آوار
خرابی خانه نیست
یا طغیان رودخانه ها
آوار
حرف های پشت سرم بود
که کارد را
به استخوانم رساند
آوار
دست های تو بود
که بی خداحافظی رفتند
#علیرضا_ابری#عضوکانال@golchine_sher
ای بوسه ات شراب و، از هر شراب خوش تر
ساقی اگر تو باشی ، حالم خراب خوش تر
بی تو چه زندگانی ؟ گر خود همه جوانی
ای با تو پیر گشتن ، از هر شباب خوش تر
جز طرح چشم مستت، بر صفحه ی امیدم
خطی اگر کشیدم ، نقش بر آب خوش تر
خورشید گو نخندد ، صبحی تتق نبندد
ای برق خنده هایت ، از آفتاب خوش تر
هر فصل از آن جهانی است، هر برگ داستانی
ای دفتر تن تو ، از هر کتاب خوش تر
چون پرسم از پناهی ، پشتی و تکیه گاهی
آغوش مهربانت ، از هر جواب خوش تر
خامش نشسته شعرم ، در پیش دیدگانت
ای شیوه ی نگاهت ، از شعر ناب خوش تر
#حسین_منزوی@golchine_sher
من از عهد آدم، تو را دوست دارم
از آغاز عالم، تو را دوست دارم
چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم
نه خطی نه خالی نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم! تو را دوست دارم...
#قیصر_امین‌پور@golchine_sher
کشیده است به رسوایی و جنون کارم
میانِ جمع بگویم که دوستت دارم؟!
مُراقبم که مبادا تُهی شوم از تو
قسم به چشمِ تو! در خواب نیز بیدارم...
#مرتضی_امیری_اسفندقه@golchine_sher
از پل‌های زیادی پریده‌ام
در رودخانه‌های بسیاری غرق شده‌ام
بارها
شاخ به شاخ شده‌ام با زندگی
بارها
گلوله خورده‌ام
و بارها
مرده‌ام
عشق
از من یک بدل‌کار حرفه‌ای ساخته‌است!
#جلیل_صفربیگی#عضوکانال@golchine_sher
دلم، دریا به دریا، از تماشای تو می گیرد
دلم دریاست اما از تماشای تو می گیرد
جهان زیباست اما مثل مردابی که با مهتاب
جهان رنگِ تماشا از تماشای تو می گیرد
نسیم از گیسوانت رد شد و باران تو را بوسید
طبیعت سهم خود را از تماشای تو می گیرد
مگو سیاره ها بیهوده بر گرد تو می‌گردند
که این تکرار معنا از تماشای تو می گیرد
تو تنها با تماشای خود از آیینه خشنودی
دل آیینه تنها از تماشای تو می گیرد
#فاضل_نظری@golchine_sher
اسفند شد، خود را در آغوش بهار انداخت
گل کرد نامش، غنچه را از اعتبار انداخت
روبنده‌ی چل تکه‌ی آیینه را وا کرد
با دستمالش کاه در چشم غبار انداخت
مثل نسیم از مرزهای بی هوا رد شد
مکثی میان نطق سیم خاردار انداخت
از نو به گلدان‌های خالی گل تعارف کرد
با خنده‌هایش باغ را یاد انار انداخت
پروانه‌های کاغذی را در هوا پر داد
آتش به جان شمع‌های بی‌بخار انداخت
سنگی فروتن بود و قلب مهربانی داشت
یک عمر خود را زیر پای آبشار انداخت
در هر درنگی غرق رنگی تازه‌تر می شد
هر جا توقف کرد عکسی ماندگار انداخت
او با مرور خاطراتش زندگی می کرد
اما چرا عکس مرا این قدر تار انداخت؟!
#کبری_موسوی_قهفرخی@golchine_sher
