eitaa logo
فصل فاصله
313 دنبال‌کننده
357 عکس
39 ویدیو
3 فایل
یادداشت‌ها و سروده‌های محمّدرضا ترکی تماس با ما: @Mrtorki
مشاهده در ایتا
دانلود
🌐 ما فقط یک ملت‌ایم: ایرانی 👈🏿 با اقوام و زبان‌ها و گویش‌های مختلف ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ 💠 در سرزمین پهناور ایران و حوزه فرهنگی و تمدنی‌مان، ما یک ملت‌ایم: ایرانی . . . چیزی به نام ملت مازندرانی، ملت گیلک، ملت بلوچ، ملت کرد، ملت لر، و . . . وجود ندارد. 💠 این ادعا را نه‌تنها مطالعات تاریخی، بلکه حتی پژوهش‌های زبان‌شناختی نیز تأیید می‌کند. زبان‌های ایرانی، به شاخه زبان‌های هندوایرانی تعلق دارند که خود عضوی از خانواده زبان‌های هندواروپایی است. 💠 بنابراین، همه زبان‌ها و گویش‌هایی که در ذیل شاخه زبان‌های ایرانی قرار می‌گیرند، با هم خویشاوند هستند و به یک خانواده واحد تعلق دارند. 💠 تقسیم‌بندی خانواده زبان‌های ایرانی این‌گونه است. البته، این خانواده چنان بزرگ و پرشمار است که در هر زیرشاخه، فقط چند نمونه محدود را آورده‌ام. بقیه را می‌توانید خودتان از منابع معتبر پیدا کنید. ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ 💠 شاخه شمال غربی: مانند: دیلمی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، کردی، گورانی، زازاکی، بلوچی (تعجب نکنید). 💠 شاخه جنوب غربی: مانند: لری، بختیاری، کُمزاری، دری، فارسی، تاتی، تاجیکی، هزارگی. 💠 شاخه شمال شرقی: مانند: خوارزمی، یغنابی، سکایی، آسی، سُغدی. 💠 شاخه جنوب شرقی: مانند: تخاری، هفتالی، بلخی، پشتو، وزیری، شُغنی، روشانی، یزغلامی، یدغا. ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ 💠 و اما چند نکته قابل توجه: ▫️آیا می‌دانستید ما ایرانیان چنین تنوع قوم و خویشی داریم؟ آیا تاکنون نام سریکلی، یعنی شرقی‌ترین زبان ایرانی که در ترکستان چین بدان سخن می‌گویند، به گوش‌تان خورده بود؟ ▫️آیا برای‌تان جالب نیست که بلوچی، زبان قوم عزیز بلوچ، جزء زبان‌های شاخه شمال غربی است، اما این قوم دلاور امروزه در جنوب شرقی ایران ساکن‌اند؟ ▫️آیا جالب نیست که حتی پشتو هم از زبان‌های ایرانی است؟ طالبان تلاش می‌کند که فارسی را از افغانستان کنار بگذارد و پشتو را رواج دهد؛ اما طفلکی‌ها نمی‌دانند که باز هم دارند به یک زبان ایرانی سخن می‌گویند! ▫️آیا می‌دانستید که خود کردی دارای چند زیرشاخه است (از جمله کرمانجی و سورانی) و گاهی از یک شهر به شهر دیگر، چنان این شاخه متنوع است که تفاوت‌های چشمگیری دارند؟ ▫️آیا می‌دانستید مازندرانی از شرق به غرب چنان تنوعی دارد که اگر مثلاً روزی مازندرانی‌ها ادعا کنند که می‌خواهند در مدارس، به زبان مادری خود تدریس کنند، باید برای ساروی‌ها و کلاردشتی‌ها و رامسری‌ها و . . . کتاب‌های درسی جداگانه تدوین کرد؟ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ 💠 ما ملت بزرگی هستیم، با تنوع قومی و زبانی شگفت‌انگیز. ایران سرزمین ماست، و فارسی چونان چسبی است که برای همه اقوام ایرانی امکان گفت‌وشنود را فراهم می‌آورد. 💠 دشمنان ما این انسجام ملی و هویت دیرپا (ملیت ایرانی) و این امکان تفاهم دوسویه (زبان فارسی) را هدف گرفته‌اند تا یک بلوچ نتواند در دانشگاه کردستان درس بخواند، یک تبریزی موفق نشود در شرکت نفت آبادان شغلی بیابد و یک گیلک از ازدواج با هم‌دانشگاهی بختیاری خود بازبماند. 💠 . . . و آن وقت است که این ملت یکپارچه فروخواهد ریخت؛ گرچه دشمنان ایران و تمدن آن، هزاران سال است که این آرزو را به گور برده‌اند و خواهند برد و نه سرزمین استوار ایران، بیدی است که با نسیمی بلرزد، نه غنای ادبی و فرهنگی زبان فارسی به دشمنانش امکان حذف آن را می‌دهد. 👈🏿 راستی، برادر و خواهر عزیزم، شما که توانسته‌اید در مرزهای ایران پهناور و در فراسوی آن، این متن فارسی را بخوانید، اهل کدام قوم و تبارید؟! من که ایرانی‌ام و به آن می‌‌بالم. @virafic
وطن، عشق، آینده (نامه‌ای به جوانان وطن) امیدم به این شوروحال شماست به فردای فرخنده‌فال شماست همه‌شادی و شور و سرزندگی‌ست نشاطی که در قیل‌وقال شماست پر از جست‌وجویید و زاینده است جوابی که در هر سوال شماست دلیرید و شیرید و چشمان ما ثناگوی بازو و یال شماست من از منظر چشمتان دیده‌ام چه در خواب‌ها و خیال شماست تنم گرچه فرسوده، دارم دلی که هم‌قدّ و همسنّ‌وسال شماست افق‌های آینده تا بی‌کران در این سرزمین زیر بال شماست من و نسل من می‌رویم از جهان وطن، عشق، آینده مال شماست مجال من و ما گذر می‌کند پس از چند روزی مجال شماست که گفته‌ست خامان ناپخته‌اید که آغاز اوج و کمال شماست ولی جهد بیگانگان مدّتی‌ست در این عرصه جنگ و جدال شماست اگر رستم زال باشید او همیشه به فکر زوال شماست به دنبال نابودی این وطن جنوب شما و شمال شماست بدون وطن عشق و آزادگی خیالی خوش، امّا مُحال شماست امانت به دست شما این وطن که باغی سراسر نهال شماست به خون حفظ کردیم این خاک را که مال شما و منال شماست کنون پاس داریدش از جان و دل که او پاسدار جلال شماست اگر پاس دارید این باغ را همه شیر مادر حلال شماست وطن چشم امیدش ای سروها به آگاهی و اعتدال شماست @faslefaaseleh
سه چلچراغ افروختیم تا که در این خانه ما چراغ آشفت خواب ظلمت دیرینه را چراغ چشمان ما به ظلمت شب خوگرفته بود دخمه کجا، سپیده کجا و کجا چراغ؟ اینجا سه چلچراغ به ما نور می‌دهند: شمس‌الشّموس و حضرت معصومه، شاچراغ معصومه شمع و احمد موسی فروغ او در تنگنای ظلمت شب‌ها رضا چراغ خاموش کی شود به هیاهوی بادها وقتی که روشن است به نور خدا چراغ هرقدر ظلمت شب یلدا غلیظ‌تر تابد فزون به وسعت آیینه‌ها چراغ وقتی که بسته‌ای دل و دیده به روی نور دیگر مپرس در دل ظلمت چرا چراغ...؟ هرگز نبیند این وطن آسیب از بلا تا روشن است در دلش از کربلا چراغ @faslefaaseleh
جنگ روایت‌ها اینجا نزاع بین حکایت‌هاست این جنگ جنگ گرم روایت‌هاست اینجا به جای توپ، به جای تانک جنگ دروغ‌ها و هدایت‌هاست بر دوش هر رسانه در این میدان از آنتن، از مخابره، رایت‌هاست نامش مجازی است جهانی که دنیای شکوه‌ها و شکایت‌هاست دنیای رنگ و جلوه و سرگرمی دنیای خشم‌ها و رضایت‌هاست در این سراب بی‌سروسامانی هر نقطه‌ای شروع بدایت‌هاست هک کرده ذهن مردم دنیا را شیطان که رهنمای جنایت‌هاست یک عدّه در ولایت شیطان‌اند در عرصه‌ای که جنگ ولایت‌هاست بر این رسانه چیره‌شدن سهل است امّا نیازمند درایت‌هاست امّا چقدر یاوه و بیهوده‌ست چون در کف بدون کفایت‌هاست! @faslefaaseleh
ایران سرافراز دشنام بده هر شب و هر روز به الوند نفرین بفرست از دل پرکینه به اروند پاک است و سرافراز و غباری ننشیند از پوز کثیف تو به دامان دماوند! @faslefaaseleh
باطل‌السّحر ماهی‌ست در آسمان که کامل شده است پیروزی تازه‌ای که حاصل شده است هفتاد شبانه‌روز جادو کردند جادوی سیاه خصم باطل شده است @faslefaaseleh
خائن عصر هلهله‌کنان گوسفند و میش خویش را وقت پیشواز تانک اجنبی سربرید شب که شد صاحب‌اختیار خانه‌اش، دخترش، زنش نبود مالک گلوله‌ای که ذوب شد در تنش نبود او هیچ‌چیز و هیچ‌کس غیر خائنی به میهنش نبود! @faslefaaseleh
خیال خام سرگشتة سراب به آبی نمی‌رسد در وادی عطش به شرابی نمی‌رسد رویایتان تجسّم کابوس وحشت است این وحشت عمیق به خوابی نمی‌رسد ایران تکّه‌تکّه چو انجیر زهرناک هرگز به حلق هیچ غرابی نمی‌رسد بویی شنیده‌اید از این باغ و باطل است خر داغ می‌کنند؛ کبابی نمی‌رسد چون از دعای گربة کور و سیاهتان در آسمان تشنه سحابی نمی‌رسد بار کجی به دوش کشیدید و بار کج سالم به دوش هیچ دوابی نمی‌رسد همچون سوال‌های "زنون"* پرسش شما هرچند بنگری به جوابی نمی‌رسد این خانه را خراب مکن، خانة خراب هرگز به هیچ خانه‌خرابی نمی‌رسد *زنون: فیلسوف یونانی که پارادوکس‌هایش مشهور است. @faslefaaseleh
یلدا یلدا برای بچّه‌ها آجیل و طعم هندونه‌س امّا برا بزگترا، یه خاطره، یه نشو‌نه‌س یلدا شب ولادته؛ این‌جوره تو نوشته‌ها خورشیدو دنیا می‌آرن، تو دل شب فرشته‌ها فرشته‌های مهربون، فرشته‌های نازنین از اوج اوج آسمون، میان پایین، روی زمین شبیه دونه‌های برف، روی درختا می‌شینن تا خورشیدو بغل کنن، تا صب یه وختا می‌شینن قصّه میگن برای هم؛ گرچه شبیه قصّه نیس قصّۀ اون‌ها مثل ما، نون و پنیر وّپسه نیس میگن: یه‌شب از آسمون پولک آبی می‌باره تا دم‌دمای صُب بشه برف حسابی می‌باره وقتی گمون نمی‌کنی، ستاره‌ای پر می‌زنه یه آفتاب مهربون، از تو افق سر می‌زنه یه‌شب تو اوج تیرگی، ستاره رو نشون می‌دن تو دل شب، شب سیا، صُب می‌شه و اذون می‌دن میادو مرهم می‌ذاره به ساقۀ ملخ‌زده نماز حاجت بخونید، مردم شهر یخ‌زده! @faslefaaseleh
هدایت شده از وقایع اتفاقیه
فوائد بحرالعلوم سیّدمهدی نجفی را خریدم به پول ۳ ماه نماز استیجاری. و منِ محزون، شهاب‌الدّین حسینی هستم. و این حروف را در حال گرسنگی می‌نویسم! یک روز و شب به دلیل نداری، چیزی نخورده‌ام! امیدوارم بتوانم به برکت اجدادم بر این سختی‌ها صبر نمایم. ۱۳۴۱ مدرسه قوام - نجف أشرف
هدایت شده از M.A I.R.I
🔳 شکاریم یک‌سر همه پیش مرگ با اندوه بسیار، باخبر شدیم پژوهشگر توانای تاریخ ایران و ادب فارسی، شاهنامه‌پژوه برجسته و عضو هیئت‌علمی بازنشستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، زنده‌یاد دکتر ابوالفضل خطیبی پس از تحمّل دوره‌ای بیماری، چشم از جهان فروبست. روابط‌عمومی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، با تجلیل از خدمات ماندگار علمی و فرهنگی این محقّق نکته‌سنج و ایران‌دوست، درگذشت خسارت‌بار وی را به جامعۀ علمی کشور، همکاران فرهنگستان، بازماندگان آن زنده‌یاد، به‌ویژه همسر داغدار ایشان و همکار گرامی‌مان در گروه دانشنامۀ زبان و ادب فارسی در شبه‌قاره، سرکار خانم دکتر فریبا شکوهی تسلیت می‌گوید. یادش گرامی و روانش شاد
مارپیچ سکوت! نبود حاصل فریاد غیرِ هیچِ سکوت چه درّه‌های عمیقی‌ست پشت پیچ سکوت سکوت می‌کنی از ترس آبروی خودت و مرگ چیست؟! مگر هیچ؟! غیر هیچ سکوت؟! در اوج خشم و هیاهو به خویش می‌پیچد همیشه مار خطرناک مارپیچ سکوت @faslefaaseleh
کرسی تاچند در انتظار کرسی دل‌ها شده بی‌قرار کرسی داری تو سراغ هیچ‌جایی دل‌چسب‌تر از کنار کرسی در سردی روزهای برفی گرم است چه کاروبار کرسی! شومینه کجا رسد به پای گرمای بهاروار کرسی بیهوده گمان مکن که طی شد دوران پرافتخار کرسی ایرانی و سنّتی‌ست برخیز باید بشویم یار کرسی با گرمی عشق بی‌نیازیم هرچندکه از شرار کرسی، ای‌کاش تو باشی و من و عشق بی‌واسطه در حصار کرسی @faslefaaseleh
قلمرو مردان عاشق ایران ما فریفتة شو نمی‌شود جوگیر هر هیاهو و هر هو نمی‌شود در فکر گاو شیرده‌اند و خر خراس یک شیرشرزه لحظه‌ای این دو نمی‌شود این لقمه صعب و سمّی و سخت است و هیچ‌گاه مقهور آروارة گاندو نمی‌شود شاید شرنگ گردد و در کامتان چکد امّا شراب حاصل این مو نمی‌شود تهران دمشق نیست که ویرانه‌اش کنید این سرزمین به سعی تو کنگو نمی‌شود برخی به ساز اجنبیان رقص می‌کنند هر رقص بی‌اصول که تانگو نمی‌شود دیسک کمر گرفته‌ای از رقص بی‌حساب دیسک کمر برای تو دیسکو نمی‌شود ایران ما قلمرو مردان عاشق است هرگز برای خصم قلمرو نمی‌شود کنگو:جمهوری فقیر افریقایی که سال‌های طولانی درگیر جنگ‌های داخلی است. @faslefaaseleh
پاییز سهمگین طوفانی از دروغ به هرجا گرفته بود کار فریب و توطئه بالا گرفته بود مِه مثل وهم، مبهم و سنگین، به هر طرف بر چشم ماه راه تماشا گرفته بود در موج‌خیز وهم و هیاهوی جاشوان کشتیّ فتنه جانب دریا گرفته بود تهمت در آسمان و زمین بود منتشر غربت تمام آینه‌ها را گرفته بود شیشه شکسته بود و رها گشته بود از آن اهریمنی که در دل آن جا گرفته بود گویی که دیو در شب تردید و سرکشی با خیل فتنه راه اهورا گرفته بود امروز در دوراهی تاریخ مانده بود دیروزِ رفته راه به فردا گرفته بود پاییز سهمگینی از این سرزمین گذشت آتش به جان جنگل افرا گرفته بود دستی وزید و در دل کابوس محو شد آن سایه‌ها که در دل شب پا گرفته بود دست تو بود آن‌که به یاری ما شتافت وقتی شرر به دامن دنیا گرفته بود @faslefaaseleh
انسان و اندوه! و انسان می‌شکافد کوه‌های سر به‌کیوان را و در خون می‌کشد شیران و پیلان و پلنگان را و زین برمی‌نهد بر گُردۀ اسب چموش باد و جاری می‌کند در کرت‌ سیلاب خروشان را و آهن در میان دست‌ او نرم است همچون موم که عزمش سرد کرد آتشفشان‌های گدازان را و دریاهای بی‌پایاب پیش همّتش برکه‌ و صحراهای بی‌فریاد مانَد گرد دامان را.... ولی با این‌همه نیروّ و با این هیبت و صولت مپندارید پرقدرت‌ترین مخلوق انسان را چرا که با همه‌نیرو و طاقت‌ها که در وی هست ز پا می‌افکند اندوه انسان پریشان را پس از هرچیز نیرومندتر در خاک اندوه است که افکنده‌ست در خون قامت مردان میدان را... (بر اساس سخنی از امام علی علیه السّلام) @faslefaaseleh
اختلال هورمون‌ها دلیل عشق که گفت اختلال هورمون‌هاست؟! که عشق خود سبب شوروحال هورمون‌هاست به‌عکس، شوروشر عشق و وجدوحالت روح دلیل شوق تن و انفعال هورمون‌هاست چقدر ساده‌دل است آن‌کسی که فکر کند که قول حافظ از قیل و قال هورمون‌هاست چقدر بی‌خبر است آن کسی که معتقد است که شعر سعدی از نطق لال هورمون‌هاست صفا و شور و محبّت همیشه کار دل است چنان‌که هرچه هوس هست مال هورمون‌هاست همیشه اهل هوس در اسارت جسم است همیشه صاحب دل بی‌خیال هورمون‌هاست صعود عشق همیشه به شاه‌بال دل است عروج جسم هماره به بال هورمون‌هاست همیشه جسم و غریزه، کنار روح و شعور دو بال رشد ضمیر و کمال هورمون‌هاست @faslefaaseleh
سفرنامۀ رنج ما را خدا در این شب ظلمت رها نکرد در کوچه‌های بستۀ حیرت رها نکرد در لحظه‌های تلخ و نفس‌گیر گم‌شدن سرگشته را بدون هدایت رها نکرد راند از بهشت آدم و گندم بهانه بود او را در آن سراچۀ غفلت رها نکرد نوحی هزارسال فراخواند خلق را وی را در آن نواحی غربت رها نکرد او را کشاند در دل طوفان و لحظه‌ای در موج‌خیز لُجّۀ وحشت رها نکرد حتّی کشید در دل آتش خلیل را امّا در آن شرار شرارت رها نکرد یعقوب را به کلبۀ احزان اگر نشاند او را در آن سرای مصیبت رها نکرد موسای درمحاصره را تا به نیل برد امّا میان نیل هلاکت رها نکرد برد آبروی مریم معصومه را، ولی در تنگنای آن‌همه تهمت رها نکرد عیسای پاک را به سر جُلجُتا کشاند امّا بدون لطف و عنایت رها نکرد آن شب رسول بود و بسی تیغ آخته او را میان موج عداوت رها نکرد او را کشاند در دل یک غار هولناک امّا به دام اهل شقاوت رها نکرد جز ‌تار عنکبوت نشد یار غار او او را بدون پردۀ عصمت رها نکرد از جمع دوستان دل‌آگاه خویشتن کس را به خواب رخوت و راحت رها نکرد گندیدن است آفت ماندن در این جهان ما را رماند و در دل آفت رها نکرد یاریّ او که می‌رسد از راه، ناگزیر مظلوم را بدون حمایت رها نکرد دستی که خاضعانه به سویش دراز شد آن دست را بدون اجابت رها نکرد @faslefaaseleh
آغاز گام‌های تو پایان جاده‌هاست مقصد به زیر گام به‌راه‌اوفتاده‌هاست چون چشم بر مسیر گشودی جهان تو بی‌انتهاتر از افق پرگشاده‌هاست آیینه‌ها به روی تو لبخند می‌زنند وقتی دلت به جانب خورشیدزاده‌هاست هرجا نگاه می‌کنی این روزگار را آنک مصاف خیل سوار و پیاده‌هاست هر سو عبور می‌کنی این گرد اسب دوست وآن ردّ دشمن است که بر خاک جاده‌هاست زانوزده اگرچه زیاد است پیش خصم پرچم ولی به شانۀ آن ایستاده‌هاست هرگز براده لایق عنوان تیغ نیست باآنکه تیغِ آخته هم از براده‌هاست هرکس کم آورد به زمین می‌خورد، بدان! این کارزار پهنۀ جنگ اراده‌هاست @faslefaaseleh
دلتنگی عاشقی عذابی‌ست الیم مانند شرنگ زهر نابی‌ست الیم بیدار کن این دو دیدۀ شب‌زده را از بستر کابوس که خوابی‌ست الیم @faslefaaseleh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اینجا کلمات مات عشق من و توست توصیفگر صفات عشق من و توست این گل که ورق می‌خورد از دست نسیم دفترچۀ خاطرات عشق من و توست
از غربت تلخ این‌همه دل‌تنگی از وحشت این قیافه‌های سنگی ما را ببر از رنگ و ریای این شهر تا پاکی آن منطقه‌های جنگی @faslefaaseleh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بهار چیست به‌جز روز خوب آمدنت نسیم چیست بغیر از عبور عطر تنت تو را هزارفرشته به‌هم نشان دادند زبس‌که لطف و صفا بود در قدم‌زدنت مرا اگرچه نبخشیده سهمی از دنیا خدا به لطف خودش کرده‌است سهم منت همه وجود من از شعر ناب سرشار است از آن زمان که شنیدم حکایت دهنت غزال من! غزل از چشم‌هات می‌بارد قصیده می‌چکد از قدّوقامت حسنت بهار من! همه‌شب‌های ما چراغان است برای روز پر از آفتاب آمدنت بیا و جان مرا باز هم بهاری کن نشسته‌ام به تمنّای عطر نسترنت @faslefaaseleh
نام تو که با نام من خسته درآمیخت با هستی من هست تو آهسته درآمیخت باید به تو نزدیک شد و در همۀ عمر با هُرم نفس‌های تو پیوسته درآمیخت باآنکه خطر داشت به دریا زدن امّا با موج تو این قایق بشکسته درآمیخت رسوا شد از آن روز که از وسوسه‌‌هایت با عشق تو این زاهد وارسته درآمیخت وابسته‌شدن سخت‌ترین کار جهان است باید به تو شد عاشق و وابسته درآمیخت @faslefaaseleh
شاعران هیچ‌قطعه‌ای روح‌بخش‌تر از فضای قطعه‌ای که شاهدان در آن عاشقانه خفته‌اند تاکنون نگفته‌اند! @faslefaaseleh
زخمی و آشفته تنهایم گذاشت در کویری تشنه برجایم گذاشت دشنه‌ای بر قلب دیروزم نهاد خنجری بر حلق فردایم گذاشت نقطه‌ضعفم عشق بود، انگشت بر نقطه‌ضعف قلب شیدایم گذاشت گفتم این زنجیرها از دست من باز کن؛ آن را به پاهایم گذاشت نابه‌هنگام آمد و ناگاه رفت ناگهان با ناگهان‌هایم گذاشت واژه‌هایم گنگ و بی‌معنا شدند مانده در بحران معنایم گذاشت کشت در من هر تمنّایی که بود بی‌تمنّای تمنّایم گذاشت من چنین مجنون نبودم، این جنون بر دل دیوانه لیلایم گذاشت @faslefaaseleh
برای باختن دل قمار کافی نیست دو چشم مست و نگاه خمار کافی نیست نسیم و ابر و تقلّای دانه‌ها در خاک برای رویش یک شوره‌زار کافی نیست نه عقل ناقص تو ، نه جنون کامل من برای بردنِ در این قمار کافی نیست شبیه صاعقه‌ای عشق می رسد امّا برای آمدنش انتظار کافی نیست طلوع روشن این آفتاب شرقی را عبور کوکب دنباله‌دار کافی نیست به گِرد خویشتن از عقل و مصلحت گاهی حصار می‌کشی امّا حصار کافی نیست همیشه در دل کابوس‌های تکراری فرار می‌کنی امّا فرار کافی نیست چه فایده شجره‌نامة درختان را؟ تبر فرود که آمد تبار کافی نیست چقدر منتظر مقدم بهار شدیم بهار آمده، امّا بهار کافی نیست @faslefaaseleh
سرمست یک فروغ و صفای تقلّبی دارد هزار شورونوای تقلّبی سرب مجسّم است، نه گوگرد و دودِ محض بلعیده‌است بس‌که هوای تقلّبی دردا شفا نیافته‌ از دردهای خویش ازبس‌که خورده‌است دوای تقلّبی دیگر غریبه است برایش صدای حق ازبس شنیده‌است صدای تقلّبی بر پرده‌های سبز به چشمش کشیده‌اند با جلوه‌های ویژه نمای تقلّبی گفتم که جست‌وجو بکنم حال عشق را رفتم به چند تارنمای تقلّبی دیدم که سخت تیره‌وتار است حال عشق در التهاب وسوسه‌های تقلّبی دیدم حدیث مهر و وفا می‌رود، ولی مهر پر از فریب و وفای تقلّبی حق می‌دهم اگر به خدا کافر است او ازبس‌که دیده‌است خدای تقلّبی چون‌وچرا نمی‌کند از بس‌که خسته‌است از چندوچونِ چون‌وچرای تقلّبی هرگز دعای او به اجابت نمی‌رسد از بس‌که کرده‌است دعای تقلّبی چون در فضای واقعی از حق خبر ندید او کرده است رو به فضای تقلّبی صوفی که می‌شود بشر روزگار ما یکباره می‌رسد به فنای تقلّبی از هفت‌شهر عشق گذر می‌کند به‌وهم با لطف قرص‌ نشئه‌فزای تقلّبی هرگز نمی‌توان به حقیقت رسید و عشق با سمت‌وسوی قبله‌نمای تقلّبی @faslefaaseleh
مرا ببر به رهایی به روی بال صدایت چه خشک‌سال شگفتی‌ست قحط‌سال صدایت صدای تو تپش ریشه در نهان زمین است بهار می‌شکفد سبز بر نهال صدایت شمیم مشک می‌آید ز سنگ و خاک بیابان مگر گذشته‌ از این دشت‌ها غزال صدایت قناریی که صدایش زلال بود و صمیمی نشست و شست پر و بال در زلال صدایت سپس سرود برایم ترانه‌ای که مرا برد به کوچه‌باغ پر از عطرِ بی‌ملال صدایت: "به تار تار گلویت، کشانده نت‌به‌نت‌ام را پر است گوش من از شور و حسّ‌وحال صدایت چه روزها که نبودیّ و خسته‌خسته گذشتم میان همهمۀ شهر با خیال صدایت" خموشی است تمنّای این پرندۀ غمگین جز آن زمان که کشد سر به زیر بال صدایت @faslefaaseleh