0️⃣1️⃣ خلاصه ای از مقدمات تدریس کتاب بدایة الحکمة استاد امینی نژاد 🔺نسبت فلسفه با دین 1️⃣نگاه دین به روش فلسفی 2️⃣نگاه دین به محتویاتی که در فلسفه هست، چگونه است و تقارب این ها به چه شکل است. 3️⃣تعامل فلسفه و دین است. آیا این ها تعاملی می توانند با همدیگر داشته باشند؟ تعامل فلسفه با دین، قبل از اثبات دین چگونه است؟ بعد از اثبات دین چگونه است؟ 4️⃣فلسفه از منظر روایات و اهل بیت معصومین علیهم السلام است. 🔸ما اگر بخواهیم نگاه آموزه های دینی را به فلسفه از منظر روشی مورد مطالعه و بررسی قرار بدهیم، حداقل از چهار زاویه می توانیم نگاه بکنیم. ➖منظر اول: فلسفه ی اسلامی به لحاظ مبانی معرفت شناختی، هماهنگی کاملی با مبانی معرفت شناختی اسلام و دین دارد. ▫️مثلا واقع گرایی و رئالیسمی که در فلسفه ی ما مطرح است، در هماهنگی بسیار جدی با مبانی معرفت شناختی دین است. ➖منظر ثانی: تأیید روش عقلانی آزاد از سوی دین. ▫️در فلسفه ای که الآن میان مسلمان ها هست، مهم ترین روش پیش برد مسائل، استفاده از تعقل آزاد و تفکر آزاد است. ▪️مراد از تفکر آزاد بهره گیری از مرحله ای از قوه ی درونی انسان، بدون اعمال نفوذ گزاره های دینی است، یعنی فرض کنید که ما الان بخواهیم آزادانه درباره ی معاد فکر کنیم. اصلا کاری نداشته باشیم که دین در ارتباط با معاد چه می گوید. در فلسفه ی اسلامی هم این روش عمده به کار رفته است. ⚠️اساسا دین نمی تواند نظر منفی نسبت به تفکر و تعقل آزاد داشته باشد. چون تعقل و تفکر آزاد، راجع به خود دین مطالعه می کند. ▫️گزاره های دینی، انسان را مخاطب قرار می دهد و می گوید: زمانی که فکر بکنید به من خواهید رسید و من حرف حق را می زنم. آن تفکر و تعقلی که مخاطب دین هست در این دست گزاره ها، چه نوع تعقلی است؟ آیا دین می تواند برای آن حد و مرز تعیین بکند؟ مثلا بگوید تا زمانی اجازه دارید تفکر بکنید که به دین برسید! اصلا دین نمی تواند چنین حرفی را بزند. 👈روش اصلی و بنیادین در فلسفه این است و دین نمی تواند نسبت به آن نگاه منفی داشته باشد. ▪️افزون بر این ما گزاره هایی از فضاهای دینی داریم که این روش را تأیید می کند. اصلا افتخار دین این است که اگر شما تفکر آزاد کردید حتما به مدعیات من می رسید. ▫️شما نگاه کنید، بحث تعارض علم و دین چه زمانی مطرح می شود؟ زمانی که علم برای خودش ارزش فی نفسه داشته باشد. تعارض عقل و دین جه زمانی مطرح می شود؟ زمانی که عقل به حسب خودش حجیت ذاتی داشته باشد. وقتی که حجیت ذاتی داشت، آنوقت است که مثلا می گوییم با این گزاره ی دینی هماهنگ است یا با این گزاره ی دینی هماهنگ نیست یا در تعارض قطعی است یا در تعارض نسبی است. این وقتی میسور است که شما تعقل آزاد و عقل آزاد را پذیرفته باشید. ▪️در فضای اندیشمندان اسلامی و در فضای متکلمین همه این معنا را پذیرفته اند. لذا جاهایی که گزاره های دینی با عقل صریح مخالف است، گزاره های دینی را تأویل می بریم، به گونه ای معنا می کنیم که با گزاره های عقل سلیم منافات نداشته باشد. تمام این ها معنایش این است که تفکر آزاد که روش اصلی فلسفی است، از سوی دین مورد تأیید است. ▫️معنا ندارد که دین تفکر آزاد را نفی یا محدود کند، چون تازه می خواهد راجع به اصل دین قضاوت کند. ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #استاد_امینی_نژاد #بدایة_الحکمة #فلسفه_ی_فلسفه #مقدمات_ورود_به_فلسفه #نسبت_فلسفه_با_دین —---— 🇮🇷 مؤسسه فرهنگ و تمدن توحیدی 🔗http://eitaa.com/joinchat/1134034961Cd9295a37ac