یادش به خیر و شادی.کودکی هایم در دامنه های زاگرسی پادنا را می گویم.آنجا که پر از هیجان است و بام فیروزآباد.دشت گور را می‌توان به نظاره نشست و از غوغای مدرنیته ،دوری کرد. چه زود گذشت!، روزی که با پدر در آن پهنای سبزگون به تفرج رفته بودم و سخن از مردی به میان آمد که ندیده ،عاشقش شدم. بابا ،که خود نیک نام بود و اهل فضل، از شبانی گفت که عزیز بود و فاضل. از رفاقت دیرینه اش گفت و ایامی که آن پادانای پیر برای شبان جوان کتابخانه بود! گفت که شبان چگونه عزیز شد. نوجوانی بود که ،چند قرص نان در کیسه ای می گذاشت تا طعام جسمش باشد و بار کتاب بر دوش می کشید تا بر بلندای پادانا ،ماهها سیر و سلوک کند و روح تازه بگیرد. بازمی گشت!، اما، با کتاب هایی که چندین بار به سرانجام رسیده بودند! آری،.. عزیز..،شبانی بود عزتمند و بی نظیر! #پدرام_اکبری #دکتر_عزیز_شبان #فیروزآباد #کوه_پادانا #شهر_باستانی_گور

سکوت کرده جهان اشک مادرانت را سکوت کرده شب و روز غم نشانت را به هیچ طرح و زبانی نمی‌زند فریاد صدای هق‌هق و اندوه کودکانت را چقدر سرو و صنوبر به خاکت افتاده است چقدر صبر کنم مردن جوانت را؟ آهای غزه‌ی مظلوم غزه‌ی خونین چگونه شعر کنم شرح داستانت را؟ چقدر هر وجبت روضه روضه عاشوراست چقدر مقتل ناخوانده روضه خوانت را...! چقدر تاخته‌اند اسب بر تنت غزه گرفته است هدف خیزران لبانت را کجاست حَمیّت قاسم سلیمانی که باز دست شود زیر بازوانت را...؟! آهای غزه‌ی مظلوم غزه‌ی خونین بگیر از دل شب جسم نیمه‌جانت را قسم به إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ غزه‌ی مظلوم بهار می‌شکفد باغِ در خزانت را #محمدعلی_جهاندیده #غزه #رفح #فلسطين #آتش #کربلا

💗 به من آهسته بگو عشق سلام چه خبر از غم دنیا دل من خسته نباشی نفست گرم ودلت شاد مبادا که از این رنج برنجی که جهان گشته پر از درد به من آهسته بگو نیست جهان جای قشنگی بگذار هرچه بدی هست در این خاک بماند من و تو رهگذر کوچه ی عشقیم...🎈 #نیما_یوشیج

#تفاوت_نثر_ادبی_با_قطعه_ادبی به طور کلی تفاوت بین نثر ادبی و قطعه ادبی را به شکل زیر توضیح داد : * نثر ادبی : - تابع قوانین دستوری است و هر کلمه جای مشخص خود قرار می گیرد و ارکان جمله تقریبا رعایت می شود. - از صنایع بدیع و بیان و آرایه های ادبی ، زیادتر از معمول استفاده می شود. - در بُعد زمانی خاص و زمان معینی شکل می گیرد و با تاریخ همراه است. - دست نویسنده در نثر بازتر است و گزینش کلمات راحت تر است. * قطعه ی ادبی : - نویسنده با انتخاب کلمه ی مناسب و زیبا و خیال انگیز ، هم اطلاتات را منتقل می کند و هم حس مخاطب را تحریک می کند. - استفاده از آرایه های ادبی و صنایع ادبی با کشش یا اثر و قدرت تأثیر گذاری بیشتر از نثر ادبی است. - تصویر سازی خیال انگیز - گسترش تفکر برانگیز با آرایه های ادبی - جملات کوتاه و رسا

"مناجات" گشتم تمام جهان را، غیر از خدا هیچ‌کس نیست تنهای تنهای تنها...، تنها بیا، "هیچ‌کس نیست" دیگر نه هایی نه هویی... دیگر نه سمتی نه سویی در آسمان شاید_ اما در شهر ما هیچ‌کس نیست باد است و شور و نوایی، رود است و زنگِ صدایی بعد از نوا ...ناله‌ای؟ نه...، بعد از صدا...؟ هیچ‌کس نیست در می‌زنم خانه‌ها را در کوچه‌های تمدن ارباب این شهر مرده است، چندی است... ها؟ "هیچ‌کس" نیست؟ کو آن جنونِ نمایان؟ آن گام‌های شتابان؟ جمعیت سایه‌ها کو؟ اینجا چرا هیچ‌کس نیست؟ * یک‌روز اگر چون "محمد" او را هویدا ببینی ایمان می‌آری که جز او، در این "حرا" هیچ‌کس نیست او مانده و بارگاهش، سلطان و خیلِ سپاهش از آن خدایانِ انبوه در این فضا... هیچ‌کس نیست * قصّه رسیده به پایان، این است فرجام انسان در داستانِ غریبان، غیر از خدا هیچ‌کس نیست #غزل #خدا #محمد_مرادی https://eitaa.com/mmparvizan

تو ماهی و من؛ ماهیِ این برکه‌ی کاشی... انــدوهِ بزرگی است؛ زمانی که نبــاشی… آه… از نفسِ پاکِ تو وُ صبحِ نشابور… از چشمِ تو و چشمِ تو و حجره‌ی فیروزه تراشی پلکی بزن… ای مخزنِ اسرار که هر بار؛ فیروزه و الماس، به آفاق بپاشی… هرگز به تو دستم نرسد؛ ماهِ بلندم! اندوهِ بزرگی است… چه باشی! چه نباشی! ای بــــادِ سبک سـار…مــرا؛ بگـذر و بگـذار… هشــــدار! که آرامشِ ما را، نخــــراشی! #علیرضا_بدیع

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️ ۹ خرداد سالروز درگذشت فریدون توللی (زاده سال ۱۲۹۸ شیراز -- درگذشته ۹ خرداد ۱۳۶۴ تهران) شاعر او در رشته باستانشناسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و به‌کار باستان‌شناسی روی آورد و تا امرداد ۱۳۳۲ چندی رئیس اداره باستانشناسی استان فارس بود. همچنین به‌ عنوان دستيار باستانشناس معروف گريشمن در حفاريهاى شوش شركت داشت. پس از شهریور ۱۳۲۰ وارد فعالیت‌های سیاسی شده بود و به‌ نوشتن مقالات سیاسی در نشریات حزب توده و مجموعه سیاسی طنزآمیزی با نام «التفاصیل» می‌پرداخت. اما چندی بعد از فعالیت‌های سیاسی دست کشید و در کتابخانه دانشگاه پهلوی شیراز به‌کار مشغول شد و بر اثر آشنایی با نیمایوشیج در شعر، به‌شیوه جدید گرایش یافت و به‌ یکی از پیشروان آن تبدیل شد. دفترهای شعر «رها» و «نافه» او محصول همین دوران است. او بعدها به‌ مخالفت با فرم آزاد نیمایی پرداخت و مجموعه‌ای از غزل و قصیده به شیوه قدیم را با نام «پویه» منتشر کرد. شعر او عمدتاً شعری عاشقانه، رمانتیک و احساساتی است: با تصاویر، واژه‌ها و ترکیب‌های فریبنده خوشاهنگ، که با بیان شاعرانه احساسات فردی، بیش از هر چیز از کامجویی‌های جسمانی سخن می‌گوید و توفیقش در شاعری، به‌ سبب همین شعرهاست. او در سرودن شعر عاشقانه به‌شیوه نو، روزگاری پیشرو و نظریه‌پرداز بود و در این زمینه سهم بزرگی دارد و با زبان فرانسه آشنایی داشت و اشعاری از شاعران فرانسه‌ زبان را به‌ فارسی برگردانده‌است. ویژه‌نامه توللی در شماره ۸۵ مجله بخارا با مقالاتی از شفیعی کدکنی، افشین‌وفایی، مهدی فیروزیان، سعیدی سیرجانی و... در زمستان ۱۳۹۰ منتشر شده‌است. دفتر اشعار: التفاصیل (۱۳۲۴) رها (۱۳۲۹) کاروان (۱۳۳۱) نافه (۱۳۴۰) پویه (۱۳۴۵) شگرف (۱۳۵۳) بازگشت (۱۳۶۹) کابوس (۱۳۸۶) #برگی_از_تقویم_تاریخ #فریدون_توللی