eitaa logo
فِي الحِکمَة
966 دنبال‌کننده
54 عکس
11 ویدیو
100 فایل
ملخّص و زبده نظريات و ملزومات مباني در ساحتهاي الهي و طاغوتي به انضمام مطالب گوناگونِ مستفاد از منابع مستند. وجود شريعت بي حقيقت و اقامت حقيقت بي شريعت محال ميباشد. نشر بدون درج منبع بقصد "تقرّب" در صورت "توانايي تبيين"،مجزي بل منجّز است. @Mohammadds
مشاهده در ایتا
دانلود
💠میرزا مهدی اصفهانی، شيخيه و نصيريه: 🔹 بنياد اصلی نظريه وجود و خلقت در مکتب ميرزا مهدي اصفهاني بر استوار است. 🔸 ريشه اصلی اش به روايات اهل سنت می رسد. بعدها البته از اين احاديث استقبال کردند و بر بار معنایی و گستره روايی آن تا آنجا که می توانستند افزودند. 🔹 بيشتر متکلمان و از جمله متکلمان شيعه يا اصل اين احاديث را منکر شدند و يا کوشيدند تفسيری قابل قبول از آن روايات عرضه کنند. 🔸 در مقابل غلات، بنياد فکری خود را بر احاديث اظله و اشباح قرار دادند و از آن منظومه ای پيچيده در رابطه با نظام خلقت و تنزلات "معنی" در "هياکل" بشری و مراتب "اکوان" برساختند که در آثار مهم آنان و به ويژه آثار پيشوای اصلی آنان تبلور يافته است. 🔹 شيخيه بعدها به احاديث اظله و اشباح عنايت خاص نشان دادند. 🔸 در اين ميان متنی بلند منسوب به در کتاب که مشتمل بر ملاحم نيز هست بارها و بارها در منابع دوره صفوی به بعد و از جمله در آثار شيخيه نقل شد. 🔹 ميرزا مهدي اصفهاني در آثارش عنايت زيادی به بحث اظله و اشباح در بحث دارد. 🔸 در او قسمتی از متن ياد شده را که خصيبي به سند غاليانه خود از مفضل در کتابش نقل کرده تحت عنوان "حديثی شريف" که سندش "متصل" است در اين زمينه می آورد و بدان استناد و بر اساس آن بسياری از مبانی خود را بر می سازد. 🔹 محقق متن کتاب ابواب الهدی در پاورقی صفحه ۳۴۲ ابراز می دارد که منبع این حديث شريف را در جوامع روايي نيافته است. 🔸 حق با اوست. اين قسمت از متن منسوب به مفضل جعفي در نسخه های مختلف چاپی کتاب هداية الکبری از خصيبي نقل نشده است. 🔹 اين قسمت را معروف به از رهبران شيخيه در کتاب خود نقل کرده است. منبع نقل او نسخه ای از خصيبي بوده که متفاوت از متن کتاب هداية الکبرای خصيبي است. 🔸 اين قسمت که چند برگی و از جمله قسمت مورد استناد مرحوم ميرزا مهدي اصفهاني است هيچ کجای ديگری در منابع اماميه نقل نشده و حتی در چاپ های خود نصيريه از متن کتاب الهداية الکبری در قسمت مورد نظر درج نشده است. 🔹 اين متن حتی گويا اصلش که کل متن منسوب به مفضل جعفي است در واقع بخشی است از يکی ديگر از آثار خصيبي که معمولاً در نسخه های هداية الکبری بدان ملحق می شده است. 🔸 متن پر برگ و منسوب به مفضل جعفي در واقع مانيفست غلات نصيريه است و در آن بخش هایی وجود دارد که می توان بر اساس آن کل بنای فکر نصيريه را بازسازی کرد. 🔹 از نقطه نظر تاريخی شکی نيست که کل اين روايت ساخته غلات است و مفضل جعفي روحش هم از آن بی خبر بوده است. 🔸 به هرحال مرحوم ميرزا مهدي اصفهاني بر اساس اين متن که آن را "حديث شريف" فرض فرموده يکی از مستندات خود را در رابطه با خلقت عوالم در کتاب ابواب الهدی مرقوم فرموده است. 🔹 روشن است که او به نظر داشته و از آن نقل کرده است؛ گرچه ظاهراً آن را از روی حافظه نقل کرده چرا که نقلش کاملاً مطابق متن کتاب صحيفة نيست. 🔸 ميرزای اصفهاني با مکتب شيخيه آشنایی داشته و گويا زمانی در نجف شيفته افکار آنان شده بوده است. 🔹 بعدها البته او نظرات خود را بنياد نهاد و از فاصله گرفت و بر آنان رديه ای هم نگاشت. 🔸 رديه نويسی ميرزا مهدي بر شيخيه به دليل شباهت افکار او با شيخيه و برای تعيين مرزها و تحديد و جداسازی افکارش با آنان بود. 📚بررسی های تاریخی، مقالات و نوشته های حسن انصاری در حوزه تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران. ۱۲ مهر ۱۳۹۶ 💢کانال فِي الحِکمَة 🆔 @felhekmat
💠قصد قربتِ میرزای اصفهانی در توهين به اولياء دين: 🔹آیةالله شبیری زنجانی می فرمایند: از آقای خمینی شنیدم که میرزا مهدی در توهین به فلاسفه قصد قربت میکرد! 🔸آقای مشایخی گفت به آمیرزا مهدی گفتم کسی که در قم منظومه میگوید (آقای خمینی) نماز شبش ترک نمیشود گفت نماز شب میخواند وفلسفه میگوید! 🔹مرحوم سید محمد حسن قاضی فرزند آیة الحق میرزا علی آقا قاضی گوید: 🔸«من يك ماه رمضان در مشهد بودم و پاي منبر آقاي ميرزا مهدي اصفهاني حاضر شدم، ايشان سر منبر مي‌رفت و زياد هم عصباني مي‌شد و به پدرم ناسزا مي‌گفت. صراحتاً مي‌گفت: «آن سيدي كه در نجف است، ريشش قرمز است و قدش كوتاه است و فلان ....» بعضي‌ها به او گفتند: پسرش پاي منبر شما اينجا نشسته‌است. بعد از آن آمد و از من خيلي عذر خواست و حتی يك روز مرا به منزلش براي افطار دعوت كرد». ____________________________ 🔰اقول: 🔹از سرگذشتِ گذشتگانْ بايد درسها و عبرتها گرفت و بوسيله اين عبرتها، حرکت بسمت رشد و تعالي را دقيق و سريع کرد. در سرگذشت ميرزامهدي اصفهاني که خدايش بيامرزد، لطيفه اي نهفته و آن اينکه:جهلِ ميرزا مهدي به معارف ديني موجب شد تا ايشان بقصد قربت، اهانت به اولياي الهي کند. با تورق تاريخِ سال 61 هجري، يعني کمي قبل تر از ميرزا مهدي اصفهاني(خدايش بيامرزد)، ميرسيم به اشباه الناسي که بقصد قربت، ضربه به جسم اطهرِ سيد و سالار شهيدان (ع) ميزدند...! البته اختلافاتي بين ميرزا مهدي اصفهاني (خدايش بيامرزد) و اين گروه هست اما هر دو در جهالت با يکديگر مشترک هستند. به بيانِ ساده جهل عاملِِ صدور امري است که آن امر في حد نفسه شنيع و خبيث است اما جاهل، بجهتِ جهلش به حق و حقيقت، آن امر را نيکو پنداشته و حتي به قصد قربت بجا ميآورد؛ به اين ترتيب جاهل بقصد قربت به دشمني با حق ميپردازد! يعني جهل، علتِ دشمني با حق و حقيقت است؛ و بدينسان تاريخ تکرار ميشود. پس بايد کوشيد و از دامِ جهالتْ فرار کرد تا مبادا خدايي نکرده ناخواسته و نادانسته اسير اشتباهاتي شويم که گذشتگان شدند. 🔹توهم نشود که هر موافقت و تخصصي در فلسفه و عرفان، رافع جهل است. چه بسيارند متفلسفيني که در جهل و جهالت و تَبلد ذهني از ابوجهل هم پيشي گرفته اند. آنچه موضوعيّت دارد، موافقت يا تخصصِ عَن سببٍ و با دليل است و چه بسيارند کسانيکه اصلا نميدانند با چه چيزي موافقند. موافقين جاهل، به اسم عرفان با شريعت مخالفت ميکنند و مخالفين جاهل، به اسمِ شريعت، با معارف؛ اساسا آنچه موضوعيّت دارد جهل است، نه موافقت يا مخالفت؛ زيرا اقتضاي جهل، عمل کورکورانه است و عمل کورکورانه چه در پارادايمِ بي ديني و چه در پارادايمِ به اصطلاح دينداري، مطلقا مذموم ميباشد. 💢دفترچه مجازي في الحکمة 🌐 felhekmat.blog.ir 💢کانال فِي الحِکمَة 🆔 @felhekmat