دورهمی #شاعران_اصفهانی حاضر در دیدار امسال با #رهبر_انقلاب در #انجمن_نارنج #میلاد_حبیبی #محمد_خادم #حسین_خالقی_پور #داوود_رحیمی #سیدعلی_شکراللهی #پویا_شیرانی 22خرداد 1397 27 رمضان @ghalamhaye_bidar

یادداشت #میلاد_حبيبي پیرامون دیدار شاعران با مقام معظم رهبری: قسمت دوم:  شب شعر بیت رهبری! اصطلاحی بین جامعه‌ی شاعران رایج شده است که درست یا غلط دیدار شاعران با رهبر انقلاب را «شب شعر بیت رهبری» می‌نامند. اما آنچه که در ده‌ها و شاید صدها شب شعر که هر سال در کشور برگزار می‌شود می‌گذرد، بسیار متفاوت با دیدار شاعران با رهبر انقلاب است. در شب‌های  شعر، مرسوم این است که مجری شاعری را صدا می‌زند، وی پشت تریبون رفته و شعرش را می‌خواند و به همین ترتیب جلسه تمام می‌شود. دیگر هیچ اهمیتی ندارد که شعری که خوانده شده، شاهکاری در ادبیات است یا شعری ضعیف و سطحی؛ دقیقاً برخلاف آنچه که در شب‌های نیمه‌ی رمضان در بیت رهبری برگزار می‌شود! اینجا شاعر در حین شعرخوانی اگر لازم باشد از سوی «آقا» تحسین می‌شود و اگر ایشان نکته‌ای را لازم بدانند حتماً متذکر می‌گردند؛ دقیقاً همان کاری که انجمن‌های ریشه‌دار شاعرپرور انجام می‌دهند. به عبارت دیگر رهبر انقلاب هرگز فقط به محتوا فکر نمی‌کنند بلکه از حساسیت‌شان روی شعرها می‌شود فهمید که چقدر سالم بودن و تمیز بودن ساختار شعر، برایشان اهمیت دارد. به‌عنوان مثال در مواجهه با این بیت از رضا صالحی که سروده بود: یوسف از دامان پاکش حبس و زندان دیده است / کام یونس از جهان، کام نهنگی بیش نیست رهبری «حبس و زندان» را تکراری بی‌وجه می‌دانند که همان حشو و از عیوب بلاغی است. در شب‌های  شعر، مرسوم این است که مجری شاعری را صدا می‌زند، وی پشت تریبون رفته و شعرش را می‌خواند و به همین ترتیب جلسه تمام می‌شود. دیگر هیچ اهمیتی ندارد که شعری که خوانده شده، شاهکاری در ادبیات است یا شعری ضعیف و سطحی؛ دقیقاً برخلاف آنچه که در شب‌های نیمه‌ی رمضان در بیت رهبری برگزار می‌شود! یا هنگامی  که افشین علا به این بیت می‌رسد: یک روز پدر به‌خاطر قرض / با غصه و آه و اخم بسیار صبحانه‌نخورده رفت کنجی / تا صبح نشسته بود بیدار تذکر منطقی رهبری درخصوص رعایت نکردن منطق زمانی در شعر و اینکه: نمی‌شود کسی صبحانه نخورد و تا صبح بیدار باشد، هم خود گواه بر حساسیت بر سالم بودن شعرها است. یا نقدی که به شعر سیدعلی شکراللهی و شعرهای دیگر وارد کردند و و و... این روند نکته‌سنجی آن‌قدر شدید می‌شود که مجری مراسم می‌گوید «مدام به شورای هشت‌نفره می‌گوییم دقت کنند اما باز آقا نکاتی را پیدا می‌کنند».  دغدغه‌های بزرگ آنچه که رهبر انقلاب هر سال به‌عنوان صحبت‌های پایانی می‌فرمایند دغدغه‌ی کلی دلسوزان ادبیات انقلاب است؛ دغدغه‌هایی که چه‌بسا از چشم مدیران فرهنگی نیز دور مانده: از «احیای سرود» و «ورود جوانان به عرصه‌ی نوحه‌سرایی و هجو» و «حفظ عفت هزارساله‌ی شعر فارسی» تا جمله‌ای مثل «تعداد لایک‌‌های فضای مجازی ملاک ارزش یک مطلب نیست»، همه و همه خط مشی‌هایی است که رهبر معظم انقلاب در همین جلسه تعیین کرده‌اند و بر شاعران انقلاب اسلامی فرض است که این مسائل را با جدیت دنبال کنند؛ هرچند در همین لحظه هم می‌توان نتیجه‌ی این سیاست‌گذاری را در رشد جریان شعر انقلاب مشاهده کرد. @ghalamhaye_bidar

💠 متن شعر پیش از نماز #عید_فطر سال ۱۳۹۷ به امامت رهبر معظم انقلاب خوانده شده توسط دکتر میثم مطیعی تهران، مصلی بزرگ امام خمینی (ره) ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۷ آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه! با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله» چه سحرها، چه سحرهای خوشی بود و گذشت چه خبرها، چه سفرهای خوشی بود و گذشت نظر لطف خدا بود که افتاد به ما تشنگی، فرصت سیراب شدن داد به ما یاد جوع و عطشِ روز قیامت کردیم یاد ظهر عطش‌افروز قیامت کردیم گفته بودم دل من! ماه شو و روشن شو رمضان است، ز مَن‌ها بگُذر، ایمَن شو به خدا چلّه عشق است همین سی‌روزه می‌توان بار سفر بست همین سی‌روزه گفته بودم که فقط چند سحر فرصت هست چند بار ای دل من! بغض تو این ماه شکست؟ روزی‌ات شد سفری در دل شب، با مولا؟ سفری تا سحرِ «فُزْتُ وَ رَبّ» با مولا؟ تشنگی ذکر لب ما شده بود این یک‌ماه روزه شد روضه لب‌های اباعبدالله سوختیم آه به یاد لب عطشان حسین یاد لب‌های ترک‌خورده طفلان حسین ای خوشا آنکه سبکبار به عید آمده است آنکه با وعده دیدار به عید آمده است آنکه عیدانه ز لبخند امامش دارد چشم بر آمدن ماه تمامش دارد تو عزیز دوجهانی و فقیریم، فقیر یوسفا «أَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ»، تو ما را بپذیر نوبهارا! دل پرخون چمن را دریاب روزه‌داران فلسطین و یمن را دریاب طاقت امت جدّت به خدا طاق شده آه خونین‌جگرا‌ن، شعله آفاق شده کاش آیینه دل، مات جمال تو شود عید ما رؤیت ابروی هلال تو شود مادران شهدا! ‌عید مبارک باشد ای خوشا صبر شما، عید مبارک باشد همسران شهدا! همسفران شهدا! عید شد، می‌ر‌سد از فاطمه عیدی به شما موسم بندگی یار مبارک باشد مردم ای مردم بیدار! مبارک باشد عید فطر آمده، باشیم به فکر فقرا عید فطرآمده، «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا» مردم ما دلشان صبر زلالی دارد سفره کوچکشان نان حلالی دارد همه هستند اگر نوبت ایثار شود پای کارند اگر موسم پیکار شود گله‌مندند ولی حُجب و حیایی دارند مردم ما چه گذشتی، چه وفایی دارند ای نشسته صف اول! صف ایثار آنجاست آن سوی «نرده»... ببین... لذت دیدار آنجاست نکند «نرده» میان تو و مردم باشد دردِ دل‌ها پسِ این فاصله‌ها گُم باشد دوستان! صدق و صفای دهه شصت چه شد؟ راستی حال و هوای دهه شصت چه شد؟ آن مدیران جوانی که جهادی بودند بی‌تکلّف، ز همین مردم عادی بودند شور آن شعله مگویید که خاموش شده «اختلاس» آمده، «اخلاص» فراموش شده ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز مانده بر شانه تو بار امانت برخیز عَلم داد برافراز، که ملت هستند دل به شاهینِ ترازوی عدالت بستند همتت قطع ید دانه‌دُرشتان باشد وای اگر دزدی از این قافله آسان باشد وای اگر توصیه و نامه پذیرد قاضی داد و بیداد اگر رشوه بگیرد قاضی شکر کن، این‌همه نعمت نرود از دستت قدر دان، فرصت خدمت نرود از دستت صف اول، صف خدمت، صف مردم‌داری یک نفر نیست مخاطب، همه هستند آری گر به یک نقد رود صبر و قرارت از دست صف اول منشین، بین جماعت جا هست سعی کن در سعه صدر شوی پیش‌قدم رهبری گفت که من نیز صف اولی‌ام گوش کن قصه پرغصه بیکاران را شِکوه کارگران و کامیون‌داران را چه شده ارز؟ که مات‌اند همه تاجرها نرخ مسکن چه شد؟ آه از دل مستأجرها کاش آرام کنیم این نگرانی‌ها را سعی ما سد کند این موج گرانی‌ها را معدن رنج، دل کارگران است هنوز چشم مردم به عدالت، نگران است هنوز سنگر تو ست همین میز و امیدی ست به تو ادامه شعر در پست بعدی👇👇👇 @ghalamhaye_bidar

ادامه‌ی شعر #عید_فطر : آن سوی میزِ تو چشمان شهیدی ست به تو گره ار وا نکنی خود گره کار مباش برنمی‌داری اگر بار کسی، بار مباش عید شد، آمدن عید مبارک بادت وان مواعید که کردی، نرود از یادت عید رسوا شدن دشمن پیمان‌شکن است روز یکدل شدن و جشن خروش وطن است شد عیان بر همه دنیا که چهل سال چرا بود ورد لب ما، مرگ به تو آمریکا... چند روزی به تو و عهد تو دادیم زمان چند روزی محک تجربه آمد به میان تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد تا سیه‌روی شود هر که دُروغش باشد هان! مپندار که پیمان‌شکنی آسان است نقض این عهد میندیش که بی‌تاوان است پنجه در پنجه مشو روبهکا! با شیران آن که با آن طرفی، جان جهان است: ایران یک‌شبه بر طمع خام شما پایان داد موشک ما که در آفاق شما جولان داد پشت گوشت بنویس این سخن، این سیلی را که یکی گر بزنی، می‌خوری از ما ده تا شریان‌های حیاتی جهان در کف ماست تنگه هرمز و دریای عمان در کف ماست صبر کن روز پریشان شدنت نزدیک است لحظه سخت‌پشیمان شدنت نزدیک است قفل تعلیق به امید خدا می‌شکنیم هرچه زنجیر کشیدی همه را می‌شکنیم چرخه هسته‌ای از نو به تکاپو افتد آب رفته همه باز آید و در جو افتد دست تو رو شد و شرّت کم و ننگت افزون پنجه از دستکش مخملی‌ات زد بیرون شرّ تو از سرمان کم شده حمداً لله دشمنی‌هات مسلم شده حمداً لله دولت ما شده هشیارتر، إن‌شاءالله مجلس ما شده بیدارتر، إن‌شاءالله دل به لبخند که بستیم؟ خدایا! توببخش پای عهد که نشستیم؟ خدایا! توببخش حیف از آن سعی و از آن آمدن و رفتن‌ها که شده با لگد بوالهوسی باد هوا دشمن است او، چه سگ زرد و چه روباه سیاه دشمن است او، چه دموکرات و چه جمهوری‌خواه باید این تجربه در «مدرسه تدریس» شود سند محکم بدعهدی ابلیس شود دل به لبخند که بستیم، عدو غدار است وقت اظهار«اَشداءُ علی الکُفار» است پس اگر ذکر تبرای کسی گشته قضا حال فریاد کند مرگ بر آمریکا را... گفته بودند که امضای فلان تضمین است نه فلان ماند و نه امضاش، حقیقت این است زان هیاهو چه به جا مانده به غیر از اسمش جسدی مانده ز برجام و ز روح و جسمش بوی فاسدشدنش نیز بلند است بلند اُدکلن‌های اروپایی اگر بگذارند اُدکلن‌های اروپایی بی‌خاصیتی که ندارند به جز گیج شدن منفعتی این اروپا مگر آن نیست که در سعدآباد بست پیمان و بلافاصله دادش بر باد؟ ترس و ترساندنِ از جنگ غلط بود غلط ترس، دروازه به تحریم گشوده‌ست فقط مشکلی نیست که با همّت ما حل نشود کارها کاش به برجام معطّل نشود آنچه باعث شده تحریم شود طاقت‌سوز اقتصادی‌ست که وابسته به نفت است هنوز نفت ما جوهر امضا شدن تحریم است نفت ما خونِ دمادم به تن تحریم است تکیه بر همت خود کن که فرج خواهد شد ما برآنیم که تحریم، فلج خواهد شد پشت سر لشکر فرعون و مقابل، دریاست ذره‌ای ترس به دل راه مده، حق با ماست نیل اگر هست عصا در کف موسا هم هست مژده «إِنَّ مَعِيَ رَبِّي» آقا هم هست باتوام ای سند جعلی باران دیده! موریانه‌زده! طومارِ به هم پیچیده! ای به هر جنگ جهان، نحسی راه تو دلیل ننگ بادا به تو و مرگ به تو اسرائیل ای که از عمر تو جز بیست خزان برجا نیست حرص بیهوده نخور، نام تو در فردا نیست از سوی کرب و بلا عازم راه قدسیم روز پیکار همه عضو سپاه قدسیم قدس ای قدس! پی یاری تو از همه سو میرسد لشکر پیروز "رِجالٌ صَدَقوا" می‌رسیم از ری و بلخ و نجف و شام و حجاز صف به صف تا که بخوانیم به صحن تو نماز مژده ای قدس که آیات رهایی با ماست بزن ای قلب فلسطین که صدایت زیباست رود، آن نیست که سنگی به رهش سد نشود رود، آن است که در راه مردّد نشود چشم این رود چهل‌ساله‌ به دریاست هنوز یک جهان، نهر دعا پشت سر ماست هنوز اولین بارقه صبح سپید است امید نفس زخمی جانباز و شهید است امید دشمنانی که گرفتند شهید از من و تو وای از آن دم که بگیرند امید از من و تو دل ما مانده به پیروزی فردا روشن دل ما روشن و راه حججی‌ها روشن @ghalamhaye_bidar

غزلی از #سیدعلی_شکراللهی #خوانده_شده در انجمن نارنج "با سر چه باید کرد" با من بگو با مرگ در بستر چه باید کرد با زندگی این قرص خواب آور چه باید کرد مرداد را با گرمی خون تو طی کردیم با سردی پایان شهریور چه باید کرد دنیا به قصد کشتن ما دلبری ها کرد مادیو را کشتیم با دلبر چه باید کرد یا کاسه را لبریز کن یا جام را بشکن ساقی! تو می دانی که با ساغر چه باید کرد ای دوست در قاموس تو سر داشتن ننگ است بااین سر جامانده بر پیکر چه باید کرد سر مهر، سر سجاده، سر تسبیح عشاق است من تازگی فهمیده ام با «سر» چه باید کرد ای عشق این از جسم بی پیراهن، این از سر آماده ی دل کندنم؛ دیگر چه باید کرد #شهید_محسن_حججی @ghalamhaye_bidar

غزلی از #میلاد_حبیبی #خوانده_شده در انجمن نارنج تقدیم به #امام_خمینی (ره) "میز مدیران" چنان با بودنش این خاک غرق نور ایمان شد که گویی شب به دست مهربانی نورباران شد به روی هر لب آهی بود از غم ، از ستم ،از رنج یکایک آه ها با هم گره خوردند... طوفان شد چه طوفانی که از ریشه درخت ظلم را می کند چه طوفانی: که از آن کاخ شاهنشاه ویران شد یقین کردیم ما هر قدرتی جز عشق پوشالی است پس از آنی که سعد آباد تسلیم جماران شد دریغ آن پیرمرد مهربان از آن زمان که رفت تمام حرفهایش در دل تاریخ پنهان شد یکی دنیا به کامش مزه کرد و راه دیگر رفت یکی جا زد میان راه؛ برگشت و پشیمان شد از آن روزی که ما از آرمان هایش گذر کردیم خمینی در میان شهر، تنها یک خیابان شد دریغ آن پیرمرد مهربان با آنهمه اوصاف فقط یک قاب عکس ساده بر میز مدیران شد @ghalamhaye_bidar

🚩انجمن شعر نارنج 🌻سه‌شنبه‌ها 📖 #بیدل_خوانی 💡 #نقد_شعر_و_ترانه ⏰ از 19 تا اذان 🏠 جنب پایانه بابلدشت،کوچه شهید مقارزاده،نبش کوچه شهید جلوخانیان،پ 18 سپهر هنر و اندیشه #سها @ghalamhaye_bidar

#چ_مثل_چمران چ... مثل چندین چ... مثل چندان چندی ام بگریان چندی ام بخندان مثل یک چکامه سخته و مطنطن مثل چشمه ساده تازه و خروشان چ چگونه رفتن در پی نشانی چارراه خندق کوچه ی نیستان چ... مثل چل شب با خدا نشستن چله را شکستن چله ی زمستان تیغ ها چکاچک زلف ها چلیپا چاره مان شهادت حجله مان چراغان چ... مثل چزابه میان آتش چ... مثل چزابه میان طوفان چ... مثل چفیه چ... مثل چادر آن به عشق رهبر این به حکم قرآن مصطفی کجایی در میان مایی برگزیده ای از تک تک شهیدان جای خالی ات را عاشقان گرفتند کودک فلسطین شد چریک لبنان ف... مثل فکه ک... مثل کرخه پ... مثل پاوه ب... مثل بستان آ... مثل آیت ر... مثل روشن ه... مثل همت چ... مثل چمران #مهدی_جهاندار #شهید_مصطفی_چمران @ghalamhaye_bidar

⭕️توجه⭕️ انجمن شعر نارنج در فصل تابستان بصورت #یک_هفته_در_میان برگزار می شود اولین جلسه: سه شنبه ی هفته ی آینده 12 تیرماه @ghalamhaye_bidar

به شهید سیدمحمدجواد شرافت و دیگر شهدای حادثۀ هفتم تیر به خصوص شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت پرپر شدید و باز دل یاس‌ها گرفت تا لاله‌وار جای شما خاک تیره شد داغی بزرگ در دل هر غنچه جا گرفت پرپر شدید، عطر شما را نسیم برد عطر شما فضای زمین را فرا گرفت باغی که خونتان به رگ و ریشه‌اش رسید جانی دوباره یافت، دوباره صفا گرفت آن شب دوباره جمع شما جمع بود آه باد خزان وزید و شما را ز ما گرفت «بوی بهشت می‌رسد»، آوار انفجار یک‌باره خاک، بوی خوش کربلا گرفت «سرچشمه» غرق خون شد خونی که موج موج سرچشمه از محرّمِ خون خدا گرفت هفتاد و سه بهشتی از خاک رد شدید هفت آسمان ز پای شما بوسه‌ها گرفت آری بهشت را به بها می‌دهد خدا با این بهانه بود که جان از شما گرفت در باغِ ما به یاد شما راست‌قامتان هفتاد و چند سرو سرافراز پا گرفت #سیدمحمدجواد_شرافت #شهید_بهشتی @ghalamhaye_bidar

می کند آشفته ام، همهمه ی خویشتن کاش برون می شدم، از همه ی خویشتن می کشد از هر طرف، چون پر کاهی مرا وسوسه ی این و آن، دمدمه ی خویشتن پنجه در افکنده ام، در دل خونین خویش گرگ وش افتاده ام، در رمه ی خویشتن باده ی نابم گهی، زهر هلاهل گهی خود به فغانم از این، ملقمه ی خویشتن طفلم و بنهاده سر، بر سر دامان عشق تا کندم بیخود از، زمزمه ی خویشتن مست و خرابم #امین، بی خبر از بود و است از که ستانم بگو! مظلمه ی خویشتن @ghalamhaye_bidar

تأملی در نظریه ی #موضوع_و_موضع در شعر دینی #حسن_بیاتانی درصد بالایی از تولیدات شعر دینی را، تجلیل یا ستایش و سوگ ذوات مقدسه در بر می گیرد. به عبارت دیگر، غالب اشعار دینی، شخصیت محورند. از دلایل مهم این اتفاق وجود یک نظام ریشه دار عرضه و تقاضاست. یعنی تریبون پرمخاطب و گسترده ی هیئات مذهبی نیاز به چنین تولیداتی دارد. این مسأله در دهه های اخیر موجب موضع گیری و هشدار منتقدان ادبی شده است. از جمله اینکه شعری که موضع دینی داشته باشد می تواند به مراتب اثرگذارتر از شعری باشد که موضوع دینی دارد و صرفا به تجلیل از شخصیت های دینی پرداخته است. یا اینکه تجلیل وتمجید از شخصیت های دینی و رساندن ایشان به عرش (به تعبیر منتقدان: اسطوره پردازی) هر چند خالی از غلو باشد، اما چه سودی دارد جز اینکه آنها را برای ما غیر قابل دسترس می کند. چرا شعری نگوییم که به جای توصیف عرش نشینی اهل بیت علیهم السلام به تمجید فرش نشینی آنان بپردازد و آنها را برای ما دست یافتنی و الگو قرار دهد؟ و مثلا روحیه ی عدالتخواهی و ظلم ستیزی را در ما تقویت کند. درباره ی این نقدها که ناشی از دغدغه های درستی است نکاتی قابل طرح است. این نکات همگی تعابیر و بیان های مختلف یک مطلبند اما ذکر همه ی آنها برایم اهمیت داشت: ۱. این یک واقعیت است که در اشعار مذهبی ما، خلأ نگاه #اسوه ای به ذوات مقدسه و پرداختن به سیره ی اجتماعی و سیاسی آن بزرگوارن به شدت حس می شود و این هم یک واقعیت است که شعر مذهبی ما آن قدر که به شخصیت های دینی بها می دهد به سایر موضوعات دینی بها نمی دهد. اما آیا برای پر کردن نمیه ی خالی لیوان، باید نیمه ی پر لیوان را خالی کرد؟ آیا می توان جلوی افراط را با تفریط گرفت؟ این چه دیدگاهی ست که همواره وضع موجود را در تضاد با وضع مطلوب می داند و برای رسیدن به وضع مطلوب خواهان محو کردن وضع موجود است. مثلا در عزای سید الشهدا علیه السلام هم گفته می شود عاشورا را نباید گریست باید نگریست و… این گریستن چه منافاتی با نگریستن دارد و چه جایی را از زیستن تنگ کرده است؟ و مگر این نیست که چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید؟ آیا اشک نمی تواند چشم های ما را بشوید تا جور دیگر ببینیم؟ ۲. آنچه ارزش ها و فضیلت ها را در یک جامعه زنده نگه می دارد بیش از آنکه خود آن فضیلت ها باشند، ستاره ها و #قهرمان هایی هستند که متصف به آن فضیلت ها هستند. انسان دوست دارد فضیلت ها را بر قامت یکی مثل خودش تماشا کند و شیفته ی او شود. امروز کشورها و دولت ها برای ورزش قهرمانی هزینه ی گزافی می پردازند که البته گزاف نیست. قرار نیست همه ی آحاد یک ملت مدال المپیک بگیرند اما هر چه سرمایه گذاری یک کشور برای ورزش قهرمانی بیشتر باشد و قهرمان ها منزلت بیشتری داشته باشند ورزش عمومی در جامعه تقویت خواهد شد و این منجر به سلامت و تحرک و نشاط عمومی می شود. تجلیل از شخصیت ها به نوعی تجلیل از ارزش ها و فضیلت هاست چرا که خوبی ها آنگاه دوست داشتنی و ملموس می شوند که بر قامت یک خوب پوشانده شوند. ۳. در سوره ی بقره می خوانیم که خداوند اسم ها را به آدم آموخت. ( و علم آدم الاسماء کلها…) و آن گاه ملائکه اعتراض کردند که آیا انسان را آفریدی که در زمین خونریزی و فساد کند؟ در بعضی تفاسیر آمده است که تفاوت ملائکه با انسان در این است که ملائکه از درک و شناخت «اسم» عاجزند و فقط «مسما» برایشان قابل فهم و شناخت است. اما انسان می تواند #اسم ها را بشناسد و اگر بخواهد به #مسما راه پیدا کند این از مسیر اسم ممکن خواهد بود. ۴. خداوند تنها مزد رسالت پیامبرش را «مودت» نسبت به ذوی القربی قرار داده است: «قل لا أسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی». مودت، به محبتی می گویند که ابراز شود و این ابراز محبت طبق نص قرآن بر امت اسلامی واجب است. البته ابراز محبت فقط زبانی نیست و پیروی عملی از اهل بیت علیهم السلام نیز نوعی ابراز محبت است اما قدر مسلم این است که ابراز محبت زبانی هم #مودت است پس نمی توان کاری را که مزد رسالت برشمرده شده کار بی ثمری تلقی کرد. 👇👇👇 @ghalamhaye_bidar