☑️ #اندیشه_آزاداندیشی 📝 سلسله یادداشت های #استاد_فلاح در مورد آزاداندیشی 🔹 یادداشت شماره 1⃣ #معرفی_بحث https://eitaa.com/fvtt_ir/199 🔹 یادداشت شماره 2⃣ #مقدمه ( #نیاز_1 ) https://eitaa.com/fvtt_ir/299 🔹 یادداشت شماره 3⃣ #مقدمه ( #نیاز_2 ) https://eitaa.com/fvtt_ir/598 🔹 یادداشت شماره 4⃣ #مقدمه ( #شعار ) https://eitaa.com/fvtt_ir/664 🔹 یادداشت شماره 5⃣ #مقدمه ( #جایگاه_1 ) https://eitaa.com/fvtt_ir/698 🔹 یادداشت شماره 6⃣ #مقدمه ( #جایگاه_2 ) https://eitaa.com/fvtt_ir/855 🔹 یادداشت شماره7️⃣ #مقدمه (#دو_منظر_1) https://eitaa.com/fvtt_ir/1173 📌 موسسه فرهنگ و تمدن توحیدی http://eitaa.com/joinchat/1134034961Cd9295a37ac

☑️ #اندیشه_آزاداندیشی 📝 سلسله یادداشت های #استاد_فلاح در مورد آزاداندیشی 🔹 یادداشت شماره7⃣ #مقدمه (#دو_منظر_1) به آزاداندیشی به چشم یک پدیدۀ اجتماعی می شود نگاه کرد و بسیار هم جدی است، ولی آزاداندیشی صرفا یک پدیدۀ اجتماعی نیست. آزاداندیشی پیش از آن که از جنبۀ اجتماعی مورد بررسی قرار بگیرد، از جنبۀ انسانی مطرح است. غیر از این هم جواب نمی‌دهد؛ یعنی باید اول به عنوان یک پدیدۀ انسانی دیده شود و بعد یک پدیدۀ اجتماعی. البته نگاه اجتماعی به آزاداندیشی بحث را متفاوت و دارای عمق و ابعاد جالبی می‌کند. آزاداندیشی را در فضای معرفت‌شناسی می‌شود طرح کرد، در فضاهای تربیتی نیز می‌توان به‌جد مطرح کرد و بررسی نمود؛ یعنی آثار تربیتی آزاداندیشی دیده شود و له یا علیه آن چیزی مطرح شود، این که آیا موافق تعبّد است یا مخالف آن است، حتی این که روحیۀ آزاداندیشی چیست. در فضاهای تربیتی یک شطری از مباحث تربیتی(اخلاقی)، بحث دربارۀ کمال است. دربارۀ کمال از منظرهای مختلف کلامی فلسفی عرفانی(رویکردهای مختلف معرفتی) ذیل عنوان فضیلت بحث می‌شود و بحثهای جذاب و گیرایی نیز هست. اگر آزاداندیشی را در مباحث اخلاقی بخواهیم بحث کنیم ذیل عنوان حرّیّت قرار می‌گیرد؛ شعبه‌ای از حرّیّت است. حرّیّت و آزادی حالتی است برخاسته از عزت نفس که دارنده آن از تمام مصادیق اسارت، حتی دین آزاد است. دین نیز خود را نه به عنوان قید بلکه به عنوان آزادی برتر وارد ساحت این فضیلت و زندگی و هویّت صاحب آن می‌گرداند. عرفان عملی بحث از کمال است از منظر الهی و حقانی(من حیث الایصال إلی الله)؛ یعنی وصول به حق کمال شمرده می‌شود، ولی عمدۀ عناوینی که آنجا به چشم می‌خورد عناوین نام‌آشنای اخلاقی است. البته معیار اخلاقی بودن و طبعاً تعریف تک تک این اخلاقیّات تغییر کرده است. در فضای عرفان عملی می شود آزاداندیشی را آورد و من حیث الایصال الی الله به آن نگاه کرد و توضیح داد که به چه چیزهایی نزدیک است به کجای تراث ما نزدیک است احیانا اگر عرفای صاحب دل ما می خواستند آزاداندیشی را به عنوان یک کمال مطرح کنند کجاها مطرح می‌کردند. یک نکتۀ خیلی مهم در آزاداندیشی ـ که حالا یا ادعا است یا حقیقت است ـ این است که آزاداندیش کسی است که تحت هیچ مغناطیس و کششی نیست. از همۀ تعلقات خلاص است و همه انضباط است. اگر به آزاد اندیشی اینگونه نگاه شود که کسی که آزاداندیش است در مقام اندیشه ـ خودآگاه یا ناخودآگاه ـ سعی کرده است از این قیودی که در مسیر تفکر یا تحقیق خبطی، خطایی، سوگیری‌های نادرستی را باعث می‌شود، خلاص شود. یا خودآگاه یعنی این قیود را می‌شناخته است و مراقبشان بوده است و ناخود آگاه یعنی خوب تربیت شده است و بدون این که توجهی نیاز باشد مراعات می‌کند، مثلا یک آدمی است که زمانی که شروع به نقد کردن او می‌کنند، هیجانی در او برانگیخته نمی‌شود و راحت گوش می‌کند و خیلی راحت مواردی را که حق دید به جان می‌پذیرد. ادامه دارد ... 📌 موسسه فرهنگ و تمدن توحیدی http://eitaa.com/joinchat/1134034961Cd9295a37ac