• آخه کسی که نتونه از اون همه خون و درد، حتی قدر یه پاراگراف متن دربیاره، می‌تونه نویسنده بشه؟ دیوید سداریس -نویسنده و طنزپرداز- میگه باید قدر لحظه‌های ناخوشایندمون رو بدونیم؛ چون توی نوشتن به کارمون میان. مثل خودش که درباره کولونوسکوپیش توی یکی از جستارهاش نوشته بود. روایتش از خالی کردن روده‌هاش اونقدر جذاب بود که هوس کردم یه نوبت برای دکتر گوارش بگیرم :) امروز صبح دست دکتر تا آرنج توی دهنم بود و هر از چندگاهی دستکش خونیش رو می‌دیدم یا اون میله بافتنیِ خونی که باهاش می‌کوبید زیر دندونم. زل زده بودم بلکه از بین لکه‌های خون یه الهامی چیزی بهم بشه و یه متن خوب از توش دربیاد. اما نتیجه؟ هیچ. حتی وقتی دکتر گفت برم صورتم رو بشورم و توی آینه لپ ورم‌کرده و خونیم رو دیدم، بازم هیچ پری مهربونی روی شونه راستم ننشست. ظهر هم حس می‌کردم یکی از شرکت‌کننده‌های مسابقه مردان آهنین دستاش رو گذاشته دو طرف سرم و داره فشار میده. جناب مجری هم داره به کرنومتر نگاه می‌کنه تا هر وقت جمجمه‌م خورد شد، زمان رو براش ثبت کنه! حتی اون موقع هم خداوندگار الهام باهام چپ افتاده بود. از امروز که متنی درنیومد. ببینم از ده روز دیگه و کشیدن بخیه‌ها چیزی عایدم میشه یا نه. نمی‌دونم، شایدم باید یه نوبت کولونوسکوپی بگیرم. #زندگی #درد #اسفند_هزاروچهارصدویک @fateme_alemobarak