درمورد خوبیای سلام کردن براش میگم گوش نمیده کسی ازش چیزی میپرسه جواب نمیده فقط نگاش میکنه کاری ازش میخوایم گوش به حرف نمیده باید آنقدر تکرار کنم تا گوش بده اصلا جدا نمیخوابه مدام پیش پدرش میخوابه میگه تخت میخوام پدرش نمیخره کوچیکترم بود میترسید تنها بخوابه میگم برای قصه میگم اصلا گوش نمیده نمیدونم چکار کنم آروم حرف میزنه کمکم کنید باید چطور رفتار کنیم 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم نفرمودید که فرزندتان ، چند مین فرزند خانواده است و آیا تک فرزند است؟ دوست صمیمی دارد؟ چقدر در طول هفته با همسالان همجنس خود بازی می کند؟ اوقات فراغت خود را چگونه سپری می کند؟ با گوشی یا اهل مطالعه و کتاب خوانی هم است؟ در طول روز چقدر با فرزندتان گفتگو می کنید ؟ منظور توضیح و تهدید و سرزنش و یا امر و نهی نیست. اینکه چقدر با هم در مورد مسائل مختلف و مورد علاقه صحبت و نظر خواهی میکنید؟ چقدر از واژه های منفی و نهی و سرزنش در طول روز در برابر فرزندتان استفاده می کنید؟ آیا بیشتر تشویق و تایید شما را در برابر کارهای خوب دریافت می کند یا توبیخ و سرزنش شما را در برابر رفتارهای منفی؟ تمام سوالات گفته شده در رشد کلامی و اجتماعی فرزندان بسیار مهم است و برای علت یابی مسئله که از بررسی شکل گیری رشد و مهارت کلامی گرفته تا عزت نفس کودک باید مورد بررسی قرار گیرد. برای رسیدن به پاسخی جامع و صحیح پیشنهاد میشود از مشاوره تلفنی بهره مند شوید. اجمالا به نکات زیر توصیه میشود: سعی کنید، به مدت دو هفته هیچ امر و نهی به فرزند نداشته، خصوصا به هیچ عنوان اصرار و الزام نکنید که با دیگران سلام و گفتگو داشته باشد. کاملا عادی و بدون از هر گونه حساسیت برخورد نمایید. سعی کنید رفتارهای مثبت و هر چند کوچک ایشان را مورد توجه قرار دهید. و در برابر رفتارهای منفی تغافل و خاموشی داشته باشید. حتما اوقاتی را برای فرزندتان کتاب بخوانید. استفاده از رسانه و فضای مجازی بصورت محدود و اصولی باشد. و در آخر داشتن یک دوست خوب و صمیمی با ملاکها و معیارهایی که برای دوست عنوان شده است را دست کم نگیرید. انشاالله موفق و سربلند باشید 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام روزتون بخیر خدا قوت،ممنون که گره گشای مشکلات زندگی بقیه هستید،دختری دارم چهار سالو نیمه،از چند ماهگیش از مردا به خصوص غریبه ها میترسید مثلا اگه موقع بازی میدید مردی داره نگاش میکنه سریع میومد پیش من پناه میگرفت و با همین حس بزرگ شد ولی مثلا نسبت به شوهر خاله هاش یکم کم رو هست ولی ترس نداره،الان طوری شده که کلا فراریه از مردایی که آشنا نیست باهاشون مثلا خونه مادربزرگم دو.ماه پیش بودیم پسرداییم اونجا بود،تا موقعی که اونا بودن منو دخترم تو اتاق بودیم و.مدام با گریه بهم میگفت بریم خونه طوری هم میترسه که من نگران میشم حالا چند شب پیش خواستیم بریم اونجا یادش بود که دفعه آخر پسر دایی من اونجا بود همش گریه میکرد خونه مامانبزرگم و با ترس میگفت بریم دیگه ممکنه مهمون بیاد ،یا مثلا پدرو مادرم رفتن شهرستان باهاشون تصویری صحبت نمیکنه چون حدس میزنه جایی هستن که غریبه ها پیششونن،من همچین مواقعی چکار باید انجام بدم به حرفش گوش بدم. و نرم خونه کسی که غریبه هست یا اجبارش کنم تا متوجه بشه کسی براش خطری نداره،مثلا این حس ترسو نسبت به مردایی که مثلا تو سوپری هست و تو.خیابون میبینه نداره ولی وقتی حس کنه مردی میخواد بیاد پیشمون و نزدیک.ما باشه و باهامون صحبت کنه همین باعث ترسش میشه،عدر میخوام که طولانی شد،پیشاپیش ممنون از شما 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم سپاس از اعتماد و همراهی شما بزرگوار در خصوص مسئله پیش آمده، ببینید ممکن است تیپ شخصیتی کودک درون گرا باشد که این عیب نیست، گاهی والدین خودشان به این ترس ها و یا خجالت های بچه ها دامن می زنند. مثلا در هنگام مواجهه با افراد و یا مهمانی ها از کودک بخواهیم و یا اصرار کنیم که برو سلام کن، یا عمو هست یا ترس نداره، یا ببین برات فلان چیز رو آورده و ... در واقع هر طوری هست می خواهیم این ارتباط کودک با آن فرد موردنظر رخ دهد و لذا این مسئله برای کودک تشدید میشود. در صورتیکه کودک باید آزادی عمل داشته باشد و کسی هم بدون اجازه وارد حریم او نشود و یا به زور بوس و بغل و سلام بخواهد. اصلا این را توصیه نمی کنیم. ابتدا سعی کنید، به این مسئله بی تفاوت و عادی برخورد کنید و اگر دوباره در این موقعیت قرار گرفتید بدون حاشیه و یا سرزنش و یا توضیحات اضافه برای کودک که ترس نداره یا ببین بخاطر این کار تو مهمونی ما خراب شد ... و بجای دادن حس منفی و بار گناه، با کودک خود همدلی کنید. در آغوش بگیرید ، بیان کنید می دونم چه حسی داری، احساس ناراحتی و ترس بهت دست داده، اشکال نداره منم هم سن شما بودم این جوری میشدم گاهی وقت ها ولی بعدش که یکم فکر میکردم و با مامانم حرف میزدم آروم میشدم و بعدا که یکم بزرگتر شدم دیگه از این مسئله ناراحت و نگران نمیشدم، شمام که کم کم بزرگ تر بشید ، بهتر و بیشتر میتونید فکر کنید و دیگه بعدا خودت شاید خنده ات هم بگیره که چرا کوچولو که بودی از بعضی چیزا میترسیدی، مثل من... انشاالله با رعایت همین مسئله، مشکل برطرف خواهد شد. و اگر مسئله باقی ماند و یا تشدید شد و با همه رعایت ها دیدیم که ناآرامی و اضطراب بر کودک حادث شده، بهتر است از مشاوری حضوری نیز جهت ریشه یابی و بررسی ابعاد دیگر مسئله بهره مند شوید. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
من دو پسر ۷ و۲ ساله دارم و سوال من در مورد پسر اولم هست ک سوال های زیادی میپرسه ک خدا کجاست ما کی میتونیم ببینمش؟ چرا اصلا ب این دنیا اومدیم؟چرا خدا کرونا رو از بین نمیبره؟ما اصلا چرا ب این دنیا امده ایم؟و این اخری گف همه ما میمیریم و اگ بابا چیزیش بشه من نمیتونم طاقت بیارم و کلی گریه میکنه😔پدربزرگش(پدر همسرم) رو دوسال پیش از دست دادیم و علاقه ی خاصی ب ایشون داشت و هنوز ک هنوز یه شبایی گریه میکنه و میگ بسه بریم بابابزرگ بیاریم دلم براش تنگ شده😔😭 کلا پسر کنجکاوی هست سوالا های زیادی راجع ب همه چیز میپرسه (البته خداروشکر راجع به بچه چجوری بوجود میاد و سوالای جنسی اصلااا تا ب حال سوال نکرده ولی حریم خصوصی رو خوب میدونه و آگاهه)اینم بگم اصلا این سوالایی ک میپرسه هیچوقت تو خونه بحثش نبوده و همیشه سعی کردم تو خونه از خبرای بد دور باشیم ولی با این حال سوالاش هست و من بشدت نگران آیندشم ک تو روحیش تاثیر بذاره و هروقت میگم اینارو کی گفته و احقد بهش فکر نکن میگ نمیتونم همش تو ذهنم میاد نمیتونم جلوشو بگیرم😔اینم بگم من متاسفانه خیلی عصبی بودم و بیشتر وقتا سرکوب شده و دعواش کردم ولی الان چن وقتی هست صوتای راجع کنترل خشم گوش میکنمو به اشتباهات خودم پی بردم و رو خودم دارم کار میکنم و خداروشکر دارم بهتر میشم.من خیلی نگران پسرم هستم توروخدا بفرمایید چجوری برخورد کنم چی بگم؟ میترسم از اینک هرچیزی تو ذهنش میاد و مثل همسنای خودش فکر نمیکنه و از الان به این چیزا فکر میکنه و جوابی قانع کننده براش ندارم و بشدت دیر قانع میشه. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم سپاس از همراهی شما مادر عزیز و الحمد الله که با کسب علم و توکل بخدا به دنبال شناخت و رفع خطاهای خود هستید، انشاالله خدا در این مسیر شما را یاری کند. 👌در خصوص سوالات کودکان دو قاعده کلی باید عرض شود: ۱. هیچ گاه سوالات کودکان را بدون پاسخ نگذارید. چون در این صورت رو به منابع دیگری برای کسب پاسخ خواهند رفت، و از اینجاست که زمینه آسیب مهیا میشود. ۲. پاسخ شما باید اغنایی باشد. یعنی دروغ نمی گوییم اما لازم نیست تمام حقیقت را بگوئیم و فلسفه هر چیزی را کامل برای کودکان باز کنیم. ⛔️اساسا پرسش گری کودکان به معنی هوشمندی آنها و یا برعکس به دلیل منحرف بودن و معیوب بودن ذهن آنها نیست. 👈 علت یکی از دلایل پرسش گری زیاد و نامتعارف در کودکان، بیکاری و بی برنامگی بچه ها هست، و لذا ذهن و قوه خیال بی هدف سیر میکند و نتیجه آن میشود که کودک از در و دیوار سوال میکند. کنجکاوی کودکان: اینکه سوالات کودکان، نتیجه محرکات محیطی است. یعنی آنچه کودک می بیند و یا آنچه می شنود. لذا باید دیتاهای ورودی بینایی و شنوایی کنترل شود. 👈راهکار ۱. مرگ از مفاهیم انتزاعی است که درک و تحلیل آن برای کودک خیلی سخت است و چون کودکان نمی توانند حقیقت مرگ را درک کنند و فکر می کنند که با مردن والدین تنها خواهند شد، همین احساس تنها شدن سبب می شود که نگران مردن والدین باشند. پس اولین گام این است که این احساس را به کودک منتقل کنید که او را تنها نخواهید گذاشت. ۲. اگر گفت شما هم خواهی مرد بگویید مرگ و زندگی دست خداست و تا خدا نخواد هیچکس نخواهد مرد. خدای مهربون هم بندگانش خصوصا بچه ها رو خیلی دوست داره و نمی ذاره اونا تنها باشند. ۳. به کودک امید دهید. مثلا وقتی گفت شما خواهید مرد بگید: اگه خدای مهربون بخواد منو و بابات زنده خواهیم بود تا تو بزرگ بشی، دامادت کنیم و ... ۴. تاکید بر مهربانی خداوند. مثلا بگویید، دیدی چقدر مادرها با بچه هاشون مهربون هستند، خدا هزاران برابر بیشتر از مادرها نسبت به بنده هاش مهربان تره. 🌟 توجه داشته باشید علت اصلی سوالات این چنینی، بیکاری، عدم مشغول بودن ذهن و تنهایی است، بنابراین کودک شما تنها نباشد، ارتباط او را با همسالانش بیشتر کنید، از ورزش غافل نشوید، سعی کنید وقتش پر باشد و در حضور او کمتر از مرگ سخن بگویید. 👌 لازم نیست که تمام پاسخ های فوق را یکدفعه به کودک بگویید. در هر بار که از مرگ صحبت کرد متناسب با سوال به یک پاسخ بسنده شود. بعد از دادن پاسخ کوتاه ذهن او را در گیر موضوع دیگری کنید. مثلا، اگر گفت مامان تو بمیری من تنها میشم، بیان کنید: مامان ان شاء الله زنده باشم دامادت کنم عروس و نوه هام رو ببینم. برو از داخل اتاق برام اون کتاب رو بیار و... 📚جهت مطالعه بیشتر، کتب آقای غلامرضا حیدری ابهری پیشنهاد میشه:👇 ۱. به من بگو خدا کیست، ۲. خداشناسی قرآنی کودکان ۳. خدایا اجازه (۲۴۱ پرسش راجع به خدا، دعا، بهشت و جهنم، آفرینش و اخلاق) 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام روزتون بخیر خدا قوت،ممنون که گره گشای مشکلات زندگی بقیه هستید،دختری دارم چهار سالو نیمه،از چند ماهگیش از مردا به خصوص غریبه ها میترسید مثلا اگه موقع بازی میدید مردی داره نگاش میکنه سریع میومد پیش من پناه میگرفت و با همین حس بزرگ شد ولی مثلا نسبت به شوهر خاله هاش یکم کم رو هست ولی ترس نداره،الان طوری شده که کلا فراریه از مردایی که آشنا نیست باهاشون مثلا خونه مادربزرگم دو.ماه پیش بودیم پسرداییم اونجا بود،تا موقعی که اونا بودن منو دخترم تو اتاق بودیم و.مدام با گریه بهم میگفت بریم خونه طوری هم میترسه که من نگران میشم حالا چند شب پیش خواستیم بریم اونجا یادش بود که دفعه آخر پسر دایی من اونجا بود همش گریه میکرد خونه مامانبزرگم و با ترس میگفت بریم دیگه ممکنه مهمون بیاد ،یا مثلا پدرو مادرم رفتن شهرستان باهاشون تصویری صحبت نمیکنه چون حدس میزنه جایی هستن که غریبه ها پیششونن،من همچین مواقعی چکار باید انجام بدم به حرفش گوش بدم. و نرم خونه کسی که غریبه هست یا اجبارش کنم تا متوجه بشه کسی براش خطری نداره،مثلا این حس ترسو نسبت به مردایی که مثلا تو سوپری هست و تو.خیابون میبینه نداره ولی وقتی حس کنه مردی میخواد بیاد پیشمون و نزدیک.ما باشه و باهامون صحبت کنه همین باعث ترسش میشه،عدر میخوام که طولانی شد،پیشاپیش ممنون از شما 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم سپاس از اعتماد و همراهی شما بزرگوار در خصوص مسئله پیش آمده، ببینید ممکن است تیپ شخصیتی کودک درون گرا باشد که این عیب نیست، گاهی والدین خودشان به این ترس ها و یا خجالت های بچه ها دامن می زنند. مثلا در هنگام مواجهه با افراد و یا مهمانی ها از کودک بخواهیم و یا اصرار کنیم که برو سلام کن، یا عمو هست یا ترس نداره، یا ببین برات فلان چیز رو آورده و ... در واقع هر طوری هست می خواهیم این ارتباط کودک با آن فرد موردنظر رخ دهد و لذا این مسئله برای کودک تشدید میشود. در صورتیکه کودک باید آزادی عمل داشته باشد و کسی هم بدون اجازه وارد حریم او نشود و یا به زور بوس و بغل و سلام بخواهد. اصلا این را توصیه نمی کنیم. ابتدا سعی کنید، به این مسئله بی تفاوت و عادی برخورد کنید و اگر دوباره در این موقعیت قرار گرفتید بدون حاشیه و یا سرزنش و یا توضیحات اضافه برای کودک که ترس نداره یا ببین بخاطر این کار تو مهمونی ما خراب شد ... و بجای دادن حس منفی و بار گناه، با کودک خود همدلی کنید. در آغوش بگیرید ، بیان کنید می دونم چه حسی داری، احساس ناراحتی و ترس بهت دست داده، اشکال نداره منم هم سن شما بودم این جوری میشدم گاهی وقت ها ولی بعدش که یکم فکر میکردم و با مامانم حرف میزدم آروم میشدم و بعدا که یکم بزرگتر شدم دیگه از این مسئله ناراحت و نگران نمیشدم، شمام که کم کم بزرگ تر بشید ، بهتر و بیشتر میتونید فکر کنید و دیگه بعدا خودت شاید خنده ات هم بگیره که چرا کوچولو که بودی از بعضی چیزا میترسیدی، مثل من... انشاالله با رعایت همین مسئله، مشکل برطرف خواهد شد. و اگر مسئله باقی ماند و یا تشدید شد و با همه رعایت ها دیدیم که ناآرامی و اضطراب بر کودک حادث شده، بهتر است از مشاوری حضوری نیز جهت ریشه یابی و بررسی ابعاد دیگر مسئله بهره مند شوید. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام وقت بخیر 25 ساله هستم 5سال ازدواج کردیم و یه پسر سه ساله دارم هنوز بینمون میخوابه هرکاری کردم نتونستم جداش کنم با تخت خریدن عوض کردن اتاقش و جایزه و تشویق نشد لطفا یه راهکار بدید که جداش کنم رابطه مون داره سرد میشه و من خیلی اذیت میشم از بابت عاطفی از همسرم دور شدم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم از پیام شما این را حس کردم که تمرکز شما روی این است چکار کنم که دیگر فرزندم در کنار من نخوابد و گویا دچار حسی منفی شده اید. یعنی تمرکز بر جنبه منفی باعث شکست در رابطه میشود. باید در وهله اول ذهن تان را آگاه روی جوانب مثبت کنید تا بتوانید در عمل هم موفق باشید. مثلا، چکار کنم که هم خودم و هم فرزندم خواب آرام و بهتری داشته باشیم تا هم رابطه ام با همسرم حفظ شود و هم کودکم دچار آسیب و اختلال نشود. و به این نکنه توجه داشته باشیم که فرزندم از من جدا نیست و من مادامی که بتوانم در وظیفه مادری ام خوب عمل کنم انشاالله در مقام همسری هم موفق خواهم بود و بالعکس. اما در خصوص جداخوابی اول پیشنهاد میکنم این هشتک را در کانال سرچ کنید تا مطالب و نکات کاربردی آن دستتان بیاید. و اینکه باید دید علت عدم موفقیت شنا در جداسازی کودکتان چه بوده است؟ آیا کودک عنوان می کند که میترسد؟ یا مکان خواب والدین را بیشتر می پسندد؟ و ... معمولا از مشکلات شایع کودکان بعد از جداسازی، ترس آنها از تنها خوابیدن است. معتقدیم که کودک از تنها خوابیدن نمی ترسد بلکه در واقع نوعی اضطراب جدایی دارند که نمی توانند تنها بخوابند. یعنی ریشه ترس اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی یعنی ترس از دوست داشتنی نبودن و طرد شدن توسط والدین به ویژه مادر. اینکه کودک خود را به مادر می چسباند و نمی تواند از او جدا شود، یعنی من میترسم تو مرا از خودت برانی و تو مرا دوست نداشته باشی. این تصور درکن کودک را پر از اضطراب می کند و نتیجه آن میشود ترس، ناخن جویدن، پرخاشگری، لجبازی ، شب ادراری و .... راهکار: ۱. باید ریشه ایجاد اضطراب در درون کودک را میدا کنیم. در مواردی ممکن است یک عامل ترس آور واقعا باعث ایجاد ترس شده باشد مثل حشرات. ولی در اکثر موارد ترس وجود ندارد. مثلا، امر و نهی شدید، یک عامل ویژه است برای اضطراب. مقایسه کردن، تنبیه بدنی، انتظار بیش از حد داشتن، تحقیر کردن، سرزنش کردن، اسباب کشی، و ... ۲. از بین بردن ریشه اضطراب کودک ۳. اطمینان دادن به کودک که او را دوست داریم و مدام این را برایش تداعی کنیم که دوست داشتنی است و اگر او را از اتاق خود بیرون می کنیم به این دلیل نیست که دوستش نداریم. تذکر، به زور و تهدید و تطمیع کودک را وادار به خوابیدن در اتاقش نکنید بلکه با او همراهی کنید. و اینکه جداسازی نباید به یکباره و بدون گفتگو با کودک صورت بگیرد. باید حداقل یک هفته زمینه سازی شود. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام.من ۲۳ واقا۳۰ وپسرم۱ونیم سال هستیم. اقاییم نمیره سرکار و بخاطر بچه و کرونا و بهانه دورم هس دیگه نمیره. الان یه بارداری ناخواسته دارم😭. مبلغی از مامانم بهم رسیده میگه سودهرماهشو همونو خرج خودت کن.حتی بیشتر وقتا نداریم بخوریم.بخودم میرسم خونه رو اروموتمیز دارم شمابگید چی کم گذاشتم. خودشم میگه تنبله راحت طلبه صب تاظهر خواب بعدم سرگوشیش.حتی تو خونه کمک نمیکنه جز وقتی بچه کوچیک بود.گاهی از بی محلی هاهم دلم میشکنه.بخاطر فوت والدینم گاهی بچهامونم واسه غذامیگم بیان خب وسایل میارن گوشتو..اونم چون داریم نمیخره و اصلا میگه پول ندارم.ارومم کنید دیونه شدم بس ک ب بچه دیگم فک کردم خدایا چجوری میخام دست تنها بزرگش کنم.دلم برای پسرم میسوزه ایامن میتونم اینوهم دوست داشته باشمو اذیتمم نکنه اون یکی هم ک بیاد چی؟اگ سقطش کنم میدونم‌گناه میکنم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم . سلام عرض میکنم به شما بانوی مهربان و صبور و تبریک میگم بابت هدیه خداوندی جدیدتون👼☺️ در خصوص شرایط پیش آمده ، بیکاری همسر محترم و سختی های فرزند کوچکتان کاملا شما را درک میکنم و در پیشگاه خداوند بی شک ماجور هستید. اما مسئله شما را در دو قسمت بررسی می کنیم : 👈 اول، بیکاری همسر متاسفانه با توجه به شرایط کرونایی پیش آمده، خیلی از مشاغل مجبور به دور کاری یا تعطیلی شده اند. اما نکته ای که هست انشاالله این شرایط پایدار نیست و در این مدت بایستی مدیریت و تعدیل شود. در قدم اول، سعی کنید با خانواده خود هماهنگ کنید و هیچ کالا و پولی را نه بصورت هدیه و نه بصورت قرض دریافت نکنید. از پس انداز خود استفاده نکرده و بگذارید بصورت پس انداز بماند. بگذارید همسر محترم، طعم تلخ پیامد رفتارشان را بچشند و سختی را احساس کنند. شرایط سخت میشود، اما چون هدفمند دارید این روال را پشت سر می گذرانید، صبر و توکل داشته باشید تا نتیجه مورد نظر حاصل شود. در این مدت زبان به گلایه و سرزنش همسر نگشایید. مثلا ببین چقدر بهت گفتم، حالا ببین هیچی نداریم، و فلان و ... خیر، بلکه با آرامش و مهربانی فضا را مدیریت کنید. با بهره بردن از مهارت های فایل هنر زن بودن، و پیاده سازی کامل آن در زندگی، به همسرتان اعتماد به نفس دهید، در ایده های نو و برنامه ریزی برای تدریس و تحصیل او را یاری نمایید. در این راستا، سعی کنید از یک واسط که همسر محترم از ایشان حرف شنوی هم داشته باشند، کمک بگیرید تا در این رابطه با ایشان صحبت داشته باشند. ⛔️تاکید میکنم کل کل و درگیری های لفظی، فقط باعث شکستن حرمت ها و سردی عاطفی خواهد شد و قبح این مسائل ریخته و در نهایت طرف مقابل میگوید من همینی هستم که می بینی، راحت طلبم، تنبلم و ... میخوای بخواه یا نخواه و ... پس با مهارت و سیاست عمل کنید. 👈دوم، بارداری خدا خواسته در ابتدا باید گفت واقعا رزق از نظر شما چیست؟ 🌟امیرالمؤمنین امام علی(ع) می‌فرمایند: رزق و روزی بر دو نوع است؛ روزی که تو آن را طلب می‌کنی و روزی که آن تو را طلب می‌کند. رزق فقط در مال و ثروت نیست، همسایه خوب، رفیق امین، فرزند صالح، همسر هم کفو، و ... همه اینها رزق است. لذا این هدیه خداوند به شماست و رزق بی حساب شما، آن را قدر بدانید و انشاالله بواسطه همین فرزندان روزی و نعمت خداوند نیز در زندگی تان روز افزون خواهد شد. البته که سختی و رنج هم دارد، خستگی و بیخوابی دارد، اما گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی. مگر به فرموده رهبرمان، فرزند آوری جهاد کنونی زنان نیست؟ خب جهاد که با خوردن و خوابیدن میسر نمیشود ، کسی پاداش جهاد را خواهد برد که در این مسیر حاضر باشد بخاطر خدا به خود سختی دهد و این وعده خداست که کسی که در راه او قدم گذارد خودش مسیر را برایش هموار و دستگیر او خواهد بود. پس دلتان و فرزندانتان را به خدا بسپارید و با دلی آرام و عظمی راسخ پا در این مسیر بگذارید. 🌺پیشنهاد دریافت فایل رضایت از زندگی و فایل هنر زن بودن استاد پوراحمد. موفق و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
با سلام پسر ۳ساله دارم بعد از شیر گرفتن حدود ۲۳ ماهگی با شیشه شیر میخوره و موقع شیرخوردن با دست من بازی میکنه و حتما باید این دو کار همراه هم باشه.یه خواهر بزرگتر داره خانواده مذهبی و اهل رعایت هستیم سوال اول اینکه بدلیل کرونا خیلی از مردم و حتی فامیل ها که کم آنها را دیده می ترسه و از آدم ها فرار میکنه ولی در حالت کلی خجالتی نیست در زمان برخورد با مردم باید چه رفتاری باهاش داشته باشم؟ سوال دوم اینکه پسرم دائم دستش به آلتش است هروسیله ای هم که بهش میدم یا حواسش رو پرت میکنم یه دقیقه رها میکنه دوباره دستش رو به آلتش میگیره البته گاهی هم که دستشویی داره این حالت تشدید میشه و جدیدا که میخوام شلوارش رو بپوشم آلتش رو دست میزنه و به من میگه میخوام یه کاری کنم ولی شما نگاه نکن یا میگه میخوام برم تو اتاق حالا من چکارکنم که این حالت ازبین بره؟ 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم مادر عزیز فرزند شما در طول روز چقدر از فضای مجازی (گوشی، تبلت، تلویزیون، بازی رایانه ای) استفاده میکند؟ آیا جدا خوابی کودک را در زمان مناسب انجام داده اید؟ آیا از پوشک گرفتن کودک همزمان با تجربه سخت دیگر (مثل فوت عزیزان، تغییر منزل، از شیر گرفتن و جداخوابی، و ...) نبوده است؟ آیا زمان خواب کودک تنظیم شده است. بایستی ریشه رفتارها بررسی گردد. توصیه بنده استفاده از مشاوره تلفنی می باشد. موقتا سعی کنید، استفاده رسانه را محدود و سپس قطع کنید، دوم، امر و نهی به کودک نداشته و فضای آزادتری در اختیار او قرار دهید تا محیط اطرافش را تجربه و خلاقیت داشته باشد. خواب کودک را اصلاح نمایید. در طول روز نسبت به رفتارهای شبه جنسی تغافل و خاموشی و سپس فقط و فقط حواس پرتی کودک را داشته، شیشه را پنهان کرده و بیان کنید گم شده و لیوان رنگی و خوشایند کودک جایگزین کرده حتی با نظر خودش برایش خرید لیوان یا فنجان داشته باشید. اگر با رعایت کانل نکات فوق مسئله برطرف نشد از فضای مشاوره استفاده کنید. موفق و سلامت باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام خسته نباشید خانمی ۲۸ ساله ام و همسرم ۳۴ ساله هستند. خودم معلمم و همسرم کارمند هستند. پسری ۶ ماهه داریم که شیرمادر میخوره. ۲ تا سوال داشتم ازتون اول اینکه بهترین زمان جداکردن اتاق خواب فرزند چه زمانی هست؟ دوم اینکه بهترین فاصله سنی بین فرزند اول و دوم چقدر هست؟ 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم ۱. بهترین سن جداخوابی برای کودک ، در آستانه دو سالگی می باشد. (یکی دو ماه قبل یا بعد از دو سالگی) نکته مهم پرهیز از هم زمانی اتفاقات رشدی کودک است. مانند از شیر گرفتن و همزمان جدا کردن بستر خواب کودک ، یا جداخوابی همزمان با تغییر منزل و ... ۲. بهترین فاصله سنی را کارشناسان تربیتی به لحاظ تجدید قوای مادر و تکمیل شیرخوارگی فرزند اول ، ۳ سال ذکر کرده اند. پیشنهاد میشود، با سرچ مطلب جداخوابی نکات و مراحل دقیق آن را در کانال مطالعه بفرمائید. موفق و پیروز باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام و وقت بخیر پسر دو سال و سه ماهه ای دارم و یه پسر دوماهه. پسر اولم از وقتی داداشش به دنیا اومده کمی بی‌حوصله و بهانه گیر شده و خواسته هاش رو با گریه میگه. خیلی دوست نداره خونه باشیم و هر روز صبح که بیدار میشه اصرار داره که یه خونه مادربزرگش بریم. چیکار کنم در برابر بی‌حوصلگی هاش و درخواستش برای رفتن به خونه مادربزرگش؟ گاهی که عصبی میشم و داد میزنم سرش با اینکه کار بدی نکرده، اشکالی نداره بغلش کنم و ازش عذرخواهی کنم؟ و اینکه خیلی وابسته منه و با بچه ها دوست نمیشه یا میخواد من هم تمام طول بازی با بچه ها کنارش باشم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض میکنم خدمت شما خواهر گرامی و خداقوت 🌺 اول پیشنهاد میکنم که مسئله خود را با همین هشتک در کانال سرچ کرده و مطالب غنی در این رابطه را مطالعه بفرمائید. دوم اینکه با بارداری و تولد و شیردهی فرزند دوم ، طبیعتا فاصله جسمی بین شما و فرزند اول صورت گرفته و چه بسا دوران شیردهی کودک اول ناقص مانده و آنطور که باید ایشان تامین عاطفی از آغوش شما نشده اند و این وابستگی و نیاز به همراهی شما نیز از این بابت است. سعی کنید کیفیت حضور خود را برای فرزندتان بالا ببرید. شاید به لحاظ کمی، وقت کم بیاورید اما سعی کنید کیفیت را تقویت کنید و اوقاتی را با ایشان داشته، او را ببوسید و در آغوش بگیرید تا امنیت روانی کودک تامین شود. در طول روز حتما ۲۰ دقیقه برای بازی اختصاصی با ایشان زمان بگذارید. این بازی بهتر با شور و هیجان و تحرک باشد. شبها و یا خواب عصرانه با نوازش و لالایی مادر همراه باشد. مسئولیت های کوچک فرزند دوم را به فرزند اولتان بدهید تا اعتماد به نفس او نیز تقویت شود. اگر همه این موارد رعایت شود، به مرور تقاضای مداوم او برای رفتن به خانه مادربزرگ کم میشود. و از طرفی میتوانید برای کاهش استرس کودک و افزایش نشاط او با برنامه ریزی مثلا دو روز در هفته و رفتن به خانه مادربزرگ، شبها قبل خواب به او این وعده را بدهید که فردا مثلا به خانه مادربزرگ میرویم یا به پارک میرویم، تا خوابی راحت و بدون استرس هم داشته و صبح هم با خوش اخلاقی بیدار شود و با شما همراهی داشته باشد. همچنین در خصوص کنترل خشم، مادر عزیز روی خودتان کار کنید، به لحاظ تغذیه جسمی و روحی، خواب و نشاط، تا مادری شاد فعال و پویا و موثر برای تربیت فرزندانتان باشید و ضریب خطا پایین بیاید که منجر به عذرخواهی مکرر نشود. اما اینکه دلجویی و محبت به کودک داشته باشید مانعی ندارد و دریغ نکنید. انشاالله ماجور باشید.🌸 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
والدین_در_مهمانی_ها من ۳۰ساله و۴فرزنددارم پسر بزرگ من ۹ساله وتمام رابطه جنسی رو از یه دختر نوجوان تو فامیل یاد گرفته وخدا لعنتش کنه تو جمع بچه ها خودش رو به پسر من زده وفکر کنم از اینترنت فیلم دیده ،،من وشوهرم مذهبی هستیم ورعایت میکنیم سعی میکنم با رفتن به مسجد ،،فعالیت فیزیکی، ،وبسیج محله سرگرمش کنم ،،چطور میشه از ذهنش پاک بشه ،، تازه به برادر ۳ساله هم گفته که میزنم به پشتت ،،اینقدر داغون شدم ،پسر من فوق‌العاده صدای خوبی داره من مدام آهنگ های ،،مذهبی براش میگذارم تا تمرین کنه حیفم میاد بچم تو لجن گیر کنه. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام خدمت شما خواهر بزرگوار آنچه از متن پیام شما بر می آید متاسفانه پیام خشم است. خشمی است که هم نسبت به خودتان ، نسبت به فرزندتان و هم نسبت به فرد خاطی دارید و از این رو تمام اعمال و گفتارتان را نیز بر این اساس دارید جلو میبرید که نتیجه آن طبیعتا عدم دریافت نتیجه درست خواهد بود. در خصوص مسئله پیش آمده و همچنین بحث داغ تربیت جنسی بارها متذکر شدیم که مهمترین بخش تربیت بحث پیشگیری است و از این رو به جد به والدین توصیه می کنیم در دور همی ها و مهمانی ها فرزندان را به حال خود رها نکنید و نظارت غیرمستقیم و چه بسا برنامه ریزی جهت گذراندن این اوقات داشته باشید در غیر این صورت بچه ها برایتان برنامه خواهند داشت! در وهله دوم، نوع برخورد ما والدین در شرایطی ست که فرزندمان متوجه و یا در معرض مسائل جنسی قرار گرفته و یا سوالاتی در این خصوص از والدین می پرسد. اولین قدم و البته مهمترین قدم حفظ آرامش والدین است. بجای سرزنش و سرکوفت فرزندتان و یا دیگران و انتقال ترس ها و اضطراب هایی که از آینده نیامده دارید، کمی روی غفلت ها و واکنش های خودتان متمرکز شوید. اینکه چطور این مسئله را فهمیدید؟ واکنش شما در آن لحظه چه بوده؟ سرزنش، تحقیر توبیخ تنبیه تهدید و ... هر کدام از این اعمال شرایط را بدتر و بیشتر این ماجرا را در ذهن کودکتان نهادینه خواهد کرد. در وهله دوم، سعی کنید به سوالاتی که در این خصوص برای فرزندتان پیش می آید به درستی و روی باز پاسخ دهید. پاسخ ها باید ساده، کوتاه، قابل فهم و اغنایی باشد. نه اینکه سیر تا پیاز مسئله را تشریح کنید. هرگز کودک را از سر خود وا نکنید یا برخورد نامناسب و توهین بخاطر نوع سوالاتش نداشته باشید. بدانید که اضطراب و بهم ریختگی شما و هر والد دیگری در هنگام مواجهه با سوالاتی که تم جنسی دارند بیشتر باعث کنجکاوی و حساسیت فرزند خواهد شد و این نشانه بد بودن و بی تربیت یا بی دین بودن فرزند نیست ، بلکه از اقتضائات رشدی کودک است. همچنین بهتر است در قدم اول برای پاسخ به این دست سوالات، میزان دانش کودک تان را و یا نوع و سطح تفکرش از سوال را جویا شوید و بعد اقدام به پاسخ کنید. مثلا می پرسد، مامان بچه ها چطور دنیا می آیند؟ بفرمائید خودت چی فکر میکنی پسرم.... ممکن است بگوید خاله گفت دعا کردیم و از خدا خواستیم و ... آن وقت با یک جمله تکمیل کننده کودک اغنا میشود. دقت داشته باشید کودک بدون دریافت پاسخ از نزد شما نرود یا نه برای دریافت پاسخ سوالاتش سراغ منابعی خواهد رفت که مورد پسند والدین نخواهد بود. و نکته آخر، خواهرم بخاطر نگرانی های دیروز و ترس های فردا امروز خود و فرزندتان را با حال بد سپری نکنید. هر روز سوره نور را جهت حفظ دامن و عفت و حیا فرزندان و اهل خانواده، در منزل تلاوت کنید، یا روی آب بخوانید و میل کنید. راجع به این مسئله با کودکتان وارد بحث نشوید. استفاده از فضای مجازی را کنترل شده و با نظارت پیش ببرید. فرزندتان را سعی کنید در خانه تنها نگذارید، البته بطور غیر مستقیم این مسائل تدبیر شود که فضای منفی و غیراعتماد پیش نیاید. به او و توانایی هایش ایمان داشته باشید و اصرار به رفتن به کلاس و برنامه خاص نداشته بلکه فقط تسهیل گر و زمینه ساز رشد استعدادهایش باشید نه تحمیل کننده (اینکه مدام موسیقی خاص بگذارید که مبادا... صحیح نیست و آسیب خواهد داشت، مگر خودش تمایل داشته باشد و با برنامه از سمت خودش این اتفاق رخ دهد) موفق و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام ، من ی پسر ۳ و نیمه دارم که که وقتی میبرمش از خونه بیرون تا آدم هارو میبینه می‌ترسه و صورتش رو میگیره سمت من و به من می‌چسبه میشه راهنمایی کنید که چرا اینطوریه و چه کنم که این مشکل حل بشه ممنون 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم اطلاعات داده شده در سوال ناقص است و یک پاسخ صحیح و کامل در این خصوص نیازمند روشن شدن مطالب زیر می باشد: آیا کودک شما خواهر یا برادر دارد؟ مادر شاغل است یا خانه دار؟ چه مقدار استفاده از فضای مجازی و نوع محتوای آن برای کودک تعریف میشود؟ چند وقت است که این واکنش در کودک شکل گرفته؟ آیا فقط در برابر افراد غریبه است یا آشنا؟ واکنش والدین در برابر برخورد کودک به چه صورت است؟ آیا محل خواب کودک جدا شده است؟ اگر بله در چه سنی و چه شرایطی؟ آیا فرزند خود را در طول روز خیلی مورد امر و نهی یا سرزنش قرار می دهید؟ خصوصا در مقابل خطای کودک واکنش شما چیست؟ کودک همبازی دارد یا نه؟ همبازی های او چه کسانی هستند؟ از حیث سن و جنسیت. والدین در طول روز آیا وقت اختصاصی جهت همراهی یا بازی با فرزند خود دارند؟ تمامی پاسخ های فوق مسیر ریشه مشکل را برایتان مشخص خواهد نمود. بررسی کنید ترس اضطراب سرخوردگی و یا شکستن کرامت نفس کودک را و آن را برطرف کنید. و به هیچ عنوان در قبال واکنش کودک سرزنش و یا اصرار به برقراری ارتباط نداشته باشید. و در نهایت جهت ارتباط موثر این سوال را از کودک خودتان بپرسید که احساس او و یا نگرانی او از مواجهه با افراد یا موقعیت ها چیست. توجه داشته باشید اصرار نکنید فقط گفتگویی همدلانه با وی داشته باشید. انشاالله به مرور با حذف علت ها، مسئله مرتفع خواهد شد. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام ، من ی پسر ۳ و نیمه دارم که که وقتی میبرمش از خونه بیرون تا آدم هارو میبینه می‌ترسه و صورتش رو میگیره سمت من و به من می‌چسبه میشه راهنمایی کنید که چرا اینطوریه و چه کنم که این مشکل حل بشه ممنون 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم اطلاعات داده شده در سوال ناقص است و یک پاسخ صحیح و کامل در این خصوص نیازمند روشن شدن مطالب زیر می باشد: آیا کودک شما خواهر یا برادر دارد؟ مادر شاغل است یا خانه دار؟ چه مقدار استفاده از فضای مجازی و نوع محتوای آن برای کودک تعریف میشود؟ چند وقت است که این واکنش در کودک شکل گرفته؟ آیا فقط در برابر افراد غریبه است یا آشنا؟ واکنش والدین در برابر برخورد کودک به چه صورت است؟ آیا محل خواب کودک جدا شده است؟ اگر بله در چه سنی و چه شرایطی؟ آیا فرزند خود را در طول روز خیلی مورد امر و نهی یا سرزنش قرار می دهید؟ خصوصا در مقابل خطای کودک واکنش شما چیست؟ کودک همبازی دارد یا نه؟ همبازی های او چه کسانی هستند؟ از حیث سن و جنسیت. والدین در طول روز آیا وقت اختصاصی جهت همراهی یا بازی با فرزند خود دارند؟ تمامی پاسخ های فوق مسیر ریشه مشکل را برایتان مشخص خواهد نمود. بررسی کنید ترس اضطراب سرخوردگی و یا شکستن کرامت نفس کودک را و آن را برطرف کنید. و به هیچ عنوان در قبال واکنش کودک سرزنش و یا اصرار به برقراری ارتباط نداشته باشید. و در نهایت جهت ارتباط موثر این سوال را از کودک خودتان بپرسید که احساس او و یا نگرانی او از مواجهه با افراد یا موقعیت ها چیست. توجه داشته باشید اصرار نکنید فقط گفتگویی همدلانه با وی داشته باشید. انشاالله به مرور با حذف علت ها، مسئله مرتفع خواهد شد. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
باسلام وعرض ادب بنده ۴۰ساله هستم پسر کلاس اولی دارم خیلی عصبی وزود رنج هستن اگر طبق میلش رفتار بشه آرومه بظاهر اما اگر چیزی بخواهد وبراش فراهم نشه بینهایت عصبی وبا چهره ای غضبناک برخورد میکنه وبابرادر کوچکتربد برخورد میکنه حتی کتکشم میزنه لطفاراهنمایی کنید چجور برخورد کنم باهاش البته خودم هم زود عصبی میشم وسریع صدام بالا میره درضمن یکسال هم هست که پدرش سکته کرده وتوجا افتاده قبل از این مسئله بچه عصبی بود. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام به شما خواهر صبور در رابطه با شدت خشم و ناراحتی های کودک، ابتدا باید خودمان را در جایگاه والد ارزیابی کنیم. مادر آینه تمام نمای کودک است. ببینید کودک شما در این آینه چه چیزی مشاهده کرده است. کودکان خصوصا در ۷ سال اول تربیت، بشدت یادگیری شان مشاهده ای است و نوع رفتار و تعامل با اولین فرد زندگی یعنی مادر ، شخصیت آنان را پی ریزی میکند. در رابطه مادر و کودک چه رخ داده که کودک ما امروز انقدر غضبناک است؟ آن لحظه ای که عتاب و ناراحتی میکند، زمانی که با خشم خواسته ای دارد یا برادر کوچکتر خودش را میزند، خودتان را جای او بگذارید ، ببینید او چه میخواهد؟ کجا حرفش شنیده نشده که این چنین متوسل به زور شده؟ وقتی خودتان را جای کودک بگذاریم، راحت تر میتوان فهمید در ذهن او چه می گذرد و رفتار و برخورد و یا قضاوت من از او، چه اثری و نتیجه ای بر او داشته و یا خواهد داشت. آیا گاهی توقع من از او بالا نرفته؟ و.... این درک و همدلی و شنیدن نجوای درونی کودک، کار ده جلسه درمان و مشاوره را طی خواهد کرد. کافی ست به قدرت مادرانگی خود اطمینان داشته باشید. چنانچه مسئله مرتفع نشد و احساس نیاز به گفتگو داشتید، میتوانید از مشاوره تلفنی کانال بهره مند شوید. موید و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام وقت بخیر 25 ساله هستم 5سال ازدواج کردیم و یه پسر سه ساله دارم هنوز بینمون میخوابه هرکاری کردم نتونستم جداش کنم با تخت خریدن عوض کردن اتاقش و جایزه و تشویق نشد لطفا یه راهکار بدید که جداش کنم رابطه مون داره سرد میشه و من خیلی اذیت میشم از بابت عاطفی از همسرم دور شدم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم از پیام شما این را حس کردم که تمرکز شما روی این است چکار کنم که دیگر فرزندم در کنار من نخوابد و گویا دچار حسی منفی شده اید. یعنی تمرکز بر جنبه منفی باعث شکست در رابطه میشود. باید در وهله اول ذهن تان را آگاه روی جوانب مثبت کنید تا بتوانید در عمل هم موفق باشید. مثلا، چکار کنم که هم خودم و هم فرزندم خواب آرام و بهتری داشته باشیم تا هم رابطه ام با همسرم حفظ شود و هم کودکم دچار آسیب و اختلال نشود. و به این نکنه توجه داشته باشیم که فرزندم از من جدا نیست و من مادامی که بتوانم در وظیفه مادری ام خوب عمل کنم انشاالله در مقام همسری هم موفق خواهم بود و بالعکس. اما در خصوص جداخوابی اول پیشنهاد میکنم این هشتک را در کانال سرچ کنید تا مطالب و نکات کاربردی آن دستتان بیاید. و اینکه باید دید علت عدم موفقیت شنا در جداسازی کودکتان چه بوده است؟ آیا کودک عنوان می کند که میترسد؟ یا مکان خواب والدین را بیشتر می پسندد؟ و ... معمولا از مشکلات شایع کودکان بعد از جداسازی، ترس آنها از تنها خوابیدن است. معتقدیم که کودک از تنها خوابیدن نمی ترسد بلکه در واقع نوعی اضطراب جدایی دارند که نمی توانند تنها بخوابند. یعنی ریشه ترس اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی یعنی ترس از دوست داشتنی نبودن و طرد شدن توسط والدین به ویژه مادر. اینکه کودک خود را به مادر می چسباند و نمی تواند از او جدا شود، یعنی من میترسم تو مرا از خودت برانی و تو مرا دوست نداشته باشی. این تصور درکن کودک را پر از اضطراب می کند و نتیجه آن میشود ترس، ناخن جویدن، پرخاشگری، لجبازی ، شب ادراری و .... راهکار: ۱. باید ریشه ایجاد اضطراب در درون کودک را میدا کنیم. در مواردی ممکن است یک عامل ترس آور واقعا باعث ایجاد ترس شده باشد مثل حشرات. ولی در اکثر موارد ترس وجود ندارد. مثلا، امر و نهی شدید، یک عامل ویژه است برای اضطراب. مقایسه کردن، تنبیه بدنی، انتظار بیش از حد داشتن، تحقیر کردن، سرزنش کردن، اسباب کشی، و ... ۲. از بین بردن ریشه اضطراب کودک ۳. اطمینان دادن به کودک که او را دوست داریم و مدام این را برایش تداعی کنیم که دوست داشتنی است و اگر او را از اتاق خود بیرون می کنیم به این دلیل نیست که دوستش نداریم. تذکر، به زور و تهدید و تطمیع کودک را وادار به خوابیدن در اتاقش نکنید بلکه با او همراهی کنید. و اینکه جداسازی نباید به یکباره و بدون گفتگو با کودک صورت بگیرد. باید حداقل یک هفته زمینه سازی شود. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام روزتون بخیر خدا قوت،ممنون که گره گشای مشکلات زندگی بقیه هستید،دختری دارم چهار سالو نیمه،از چند ماهگیش از مردا به خصوص غریبه ها میترسید مثلا اگه موقع بازی میدید مردی داره نگاش میکنه سریع میومد پیش من پناه میگرفت و با همین حس بزرگ شد ولی مثلا نسبت به شوهر خاله هاش یکم کم رو هست ولی ترس نداره،الان طوری شده که کلا فراریه از مردایی که آشنا نیست باهاشون مثلا خونه مادربزرگم دو.ماه پیش بودیم پسرداییم اونجا بود،تا موقعی که اونا بودن منو دخترم تو اتاق بودیم و.مدام با گریه بهم میگفت بریم خونه طوری هم میترسه که من نگران میشم حالا چند شب پیش خواستیم بریم اونجا یادش بود که دفعه آخر پسر دایی من اونجا بود همش گریه میکرد خونه مامانبزرگم و با ترس میگفت بریم دیگه ممکنه مهمون بیاد ،یا مثلا پدرو مادرم رفتن شهرستان باهاشون تصویری صحبت نمیکنه چون حدس میزنه جایی هستن که غریبه ها پیششونن،من همچین مواقعی چکار باید انجام بدم به حرفش گوش بدم. و نرم خونه کسی که غریبه هست یا اجبارش کنم تا متوجه بشه کسی براش خطری نداره،مثلا این حس ترسو نسبت به مردایی که مثلا تو سوپری هست و تو.خیابون میبینه نداره ولی وقتی حس کنه مردی میخواد بیاد پیشمون و نزدیک.ما باشه و باهامون صحبت کنه همین باعث ترسش میشه،عدر میخوام که طولانی شد،پیشاپیش ممنون از شما 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم سپاس از اعتماد و همراهی شما بزرگوار در خصوص مسئله پیش آمده، ببینید ممکن است تیپ شخصیتی کودک درون گرا باشد که این عیب نیست، گاهی والدین خودشان به این ترس ها و یا خجالت های بچه ها دامن می زنند. مثلا در هنگام مواجهه با افراد و یا مهمانی ها از کودک بخواهیم و یا اصرار کنیم که برو سلام کن، یا عمو هست یا ترس نداره، یا ببین برات فلان چیز رو آورده و ... در واقع هر طوری هست می خواهیم این ارتباط کودک با آن فرد موردنظر رخ دهد و لذا این مسئله برای کودک تشدید میشود. در صورتیکه کودک باید آزادی عمل داشته باشد و کسی هم بدون اجازه وارد حریم او نشود و یا به زور بوس و بغل و سلام بخواهد. اصلا این را توصیه نمی کنیم. ابتدا سعی کنید، به این مسئله بی تفاوت و عادی برخورد کنید و اگر دوباره در این موقعیت قرار گرفتید بدون حاشیه و یا سرزنش و یا توضیحات اضافه برای کودک که ترس نداره یا ببین بخاطر این کار تو مهمونی ما خراب شد ... و بجای دادن حس منفی و بار گناه، با کودک خود همدلی کنید. در آغوش بگیرید ، بیان کنید می دونم چه حسی داری، احساس ناراحتی و ترس بهت دست داده، اشکال نداره منم هم سن شما بودم این جوری میشدم گاهی وقت ها ولی بعدش که یکم فکر میکردم و با مامانم حرف میزدم آروم میشدم و بعدا که یکم بزرگتر شدم دیگه از این مسئله ناراحت و نگران نمیشدم، شمام که کم کم بزرگ تر بشید ، بهتر و بیشتر میتونید فکر کنید و دیگه بعدا خودت شاید خنده ات هم بگیره که چرا کوچولو که بودی از بعضی چیزا میترسیدی، مثل من... انشاالله با رعایت همین مسئله، مشکل برطرف خواهد شد. و اگر مسئله باقی ماند و یا تشدید شد و با همه رعایت ها دیدیم که ناآرامی و اضطراب بر کودک حادث شده، بهتر است از مشاوری حضوری نیز جهت ریشه یابی و بررسی ابعاد دیگر مسئله بهره مند شوید. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob